Morgunblaðið - 14.03.2001, Blaðsíða 50

MINNINGAR
50 MIÐVIKUDAGUR 14. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Karen N. Árna-dóttir fæddist í
Reykjavík 27. júní
1914. Hún lést á
hjúkrunarheimilinu
Eir 3. mars síðastlið-
inn. Foreldrar henn-
ar voru Árni Pálsson
prófessor, f. 13.9.
1878, d. 7.11. 1952,
og Finnbjörg Krist-
ófersdóttir, f. 29.4.
1882, d. 8.12. 1960.
Systkini hennar voru
Dagmar Guðrún, f.
27.6. 1914, d. 10.3.
1984, Guðný, f. 30.7.
1917, d. 5.12. 1992, Skúli, f. 4.1.
1919, d. 27.4. 1994, og Guðmund-
ur, f. 11.8. 1920, d. 26.8. 1987.
Karen ólst upp í Reykjavík og
lauk kvennaskóla-
prófi árið 1931.
Fljótlega hóf hún
störf í Laugaveg-
sapóteki og vann þar
og í Efnagerð
Reykjavíkur um
nokkurra ára skeið.
Lengst af starfaði
hún í Reykjavík-
urapóteki. Karen
lauk prófi frá Lyfja-
tækniskóla Íslands
árið 1975. Hún var
ógift og barnlaus.
Frá árinu 1996
dvaldist hún á hjúkr-
unarheimilinu Eir.
Útför Karenar fór fram frá
Dómkirkjunni mánudaginn 12.
mars.
Það var merkileg reynsla fyrir
unga stúlku að verða náinn vinnu-
félagi Karenar í Reykjavíkurapó-
teki um miðja nýliðna öld. Hún
hafði mikla þekkingu á starfinu,
enda þá þegar með langt starf að
baki, bæði þar og áður í Laugaveg-
sapóteki. Þar starfaði hún sem að-
stoðarmaður lyfjafræðings, en
þetta var á þeim tíma þegar stór
hluti lyfja var framleiddur í við-
komandi apóteki. Allt var hand-
gert, pillur handgerðar, smyrsli
hrærð, mixtúrur blandaðar sem og
flest annað. Allt auðvitað undir
handleiðslu og vökulum augum
lyfjafræðingsins.
Þekkig Karenar á starfinu var
pottþétt. Enda þegar lyfjafræðing-
ar fóru í sitt eina verkfall var hún
fengin til að standa við hlið apótek-
arans og ganga í þeirra störf, sjúk-
lingar verða jú að fá allra nauðsyn-
legustu lyfin.
Það var ekki aðeins að hún hefði
þessa þekkingu, bókmenntir voru
hennar sérgrein. Það var nánast
sama hvar borið var niður. Fyrir
unga konu var bæði þroskandi og
menntandi að vera vinnufélagi
hennar í lítilli deild á stórum
vinnustað. Mikil eining var meðal
starfsfólks á þessum stóra vinnu-
stað enda mál manna að leitun
væri á örlátari yfirmanni en okkar
sem þá var Þorsteinn Sch. Thor-
steinsson. Þeir sem urðu aðnjót-
andi vináttu hennar fóru ekki var-
hluta af elskusemi hennar og
fylgdist hún grannt með börnum
og jafnvel barnabörnum vinnu-
félagans, en þá vorum við ekki á
sama vinnustað, enda langur tími
frá fyrstu kynnum og margt á dag-
ana drifið.
Í þau allt of fáu skipti sem litið
var til hennar á Eir, hennar síðasta
dvalarstað, var ekki komið að tóm-
um kofanum. Þó líkamsþrek væri
bágt var andlegt atgervi óbrigðult.
Við skiptumst á fréttum af nánustu
ástvinum og rifjuðum upp
skemmtilegar minningar.
Við kveðjum þessa gáfuðu konu
með djúpri virðingu, og góðum
óskum til handa ástvinum hennar
öllum.
Lilja Gunnarsdóttir.
KAREN
ÁRNADÓTTIR
Elsku Dídí hefur
fengið friðinn og minn-
ingarnar hrannast upp.
Ég verð aftur lítil
telpa og sé bílinn hans
Alla frænda fyrir utan
húsið heima á Bestó.
Alli og Dídí eru komin í bæinn og þá
er Annajó líka með. Það var alltaf
svo gaman þegar þau komu frá
Keflavík, áttu erindi í bæinn en
komu alltaf við heima. Þá var dúkað
borð og hellt uppá og kannski fékk
maður eitthvað góðgæti. Anna, dótt-
ir þeirra, frænka mín og jafnaldra
áttum margar stundir saman sem
telpur, ýmist í Reykjavík eða Kefla-
vík. Dídí var alltaf hrókur alls fagn-
aðar og hafði frá mörgu að segja og
óhætt er að segja að þau hjón hafi
verið gleðigjafar á heimili okkar í
mörg ár. Ég gat sagt vinkonum með
stolti frá frænda og frænku í Kefla-
vík og því sem ég upplifði þar. Alfreð
ömmubróðir minn og Dídí konan
hans, voru frændi og frænka í Kefla-
vík. Ósjaldan var mér boðið að koma
og gista á heimili þeirra í vellysting-
um og eyddum við frænkur Anna og
ég mörgum stundum saman þar. Ég
