Morgunblaðið - 01.07.2001, Side 42

42 SUNNUDAGUR 1. JÚLÍ 2001 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100  Símbréf 569 1329
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
MANSTU ævintýrið um Öskubusku
og kannastu við Netið? Þetta tvennt
á a.m.k. eitt sameiginlegt: dulúðina.
Nú er hins vegar
farið að bera
meira á því sem
mestu máli skipt-
ir.
Netið er enn
sveipað veruleg-
um leyndarhjúpi
þótt tekið sé að
rofa til á nokkr-
um stöðum. Hitt
og þetta er keypt
á Netinu og engu
líkara en að einhvers staðar í him-
inhvolfinu svífi hlutirnir, sem við
kaupum, og með því að ýta á ,,enter“
stefni þeir rakleiðis eftir fyrirfram
skilgreindum brautum og detti inn
um bréfalúguna hjá okkur eða bros-
mildur starfsmaður Íslandspósts
knýr dyra. Í raun er þetta þó ekkert
flóknara í grundvallaratriðum en var
í þá gömlu góðu daga þegar gamla
fólkið hringdi niður í Kaupfélag
Hafnfirðinga við Strandgötu og
pantaði vörur.
Unglingurinn ég var þá settur í að
tína það sem pantað var í körfu, setja
í poka, skrá niður verðmætið og rölta
með pokann heim til fólksins. Þetta
er að vísu ofureinföldun og víst er
Netið frábært tæki til ýmissar hag-
ræðingar og þjónustu.
Þetta var einmitt þjónustan sem
Kaupfélagið veitti dyggum við-
skiptavinum sínum. Og þjónustan er
enn lykilatriði. Það er vaxandi krafa í
öllum viðskiptum manna við tölvu-
og hugbúnaðarfyrirtæki að þau veiti
góða þjónustu og lofi alls ekki upp í
ermina á sér. Hins vegar virðist
manni stundum eins og ,,öskubusku-
heilkennið“ einkenni viðskiptin til að
byrja með. Menn eru svo hugfangnir
af fegurð tækja og lausna að þeim yf-
irsjást stundum smáatriði í úr-
vinnslu og notkun í framhaldinu. Al-
veg eins og í ævintýrinu um
Öskubusku. Ég hef til dæmis aldrei
getað skilið hvers vegna allir galdr-
arnir – nema einn – urðu að engu á
miðnætti þegar hún hljóp frá prins-
inum og missti af sér skóinn (og hef
verið að velta því fyrir mér meðan ég
les söguna fyrir 4 og 7 ára dætur
mínar). Já, einmitt – allt hvarf, nema
skórinn? Af hverju hvarf hann ekki
líka? En við erum ekki að pæla í
þessu því Öskubuska er svo falleg,
prinsinn er svo ríkur og ævintýrið
verður að enda með hjónabandi.
Viðskiptavinir tölvu- og upplýs-
ingatæknifyrirtækja, jafnt einstak-
lingar sem stofnanir og fyrirtæki,
eru hins vegar í auknum mæli að
spyrja um ,,skóinn hennar Ösku-
busku“ og bíða með hjónabandið.
Hvað verður um hann?
Dulúð tækninnar dvínar smám
saman og við spyrjum um hagræði,
sparnað og þægindi af leikjum og
lausnum hennar. Til að mæta slíkum
kröfum verða forráðamenn tölvu- og
upplýsingatæknifyrirtækjanna að
klára heimavinnuna sína áður en
sala hefst. Það er lykilatriði til að
skórinn passi kúnnanum og hann
geti hugsað sér í ,,hjónaband“.
JÓHANN GUÐNI REYNISSON
Bröttukinn 1, Hafnarfirði.
Er skórinn
hennar Ösku-
busku á Netinu?
Frá Jóhanni Guðna Reynissyni:
Jóhann Guðni
Reynisson
HÁTÍÐ er til heilla best, segir einn
ágætur málsháttur. Og nú er einmitt
ein slík nýlega um garð gengin.
Ég hef fylgst með þjóðhátíð í
Reykjavík 17. júní nokkuð óslitið frá
því ég kom fyrst til þessa bæjar 1945.
Þá fóru hátíðahöldin fram á Austur-
velli, eins og nú, en einnig í Hljóm-
skálagarðinum og á Arnarhóli. Þetta
var sannarlega hátíð fólksins og
stemmningin var mikil hjá öldnum
sem ungum.
Þá hófust hátíðahöldin eftir há-
degið og stóðu langt fram eftir
kvöldi. Dansað var á götunni í mið-
bænum og hinar færustu hljómsveit-
ir fengnar til að leika gömul sem ný
dægurlög. Söngvarar kyrjuðu dæg-
urljóðin af innlifun, eins og Haukur
Morthens gerði á Lækjartorgi, og ég
minnist einna best frá 1949, er hann
söng um gæjann hann Jón, Ó Jón...
Þá var gaman að vera ungur í mann-
mergðinni í miðbænum...
Sá siður að flytja hátíðahöldin fyr-
ir hádegið, gerir það að verkum, að
færri mæta á Austurvelli en áður
var. Ég segi bara fyrir mig, að ekki
nenni ég að fara að heiman upp úr
klukkan 10 árdegis á þjóðhátíðardegi
þjóðarinnar, til að hlusta á ræðuhöld
á Austurvelli. Mikið liggur á, skilst
manni.
Tillaga mín er ofureinföld: Færum
hátíðahöldin fram, og höfum þau eft-
ir hádegið, eins og áður var. Þá er ég
viss um, að fleiri myndu mæta. Ég
kem ekki á Austurvöll snemma
morguns, til að hlusta á ráðherra og
forseta, einnig á fjallkonu þylja ljóð,
sem ort hefur verið af einhverjum
ákveðnum, eftir pöntun, án sam-
keppni, enda er langt um liðið síðan
ég hef látið sjá mig þar. Gerir vænt-
anlega minnst til. Hátíðahöld á
þjóðhátíðardaginn eru fyrir þjóðina,
en ekki nokkra framámenn ríkis og
borgar, sem vilja koma þessu af sem
fyrst. Hátíðahöld á ekki að vinna í
ákvæðisvinnu, það er lóðið!
Með fullri virðingu fyrir yfirmönn-
um ríkis og borgar, sem taka daginn
það snemma, að fólk hefur takmark-
aðan áhuga á að horfa og hlýða á þá.
AUÐUNN BRAGI SVEINSSON,
Hjarðarhaga 28, Reykjavík.
Að endaðri þjóðhátíð
í Reykjavík
Frá Auðuni Braga Sveinssyni: