Morgunblaðið - 10.04.2001, Qupperneq 37

UMRÆÐAN
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 10. APRÍL 2001 37
ÉG sit við gluggann
og horfi út í kalt vor-
ið. Það var í mars á
síðasta ári að ég fékk
allt í einu mikla löng-
un til að gerast skipti-
nemi. Ég veit ekki al-
veg af hverju, en ég
man að mér varð
hugsað til þess að
mamma hefði verið
skiptinemi og að góð
vinkona mín var alveg
að „fila sig í botn“
sem skiptinemi í Ástr-
alíu. Svo má ekki
gleyma honum pabba
sem hafði komið mér í
erlend þingmanna-
samtök barna og á þeirra vegum
sótti ég m.a. þing í Finnlandi og á
Taílandi. „Væri ekki æðislegt að
gerast skiptinemi?“ hugsaði ég aft-
ur, „kynnast nýju fólki og nýrri
menningu og læra eitthvað nýtt og
spennandi!“
Stuttu síðar var ég alveg ákveð-
in og framundan voru saminga-
viðræður við yfirvöldin á heimilinu.
Ég hafði auðvitað pottþétt plan
tilbúið til öryggis til að sýna fram
á sparnað þeirra við að losna við
mig í heilt ár – marga, marga þús-
undkalla vikulega í mat, græna
kortið mánaðarlega og svo má ekki
gleyma bensínkostnaðnum þegar
þarf að sækja mig á æfingar og
þess háttar. Áður en ég vissi af var
ég búin að sjá að yf-
irvaldið myndi ekki
aðeins spara með því
að losna við mig, það
kæmi út með stór-
gróða!
AFS og amerískar
fjölskyldur
Ferillinn við um-
sóknina og undirbún-
inginn hjá skiptinema-
samtökunum AFS var
skemmtilegur. Um-
sóknin fólst mikið í
því að skrifa um sjálfa
mig, bæði frá mínu
eigin sjónarhorni og
annarra. Það gekk
ansi treglega á köflum en þetta
hafðist allt saman. Erfiðasti hlut-
inn var landaval. Eftir miklar pæl-
ingar fram og aftur ákvað ég að
Bandaríkin yrðu heimili mitt
næsta árið. Ástæður þess voru í
fyrsta lagi að Ameríkanar mæla á
enska tungu og svo voru það
íþróttirnar. Mér fannst alveg rosa-
lega spennandi að geta stundað
meira en eina íþrótt yfir árið og að
hafa íþróttirnar tengdar skólanum.
AFS undirbjó okkur öll vel. Haldið
var helgarnámskeið þar sem farið
var í gegnum ýmislegt sem árið
gæti falið í sér. Einnig fékkst frá-
bært tækifæri til ad spyrja fyrrum
skiptinema um allt sem var að
angra forvitnis- og stresstaugarn-
ar. Stuttu síðar skelltum vid AFS-
krakkarnir okkur í ekta íslenska
útilegu með rigningu, roki og
kulda. Sú ferð hristi hópinn mjög
vel saman og mynduðust mörg góð
vinasambönd.
Dagurinn nálgaðist. Júlímánuður
leið og ég fór að fá smáhnút í mag-
ann því 9.ágúst var stóri dagurinn.
Dagurinn sem ég hlakkaði mikið til
og kveið heilmikið fyrir. Ennþá var
allt samt hálfóraunverulegt. Raun-
veruleikinn skall ekki á fyrr en
tveimur dögum eftir brottför. Þá
stóðum við nokkur hundruð skipti-
nemar úti í 30 stiga hita og hræði-
legum raka og biðum eftir fóstur-
fjölskyldum okkar. Stuttu síðar
streymdu amerískar fjölskyldur að
í tonnatali og hjartað í mér tók
kipp. Svo kannaðist ég við fjöl-
skylduna mína og ég róaðist fljótt.
Ég hafði fengið fjölskyldu í fylkinu
Minnesota, í Eagan sem er út-
hverfi Minneapolis/St.Paul.
Ég hafði gert mér ýmsar hug-
myndir um amerískar fjölskyldur,
sennilega hef ég horft á alltof
margar bíómyndir! En raunin er
sú að þær eru alveg jafnmarg-
breytilegar og íslenskar fjölskyld-
ur. Fjölskylda mín er mjög róleg.
Þau lesa mikið, ferðast allnokkuð
og eru vel menntuð. Þau hafa mik-
inn áhuga á að kynnast ólíkum
menningarheimum, enda er ég
þriðji skiptineminn þeirra og þau
vilja allt fyrir mig gera. Þó nokkrir
skiptinemar lenda í því að skipta
um fjölskyldur og ég er því mjög
ánægð með hvað mér líkar vel við
mína.
Ómetanlegt tækifæri í lífinu
Nú eru liðnir sjö mánuðir og líf-
ið er algjör draumur. Lítið hef ég
fundið fyrir heimþrá, enda er mik-
ið að gera. Jólaundirbúningurinn
var örlítið erfiður en þegar jólin
komu varð allt gott. Skólinn er
ólíkur skólanum heima. Ég er í
mjög stórum skóla með u.þ.b.
3.000 nemendur. Hér er eininga-
kerfi og boðið er upp á óteljandi
valmöguleika. Skiptinemar fá ekki
að útskrifast svo ég fékk að velja
þau fög sem ég hef mikinn áhuga á
og hefði ekki tækifæri til læra
heima á Fróni. Ég er einnig á kafi
í íþróttum og öðrum félagsstörfum
i skólanum. Ég æfði fótbolta sl.
haust en er núna að æfa svigskíði.
Einnig tek ég þátt í starfi samtaka
sem heita „Youth in Government“,
en markmið þeirra er að kynna
unglingum hvernig stjórnmálin hér
virka og hægt er að vera allt frá
blaðamanni upp í aðaldómara
þingsins. Í janúar fengum við að
„stjórna“ fylkinu í fjóra daga, við
gistum á hóteli og fór dagskráin
fram í þinghúsinu sjálfu. Og svo er
ég orðin „meðlimur“ í íslensku
kvenfélagi, flestar tala þó ekki
lengur íslensku eða hafa aldrei
gert.
Ég gæti haldið áfram endalaust
að telja upp öll tækifærin sem mér
hafa opnast og hvað lífið er frá-
bært en ég get víst ekki tekið upp
allt plássið í blaðinu. Að lokum
hvet ég jafnaldra mína til að kynna
sér möguleikann á að gerast
skiptinemi og að láta drauminn
rætast ef hann blundar í ykkur.
Fyrir mig hefur þetta verið heil-
mikið ævintýri og mikill lærdómur.
Þrátt fyrir að ég missi eitt ár úr
skóla mun tungumálakunnáttan,
ólíkt skólakerfi og öll reynslan
skila sér með þeim hætti að ég er
mun opnari og til í flest. Njótum
lífsins!
Frá draumi að veruleika
Berglind
Gunnarsdóttir
Skiptinemar
Ég gæti haldið áfram
endalaust að telja
upp öll tækifærin
sem mér hafa opnast,
segir Berglind
Gunnarsdóttir, og
hvetur jafnaldra sína
að kynna sér mögu-
leikann á að gerast
skiptinemi.
Höfundur er skiptinemi á vegum
AFS í Minneapolis í Bandaríkjunum
skólaárið 2000–2001.