Morgunblaðið - 01.06.2001, Síða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 1. JÚNÍ 2001 49
✝ Finnbogi Ingi-mar Guðmunds-
son fæddist á Fjalli í
Sæmundarhlíð í
Skagafirði 6. febr-
úar 1913. Hann lézt
á heimili sínu á Dal-
braut 21 í Reykjavík
20. maí síðastliðinn.
Foreldrar Ingimars
voru hjónin Guð-
mundur Snorri
Finnbogason, far-
kennari og bóndi í
Þverdal í Aðalvík
og síðar kaupmaður
í Reykjavík, f. 2.
apríl 1890, d. 7. október 1969, og
Jónína Sveinsdóttir húsmóðir, f.
25. september 1883, d. 7. júlí
1973. Systkini Ingimars eru 1)
Garðar Hannes, f. 13. ágúst 1917,
d. 28. júlí 1971, kvæntur Bertu
Guðbjörgu Hannesdóttur, f. 6.
júní 1919. 2) Sveinn Benedikt, f.
7. febrúar 1923, kvæntur Berg-
þóru Skarphéðinsdóttur, f. 17.
júlí 1926. 3) Margrét Sólveig, f. 7.
febrúar 1923, gift Hjálmari
Benedikt Gíslasyni, f. 22. des-
ember 1918. 4) Magnús, f. 18.
október 1925, kvæntur Hallveigu
Hannesdóttur, f. 3. október 1927.
5) Sigurður Sturluson, fóstur-
kvæntur Kolbrúnu Finnsdóttur,
f. 13. október 1947 og eiga þau
Áslaugu K., f. 15. janúar 1967,
gift Páli Stefánssyni, börn þeirra
eru Stefán og Kolbrún; og Ingi-
mar, f. 14. mars 1973, sambýlis-
kona Arna Kristinsdóttir. Börn
Sigþrúðar frá fyrra hjónabandi
eru 1) Friðrik Þórisson, f. 23.
september 1934, kvæntur Ingi-
gerði Guðmundsdóttur, f. 6. maí
1948. Börn þeirra eru Þórir Ingi,
f. 18. nóvember 1967, Sigþrúður
Hrönn, f. 10. janúar 1970, Þóra
Björk, f. 5. janúar 1973, og Frið-
rik Þór, f. 9. nóvember 1974. 2)
Nína Þ. Þórisdóttir, f. 12. janúar
1936, gift Katli Péturssyni, f. 15.
ágúst 1933, d. 29. maí 1998. Börn
þeirra eru Inga Sigþrúður, f. 28.
maí 1964, sambýlismaður Mal-
colm Armistead, og Kristín Elfa,
f. 9. júní 1971. Ingimar bjó síðar
með Margréti Guðmundsdóttur,
f. 31. ágúst 1923, d. 18. janúar
1984. Synir hennar eru Þorsteinn
Skúli Ásmundsson, f. 5. maí 1949,
og Guðmundur Ingi Ásmundsson,
f. 23. október 1955.
Ingimar fluttist á öðru ári með
foreldrum sínum frá Skagafirði
til Aðalvíkur þar sem foreldrar
hans bjuggu fyrst í Görðum og
síðar í Þverdal en fluttist alfar-
inn þaðan 1937. Starfsævi Ingi-
mars var fjölbreytt en lengst af
starfaði hann sem kaupmaður í
Reykjavík. Útför Ingimars fer
fram frá Fossvogskirkju í dag og
hefst athöfnin klukkan 13.30.
bróðir, f. 14. desem-
ber 1915, kvæntur
Maríu Pálsdóttur, f.
30. ágúst 1916, d. 13.
febrúar 1975.
Hinn 25. september
1943 kvæntist Ingi-
mar Sigþrúði Helga-
dóttur, f. 12. nóvem-
ber 1915, d. 26. maí
1978. Foreldrar
hennar voru Helgi
Steinberg Þórðarson
verkamaður, f. 27.
júlí 1883, d. 14. jan-
úar 1964, og Sigur-
borg Bjarnadóttir
húsmóðir, f. 30. mars 1886, d. 21.
júní 1948. Börn þeirra eru 1)
Ingimar Haukur, f. 6. september
1943, kvæntur Guðrúnu V. Sverr-
isdóttur, f. 15. júlí 1955, og eiga
þau Hauk, f. 24. september 1986,
og Högna Rúnar, f. 29. maí 1990.
