Morgunblaðið - 15.02.2002, Blaðsíða 43

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2002 43
Ragnar var systursonur minn og
einnig var hann mér sem bróðir.
Hann ólst að mestu leyti upp hjá afa
sínum og ömmu með bræðrum mín-
um fimm. Ragnar var ákveðinn
strax í bernsku að hann yrði einn af
strákunum hans Margeirs afa síns.
Hann var tápmikill og bráðþroska.
Fljótt var hann orðinn framúskar-
andi knattspyrnumaður. Ferill hans
byrjaði snemma og varð hann at-
vinnumaður kornungur. Ég og dæt-
ur mínar fylgdumst með ferli hans
úr fjarlægð, því við bjuggum á
Bermúdaeyjum þar sem knatt-
spyrnan var í hávegum höfð. Dætur
mínar voru stoltar af frænda sínum
og sýndu vinkonum sínum myndir af
fótboltahetjunni glæsilegu sem var
ein af fjölskyldunni heima á Íslandi.
Oft hittum við hann er við komum
heim. Eldri dóttir mín er nákvæm-
lega árinu yngri og sem börn léku
þau sér í Háholtinu, innanhúss sem
utan. Ekki kom að sök að dóttir mín
talaði ekki orð í íslensku. Leikurinn
byggðist alltaf á líkamlegu atgervi
og varð dóttir mín íþróttamaður
ágætur.
Ragnar var einnig einkanlega hlýr
og einlægur vinur. Hann var dulur
að eðlisfari og örlítið feiminn. En fal-
legur og þrekmikill afreksmaður í
þeirri íþrótt sem var hans líf og yndi.
Því miður er knattspyrnan harður
húsbóndi og starfsferillinn stuttur.
Og Predikarinn ritar (9.11.): „Enn sá
ég undir sólinni, að hinir fljótu ráða
ekki yfir hlaupinu, né kapparnir yfir
stríðinu, né heldur spekingarnir yfir
brauðinu, né hinir hyggnu yfir auðn-
um, né vitsmunamennirnir yfir vin-
sældinni, því að tími og tilviljun
mætir þeim öllum.“
Við þerrum tárin og lítum um öxl.
Við minnumst Ragnars á harða-
hlaupum með boltann, fagnandi með
félögum sínum, brosandi sínu hóg-
væra brosi. Ungur, sterkur og glæsi-
legur að eilífu. En við sem þekktum
hann syrgjum góðan dreng um
ókomin ár.
Jóna Margeirsdóttir.
Raggi minn, það er erfitt að
kveðja þig núna. Ekki datt mér í hug
að það væri í síðasta skipti sem við
hittumst fyrir tveimur vikum í af-
mæli Jónu. Ég fékk faðmlag og létt-
an koss á kinn eins og oft áður þegar
þér leið vel. Ég minnist þín þegar þú
varst lítill, krafturinn og dugnaður-
inn var ótrúlegur. Ég man þegar þú
lagðir af stað niður í bæ á þríhjólinu
þínu, sennilega á þriðja ári, stopp-
aðir alla umferð á Hringbrautinni og
sagðir fólki að þú værir á leið til
frænku. Á dagheimilinu klifraðir þú
yfir öll grindverk eins og köttur,
þannig að það þurfti að fylgjast sér-
staklega vel með þér.
Ég gæti lengi haldið áfram, minn-
ingarnar eru margar og góðar frá
þessum tíma. Síðar átti fótboltinn
allan hug þinn eins og flestir vita, þú
stóðst þig frábærlega á þeim vett-
RAGNAR INGI
MARGEIRSSON
✝ Ragnar IngiMargeirsson
fæddist í Keflavík 14.
ágúst 1962. Hann
lést 10. febrúar síð-
astliðinn. Foreldrar
hans eru Margrét
Margeirsdóttir í
Keflavík og James
Ailes í Bandaríkjun-
um.
Ragnar kvæntist
Ingunni Erlu Yngva-
dóttur árið 1986. Þau
slitu samvistum.
