Morgunblaðið - 30.03.2001, Side 30

LISTIR
30 FÖSTUDAGUR 30. MARS 2001 MORGUNBLAÐIÐ
LEIKFÉLAG Mosfellssveitar frum-
sýnir í kvöld, föstudagskvöld, kl. 20
á litla sviðinu í Bæjarleikhúsinu í
Mosfellsbæ gamanleikinn „Á svið“
eftir Rick Abbot í þýðingu Guðjóns
Ólafssonar. Leikstjóri er Ingrid
Jónsdóttir.
Ingrid hélt fjögurra vikna nám-
skeið í framsögn og spuna fyrri
hluta vetrar og í framhaldi af því
var hafist handa við æfingar á áð-
urnefndu leikriti.
Leikrit þetta gerist í félagsheim-
ili úti á landi. Þar er leikfélag stað-
arins að æfa verk eftir nýbakað
leikskáld. Verkið heitir Hið fúla
fólskumorð, magnþrungið saka-
málaleikrit að sögn höfundarins,
Sigdísar Magnfreðsdóttur, sem
María Guðmundsdóttir leikur.
Leikstjóri Hins fúla fólskumorðs er
Guðríður Dagmarardóttir sem leik-
in er af Gunnhildi Sigurðardóttur.
Sú hefur starfað um árabil með
leikfélaginu við leikstjórn og leik.
Prímadonna leikfélagsins, Pála
Brynjólfsdóttir, sem leikin er af
Dóru Wild, leikur að sjálfsögðu
stórt hlutverk og á án efa eftir að
koma áhorfendum sínum enn einu
sinni á óvart með glæsilegum leik.
Önnur sýning verður nk. sunnu-
dag. Þá verða sýningar 6. og 8. apr-
íl.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Dóra Wild og Gunnhildur Sigurðardóttir í hlutverkum sínum.
Gamanleikur um
leikrit í
Mosfellsbæ
„MAÐUR upplifir fyrst gamanleik-
inn til fulls þegar hann er fluttur fyr-
ir áhorfendur,“ segir Baldur Trausti
Hreinsson, en hann leikur aðalper-
sónuna Pierre, á móti Þórhalli Sig-
urðssyni, Ladda, sem leikur skatt-
heimtumanninn Francois Pignon.
„Vandinn við gamanleikrit er sá að
maður verður mjög samdauna húm-
ornum í gegnum æfingaferlið. Í
fyrsta samlestri emjuðum við til
dæmis úr hátri en síðan hætta hlut-
irnir að vera fyndnir og maður verð-
ur að telja sjálfum sér trú um að, jú,
víst sé þetta fyndið. Á generalpruf-
unni fann maður hins vegar þessa
fyndni aftur, en á tímabili komust við
varla áfram fyrir hlátrasköllum í
áhorfendum,“ bætir Baldur við, og
María og Laddi taka undir. Þau eru
sammála um að uppfærsla leikritsins
hafi verið ákaflega skemmtileg, ekki
síst þar sem um mjög vel skrifað
gamanverk sé að ræða. „Fífl í hófi er
gamanleikrit, en ekki farsi sem
gengur út á það að detta á rassinn.
Persónurnar og aðstæðurnar sem
skapast eru í raun svo fyndnar í
sjálfum sér, að það þarf engan sér-
stakan fíflagang til að fá áhorfendur
til að hlæja. Það mæðir einnig mikið
á túlkuninni á persónunum, enda er
þetta mjög fínn leikarahópur,“ segir
María Sigurðardóttir, leikstjóri
verksins.
Leikritið heitir á frummálinu Le
Diner de Cons og hefur notið mikilla
vinsælda í heimalandi sínu, Frakk-
landi. Þar var það sýnt samfleytt í
þrjá ár, en hefur síðan farið sigurför
um heiminn. Höfundurinn Francis
Veber hefur skrifað fjölmörg leikrit,
en á síðari árum hefur hann einbeitt
sér að skrifum á kvikmyndahandrit-
um og leikstjórn og starfar hann
beggja vegna Atlantshafsins. Gerð
hefur verið samnefnd kvikmynd eftir
leikritinu, og vann hún til fjölmargra
César-verðlauna.
