Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1957, Page 33

LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
m
JAKOBSBRUNNUR
JESÚS yfirgaf nú Júdeu og fór
aftur til Galileu. En hann varð
að leggja leið sína um Samaríu.
Kemur hann þá til bæar í Samaríu,
sem Síkar heitir, nálægt landi því
sem Jakob gaf Jósef syni sínum.
En þar var Jakobsbrunnur. Þar
eð Jesús var nú orðinn vegmóður,
settist hann rakleiðis niður við
brunninn; það var um sjöttu stund
Kona nokkur samversk kemui
þá til þess að ausa upp vatni. Jesús
segir við hann: „Gef mér að
drekka!“ Því að lærisveinarnir
höfðu farið burt inn í bæinn, til
þess að kaupa vistir. Samverska
konan segir þá við hann: „Hvern-
ið biður þú, sem ert Gyðingur, mig.
samverska konu um að drekka?
Því að Gyðingar eiga ekki mök við
samverska menn“. Jesús svaraði
og sagði við hana: „Ef þú þekktir
gjöf Guðs og hver sá er, sem segir
við þig: Gef mér að drekka, þá
mundir þú biðja hann, og hann
mundi gefa þér lifandi vatn“. Kon-
an segir við hann: ,,Herra, þú hefir
enga ausu og brunnurinn er djúp-
ur; nvaðan hefir þú þá hið lifandi
vatn? Eða ertu meiri föður vorum
Jakob, sem gaf oss brunninn og
drakk sjálfur úr honum og synir
hans og kvikfé?“ Jesús svaraði þa
og sagði við hana: „Hvern þann,
sem drekkur af þessu vatni, mun
aftur þyrsta, en hvern þann, sem
drekkur af vatninu, sem eg mun
gefa honum, mun aldrei að eilífu
þyrsta, heldur mun vatnið, sem
m 0. f Jmj ■rair æraplB al -,JÉ1 \ ! kllt
í * / V A,., S
eg mun gefa honum, verða í hon- Myndin hér að ofan er af þess*
um að lind, er sprettur upp til eilíís um Jakobsbrunni, eins og hann er
lífs“. — (Jóh. 4). nú. —
„Juleskreien“, það er jólafólk, að
sínu leyti eins og jólasveinarnir
hér á landi. Nafnið Asgárdsreien
bendir til þess að hinir gömlu Æs-
ir eru í förinni. Þessi jólalýður fer
niður í kjallara og inn í búr og
bæi, og drekkur öl og etur jóla-
matinn frá fólkinu, nema allt sé
því betur krossað og signt. Á sum-
um bæum var jólalýðurinn eða
jólahyskið svo illa ræmt í fyrri
daga, að fólk þorði ekki að vera
heima á jólanóttina; svo þegar all-
ir voru farnir, kom jólalýðurmn
og settist að veizlu, dansaði og lét
öllum illum látum. Oft heyrist til
hans í loftinu, þegar hann er á ferð,
og ðft tekur hann með sér mennska
menn og fer með þá yfir láð og
lög. Oftast sleppa þeir þó aftur,
en eru þá allir þjakaðir og oftast