Morgunblaðið - 09.02.2002, Page 38

MINNINGAR
38 LAUGARDAGUR 9. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sófus OddurGuðmundsson
fæddist á Þingeyri
10. september 1957.
Hann lést af slysför-
um 1. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Helga Ott-
ósdóttir, f. í Sval-
vogum í Dýrafirði
25.7. 1934, og Guð-
mundur Andrésson
frá Brekku í Dýra-
firði, f. 9.2. 1930.
Sófus var næstelstur
systkina sinna, sem
eru Jens Andrés, f.
30.9. 1952, býr í Hnífsdal, Ey-
þór, f. 20.10. 1959, býr í Reykja-
vík, og Magnea, f. 14.10. 1960,
býr í Danmörku.
Sófus kvæntist
13.7. 1985 Sunnu
Mjöll Sigurðardótt-
ur frá Ketilseyri í
Dýrafirði, f. 9.9.
1960, dóttur
hjónanna Sigurðar
Friðfinnssonar og
Bjarnfríðar Ólavíu
Magnúsdóttur. Sóf-
us og Sunna eiga
þrjú börn: Úlfar
Má, f. 1.9. 1982,
Selmu Rut, f. 23.10.
1986, og Jón Ás-
geir, f. 3.8. 1985.
Útför Sófusar fer fram frá
Þingeyrarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 14.
Elsku Sófi minn. Mikið þótti
mér ég vera langt frá þér og allri
minni ástkæru fjölskyldu þegar
þessi hræðilega frétt barst okkur
til Danmerkur. Það var mér mikill
styrkur að foreldar okkar voru
stödd hjá mér svo við gætum stutt
og hjálpað hvert öðru á langri leið.
Ekki datt okkur í hug að við
myndum halda afmæli föður okkar
og dóttur minnar við jarðarför
þína.
Elsku Sófi, ég er svo þakklát
fyrir þessa yndislegu stund sem ég
átti með ykkur hér fyrir vestan í
vor, það var gaman að sitja og
rifja upp gömlu dagana og keyra
um og skoða allar æskustöðvarnar
með ykkur bræðrunum. Við höfum
alltaf verið náin þótt fjarlægðin
væri mikil. Elsku bróðir, ég hugsa
líka til sumarsins þegar þið fjöl-
skyldan komuð til Danmerkur, það
var svo yndislegt að hafa ykkur.
Allar þessar stundir verma hjarta
mitt á þessari erfiðu stund. Takk
fyrir allt, ég sakna þín mikið.
Elsku Sunna mín, Úlfar Már,
Selma Rut og Jón Ásgeir, mamma
og pabbi svo og aðrir aðstand-
endur. Guð styrki ykkur í ykkar
miklu sorg og söknuði.
Þín systir,
Magnea.
Elsku Sófi bróðir. Það er sárt að
sjá eftir þér, svona ungum manni í
blóma lífsins sem svipt er burt úr
tilverunni í einu vetfangi. Manni
sem hefur fyrir eiginkonu og
þremur börnum að sjá. Enn eru
náttúruöflin að minna okkur á við
hvaða aðstæður við búum. Við
systkinin ólumst upp á Þingeyri
fram til ársins 1967 en þá fluttist
fjölskyldan til Reykjavíkur vegna
veikinda föður okkar, það ár er
Sófi tíu ára gamall. Eftir barna-
skólann hóf Sófi nám í húsgagna-
smíði og varð meistari í þeirri iðn-
grein, en vann við allar almennar
trésmíðar til dauðadags.
Það er sagt að sumir séu meiri
dreifbýlismenn en aðrir, þannig
var Sófi, hann var fyrst og femst
Vestfirðingur og vildi hvergi ann-
ars staðar búa en í Dýrafirði.
Hann fór vestur á hverju sumri er
skóla lauk á vorin. Hann var ekki
malbiksbarn, hann varð að geta
leikið sér í ósnortinni náttúru og
eins og hann orðaði það sjálfur:
„Hér er ekkert hægt að leika sér,
hér er engin drulla.“
Mesta gæfan í lífi Sófa var að
kynnast eftirlifandi eiginkonu
sinni Sunnu Mjöll Sigurðardóttur.
Þau hófu búskap sinn á Þingeyri
haustið 1980. Þau hafa alltaf verið
einstaklega samrýnd hjón, félagar
og vinir enda ávallt nefnd í sömu
andrá „Sófi og Sunna“. Sófi bar
mikinn hlýhug til tengdaforeldra
sinna og var ávallt boðinn og búinn
að taka til hendinni hvort sem það
var við smíðar eða bústörfin. Mest
hafði hann gaman af smala-
mennskunni og lét sig helst aldrei
vanta þar.