Fífl í hófi er sett upp hér á landi á
vegum Sagnar efh., en Kristján
Þórður Hrafnsson þýddi verkið yfir
á íslensku. Auk Baldurs Trausta
Hreinssonar og Þórhalls Sigurðs-
sonar fara með hlutverk í leikritinu
þau Laufey Brá Jónsdóttir sem leik-
ur eiginkonuna Christine, Elva Ósk
Ólafsdóttir sem leikur ástkonuna
Marlene, Ari Matthíasson sem leik-
ur skattrannsóknarmanninn Cheval
og Björn Ingi Hilmarsson sem fer
með hlutverk fyrrverandi ástmanns
Christine. Leikmynd og búninga
annaðist Helga I. Stefánsdóttir og
hönnun ljósa er í höndum Halldórs
Arnar Óskarssonar.
Kvikindisleg kvöldverðarboð
Gamanleikurinn Fífl í hófi segir
frá útgefandanum Pierre sem hefur
komið sér vel fyrir í lífinu. Hann býr
í íbúð sem lýsir velgengni og siðfág-
un, á huggulega eiginkonu og líflega
hjákonu. Eitt af því sem vinahópur
Pierres gerir sér til dægrastyttingar
er að halda kvöldverðarboð þar sem
hver meðlimur hópsins býður með
sér gesti sem hann telur vera mjög
„fíflalegan“. Er þar gjarnan um að
ræða menn sem hafa undarleg
áhugamál og eru helteknir af þeim.
Þannig skemmtir vinahópurinn sér
með því að gera grín að boðsgest-
unum og efna til keppni um hvaða
„fífl“ talar mest um sitt áhugamál.
Boðsgestirnir eru fullkomlega grun-
lausir um tilgang klúbbsins, enda
telja þeir sig ansi heppna að hafa
lent í svo fínum félagsskap. Í upphafi
leikritsins stendur til að halda eitt
slíkt boð, og Pierre telur sig hafa
fundið öruggan sigurvegara, skatt-
stofustarfsmannninn Francois Pign-
on, sem smíðar módel af sögufræg-
um mannvirkjum úr eldspýtum.
Pierre býður Pignon í drykk heim til
sín til að hita örlítið upp, en á óvenju-
legt kvöld í vændum.
„Uppinn“ og
ríkisstarfsmaðurinn
Höfundur leikritsins mun hafa
sagt það byggt á „sannsögulegum“
atburðum, en matarboð sem þessi
voru nokkuð vinsæl um tíma í París.
Verður athæfið að teljast nokkuð
kvikindislegt og lék blaðamanni for-
vitni á að vita hvort vinahópurinn
komist upp með það í leikritinu. Við-
mælendur benda þá á að höfundur
verksins taki á vissan hátt upp
hanskann fyrir „fíflið“ í leikritinu
sem birtist ekki síst í því að Pierre
fer mjög flatt á fyrirætlunum sínum.
„Leikritið gengur í raun út á það
hvernig þetta snýst við í höndunum á
Pierre,“ segir María. „Þar mætast
dæmigerður nýríkur „uppi“ og
venjulegur maður sem vinnur hjá
ríkinu. Sem sagt fullkomnar and-
stæður,“ segir María og bætir því við
að eftir því sem líður á verkið minnki
þetta bil milli Pierres og „fíflsins“.
Þannig fylgist áhorfandinn í raun
með því hvernig Pierre er í upphafi
fullur yfirlætis gagnvart Pignon og
ætlar að gera lítið úr honum. „En
smám saman tekur heimurinn að
hrynja í kringum Pierre,“ segir
Baldur en meðal þeirra hörmunga
sem dynja yfir Pierre er hrottalegt
þursabit, eiginkonan yfirgefur hann
og hann lendir í skattrannsókn. „Við
sjáum til dæmis hvernig Pierre lifir
eftir ákveðinni ímynd velgengni, en
hann starfar sem útgefandi. Þegar
fíflið kemur í heimsókn tekur þessi
ímynd smám saman að liðast í sund-
ur.“ María tekur undir þetta og
bendir á að fyrsta gríman falli í raun
þegar eiginkonan yfirgefur Pierre.
Þursabitið gerir hann síðan ósjálf-
bjarga og varnarlausan gagnvart
Pignon, og er hann lentur í þeirri
stöðu að þurfa að leita til „fíflsins“
um hjálp.