Ingimar Haukur eignaðist með
fyrri konu sinni, Kristínu Mjöll
Kristinsdóttur, f. 13. mars 1943,
Hrannar, f. 27. september 1972,
sambýliskona Katrín Ingvadóttir,
sonur hennar Viktor Ingvi; og
Ingunni, f. 14. desember 1975,
gift Páli Borg; og Helgu, f. 24.
nóvember 1980. 2) Guðmundur
Snorri, f. 22. febrúar 1948,
Maður býr að því alla ævi að kom-
ast til manns norður í Aðalvík. Og
Ingimar var sannarlega mikill mað-
ur, sterkur, lífsglaður nútímamaður
sem horfði framávið til síðasta dags.
Á þessum tæplega níutíu árum sem
hann lifði hefur allt breyst. Og það
voru menn eins og Ingimar sem
lögðu grunninn að því Íslandi sem
við búum á í dag. Farsællega.
Ingimar var afi konunnar minnar,
langafi, sem spilaði og söng. Langafi,
sem bjó neðar í götunni, langafi, sem
byggði húsið okkar, langafi, sem
smíðaði í skúrnum á lóðinni okkar á
Dalbraut til síðasta dags. Langafi,
sem miðlaði úr fortíð til barnanna
okkar Áslaugar Snorradóttur, Stef-
áns og Kolbrúnar, sem voru nær
áttatíu árum yngri, langafi, sem var
með GSM, átti bláan bíl og raf-
magnsbíl, og söng í hundrað kórum.
Glaður maður, sem spilaði og söng.
Elsku Ingimar, það var gæfa að
kynnast manni eins og þér, sem
horfði alltaf syngjandi glaður fram
veginn. Með málverk af Aðalvík á
besta stað í íbúðinni, þar sem þú gast
rennt augunum til baka, eitt augna-
blik. Áður en skroppið var á kóræf-
ingu.
Páll Stefánsson.
Í dag kveðjum við einstakan mann
og góðan vin, Ingimar Guðmunds-
son, sem lést 20. maí síðastliðinn.
Kynni okkar of honum hófust fyrir
alvöru þegar hann hóf sambúð með
móður og tengdamóður okkar,
Margréti G. Guðmundsdóttur, fyrir
rúmum 20 árum. Það þurfti ekki löng
kynni til þess að komast að því hvaða
mannkosti Ingimar hafði að geyma.
Einstök glaðværð, hlýja og jákvætt
viðhorf til lífsins fylgdi honum hvert
sem hann fór. Ingimar ólst upp í Að-
alvík á Ströndum en flutti til Reykja-
víkur og bjó þar síðan, lengst af á
Dalbraut 3 í húsi sem hann byggði
sjálfur. Hann vann alla ævina allt til
dauðadags. Starfsorkan var gríðar-
leg og hverju verki sinnt af dugnaði,
útsjónarsemi og kappi. Hin síðari ár
kom hann sér upp trésmíðaverk-
stæði í bílskúr við Dalbrautina og
smíðaði þar ýmislegt. Þekkt eru upp-
þvottagrindurnar, eldhúsáhöld ým-
iss konar ásamt garðborðunum sem
hann seldi víða. Verkstæðið var í
raun öllum opið og greiðasemi hús-
ráðanda lítil takmörk sett. Smá við-
vik eða aðstoð voru auðfengin. Til-
veran á trésmíðaverkstæðinu snerist
ekki einungis um smíðar. Verkstæð-
ið var einnig félagsmiðstöð vina hans
úr hverfinu. Menn komu, ræddu
málin, leystu vandamál samfélagsins
og gerðu grín að sjálfum sér og um-
hverfinu. Alltaf var létt í mönnum
þrátt fyrir ákafa þjóðmálaumræðu
og ólíkar skoðanir. Um það sá Ingi-
mar með kímnum innskotum.
Ingimar og Margrét áttu fá en góð
ár, en hún lést 1984. Samskipti okkar
við Ingimar þessi ár voru náin en þau
bjuggu á nýstofnuðu heimili okkar
síðasta árið sem Margét lifði. Á þess-
um árum mynduðust tengsl við Ingi-
mar sem aldrei rofnuðu. Í nábýli
fólks af sitthvorri kynslóðinni getur
reynt á. Til þess kom þó ekki og er
það einkum Ingimari að þakka.