Það er við högg sem þessi að
maður sest niður og endurmetur
lífið og tilgang þess. Maður kemst
fljótt að því hvað það er í lífinu
sem mestu máli skiptir, það eru
samverustundirnar sem við eigum
með fjölskyldu og vinum.
Elsku bróðir, við kveðjum þig
með söknuði í hjarta og viljum
þakka þér alla þá fórnfúsu og al-
úðlegu hjálpsemi sem einkenndi
þig í okkar garð. Það yljar okkur
að hafa handbragð þitt allt í kring-
um okkur. Við vitum að foreldrar
okkar eru stolt og þakklát fyrir
allt sem þú hefur gert fyrir þau,
enda orðið fátt á heimili þeirra
sem ekki ber handbragð þitt.
Elsku Sunna, Úlfar, Selma og
Jón Ásgeir, megi góður Guð styðja
ykkur og styrkja.
Andrés, Eyþór og Magnea.
Elsku frændi, við söknum þín.
Það lamb var ljúfast leitt til föðurhúsa.
Lífsins stíg of fljótt þar lokið var.
Þeir sem lifðu færðu fórn ófúsa.
Í fangi drottins nú gimsteinn hvílir þar.
Að slíkur drengur dáða og góðra gilda
skuli gjalda lífsins skuld svo skjótt.
Það harminn ykkar allra megi milda
sú minning sem lifir um dreng, sem fór
of fljótt.
(Jónas B. Antonsson.)
Elsku Sunna, Úlfar, Selma og
Jón Ásgeir,
Guð geymi ykkur og styrki.
Helga, Guðmundur Karl
og Þórunn Erla.
Íris og Jónas.
Guðmundur og Hulda.
Kveðja frá starfsmönnum
Ágústar og Flosa
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(E. Ben.)
Sófus, vinnufélagi okkar og vin-
ur, kvaddi okkur kátur og bros-
andi, eins og honum var tamt,
seinnipart föstudags 1. febrúar.
Einungis fáeinum mínútum síðar
barst okkur sú harmafregn að
hann hefði látist í bílslysi á heim-
leið. Skyndilega er þessi jarðvist-
arganga hans öll, eftir sitjum við
sorgmæddir og finnum sárt til
smæðar okkar og vanmáttar. Sam-
vistir við Sófus voru ávallt glaðleg-
ar og hlýjar, enda lagði hann ávallt
gott eitt til af græskulausri góð-
vild sinni. Það var því okkar gæfa
að fá að kynnast og starfa með
honum þau fáu misseri sem al-
mættið gaf okkur saman. Nú þeg-
ar þessi kæri félagi okkar er geng-
inn til vistaskipta sem stefna á
æðri leiðir vitum við að heiðarleiki
og góð samviska eru förunautar
hans héðan. Við biðjum af einlægni
góðan Guð að lýsa honum og
vernda á þeirri vegferð. Meðal
okkar lifir minning um glaðværan
og hjartahlýjan vinnufélaga.
Eiginkonu hans og börnum vott-
um við okkar dýpstu samúð.
Vinnufélagarnir.
Kæru Sunna, Úlfar, Selma og
Jón Ásgeir, Guðmundur, Helga,
Andrés, Eyþór og Magnea ásamt
fjölskyldum, ættingjum og vinum.
Ég á varla til orð til að lýsa
samhryggð minni með ykkur við
þetta skyndilega og ótímabæra
fráfall æskufélaga míns og vinar,
Sófusar.
Við Sófus vorum alltaf bestu
vinir, bæði meðan hann bjó á Þing-
eyri sem og á sumrin þegar hann
kom heim eftir að hann fluttist til
Reykjavíkur með foreldrum sínum
og systkinum. Í barnslegri ein-
feldni okkar sórumst við í fóst-
bræðralag að hætti forfeðranna og
hefur það ef til vill átt þátt í því að
okkur varð aldrei sundurorða né
slettist nokkurn tímann uppá vin-
skapinn milli okkar, eins og geng-
ur og gerist meðal krakka.
Borgin náði aldrei tökum á Sóf-
usi og hann var lánsamur að hafa
Andrés heitinn afa sinn, Jón heit-
inn föðurbróður sinn og Ebbu
Gunnardóttur á Þingeyri til að
geta dvalið hjá þeim á sumrin sem
fylgdi flutningi hans til Reykjavík-
ur.
Þingeyri í þá daga, sem og
reyndar allur Dýrafjörður, var ið-
andi af athafnalífi fyrir litla
strákhnokka með gott ímyndunar-
afl og sem sáu hvarvetna tækifæri
til að skapa eigin veröld mótaða að
fyrirmynd lífs þeirra fullorðnu í
samfélaginu.