„Það kaldhæðnislega er að þegar
Pierre missir frá sér konuna er hann
í raun kominn í sömu stöðu og Pign-
on, sem hefur gengið í gegnum sams
konar reynslu,“ bætir Laddi við og
bendir á að þegar Pignon reynir að
hughreysta Pierre vilji sá síðar-
nefndi sem minnst kannast við hlið-
stæðuna milli sín og „fíflsins“.
„Það má ekki heldur gleyma því að
eiginkonan fer frá Pierre vegna þess
að hún hefur fengið nóg af sjálfhverf-
unni í honum, en henni ofbjóða alger-
lega þessi matarboð,“ segir María.
„Hann lendir einnig í skattrannsókn-
inni, vegna þess að hann er svo vit-
laust að bjóða skattheimtumanni
heim til sín,“ bætir hún við.
Hvert er fíflið?
Segja má að höfundur gaman-
leiksins spili ekki síður með vænt-
ingar áhorfenda í framsetningu sinni
á „fíflinu“ í leikritinu. „Þegar Pignon
kemur inn á sviðið skilgreina áhorf-
endur hann þegar í stað sem „fíflið“
sem á að verða næsti boðsgestur
Pierres,“ bendir Baldur á. „Hann
virðist í fyrstu vera mjög vitlaus en á
endanum reynist hann sá sem áhorf-
andinn fær mesta samúð með,“ segir
Laddi. „Þannig snúast áhorfendur
smám saman á sveif með Pignon, eft-
ir að hafa hlegið að honum í fyrstu,“
bætir María við.
Baldur og Laddi benda auk þess á
að höfundur forðist í raun að gera lít-
ið úr Pignon. Þegar á líður komi til
dæmis í ljós að hann njóti mun meiri
lífsfyllingar en Pierre, þótt sá síð-
arnefndi hafi í raun allt til alls. Þetta
birtist ekki síst í áhugamálum „fífl-
anna“ sem boðsgestirnir hafi svo
mikinn áhuga á.
„Pignon hefur sitt áhugamál, sem
er að búa til módel úr eldspýtum, og
virðist nokkuð ánægður með lífið,“
segir Laddi og bætir því við að út-
reikningar Pignons á burðarþoli
hengibrúa beri þess merki að hann
sé eldklár. Baldur bendir í framhald-
inu á að Pierre hafi í raun engin
áhugamál og virðist ekkert sérlega
hamingjusamur. „Það er kannski
þess vegna sem hann hefur svo mik-
inn áhuga á „fíflunum“. Sjáfur gæti
Pierre áreiðanlega farið í kvöldverð-
arboð og talað alveg látlaust um vit-
leysingana og áhugamál þeirra. Það
má því í raun spyrja hver stendur
uppi sem fíflið í lokin,“ segir Baldur.
María segir að lokum að ef leik-
ritið feli í sér einhvern boðskap, þá
sé hann sá að maður skyldi aldrei
koma fram við nokkurn mann sem
fífl. „Í atburðanna rás er einnig velt
upp spurningum um það hvernig fólk
eigi að koma fram hvert við annað,“
segir María. Hún bætir því við að
leikritið eigi ekki síður erindi við Ís-
lendinga en Parísarbúa og hafi fallið
mjög átakalaust inn í hið íslenska
samhengi. „Fátt í leikritinu kallaði
til dæmis á staðfæringu, enda eigum
við nóg til af persónum á borð við
hinn nýríka Pierre og opinbera
starfsmanninn Pignon,“ segir María
að lokum.
Fífl í hófi verður frumsýnt í húsi
Íslensku óperunnar kl. 20 í kvöld.
Baldur Trausti Hreinsson og Þórhallur Sigurðsson í hlutverkum Pierre
og „fíflsins“ Pignons.
Christine (Laufey Brá Jónsdóttir) reynir að hugga eiginmann sinn sem
er illa haldinn vegna þursabits.
Pignon gleðst mjög þegar hon-
um er boðið í hóf með Pierre.
„Maður skyldi aldrei
koma fram við annan
mann sem fífl“
Franski gamanleikurinn Fífl í hófi verður frumsýndur í Íslensku
óperunni í kvöld. Heiða Jóhannsdóttir hitti leikstjórann Maríu
Sigurðardóttur og leikarana Baldur Trausta Hreinsson
og Þórhall Sigurðsson eftir lokaæfingu.
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Ari Matthíasson í hlutverki góð-
vinar og samstarfsmanns Pign-
ons.
heida@mbl.is