Hann sýndi okkur mikla tillitssemi
og aldrei urðum við þess vör að hann
vildi skipta sér af okkur. Hins vegar
hafði hann mikil áhrif á líf okkar
ómeðvitað. Hann kenndi okkur að
takast á við morgundaginn á jákvæð-
an hátt.
Lestur góðra bóka var eitt af
áhugamálum Ingimars. Fyrir mann
sem alla tíð fylgdist með þjóðmál-
unum urðu ævisögur í sérstöku
uppáhaldi. Líklega las hann flestar
þær sem gefnar voru út. Þeir sem
umgengust hann skynjuðu fljótlega
þetta áhugamál því oft vitnaði hann í
þessi rit í frásögn sinni. Oftar en ekki
urðu frásagnirnar líflegar og skop-
leg hlið mála dregin fram. Þegar
fundum okkar bar saman hafði oftast
fæðst hugmynd hjá Ingimari sem
þarfnaðist úrlausnar. Málin voru
rædd og reynt að finna lausn. Fjöl-
breytni hugmyndanna voru lítil tak-
mörk sett. Margar þeirra sneru að
smíðum hans en aðrar voru til þess
fallnar að auðvelda honum lífið og
gera hann sjálfbjarga eins lengi og
kostur var. Áður en hafist var handa
við smíðar var verkið upphugsað,
verkfæri eða uppstillingar smíðaðar
svo framkvæmdin yrði auðveld. Út-
koman bar síðan vott um útsjónar-
semina.
Ingimar var sérstaklega barngóð-
ur og gaf sér ævinlega tíma til þess
að ræða við börnin beint og veita
þeim athygli. Þau minnstu fengu
hoss á hnjánum eða vagg á leggnum.
Þessarar umhyggju munu afabörnin
minnast og sakna. Við kveðjum Ingi-
mar með þakklæti í huga fyrir sam-
fylgdina og vináttuna í gegnum árin.
Hans verður sárt saknað. Guð blessi
minningu hans.
Guðmundur Ingi Ásmunds-
son, Sigrún Ólafsdóttir.
Góður vinur og félagi hefur kvatt
og er okkur félögum hans í Söng-
sveitinni Drangey ljúft að minnast
hans í eftirfarandi ljóði sem við sung-
um oft saman og hann hafði mikið
dálæti á.
Nótt að beði sígur senn
sofnar gleði á vörum,
samt við kveðjum eina enn
áður en héðan förum.
Ingimar var einn af máttarstólp-
um Söngsveitarinnar Drangey. Hug-
ur hans snerist mikið um félagsskap-
inn og starfið okkar í Drangey og
fylgdist mjög vel með og margt gerði
hann til þess að styrkja innviðinn.
Honum var mikið í mun að hagur
kórsins væri sem mestur.
Ingimar var góður söngmaður og
einlægur stuðningsmaður sönglist-
arinnar og nutum við kórfélagar
hans góðs af því. Hann var einn af
þessum síungu mönnum, mikill
gleðigjafi og sannur vinur okkar
allra og hnyttin tilsvörin hans vöktu
oft hlátur í hópnum.
Ingimar var einstakur samferða-
maður og sérlega vel af Guði gerður
eins og oft er sagt um drengi góða og
hagleiksmenn. Hann átti ættir að
rekja til Skagafjarðar og líkt og
margir sem þaðan koma var hann
ekkert að tvínóna við það sem hann
tók sér fyrir hendur. Hann lét sig t.d.
ekki muna um þegar hann átti erindi
til Rússlands að kaupa góðan og fal-
legan flygil og gefa Félagsheimilinu
okkar Drangey við Stakkahlíð. Hon-
um var mikið í mun um að það væri
farið vel með hann og ber okkur að
gæta þess og heiðra minningu Ingi-
mars með því.
Söngsveitinni Drangey er mikill
missir af Ingimar, en við deilum ekki
við skaparann heldur erum þakklát
fyrir að hafa átt hann að og að hafa
einnig átt pínulítinn þátt í lífi hans.