kynntist mörgum krökkum og skóla-
félögum Önnu og fannst mér vera
hampað á heimilinu ekki síður en
einkadótturinni sem var mikið elsk-
uð af foreldrum sínum. Dídí var mér
einstaklega góð og var mikið látið
með okkur frænkur. Gísli frændi,
sonur þeirra, bjó heima hjá okkur
um hríð, þegar hann stundaði nám í
Reykjavík og var því talsverður sam-
gangur milli fjölskyldnanna þegar ég
VIGDÍS
JAKOBSDÓTTIR
✝ Vigdís Jakobs-dóttir fæddist á
Seyðisfirði 14. des-
ember 1906. Hún lést
27. febrúar síðastlið-
inn og fór útför
hennar fram frá
Dómkirkjunni 13.
mars.
var telpa. Þar sem
pabbi átti ekki bíl á
þessum árum var það
mikils virði að vera
boðið í bíltúr til Þing-
valla eða eitthvað ann-
að með fjölskyldunni.
Ég man sérstaklega
eftir miklu ferðalagi,
sem Alli og Dídí buðu
mér í, ásamt vinafólki
þeirra og Önnu. Þá var
farið norður í land og
alla leið austur til Seyð-
isfjarðar. Gistum við á
ýmsum stöðum á þeirri
leið og voru þetta
fyrstu kynni mín af landinu sem ég
gleymi seint. Má segja að ferðahug-
urinn og áhuginn á landinu hafi verið
vakinn hjá mér og aldrei skilið við
mig síðan.
Alli og Dídí eiga sérstakan stað í
hjarta mínu og ekki síst móður minn-
ar, sem þau reyndust alla tíð afar vel
eftir að hún kom til landsins með
pabba. Á seinni árum hefur sam-
bandið orðið slitróttara, þar sem við
fórum öll okkar leið og svo undarlegt
sem það er, að þó að þau hjón hafi
flutt til Reykjavíkur fyrir fjölmörg-
um árum og jafnvel búið í nágrenni
við okkur, þá tengjast æskuminning-
arnar best. Dætur mínar litlar fóru í
heimsókn á Miklubrautina til Alla og
Dídíar og það var ekki að sökum að
spyrja, að þar var þeim ávallt vel
tekið.
Vigdís var mikil félagsvera og
hafði yndi af að hafa fólk í kringum
sig og naut þess í lifanda lífi að vera
vinmörg og vinsæl og átti viðburða-
ríka ævi.
Elsku Anna, Finnur, Gísli, Guðný,
Elva og fjölskyldur. Ég samhryggist
ykkur innilega og er með ykkur í
minningunni um yndislega konu sem
átti góða fjölskyldu og skilaði glæsi-
legu ævistarfi, sem eiginkona, móðir
og amma, kennari og vinur. Ég verð
henni eilíflega þakklát fyrir velvilja
og gæsku í minn garð og fjölskyld-
unnar. Blessuð sé minning hennar.
Kveðja,
Sigrún Linda Kvaran.
Kveðja frá Tónlistarskóla
Reykjanesbæjar
Vigdís Jakobsdóttir var merk
kona. Suðurnesjamenn eiga henni
mikið að þakka. Hún mun hafa verið
fyrsti píanókennari í Keflavík sem
eitthvað kvað að.
Margar góðar minningar koma
fram í hugann þegar hugsað er til
baka til þess tíma er við trítluðum
niður á Mánagötu í píanótíma.
Ennþá streyma hlýjar tilfinningar
um sál og líkama þegar gengið er
fram hjá virðulegum fyrrverandi
bæjarfógetabústað þar sem Vigdís
bjó með reisn mikilli. Vigdís var sér-
lega hvetjandi og skemmtilegur
kennari og kom mörgu barninu á
bragðið í tónlistinni.
Upp úr 1950 kom til Keflavíkur
ungur maður með eldsál. Guðmund-
ur Nordal kveikti hugmynd í hugum
nokkurra áhugamanna um tónlist, í
þá veru að stofna hér tónlistarfélag.
Vigdís var strax mjög hlynnt þeirri
hugmynd og stuttu síðar varð tón-
listarfélagið að veruleika. Vigdís
varð fljótlega í forystu fyrir félagið
og vann því vel.
Hugmynd að tónlistarskóla kom
frá Vigdísi og var skólinn stofnaður
árið 1957. Vigdís var vakin og sofin
um velferð skólans. Hennar tromp
var ráðning ungs nýútskrifaðs
manns, Ragnars Björnssonar. Það
var mikil gæfa fyrir þessa ungu
stofnun að fá svo hámenntaðan og
duglegan mann til starfa. Ragnar
var skólastjóri hátt í 30 ár og má
þakka frábæru samstarfi þeirra hve
skólinn óx og dafnaði og varð að ein-
um stærsta og merkasta tónlistar-
skóla landsins.
Við Suðurnesjamenn viljum þakka
Vigdísi allt það sem hún gerði fyrir
okkur.
F.h. Tónlistarskóla Reykjanes-
bæjar,
Ragnheiður Skúladóttir,
Eiríkur Árni Sigtryggsson.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.

