Morgunblaðið - 15.02.2002, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Gunnar BjargÓlafsson fæddist
í Reykjavík 27. jan-
úar 1922. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 8. febrúar
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Ólafur
S. H. Jóhannsson og
Arnbjörg J. Stefáns-
dóttir. Gunnar var
þriðji í röð fjögurra
bræðra. Þeir eru Óli
Þór, f. 1917, látinn,
Eyþór Loftur, f.
1918, látinn, og Stef-
án Örn, f. 1924.
Gunnar kvæntist Sigurlaugu M.
Árnadóttur 1948 og eignuðust
þau sex börn. Þau eru: 1) Arn-
björg, f. 20. des. 1948, maki Finn-
ur Guðmundsson, þau eiga tvo
syni. 2) Hallfríður Lína, f. 20. júní
1951, maki Skúli Engilbertsson,
þau eiga tvö börn. 3) Sigríður Rut,
f. 7. febrúar 1953. Börn hennar
voru þrjú, einn sonur látinn. 4) Ól-
ína Guðrún, f. 11. maí 1954, maki
Björn Bergmann, þau eiga tvær
dætur. 5) Ólafur
Gunnar, f. 26. febr-
úar 1958, maki
Bryndís Hauksdótt-
ir, þau eiga tvö börn.
6) Stefanía Anna, f.
16. nóvember 1959,
maki Þór Fannar
Ólafsson, þau eiga
fjögur börn. Fyrir
átti Gunnar soninn
Ingvar Þórhall, f. 27.
apríl 1944, maki
Hulda Hannibals-
dóttir, þau eiga fjór-
ar dætur. Að auki á
Gunnar níu langafa-
börn.
Gunnar og Sigurlaug slitu sam-
vistum árið 1968.
Gunnar ólst upp í Reykjavík og
bjó þar lengst af. Hann stundaði
aðallega sjómennsku og bifreiða-
akstur fram yfir sjötugt. Síðustu
árin bjó Gunnar á Dvalarheim-
ilinu Felli í Skipholti 21, Rvík.
Útför Gunnars fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Pabbi minn, í trausti trúarinnar og
minnar sannfæringar, veit ég að þér
líður vel núna. Þjáning í þínum veik-
indum og þrautir á enda, og þú ert
hamingjusamur á ný.
Ég veit að þú varst stoltur af ríki-
dæmi þínu þegar þú kvaddir. Það var
ekki veraldlegur auður, heldur börnin
þín öll, sem voru hjá þér síðustu
stundirnar hér og veittu þér mikinn
styrk. Það voru ástvinir sem kvöddu
og ástvinir sem tóku á móti þér. Þú
kvaddir sáttur og sofnaðir vært.
Margs er að minnast, en líka margs
að sakna. Þig geymi ég í hjarta mínu,
og þar get ég alltaf fundið þig.
Ég vil kveðja þig með þessum orð-
um:
Þó ég sé látinn,
harmið mig ekki með tárum.
Hugsið ekki um dauðann
með harmi og ótta.
Ég er svo nærri
að hvert eitt ykkar tár
snertir mig og kvelur
en þegar þið hlæið og syngið
með glöðum hug,
lyftist sál mín upp í mót til ljóssins.
Verið glöð og þakklát
fyrir allt sem lífið gefur
og ég tek þátt í gleði ykkar.
Guð umvefji þig og blessi í kærleika
og leiðbeini þér áfram í ljósið og skiln-
inginn.
Pabbi minn, þú verður áfram í
bænum mínum.
Kærleikskveðja
Þín dóttir
Ólína.
Elsku pabbi, nú ertu farinn í ljósið
mikla, og þrautagangan liðin hjá. Nú
þegar ég sit hér og skrifa þessi fátæk-
legu þakkarorð, rifjast upp fyrir mér
lagið „Kokkurinn við kabyssuna stóð
fallira“. Þetta lag söngstu alltaf þegar
við fórum út að keyra þegar ég var
barn. Alltaf varstu léttur og glaður og
húmorinn í lagi alveg fram á síðustu
stundu. Árin sem þú bjóst hjá mér í
sveitinni, og fórst suður um helgar til
að keyra, komstu alltaf með rósavönd
handa mér og sagðir: „Það er svo
gaman að gleðja þig með blómum.“
Öll þessi blóm eru en til hjá mér og
skarta sínu fegursta.
Það er svo margt sem ég gæti rifj-
að upp, en ég mun varðveita þær
minningar í hjarta mínu. Þakka þér,
pabbi minn, fyrir allar góðu stundirn-
ar sem við áttum saman.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson)
Þín
Anna.
Nú er hann Gunnar afi dáinn. Það
er erfitt að trúa því. Sárt munum við
sakna þín, elsku afi. Við minnumst
allra góðu stundanna sem við áttum
með þér þegar þú áttir heima hjá okk-
ur í nokkur ár. Það var sama hvað við
gerðum af okkur, alltaf gast þú hlegið
dátt og hafðir gaman af. Oft sátum við
og spiluðum og ræddum málin. Þú
varst ungur í anda, alltaf til í að fara
með okkur eldri krökkunum, sama
hvert við ætluðum að fara. Um helgar
þegar þú fórst til Reykjavíkur að
keyra taxa og komst aftur heim á
sunnudagsmorgnum með nammi
handa okkur krökkunum og blóm
handa mömmu. Guð blessi þig, elsku
afi. Nú líður þér vel þar sem þú ert í
faðmi ástvina þinna sem farnir eru.
Við vitum að þú vakir yfir okkur og
börnunum okkar um ókomna tíð.
Æ, minn Guð, lát ávallt skarta
auðmýktina í brjósti mér,
skapa í mér hreina hjarta,
helgan bústað, vígðan þér.
Lát mig úr fjötrum nauða,
frelsa mig af synd og dauða.
Hulda, Sigurður,
Stefán og Sindri.
Elsku afi, við viljum kveðja þig
með þessum bænum:
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Ég fel í forsjá þína,
Guð faðir, sálu mína,
því nú er komin nótt.
Um ljósið lát mig dreyma
og ljúfa engla geyma
öll börnin þín svo blundi rótt.
(M. Joch.)
Guð blessi þig.
Erna og Anna.
Elsku afi, ég vil fá að kveðja þig
með örfáum orðum. Það er margs að
minnast er ég hugsa til baka, afi minn.
Ég veit að þetta var erfiður tími. Ég
man þegar þú fórst á sjúkrahúsið
fyrst. Við komum að norðan og vorum
yfir helgina. Þú varst nú meiri prakk-
arinn þá, þú skaust öllum ref fyrir
rass og komst hress heim. Ég man
þegar þú komst á fornbílnum norður í
sveitina. Þú hafðir rosalega gaman af
þessu ferðalagi. Mamma sagði mér að
þú elskaðir gamla bíla. Þú sagðir mér
oft sögur. Eins og þegar mamma vildi
elta ykkur ömmu hvert sem var. En
þegar þú fórst á gamla bílnum þá
lagðist mamma í sætið því það mátti
ekki sjást til hennar.
Ég kom oft til þín í Skipholtið, þú
varst svo glaður, en út skyldum við
fara og fá okkur kjúkling og ís í eft-
irmat. Þetta fannst þér algjört æði.
Það var rétt vika frá áttræðisafmæl-
inu þínu sem þú veiktist. Við vorum
búin að ákveða að fara út og borða
næst þegar ég kæmi í bæinn og fara
svo austur til Önnu frænku og Fann-
ars til að sjá nýju viðbygginguna.
Elsku afi, þú ert nú búinn að upp-
lifa margt á þinni löngu ævi. Margar
lífsreynslusögur sagðir þú mér. En
margar minningar geymdir þú í huga
þínum og hjarta.
Elsku afi, nú ertu kominn til guðs
og englanna og ég veit að þér líður vel
núna. Megi afi hvíla í guðs friði.
Mér finnst ég varla heill né hálfur maður
og heldur ósjálfbjarga því er ver.
Ef værir þú hjá mér vildi ég glaður,
vera betri en ég er.
Ég gái út um gluggann minn
hvort gangir þú um hliðið inn.
Mér alltaf sýnist ég sjái þig.
Ég rýni út um rifurnar,
ég reyndar sé þig allsstaðar,
þá napurt er, það næðir hér og nístir mig.
(Vilhj. Vilhj.)
Þín dótturdóttir
Íris Dögg Ásmundsdóttir.
GUNNAR BJARG
ÓLAFSSON
- .  
 