Vegakerfi lágu út um allar hlíð-
ar og fjörukamba og þurftu við-
halds með tilheyrandi vegavinnu
og veglagningum með heimasmíð-
uðum trukkum: Heimasmíðaðir
bátar, búnir til úr 5 lítra olíu-
brúsum voru notaðir til skelj-
aróðra út á Odda og aflanum land-
að á bryggju í fjörunni neðan við
Ásgarð; og stundum var jafnvel
skroppið í alvöru róður á skektu út
á fjörð og koli eða marhnútur bor-
inn að landi.
Rollukjammar, leggir og skeljar
voru fádæma góður búfénaður í
smákotum sem við byggðum bæði
heima og í hlaði og lautum uppi í
hlíð, inni á Skeiði, fyrir ofan
spennistöðina. Þar var líka gaman
að tjalda og fara í útilegur. Ég var
alltaf í góðum félagsskap þegar ég
var með Sófusi vini mínum.
Þingeyri togaði alltaf fast í Sóf-
us og leyfði honum ekki að skjóta
föstum rótum í Reykjavík.
Að endingu, ungur, fullvaxta
maður kom hann aftur til Þing-
eyrar, eftir nokkurra ára hlé,
kynntist Sunnu Mjöll, þeirri indæl-
is stúlku, og settist að og stofnaði
fjölskyldu með henni á bernsku-
slóðunum.
Vinskapur okkar Sófusar var
heill og sannur og reistur á föstum
grunni.
Ég hef enn ekki kynnst betri
dreng en þér og kveð þig nú í
hinsta sinn, fóstbróðir kær.
Megi Guð vernda sálu þína og
veita fjölskyldu þinni allri og vin-
um styrk í sorginni.
Þinn einlægur vinur og æsku-
félagi,
Jovin Sveinbjörnsson.
SÓFUS ODDUR
GUÐMUNDSSON
✝ Guðrún Magnús-dóttir frá Neðra-
Vatnshorni fæddist í
Syðri-Tungu í
Breiðuvík á Snæ-
fellsnesi 2. október
1927. Hún lést á
Landspítala við
Hringbraut 31. jan-
úar síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Lovísa Einars-
dóttir og Magnús
Guðmundsson. Guð-
rún ólst upp hjá
móður sinni og móð-
urforeldrum. Hún
átti fjögur systkini samfeðra.
Guðrún eignaðist sjö börn þau
eru: Þorbjörg Berg, f. 1946, maki
Jóhannes Sigurðsson, þau eign-
uðust fjögur börn; Magnús, f.
1950, maki Merlita Silud, þau
eiga eitt barn; Bjarni Hjörtur, f.
1955, maki Sigríður Ingólfsdótt-
ir, þau eiga fjögur
börn; Einar Rúnar,
f. 1957, maki Andr-
ea Laible, þau eiga
tvö börn; Sigurður
Olaf, f. 1959. Sigur-
borg Berglind, f.
1962, maki Ingvar
Halldórsson, þau
eiga tvö börn; og
Ævar Kristinn, f.
1970, maki Ósk
Guðmundsdóttir,
hún á þrjú börn.
Barnabarnabörn
Guðrúnar eru fimm.
Guðrún giftist 1954
Braga Sigurðssyni, f. 16. nóvem-
ber 1923, d. 21. mars 1977. For-
eldrar hans voru Sigurður Hjart-
arson og Ólafía Benónýsdóttir.
Útför Guðrúnar fer fram frá
Hvammstangakirkju í dag og
hefst athöfnin kl 15. Jarðsett
verður í Melstaðakirkjugarði.
Elsku mamma og tengdamamma.
Þá ertu farin frá okkur og hefur
fengið góða hvíld. Við viljum þakka
þér fyrir allt sem þú hefur verið okk-
ur, hugur okkar leitar til allra liðinna
stunda sem við áttum saman. Guð
geymi þig og megir þú hvíla í friði.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Berglind og Ingvar.
Fréttin um andlát hennar snerti
mig djúpt, allt í einu varð myrkur.
Það er erfitt að sætta sig við það
að hún sé farin í ferðina löngu þang-
að sem við förum öll einhvern tíma.
Það streyma margar minningar
inn í hugann minn, minningar sem
gaman er að rifja upp og staldra að-
eins við. Ég kynntist Guðrúnu fyrir
u.þ.b. 15 árum þegar við Rúnar byrj-
uðum að búa saman á Neðra-Vatns-
horni. Þar fékk ég strax hlýjar mót-
tökur, hún tók mér vel og kenndi
mér margt. Hún var sérstaklega lag-
in að elda góðan heimilislegan mat
og baka ýmsar kökur, pönnukökurn-
ar og kjötsúpan eru mér þó efst í
huga.
