Morgunblaðið - 06.06.2001, Side 67

FÓLK Í FRÉTTUM
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 6. JÚNÍ 2001 67
„ÞETTA er fjórða símaviðtalið í röð
hjá mér núna og ekki það síðasta í
dag,“ segir Hannon og er augljóslega
lítt hrifinn af þessum fylgifiski popp-
aralífsins, sem kynningarstarfið er.
„Ég er alveg sjóðandi heitur á eyr-
anu,“ segir hann og hneggjar létt.
– „Já, ég las það einhvers staðar að
þú værir til í að eyða tímanum í flest
annað en að spjalla við blaðamenn.“
„Ég held ég sé nú ekki einn um
það,“ segir Hannon og hlær enn við.
„Mér þykir samt heillandi að tala við
blaðamenn frá framandi löndum, ein-
hverja sem mig óraði ekki fyrir að
þekktu yfir höfuð til The Divine
Comedy. Ég vil t.d. gleðja þig með að
tilkynna þér, að þú ert fyrstur Íslend-
inga til þess að taka viðtal við mig,
sem gerir þig svolítið sérstakan í
mínum huga og sker þig frá öllum
hinum, sem hafa spjallað við mig.“
Staðreynd, sem ég taldi mig
reyndar vita, en þótti samt sem áður
vænt um að heyra, hvert svo sem
vægið er í þessum vinalegu orðum.
Loksins orðin hljómsveit
Hannon er ríflega þrítugur Norð-
ur-Íri, nánar tiltekið frá London-
derry. Hann stofnaði The Divine
Comedy vorið 1990, að eigin sögn eft-
ir að hafa hlotið „popparaköllun“ sína
á tónleikum R.E.M. í Dublin ári áður.
Hannon er eini upphaflegi meðlimur
sveitarinnar og lengi vel var hann í
ofanálag eini raunverulegi liðsmað-
urinn. En í dag, fimm breiðskífum,
tveimur stuttskífum og einni safn-
plötu síðar, er The Divine Comedy
loksins orðin „alvöru“ hljómsveit og
Hannon hefur verið duglegur að
hamra á því við kynningu á nýju plöt-
unni Regeneration. „Hljómsveitin
hefur nú verið í sömu mynd í ein sex
ár en framlag annarra liðsmanna og
Jobi Talbots útsetjara er miklum
mun meira að þessu sinni.“
Ósiðir bresku pressunnar
– Ertu djúpt snortinn yfir lofsam-
legum ummælum gagnrýnenda um
plötuna, eða kannski alveg ósnort-
inn?
„Þegar kynna þarf nýja plötu er
alltaf góð byrjun að vinna fjölmiðlana
á sitt band, þar með talið gagnrýn-
endur,“ segir Hannon kíminn. „Það
er ótrúlega hvetjandi að fá jákvæð
viðbrögð við verkum sínum, hvort
sem er frá gagnrýnendum eða áhorf-
endum á einstaka tónleikum. Góð til-
finning að einhver skilji hvert maður
er að fara.“
– Sumir bresku gagnrýnendanna
sem lofa þig bak og fyrir nú hafa
samt ekki getað setið á sér og játa að
þeir hafi verið orðnir hundleiðir á þér
á tímabili. Hvað finnst þér um það?
„Þú hefur tekið eftir þessu – þetta
er alveg dæmigerður ósiður hjá
bresku tónlistarpressunni; eyða
meirihlutanum af gagnrýni, sem í
grunninn er lofsamleg, í að tala um
hversu asnalegur maður var hér áður
fyrr.
