Morgunblaðið - 14.03.2001, Síða 50

Morgunblaðið - 14.03.2001, Síða 50
MINNINGAR 50 MIÐVIKUDAGUR 14. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ ✝ Karen N. Árna-dóttir fæddist í Reykjavík 27. júní 1914. Hún lést á hjúkrunarheimilinu Eir 3. mars síðastlið- inn. Foreldrar henn- ar voru Árni Pálsson prófessor, f. 13.9. 1878, d. 7.11. 1952, og Finnbjörg Krist- ófersdóttir, f. 29.4. 1882, d. 8.12. 1960. Systkini hennar voru Dagmar Guðrún, f. 27.6. 1914, d. 10.3. 1984, Guðný, f. 30.7. 1917, d. 5.12. 1992, Skúli, f. 4.1. 1919, d. 27.4. 1994, og Guðmund- ur, f. 11.8. 1920, d. 26.8. 1987. Karen ólst upp í Reykjavík og lauk kvennaskóla- prófi árið 1931. Fljótlega hóf hún störf í Laugaveg- sapóteki og vann þar og í Efnagerð Reykjavíkur um nokkurra ára skeið. Lengst af starfaði hún í Reykjavík- urapóteki. Karen lauk prófi frá Lyfja- tækniskóla Íslands árið 1975. Hún var ógift og barnlaus. Frá árinu 1996 dvaldist hún á hjúkr- unarheimilinu Eir. Útför Karenar fór fram frá Dómkirkjunni mánudaginn 12. mars. Það var merkileg reynsla fyrir unga stúlku að verða náinn vinnu- félagi Karenar í Reykjavíkurapó- teki um miðja nýliðna öld. Hún hafði mikla þekkingu á starfinu, enda þá þegar með langt starf að baki, bæði þar og áður í Laugaveg- sapóteki. Þar starfaði hún sem að- stoðarmaður lyfjafræðings, en þetta var á þeim tíma þegar stór hluti lyfja var framleiddur í við- komandi apóteki. Allt var hand- gert, pillur handgerðar, smyrsli hrærð, mixtúrur blandaðar sem og flest annað. Allt auðvitað undir handleiðslu og vökulum augum lyfjafræðingsins. Þekkig Karenar á starfinu var pottþétt. Enda þegar lyfjafræðing- ar fóru í sitt eina verkfall var hún fengin til að standa við hlið apótek- arans og ganga í þeirra störf, sjúk- lingar verða jú að fá allra nauðsyn- legustu lyfin. Það var ekki aðeins að hún hefði þessa þekkingu, bókmenntir voru hennar sérgrein. Það var nánast sama hvar borið var niður. Fyrir unga konu var bæði þroskandi og menntandi að vera vinnufélagi hennar í lítilli deild á stórum vinnustað. Mikil eining var meðal starfsfólks á þessum stóra vinnu- stað enda mál manna að leitun væri á örlátari yfirmanni en okkar sem þá var Þorsteinn Sch. Thor- steinsson. Þeir sem urðu aðnjót- andi vináttu hennar fóru ekki var- hluta af elskusemi hennar og fylgdist hún grannt með börnum og jafnvel barnabörnum vinnu- félagans, en þá vorum við ekki á sama vinnustað, enda langur tími frá fyrstu kynnum og margt á dag- ana drifið. Í þau allt of fáu skipti sem litið var til hennar á Eir, hennar síðasta dvalarstað, var ekki komið að tóm- um kofanum. Þó líkamsþrek væri bágt var andlegt atgervi óbrigðult. Við skiptumst á fréttum af nánustu ástvinum og rifjuðum upp skemmtilegar minningar. Við kveðjum þessa gáfuðu konu með djúpri virðingu, og góðum óskum til handa ástvinum hennar öllum. Lilja Gunnarsdóttir. KAREN ÁRNADÓTTIR Elsku Dídí hefur fengið friðinn og minn- ingarnar hrannast upp. Ég verð aftur lítil telpa og sé bílinn hans Alla frænda fyrir utan húsið heima á Bestó. Alli og Dídí eru komin í bæinn og þá er Annajó líka með. Það var alltaf svo gaman