En hún var líka flink í höndunum,
prjónaði mörg pör af sokkum og
vettlingum á alla í fjölskyldunni.
Þótt hún hafi ekki verið mjög fé-
lagslynd manneskja og frekar hlé-
dræg, fannst henni samt gaman að
taka á móti gestum, spjalla við þá yf-
ir kaffibolla og kökusneið. Til hennar
voru allir velkomnir. Alltaf var heitt
á könnunni og nóg að borða.
Eftir að hún fluttist alfarin á
Hvammstanga í sína eigin íbúð sem
hún hafði keypt sér hittumst við oft
þar og áttum saman ánægjulegar
stundir. Árum saman héldum við
þann sið að koma saman um jólin, öll
börnin hennar, makar þeirra og
barnabörnin eftir að þau bættust í
hópinn. Ég man svo vel þegar hún
var 70 ára. Hún vildi ekki hafa neina
stóra veislu og óskaði helst að vera
að heiman. Mér var það ánægju-
stund að sækja hana út á Hvamms-
tanga þennan dag og fara með hana
heim að Vatnshorni þar sem hún tók
á móti örfáum gestum.
Smátt og smátt hrakaði heilsu
hennar og þegar hún lagðist inn á
Landspítalann, þar sem hún gekk
undir stóra aðgerð, var mér ljóst að
þaðan færi hún ekki aftur út. Að lok-
um vil ég þakka henni fyrir alla
hjálpina í okkar garð, hún passaði
Katrínu og Sylvíu þegar við Rúnar
fórum að heiman og þær komu oft til
hennar eftir skóla til þess að líta á
ömmu sína, veittu henni hjálp og
áttu saman góðar stundir hjá henni.
Ég sakna hennar sárt en ég veit
líka að henni líði vel núna. Guð blessi
hana.
Andrea.
Nú er amma mín farin til Guðs.
Mig langar að þakka henni fyrir allar
liðnar stundir. Ég þakka henni sér-
staklega fyrir það að hún gat komið í
ferminguna mína síðastliðið vor, þar
sem ég átti eftirminnilegan dag með
henni. Það var alltaf gaman að koma
til hennar í Fífusund. Hún hjálpaði
mér við heimanám og kenndi mér að
baka pönnukökur. Stundum fór ég í
búðir fyrir hana þegar hún bað mig
um það. Mér fannst gott að geta
hjálpað henni og alltaf þakkaði hún
mér fyrir það.
Ég veit að amma mín þjáist ekki
lengur, ég kveð hana nú. Megi Guð
vaka yfir henni.
Á grænum grundum
lætur hann mig hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
(23. Davíðssálmur.)
Katrín Sif.
Elsku amma mín, takk fyrir allt
sem þú hefur gert fyrir mig og góðu
stundirnar sem við áttum saman.
Megi guð þig geyma, elsku amma
mín, hvílstu vel.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson frá Presthólum.)
Þín
Helga Guðrún.
Elsku amma mín þakka þér fyrir
allar góðu stundirnar og allar góðu
pönnukökurnar sem þú bakaðir
handa mér, Guð geymi þig.
Vertu, Guð faðir, faðir minn,
í frelsarans Jesú nafni,
hönd þín leiði mig út og inn,
svo allri synd ég hafni.
(Hallgr. Pétursson.)
Þinn
Kristján Óli.
Elsku amma mín var mjög góð og
alltaf þegar ég kom í heimsókn til
ömmu var hún alltaf mjög hress.
Amma eldaði alltaf mjög góðan mat.
Það var mjög fint heima hjá henni og
svo var alltaf nóg að gera hjá henni
og manni leið vel heima hjá henni.
Hún var líka með mikið af dóti t.d.
kubba og svona lest sem var uppá-
haldið mitt.
Elsku amma mín, mér finnst svo
skrítið að geta ekki komið að heim-
sækja þig í sveitina þína á Hvamms-
tanga. En nú ertu komin til afa.
Núna verð ég bara að reyna að lifa
lífinu með þig í minningunni. Ég vil
tileinka þér þessa bæn.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesús, í þína hönd,
síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér
(Hallgr. Pétursson.)
Hvíldu nú í nafni friðar, elsku
amma. Þitt barnabarn
Guðrún Hjartardóttir.
GUÐRÚN
MAGNÚSDÓTTIR
Handrit afmælis- og minningargreina skulu vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett. Sé
handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er móttaka svo-
kallaðra ASCII-skráa, öðru nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
eru einnig auðveld í úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í bréfasíma 569 1115, eða á net-
fang þess (minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.