Börn þeirra eru
Ragnar Aron, f. 13.
júlí 1985, Lára Margrét, f. 21.
október 1990, og Sandra Lind, f.
15. nóvember 1994.
Ragnar vann ýmis störf frá
unga aldri. Hann var landsliðs-
maður í knattspyrnu og lék einnig
sem atvinnumaður í þeirri íþrótt
erlendis.
Útför Ragnars fer fram frá
Keflavíkurkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
vangi og gleymist
mörgum seint. Þú gift-
ir þig og eignaðist þrjú
yndisleg börn sem nú
sakna pabba. Það
skiptast á skin og skúr-
ir í lífinu og það gerði
það svo sannarlega hjá
þér. Síðustu árin voru
þér erfið, kannski erf-
iðari en nokkurn grun-
aði. Ég veit, Raggi
minn, að nú líður þér
vel hjá ömmu.
Elsku Magga systir,
Ragnar, Lára og
Sandra, ég bið guð að
styrkja ykkur öll og fjölskylduna í
þessari miklu sorg.
Ásta Ragnheiður (Rabbý).
„Hvað segir kappinn?“ varstu
vanur að segja við mig þegar þú hitt-
ir mig. Elsku Raggi minn, ég vona
að þér líði vel og að þú hafir það gott.
Ég minnist þess þegar við Steini
lékum okkur í fótbolta í bakgarð-
inum hjá henni Ástu ömmu. Það
voru alltaf töluverð fundarhöld áður
en byrjað var að spila. Það þurfti
nefnilega að ákveða hvor ætti að fá
að byrja sem Raggi frændi. Ég man
hvað við vorum alltaf stoltir af því að
eiga frænda sem var atvinnumaður
og landsliðsmaður í knattspyrnu.
Við Steini horfðum á þig spila í sjón-
varpinu, ánægðir, spenntir og upp-
fullir af stolti. Í jólaboðunum beið
maður eftir að Raggi frændi kæmi,
svo sat maður bara og starði orðlaus
og fylgdist með hverri hreyfingu hjá
kappanum.
Það var gaman að hitta þig í Perl-
unni þar sem við tókum á lóðunum
og spjölluðum um daginn og veginn
þess á milli. Alltaf mættir þú manni
með brosi og alltaf varstu góður við
mig. Ég er þér þakklátur fyrir það
og mun alltaf vera það. Ég vil líka
þakka þér fyrir spjallið sem við átt-
um kvöldin tvö nú í lok janúar, þar
sem þú útskýrðir fyrir mér stöðu
mála hjá þér. Þú komst mér í skiln-
ing um hve há fjöll væri að klífa og
hve baráttan væri þér erfið. Ég vil
þakka þér fyrir það traust sem þú
barst til mín.
Eitt máttu vita, elsku frændi, að
þú ert og verður alltaf minn uppá-
haldsfrændi.
Jæja, elsku Raggi minn, ég veit að
þú hefur það gott núna, þú kyssir
ömmu frá mér.
Stefán Ragnar.
Stundum er eins og lífið sé ferða-
lag niður eftir árfarvegi. Fyrir ein-
hverja hendingu kvíslast hluti árinn-
ar út og eftir þeirri kvísl fara
einhverjir sem maður sér á eftir.
Við, sem höfum átt því láni að fagna
að ferðast með Ragnari í þessu lífi,
höfum upplifað allt það besta sem líf-
ið býður upp á og líka þurft að horfa
upp á slæmar hliðar þess. Upp-
spretta okkar vinahóps nær allt aft-
ur til unglingsáranna, er við fórum
fyrst að þreifa fyrir okkur utan
veggja heimilisins í leit að okkar eig-
in lífsreynslu. Þá var allt spennandi
sem við komumst í nálægð við og
margt að sjá. Ragnar vinur okkar
fékk mörg spennandi tækifæri á lífs-
leiðinni sem við hinir fengum að
fylgjast með, fullir af stolti og trú á
framtíðina. Einkum vorum við stolt-
ir af honum sem félaga og ferli hans
á vettvangi knattspyrnunnar þar
sem hann stillti sér í hóp þeirra
bestu.