Við vottum fjölskyldu hans alla okk-
ar samúð og þökkum honum ógleym-
anlega samfylgd.
Söngsveitin Drangey.
Kveðja frá
Karlakór Reykjavíkur,
eldri félögum
Karlakór Reykjavíkur, eldri félag-
ar, samanstendur af söngmönnum
sem flestir hafa sungið árum saman í
hinum sístarfandi kór, sem á nú að
baki 75 ár. Á máli sumra söngfélag-
anna er hann kallaður aðalkórinn
eða yngri kórinn til aðgreiningar frá
eldri félaga kórnum sem kallar sig
þá í gamni lávarðadeildina. Allt er
það í léttum tón eins og löngum þar
sem sönggyðjan er með í för.
Kór eldri félaganna kveður nú ald-
ursforsetann í hópnum, Ingimar
Guðmundsson frá Þverdal í Aðalvík,
88 ára að aldri. Hann var einn af fjór-
um bræðrum sem gengu til liðs við
Karlakór Reykjavíkur eftir að hafa
flust til borgarinnar að vestan og
störfuðu með honum í áraraðir. Allir
voru þeir liðsmenn góðir í söng og
málefnum kórsins.
Þegar litið er um öxl til samveru-
stunda með Ingimar er það tvennt
sem einkennir þær öðru fremur:
glaðværðin og góðvildin sem ég hygg
að hafi verið hans förunautar alla tíð.
Fæstir gera sér grein fyrir því hvað
slíkir menn ylja upp mannlífið og
lýsa götu samferðamannanna með
þessum góðu eiginleikum.
Ingimar var sannur og heill í orð-
um sínum og athöfnum. Hann mátti
ekki vamm sitt vita í einu eða neinu,
var hagleiksmaður mikill, harðdug-
legur og vinnuharður en harðastur
við sjálfan sig. Það særði réttlætis-
kennd hans ef honum þótti ranglæti
viðhaft og lét hann þá gjarnan í sér
heyra. Þegar á samstöðuna reyndi í
sönghópnum var Ingimar hinn
trausti hlekkur. Það var metnaðar-
mál hans að láta sig og sitt framlag
aldrei vanta, þrátt fyrir háan aldur.
Já, það var góð sending sem
Karlakór Reykjavíkur fékk frá Þver-
dal í Aðalvík, Ingimar og bræður
hans allir.
Eldri félagar í Karlakór Reykja-
víkur kveðja nú þennan trausta vin
sinn og félaga og þakka hinar fjöl-
mörgu samverustundir á söngæfing-
um, söngferðalögum og á söngpall-
inum þar sem reyndi á samstilltan
hug og hljóm.
Yfir minningunni um Ingimar er
birta góðvildar og gleði. Við hinir
gömlu söngfélagar hans fögnum því
að mega syngja við útför hans í dag.
Með því að stilla saman strengi okk-
ar á máli söngsins sendum við ást-
vinum og aðstandendum öllum inni-
legar samúðarkveðjur.
Ástvaldur Magnússon.
INGIMAR
GUÐMUNDSSON
Útfararþjónustan ehf.
Stofnuð 1990
Rúnar Geirmundsson
útfararstjóri
Persónuleg þjónusta
Slóð á heimasíðu okkar er
utfarir.is
Símar 567 9110 & 893 8638
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
/
   
     
         
          
6

 7 6
585.. 0 , # 
 !&% 2
* 
   %    0## 1 #(
"%!!% 8- &'  
'!  - !&!
#&% %0& 8- &'    !! ' %2!
 9+> 
 #!& 8- &'  
*! 8- !  "!  - !&&'  
9% !%9> !  #%!>-- 9> !
,         */
5

   #  ! "# # 2"
%  &'( #(
+    1%  
 3( % # ( 45(..(
/!9+>  #%
%B2-%!
!%   ! 8%##%  !!#% &'  
>   !
&&!C  !!% &'  
 +'!   !   .'-%&'  
9% !%9> !  9% !%9% !%9> !
,        
 6D =
.85../
0 ,  %?%2 
 % # )-# , = 2+ 9 % ;E
/!! F+% 2
   6 *%
%
 &'( #(
)   #  -%!! =  +,!! #%9  !% &'  

> !& =  +,!!  9+>  =  !&'  
9% !%9> !  9% !%9% !%9> !