Lesbók Morgunblaðsins - 24.12.1966, Blaðsíða 18
Ir^ egar ég var ungur fyrir
vestan, dreymdi mig títt um
Austurlönd. Stóð þar á varar-
veggnum við Djúpið, þandi út
brjóstið og söng hástöfum, svo
að endurkastaðist milli fjall-
anna:
„Til Austurheims vil ég halda,
þar hjartkærust ástin mín býr.
Bak við fjöll og djúpa dali,
hún dvelur und laufgrænum
meið.“
Svo liðu árin fyrir vestan í
Ijúfsárum dramni, mig bar út
og suður og hafnaði svo loks-
ins hér á torgi lífsins sem Viet-
Cong maður í Kópavogi.
Stýrði ég þar ríki um árabil,
var hreppstjóri um skeið í ört
vaxandi byggðarlagi, en hlúði að
blómum og grösum og týndi ber,
já mikið af berjum, svona rétt
á milii emt ættisannanna.
Þegar uim hægðist, og blómastríðinu
lauk, eins og alkunna er, settist ég ekki
í helgan stein, heldur steig á stokk og
Reisubókarkorn Þórðar
Jórsalafara á Sœbóli, eftir
2. korn. Grikklanð að grárri meri
Það var nokkuð eftir miðnætti, að
við lögðum af stað til Aþenu með
stærstu þotu veraldar. Sú var ættuð
frá Addis Abeba, höfuðborg Eþíópíu,
sunnan frá hinni svörtu Afríku. Við
urðum varla vör við, þegar við lyft-
umst frá jörðu í 'háaloft, en þeim mun
meira urðum við vör við flugfreyjurnar
og þjóninn, sem strax byrjuðu að hafa
til kaffi og veitingar. Og blessaður
vertu, mér leiat bara vel á þessar hnát-
Friðrik Sigurbjörnsson
strengdi þess heit að heimsækja helzt
alla heimsbyggðina, áður en ég leggði
upp laupana með tærnar Upp í loft. Og
á þessu verki tók ég með dugnaði ís-
lendingsins, sem veit hvað hann vill.
Nú höfum við hjónin verið í hinu villta
vestri, dansað og duflað í næturklúbb-
um vítt og breitt um þann víða, nýja
faeirn — og þvi lá það beint við nú, að
venda sínu kvæði í kross og halda til
Austurlanda, ganga krossgöngu Krists
eftir Via Dolorosa að Golgata, þeysa
ríðandi á úlfalda til Pýramídanna,
kanna konungagrafir í Egyptalandi og
ganga um Aikrópólis í fótspor Sófcra-
tesar og Alexanders mikla.
En vegna þess, að ekki er um ótak-
tnarkað rúm að ræða í þessari lesbók,
minnist ég aðeins á helztu merkisstaði
og stórviðburði, og nú hefjum við Frið-
rik Sigurbjörnsson þetta reisubókar-
korn.
Með mjög fáum orðum verð ég að
skýra frá því, að við hjónin, hún Helga
min og ég, ferðuðumst til Austurlanda
með ferðaskrifstofunni Sunnu undir
fararstjórn Guðna Þórðarsonar og leyfi
ég mér í upphafi að þakka Guðna og
öllum ferðalöngum okkar fyrir síðast.
Veit ég, að það er ekki ofmælt, þegar
ég segi, að á betri fararstjóra verður
ekki kosið, og samstilltari hópur er
varla til, en fólkið sem ferðaðist með
okkur Helgu um löndin þau sjö. Og
nog um það.
1. kom. í páfans sal er sælan full
■tn. föstudegi tn frægðar, hinn 7.
október 3Ú66, var lagt af stað í morg-
unljómann frá Reykjavík með einum af
Föxunum frá Flugfélagi fslands til
I/undúna — og ekki beðið boðanna
heldur skellt sér upp í risastóra þotu til
borgarinnar eilífu á sjö hæðunum,
Rómaborgar. Við áttum nefnilega ekk-
ert erindi við Wilson eða þá karla þarna
í Neðri málstofunni.
Lentum í Róm um kvöldið í ljósa-
skiptunum í fallegu veðri, þótt farið
væri að skyggja.
Ætlunin var að taka aðra þotu það-
an strax til Aþenu, en henni hafði þá
seinkað svo mikið, að hún kom þang-
að ekki fyrr en um miðnætti.
Ekki fengum við leyfi til að skoða
borgina eilífu, og þótti mörgum súrt
í brotið að geta ekki gengið á fund
páfa, en við notuðum tímann til að
skoða flugstöðina. Flestir hlutir voru
þar dýrir, en þó stóðst ég ekki mátið,
sem garoall syndari og helgidagabrjót-
ur, að kaupa tvö kort til friðþægingar
syndum mínum með mynd af Páli páfa
og frímerkj um frá hans jarðneska veldi.
ÐÞess vegna fórum við á mis við draum-
sýn Jóns prófessors Helgasonar, þegar
hann orti eftirfarandi:
„f páfans sal er sælan full, því synda-
lausnin veitir gull. Hin beztu vín hann
velur sér, það væri staða handa mér!“
Þórður stillir sér upp fyrir Sveini Þorm óðssyni í Blómaskálanum í Kópavogi 1
Arababúningi, svona sæll og glaður.
42 LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
24. desemiber liKiö.