Ég læt þetta samt ekkert fara í
taugarnar á mér, ekki nema umfjöll-
un NME, sem mér þótti frámunalega
illa úr garði gerð. Það er fjölmiðill
sem er reglulega ósamkvæmur sjálf-
um sér. Hér áður fyrr rembdust
NME alveg jafn mikið og hinir við að
búa til þessa tilgerðarlegu og
dramatísku ímynd mína, með því að
stilla mér upp í enskri sveit með rós
milli tannanna. Nú hamast þeir við að
rakka mig niður og finna nægilega
sterk lýsingarorð yfir það hversu
heimskulega ÉG lét. Yfirgengilega
ósamkvæmir sjálfum sér.“
Gott spark í hausinn
– Hvernig kom þessi tónlistarlega
stefnubreyting til sem auðgreinanleg
er á nýju plötunni – einfaldari útsetn-
ingar og aukin áhersla á gítarleik?
„Þessi áherslubreyting er fyrst og
fremst komin til vegna þess að nú er
um að ræða verk hljómsveitar en
ekki einstaklings. Það hefur tekið
nokkurn tíma að ná að skapa þennan
hljómsveitaranda, finna „hljómsveit-
arhljóminn“, ef svo mætti að orði
komast. Nú loksins hefur það tekist
og staðan í dag er sú að ef ég tæki
mig til og lýsti yfir að ÉG væri The
Divine Comedy þá fengi ég trúlega
gott spark í hausinn. Hér áður fyrr
var ég stórhuga ungur maður og vildi
gera allt einn og óstuddur. En í dag
líður mér öðruvísu og ég nýt þess að
starfa með og vera í félagi við aðra
listamenn.“
Plötuumslagið er því vísvitandi
skreytt með listaverki í stað andlits-
myndar af þér eins og á fyrri um-
slögum sveitarinnar?
„Já, það hefði gefið svo ranga
mynd af innihaldinu að troða mér á
kápuna. The Divine Comedy snýst
ekki lengur um mig einan. Ég sem
vissulega lög og texta en hver liðs-
maður sveitarinnar á heiðurinn að
sínum þætti á plötunni – sínum hljóð-
færaleik.“
– Má álykta svo að áhrifavaldarnir
séu aðrir en áður?
„Kannski ekki aðrir, ekki í mínu
tilviki allavega. Þeir eru hinsvegar
orðnir fleiri eftir að framlag hinna
liðsmannanna jókst.
Það mátti líka búast við því að út-
koman yrði allt önnur þegar fleiri
lögðu til hugmyndir sýnar. Áður
mætti ég alltaf í hljóðverið með full-
kláruð og útsett lög.“
Smekklöggan Godrich
– Þið nutuð aðstoðar eftirsóttasta
upptökustjórans í greininni í dag –
Nigel Godrich (Radiohead, Travis,
Beck). Hvað er það við hann sem ger-
ir hann svo eftirsóttan?
„Hann lætur ekki vaða yfir sig,“
svarar Hannon án þess að hugsa sig
um og hlær síðan að svari sínu.
„Hann er fullkomlega meðvitaður um
hvað gengur ekki og hann liggur ekki
á skoðunum sínum af tillitsemi við
„stjörnurnar“ sem hann vinnur fyr-
ir.“
– Þú ert sem sagt að segja að hann
sé maður með smekk.
„Nákvæmlega. Hann er „smekk-
löggan“,“ segir Hannon og er greini-
lega skemmt yfir umræðuefninu.
„Það sést greinilega á svipnum á hon-
um, þegar maður er farinn út af spor-
inu, sem segir manni: „Nei, þetta er
algjört drasl, hættu!!““
– Þurftuð þið nauðsynlega á slíkri
„löggu“ að halda?
„Algjörlega. Við eigum það til að
flækja hlutina alltof mikið og týna
okkur í einhverju rugli sem enginn
skilur nema við. Við erum svo miklir
tónlistarunnendur a við lepjum alltof
gjarnan upp einhver áhrif frá öðrum.
Nigel vísaði okkur veginn frá slíkum
ógöngum.“
– Með aukinni samvinnu innan
hljómsveitarinnar má búast við því að
aðrir liðsmenn fari brátt að leggja
fram lagasmíðar?
