Lesbók Morgunblaðsins - 22.12.1984, Blaðsíða 3

TEgttáHT
iillS]iI0S@i!íliI
Útgefandi: Hf. Arvakur, Reykjavík. Framkvstj.:
Haraldur Sveinsson. Ritstjórar: Matthlas Jo-
hannessen. Styrmir Gunnarsson. Ritstjórnar-
fulltr.: Glsli Sigurösson. Auglýsingar: Baldvin
Jónsson. Ritstjórn: AÖalstræti 6. Slmi 10100.
SNORRI HJARTARSON *
FORSÍÐAN
„Snjór" eftir Kjartan Guöjónsson listmálara. Myndina
málaöi hann sérstaklega fyrir jóiablað Lesbókar.
TURN HALLGRÍMS OG MERKI
KÓPAVOGSFUNDAR
Ræða séra Sigurbjarnar Einarssonar biskups á 110. ártíð
Hallgríms Péturssonar.
HÁTÍÐIN í BAYREUTH
Konráð S. Konráðsson skrifar um hina frægu tónlistarhát-
íð, þar sem fluttar eru óperur Wagners.
AÐ LYFTA LANDSINS MENNING
Grein eftir séra Bolla Gústavsson um Björn Bjarnason,
sem lagði grundvöllinn að Listasafni Islands og gaf út
mánaðarritið Heimdall.
ALLT VAR SVO SKEMMTILEGT
í KÍLAKOTI
Samtal Gísla Sigurðssonar við Karen Agnete Þórarinsson.
RÆNINGJAR Á FJÖLLUM
Upphaf á greinaflokki eftir Ásgeir Jakobsson um Fjalla-
Eyvind og Höllu. Hér er m.a. sagt frá lifnaðarháttum
þeirra.
AÐ HRÓPA HEIL HITLER
TÍU SINNUM Á DAG
Grein um Sigurð Skagfield óperusöngvara, sem starfaði í
Þýzkalandi á stríðsárunum við mjög óvenjulegar aðstæður.
YFIR FJALLIÐ
Ný smásaga eftir Indriða G. Þorsteinsson rithöfund.
ÚR MYNDABÓK FRÁ BÆNUM
VIÐ POLLINN
Ný smásaga eftir Björn Bjarman rithöfund.
HUGAÐ AÐ ELDHÚSUM OG
HEIMILISSTÖRFUM í ÍS-
LENZKRI MYNDLIST
Samantekt eftir Önnu Maríu Þórisdóttur.
LEIRAN — SJÁVARPLÁSS
SEM EKKI ER LENGUR TIL
Grein eftir Guðmund A. Finnbogason.
SAMTAL VIÐ ÞORGERÐI
INGÓLFSDÓTTUR
eftir Huldu Valtýsdóttur.
SUMAR í HRAUNTÚNI
Bernskuminning eftir Sigurveigu Guðmundsdóttur.
SPURT Á HÁTÍÐ BARNANNA:
HEFUR BARNAUPPELDI OG
AFSTAÐA TIL BARNA OG
UNGLINGA BREYTZT?
Þrjár konur og þrír karlar svara spurningunni.
FIMM KÓRAR í EINUM KÓR
Grein með myndum af starfi kirkjukórs Langholtskirkju.
AGNES
Sagt frá nýju, athyglisverðu leikriti, sem Leikfélag Reykja-
víkur flytur.
SILFURNÆLAN
Bernskuminning eftir Höskuld Skagfjörð.
Delfi
/ hamrinum mikla
yfir helgidómnum
syngur óséður fugl
ómþýtt og skært
floginn af einum
streng
Apollons.
Reynitréð
Hver skartar fegr.i djásnum
en reynitréð perlunum rauðu
í fölu sólskini
undir vetur.
B
B
Séra Ragúel hafði verið
bíllaus síðan hann flutti
suður á mölina frá Reka-
vík bak Látur. Þegar hann
hafði borið sig upp út af
þessu við sóknarnefndina,
höfðu þeir sagt, að fyrst
Páll postuli hefði kristnað heilt heims-
veldi á tveim jafnfljótum, þá væri hon-
um, séra Ragúel, engin vorkunn að
spjara sig í prestskapnum án bifreiðar,
enda starfsvettvangur hans ólíkt
smærri í sniðum en postulans, og það
jafnt fyrir því þótt Breiðholtið væri tal-
ið með.
Það var daginn fyrir Þorláksmessu.
Séra Ragúel var dálítið sveittur undir
öfuga flibbanum, þegar hann steig uppí
strætisvagninn. Það yrði erfitt að heim-
sækja móður dána piltsins á Digranes-
veginum.
A Snorrabraut kom í vagninn dreng-
ur, á að giska 10 eða 11 ára. Hann settist
í sætið fyrir framan prestinn. Séra
Ragúel hrökk upp úr hugsunum sínum
við það, að það var eins og ein af öndun-
um á Tjörninni væri komin inn í bílinn.