 

       
   
 
    

 



     

 
 




    
 
     
      
!"##$
 
  

 %
  &   
 %'
 




  ()
   *

 
 % %) 
+,-. % '
 /'
*
  / 
01 +* 2
!3)42
!*
!!+  

 5+  2


 
 
  
   ! " #
      $  
  #%
&  



'" 
() $*+," -$.#, 
/01+ $. +00 
'% %6%+  %
 7  
8       
%
*
$   $9 9#
5    
!+
 2$ - 3 (  " 
(  & #
,$ & #
4 " & " 

- /& "  # +  ! " #

-5 / & "  6+,4 $ #
78,$&
$ ,#-28 
1+ %
: 
      
%  

29
777:
 ,, !8 $;;
'     %
$$  
 +) ,$ " 7 #003
(,'# -7 #003 < ,.8,!  $ #
-, 7 #003 $
-  " 
'$ $' #-'$ $'$ $'$ %

  
%  

(
4(& 



 $-+  ==
+)$1
 8  6
   %
 $;   $9 9#
) 
   
 
 
     *
 

:: <9#;##
<$,-+  
+8 "   (  #

+8# 
+8 #  "  $" 
 $&"$>++"  "
#-'$ $' %
: 
      
%  


7%
(7?(
(
$,@ 
A," ,=B
?$$   
     
  , 
  %
$<   $9 9#

#$
'  " 

/ %
+0.+ +  ,$ - 
-  #
73  %
+0.+ +
-  
- $ " 
,$  %
+0.+ +
- ' -&.$+ " 
  / %
+0.+ + ( ,+" 4 -+ &/, #
?$,,$%
+0.+ +
@1$ 2$-/ #

+ $  %
+0.+ +
- /$
- -+ " 
'$ $' #-'$ $'$ $' %