 
 
    




+8 ,
-:-




 

%


 (
 5 

 8 
   


 $ 
 $ %0 




 
  8
9' !  +"$3 
 & *!""

: 2' +"$3 

 # "1
$   2 !""

*  (  +"$3 

1 $   !""

   +"$3 
+"' * !""

 +"$3 !""
; & 
 #  #  %
9

 +




+

  :  
 

+

    0 

 

   
  
  8. 
:- '

 +


 
   ;, 5

 
& 23
& ;   

*  

!! ; !""

    1  ; 

 ! !!!""%

 


 
 

 
 )

 




 



- :)
E *E ="$

   " CC

"1; 

 ' 
 

 < 
  


   3
% 
 




 
  8
$
 


 %
   
 
 3
% 
 

5

 
) 1   !""

+"' %  !""

'
%  
 +% 4 !""

*("  

1 !'
$  !""

2 ;!   !""
    

    
( 2 !""

  
  ;!  % ; !""
 $ 1! %
9

 +

  
 0 +
 :   %:%  


  
 0 
 



 0 
0



 -
3  "  # 

"  C0

1$ 2'%
'

 +


 
   %


 (
 )&

 & 1  

 ( =!""

  
 (
" !""

(  
-  - !""

 %  
,    !""

2 # %  !""
E  1 

; %  
 " +"$3 !""

"  
 #$  & !""

 & !!""
 #  #  %
= 
 
 
 


 


4F
84:-

 " 2 G0



 

   
 



  
  
 1$!""
   *("

9   ' !""

 #$  ' !""

#  #   $ 1! %
,
,
6  

  *  


 &
>




  
  8
" ! ! %
9

+0

:
 %:% 




    0

-:8 4E:-,

 

4%
; 
3 1"  *#$  " 

(   !""%
ÆSKILEGT er að minningar-
greinum fylgi á sérblaði upplýs-
ingar um hvar og hvenær sá,
sem fjallað er um, er fæddur,
hvar og hvenær dáinn, um for-
eldra hans, systkini, maka og
börn, skólagöngu og störf og
loks hvaðan útför hans fer fram.
Ætlast er til að þessar upplýs-
ingar komi aðeins fram í for-
málanum, sem er feitletraður.
Formáli minn-
ingargreina