þegar þau komu frá Keflavík, áttu erindi í bæinn en komu alltaf við heima. Þá var dúkað borð og hellt uppá og kannski fékk maður eitthvað góðgæti. Anna, dótt- ir þeirra, frænka mín og jafnaldra áttum margar stundir saman sem telpur, ýmist í Reykjavík eða Kefla- vík. Dídí var alltaf hrókur alls fagn- aðar og hafði frá mörgu að segja og óhætt er að segja að þau hjón hafi verið gleðigjafar á heimili okkar í mörg ár. Ég gat sagt vinkonum með stolti frá frænda og frænku í Kefla- vík og því sem ég upplifði þar. Alfreð ömmubróðir minn og Dídí konan hans, voru frændi og frænka í Kefla- vík. Ósjaldan var mér boðið að koma og gista á heimili þeirra í vellysting- um og eyddum við frænkur Anna og ég mörgum stundum saman þar. Ég kynntist mörgum krökkum og skóla- félögum Önnu og fannst mér vera hampað á heimilinu ekki síður en einkadótturinni sem var mikið elsk- uð af foreldrum sínum. Dídí var mér einstaklega góð og var mikið látið með okkur frænkur. Gísli frændi, sonur þeirra, bjó heima hjá okkur um hríð, þegar hann stundaði nám í Reykjavík og var því talsverður sam- gangur milli fjölskyldnanna þegar ég VIGDÍS JAKOBSDÓTTIR ✝ Vigdís Jakobs-dóttir fæddist á Seyðisfirði 14. des- ember 1906. Hún lést 27. febrúar síðastlið- inn og fór útför hennar fram frá Dómkirkjunni 13. mars. var telpa. Þar sem pabbi átti ekki bíl á þessum árum var það mikils virði að vera boðið í bíltúr til Þing- valla eða eitthvað ann- að með fjölskyldunni. Ég man sérstaklega eftir miklu ferðalagi, sem Alli og Dídí buðu mér í, ásamt vinafólki þeirra og Önnu. Þá var farið norður í land og alla leið austur til Seyð- isfjarðar. Gistum við á ýmsum stöðum á þeirri leið og voru þetta fyrstu kynni mín af landinu sem ég gleymi seint. Má segja að ferðahug- urinn og áhuginn á landinu hafi verið vakinn hjá mér og aldrei skilið við mig síðan. Alli og Dídí eiga sérstakan stað í hjarta mínu og ekki síst móður minn- ar, sem þau reyndust alla tíð afar vel eftir að hún kom til landsins með pabba. Á seinni árum hefur sam- bandið orðið slitróttara, þar sem við fórum öll okkar leið og svo undarlegt sem það er, að þó að þau hjón hafi flutt til Reykjavíkur fyrir fjölmörg- um árum og jafnvel búið í nágrenni við okkur, þá tengjast æskuminning- arnar best. Dætur mínar litlar fóru í heimsókn á Miklubrautina til Alla og Dídíar og það var ekki að sökum að spyrja, að þar var þeim ávallt vel tekið. Vigdís var mikil félagsvera og hafði yndi af að hafa fólk í kringum sig og naut þess í lifanda lífi að vera vinmörg og vinsæl og átti viðburða- ríka ævi. Elsku Anna, Finnur, Gísli, Guðný, Elva og fjölskyldur. Ég samhryggist ykkur innilega og er með ykkur í minningunni um yndislega konu sem átti góða fjölskyldu og skilaði glæsi- legu ævistarfi, sem eiginkona, móðir og amma, kennari og vinur. Ég verð henni eilíflega þakklát fyrir velvilja og gæsku í minn garð og fjölskyld- unnar. Blessuð sé minning hennar. Kveðja, Sigrún Linda Kvaran. Kveðja frá Tónlistarskóla Reykjanesbæjar Vigdís Jakobsdóttir var merk kona. Suðurnesjamenn eiga henni mikið að þakka. Hún mun hafa verið fyrsti píanókennari í Keflavík sem