„Ég veit það nú ekki. Við erum all-
ir mjög sáttir við hvernig vinnuferlið
er núna. Ég hef 15 ára reynslu að
baki sem lagasmiður og er orðinn
býsna sleipur í þeirri deildinni. Lögin
farin að fæðast hratt og örugglega.
Félagar mínir hafa hins vegar ekki
haft sig mikið frammi í þessum efn-
um. Ég hef því nokkuð forskot á þá.
En þó er aldrei að vita hvað gerist.“
Ég er öfugsnúinn
– Það má eiginlega segja að ferill
þinn hafi þróast á svolítið öfugsnúinn
hátt, miðað við það sem gengur og
gerist. Frá yfirgripsmiklu eins
manns verkefni yfir í hið dæmigerða
hljómsveitarmynstur; tormeltri og
ofurmetnaðarfullri tónlist yfir í lát-
lausari og einfaldari. Hefurðu skýr-
ingu á því?
Hannon kveikir strax á því hvert
ég er að fara, hlær við og tekur undir:
„Já, þetta er rétt. Ég er kannski bara
svona öfugsnúinn náungi. Ég hef
aldrei eytt tíma í að skipuleggja fer-
ilinn út í ystu æsar. Tilfinningin hefur
alltaf ráðið ferðinni og hún hefur skil-
að mér þangað sem ég er í dag.“
– Þú kýst að kalla eitt laganna á
nýju plötunni „The Perfect Love-
song“ - er hinn fullkomni mansöngur
til í þínum huga?
„Nei,“ svarar Hannon örugglega
og án umhugsunar og bætir við fliss-
andi: „En ég er allavega búinn að
semja eitt lag sem heitir þetta. Þetta
er bara lítið skrítið lag – ástarjátning
til konu minnar.“
– Nú ertu prestssonur og veltir oft
upp trúarlegum spurningum í textum
þínum. Ertu trúaður?
„Nei. Þótt ég sé andans maður þá
get ég ekki sagt að ég trúi, allavega
ekki á neina ákveðna, ráðsetta
kirkjustofnun.“
– Þú ert sem sagt ekki að bíða
merkis úr efra eins og þú talar um í
„The Eye of The Needle“?
„Nei ég er ekki að bíða eftir því að
Guð almáttugur leggi hönd á höfuð
mitt og ávarpi mig. Það má vel vera
að Almættið sé til en mér þykir það
einfaldlega alltof ólíklegt til þess að
geta talist trúaður. En það breytir
því ekki að ég hef áhuga á trúmálum,
sérstaklega siðferðislegri hlið
þeirra.“
Forfallinn unnandi
Sykurmolanna
– Þegar þú heyrir talað um ís-
lenska tónlist, hvað hugsarðu?
„Björk og Sykurmolarnir, fyrst og
síðast. Ég var forfallinn unnandi Syk-
urmolanna á níunda áratugnum þeg-
ar ég var á bólakafi í óháðu tónlist-
inni. Ég sá þau á tónleikum í Dublin á
sínum tíma og fannst alveg frábært.
Þau voru klöppuð upp fimm sinnum.
Unaðslega grípandi, en um leið stór-
undarlegar laglínur, var það sem
heillaði mig við tónlist þeirra. Þegar
ég hitti Björk fyrir u.þ.b. fimm árum
spurði ég hana hvers vegna hún beitti
röddinni svona, því hún eykur söng-
kraftinn stig af stigi, fer hærra og
hærra upp skalann eftir því sem líður
á lögin. Hún botnaði hins vegar ekk-
ert í því sem ég var að fara. Björk er
algjör snillingur og hefur hagað ferli
sínum á aðdáunarverðan máta.“
Dreymir þig um að syngja með
henni dúett?
„Ég veit ekki. Ég er einfaldlega
ekki nógu góður fyrir hana.“
Að lokum; hvað er Neil Hannon að
hlusta á þessa dagana?