Svo urðu hljóðin líkari rödd Andrésar
Andar samkvæmt hugmyndum kvik-
myndafélagsins Metro Goldwyn-Meyer.
Loks rann það upp fyrir séra Ragúel, að
drengurinn nýkomni var upphafsmaður
þessara annarlegu en óneitanlega
áhrifamiklu hljóða. Hann safnaði loft-
inu uppi í sér í gúl útí annan vangann,
roðnaði og tútnaði út í framan og hrein
JÖLARABB
eins og frekur, ástsjúkur andarsteggur á
vordegi með fnyk.
Sem unglingur hafði séra Ragúel að
sínu leyti sjálfur verið flestum snjallari
að framkalla þetta hljóð. Og áður en
hann vissi, horfðust þeir í augu, hann og
drengurinn, eins og tvær grámyglur,
þrútnum hálsæðum, og hrinu eins og
reiðar endur hvor í kapp við annan.
Smám saman kom í ljós, að drengur-
inn hafði á verkefnaskrá sinni fleiri
listileg, stórhreinleg hljóð: skerandi
jarm í lömbum, spangól í hvolpum, baul
í letilegum kúm og hnegg í fjallstöðnum
trippum.
Séra Ragúel var að hugsa um móður
dána drengsins. Hafði hann ræst bílinn
í lokuðum skúrnum af vangá eða ásetn-
ingi?
„Pabbi minn er flugmaður og læknir
og kennir karate," sagði drengurinn og
var sestur við hlið hans.
„Einmitt," gegndi séra Ragúel og beit
á vörina af því að hann hafði lengi reynt
að venja sig af þeim kæk að segja „ein-
mitt“.
„Eg er í unglingahljómsveit, skák-
skólanum, KFUM, ljósalömpum og pí-
anótímum, og nú er ég að byrja í ball-
ett,“ sagði drengurinn.
„Svo er ég að læra karate hjá pabba."
„Elegant," sagði séra Ragúel og varð
hugsi yfir athafnasemi þeirra feðganna.
„Og svo er ég skáti," sagði drengur-
inn.
„Æði,“ sagði séra Ragúel.
Það ýrði ögn úr þungbúnum himnin-
um og vinnukonurnar á framrúðu
vagnsins tóku til óspilltra málanna.
„Mér finnst leiðinlegt, þegar Andrés
og ungarnir eru að leika Ieikrit,“ sagði
séra Ragúel.
„Nú?,“ spurði drengurinn.
„Það er svo mikill lestrartónn í öllu,
sem þeir segja,“ sagði séra Ragúel.
Inni á Reykjavíkurvegi kom í ljós, að
karate, þessi japanska fjölbragðaglima,
býður uppá mörg ógnvekjandi hljóð á
borð við sja-a-a-a-a-ba! og fleira í þeim
dúr, sumt jafnvel enn skelfilegra. Um
leið og þú kemur höggi á andstæðinginn
rekurðu upp skerandi hljóð: hæ-æ-æ-
æ-jabbb!
„Pabbi á heima í flottu einbýlishúsi
og hann á ógeðslega töffan bíl.“
„Hm,“ sagði séra Ragúel.
„Við mamma eigum heima í blokk,"
sagði drengurinn.
„Vagninn nálgaðist endastöðina, þar
sem séra Ragúel ætlaði úr.
„Farðu ekki alla leið,“ sagði drengur-
inn. „Þú getur labbað restina. Komdu
með mér úr hérna.“
Þegar þeir stigu úr vagninum var
komin hundslappadrífa. Séra Ragúel
var manna heitfengastur og þessvegna
var hann berhentur í desembernepj-
unni. Hann fann mjóa hönd drengsins
smeygja sér í þykkan lófa sinn.
„Má ég ekki leiða þig, eða svoleiðis?"
spurði drengurinn.
„Jú-jú,“ sagði séra Ragúel og fór með
sleikifingurinn inn undir öfuga flibb-
ann.
Útlendingar, sem hér eru staddir á
aðventu, halda að Reykjavík sé gyð-
ingabær. Það gera sjöarma ljósastik-
urnar í gluggunum. Undir húsvegg voru
krakkar að leik. Séra Ragúel og dreng-
urinn nálguðust hópinn hönd i hönd.
„Ertu pabbi hans Gumma?" kölluðu
krakkarnir til séra Ragúels.
Drengurinn leit uppí andlitið á séra
Ragúel með augnaráði, sem heimtar
skilyrðislausa hlýðni, en tekur ekki við
fyrirmælum frá neinum.
„Já,“ sagði séra Ragúel.
Skömmu síðar hringdi hann dyra-
bjöllunni hjá móður dána piltsins. Og
daginn eftir var Þorláksmessa.
SÉKA GUNNAK BJÖRNSSON
LESBÖK MORGUNBLAÐSINS 22. DESEMBER 1984 3