eitthvað kvað að. Margar góðar minningar koma fram í hugann þegar hugsað er til baka til þess tíma er við trítluðum niður á Mánagötu í píanótíma. Ennþá streyma hlýjar tilfinningar um sál og líkama þegar gengið er fram hjá virðulegum fyrrverandi bæjarfógetabústað þar sem Vigdís bjó með reisn mikilli. Vigdís var sér- lega hvetjandi og skemmtilegur kennari og kom mörgu barninu á bragðið í tónlistinni. Upp úr 1950 kom til Keflavíkur ungur maður með eldsál. Guðmund- ur Nordal kveikti hugmynd í hugum nokkurra áhugamanna um tónlist, í þá veru að stofna hér tónlistarfélag. Vigdís var strax mjög hlynnt þeirri hugmynd og stuttu síðar varð tón- listarfélagið að veruleika. Vigdís varð fljótlega í forystu fyrir félagið og vann því vel. Hugmynd að tónlistarskóla kom frá Vigdísi og var skólinn stofnaður árið 1957. Vigdís var vakin og sofin um velferð skólans. Hennar tromp var ráðning ungs nýútskrifaðs manns, Ragnars Björnssonar. Það var mikil gæfa fyrir þessa ungu stofnun að fá svo hámenntaðan og duglegan mann til starfa. Ragnar var skólastjóri hátt í 30 ár og má þakka frábæru samstarfi þeirra hve skólinn óx og dafnaði og varð að ein- um stærsta og merkasta tónlistar- skóla landsins. Við Suðurnesjamenn viljum þakka Vigdísi allt það sem hún gerði fyrir okkur. F.h. Tónlistarskóla Reykjanes- bæjar, Ragnheiður Skúladóttir, Eiríkur Árni Sigtryggsson. Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk- lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi. Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum. Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með- allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200 slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar- nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum. ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Sími 581 3300 Allan sólarhringinn — www.utforin.is Suðurhlíð 35, Fossvogi Sverrir Olsen útfararstjóri Bryndís Valbjarnardóttir útfararstjóri Sverrir Einarsson útfararstjóri Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.                                                                 ! "##$           %   &      % '            ()        *      % %)   +  , -  . %  '  /' *   /   0 1 +*  2 ! 3)42 ! *  !! +    5 + 2             ! " #       $     #% &    '"  () $*+," -$.#,  /01+ $. +00  '  % %6% +   %  7   8          % * $    $9 9# 5     !+   2$ - 3 (  "  (  & # ,$ & # 4 " & "   - /& "  # +  ! " #  -5 / & "  6+,4 $ # 78,$& $ ,#-28 1+ % :          %    29777:  ,, !8 $;; '       % $$    +) ,$ " 7 #003 (,'# -7 #003 < ,.8,!  $ # -, 7 #003 $ -  "  '$ $' #-'$ $'$ $'$ %     %    ( 4( &    $-+  == +)$1  8   6     %  $;    $9 9# )                       *     ::  <9#;## <$,-+   +8 "   (  #  +8#  +8 #  "  $"   $&"$>++"  " #-'$ $' % :          %     7%(7?(( $,@  A," ,=B ?$$           ,   % $<    $9 9# #$ '  "  / % +0.+ +  ,$ -  -  # 73  % +0.+ +  -   - $ "  ,$  % +0.+ +  - ' -&.$+ "    / % +0.+ + ( ,+" 4 -+ &/, # ?$,,$% +0.+ + @1$ 2$-/ #  + $  % +0.+ +  - /$ - -+ "  '$ $' #-'$ $'$ $' %

x

Morgunblaðið

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.