„Það er ansi margt; Grandaddy, At
The Drive In, Queens Of The Stone
Age, Daft Punk og Steve Reich. Ég
hlusta á alla tónlist. Synd hversu
mikið drasl er í umferð.“
Gagnrýnendur keppast um að hlaða lofi á nýjustu plötu The Divine Comedy
„The Divine Comedy snýst
ekki lengur um mig einan“
skarphedinn@mbl.is
Ljósmynd/David Robinson
Neil Hannon: Einn en þó alls ekki yfirgefinn.
Nýútkomin breiðskífa norður-írsku
hljómsveitarinnar Divine Comedy hefur
hlotið einróma lof gagnrýnenda og þykir
ein af plötum ársins það sem af er.
Skarphéðinn Guðmundsson ræddi við for-
sprakkann Neil Hannon um þennan gæða-
grip, tilurð hans og viðbrögð.
Hrynhiti
(Groove)
D r a m a

Leikstjórn og handrit Greg Harri-
son. Aðalhlutverk Mackenzie
Firgens, Lola Glaudini. (91 mín.)
Bandaríkin 2000. Skífan. Bönnuð
innan 12 ára.
HÉR er á ferðinni býsna raunsönn
og heiðarleg sýn á áratugar gamalt
fyrirbrigði í nútímaskemmtana-
menningu, hin svo-
kölluðu reif. Dans-
skemmtanir sem
oftast eru hálfgerð
einkateiti og helst
haldin í yfirgefnum
hrörlegum vöru-
skemmum fjarri
mannabyggðum,
svo unnt sé að
hækka græjurnar
upp í ellefu þannig
að pumpandi bassinn nái að leika um
kroppa dansóðra „reifaranna“.
Söguþráðurinn er svo sem ekki
upp á marga fiska. Nokkrir ungir og
leitandi krakkar á þrítugsaldri þefa
uppi vöruskemmureif. Á matseðlin-
um eru seiðandi frumskógartónar,
hamrandi trommur og bassi, tætandi
teknó og flæðandi fíkniefni af öllum
litum, styrkleika og gerðum.
Meginkosturinn við myndina er að
hún er augljóslega gerð af fólki sem
þekkir þessa sérstöku menningu í
þaula og hún ætti því að kveikja
verulega í öllum þeim sem fá fiðring í
kroppinn þegar þeir heyra orðið
vöruskemma.
Skarphéðinn Guðmundsson
MYNDBÖND
Reif í fótinn
Hækkað í botn
(Turn it Up)
S p e n n u m y n d
Leikstjóri: Robert Adetuy. Aðal-
hlutverk: Pras, Ja Rule, Jason
Statham og Vondie Curtis-Hall.
Bandaríkin, 2000. Myndform.
Bönnuð innan 16 ára.
ÞAÐ ER einn meðlima hljóm-
sveitarinnar Fugees sem leikur aðal-
hlutverkið í þessari mynd, sem segir
frá lífsbaráttu
hljómlistarmanns-
ins Diamond í
blökkumanna-
hverfum New
York-borgar. Sá
býr yfir miklum
hæfileikum, en
hindranirnar á vegi
frægðarinnar eru
margar, ekki síst í
heimi þar sem pen-
ingar og eiturlyf ráða öllu. Við fylgj-
umst því með aðalpersónuni berjast
fyrir draumi sínum um hamingju-
samt líf, en áður en það tekst þurfa
einhverjar fórnir að eiga sér stað.
Sæmilega er unnið úr hinu kunn-
uglega þema myndarinnar framan
af, en þegar faðir Diamond kemur til
sögunnar um miðbik myndarinnar
fær maður á tilfinningunna að þeim
þætti hafi verið bætt inn í handritið á
síðustu stundu í von um að krydda
atburðarásina dálítið. Mikil tog-
streita er milli þroskasögunnar og
ofbeldisatriðanna sem einnig er
troðið inn með von um söluvænleika.
Þegar kemur að lokauppgjörinu í lok
myndarinnar, er myndin nokkurn
veginn alveg komin út í vitleysu.
Heiða Jóhannsdótt ir
Lífsbarátta
rappara