Er lengra leið á lífið fórum við að
huga að því að halda saman vina-
hópnum og stofnuðum félagið Storm
í þeim tilgangi. Þar var Ragnar ein
af stoðum félagsins og höfum við
eytt mörgum góðum stundum sam-
an, einir og með fjölskyldum okkar.
Við höfum notið þess að spjalla um
lífið, tilveruna og vináttuna á meðan
við flutum saman niður farveg lífs-
ins. Þó siglingin hafi reynst hverjum
og einum misjafnlega erfið, hefur
það veitt okkur ómælda ánægju,
styrk og fyllingu að geta mánaðar-
lega sótt hver annan heim og notið
stundar saman í félaginu okkar.
Fyrir einhverja hendingu gerist
það svo að einn af okkur berst af leið
og flýtur af stað niður annan og
grýttari farveg. Það hefur reynst
okkur sársaukafullt að horfa upp á
það gerast án þess að geta komið
neinum vörnum við. En nú þegar á
hólminn er komið eigum við eftir
minninguna sem hann skilur okkur
eftir með um góðar samverustundir,
skemmtileg atvik, sæta sigra og
ósigra. Nú kveðjum við Ragnar með
virðingu og vinsemd í hjarta og von-
um að hans bíði góður félagsskapur
þar sem hann er nú. Aðstandendum
hans sendum við okkar innilegustu
samúðarkveðjur með þökk í hjarta
fyrir að hafa staðið svo tryggilega að
baki honum á lífsleiðinni. Við biðjum
Guð að blessa Möggu, Ingunni og
börnin hans, Ragnar, Láru og
Söndru, og hjá okkur mun minning-
in um góðan dreng og góðan félaga
lifa.
F.h. Storms,
Sigurður Garðarsson.
Fréttir af ótímabæru láti vinar
míns Ragnars Margeirssonar voru
mikið áfall. Ég hef undanfarna daga
látið hugann reika um þau 25 ár sem
við vorum samferða. Við lékum sam-
an í gegn um unglingalandsliðin í
knattspyrnu þar sem hæst ber allar
utanlandsferðirnar og þau tækifæri
sem við fengum til ferðalaga á ung-
lingsaldri.
Snemma kom í ljós hversu mikla
hæfileika Raggi hafði til að bera sem
knattspyrnumaður. Í þessu ung-
lingalandsliði voru nokkrir piltar
sem síðar áttu eftir að gera garðinn
frægan á erlendri grundu sem at-
vinnumenn. Ég leyfi mér að fullyrða
að Raggi hafði mestu hæfileikana af
þessum drengjum, en náði því miður
ekki að fullnýta þá eins og efni stóðu
til.
Án efa var hann einn besti leik-
maður Íslands um árabil og spreytti
sig m.a. í atvinnumennsku í Belgíu,
en alltof stuttan tíma miðað við hæfi-
leika og getu. Raggi lék alls 46
landsleiki og margir þeirra leikja lifa
enn ríkt í minningunni, ekki síst fyr-
ir þau glæsilegu mörk sem Raggi
skoraði.
Eftir að ferlinum lauk héldum við
góðu sambandi og áttum einstaklega
skemmtilega daga saman í Þýska-
landi 1998. Raggi var hrókur alls
fagnaðar þegar svo bar undir, en var
á stundum viðkvæmur og átti þá til
að draga sig til hlés.
Ég er þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Ragga og sérstak-
lega að sjá og heyra hversu stoltur
hann var af börnunum sínum. Ragn-
ar Aron hefur fengið knattspyrnu-
hæfileikana í arf og á án vafa eftir að
feta í fótspor föður síns á vellinum í
náinni framtíð. Raggi var sannur
íþróttamaður, hreinskiptinn og
hjartahlýr og sannur vinur vina
sinna. Þakka þér allar ánægjustund-
irnar, innan vallar sem utan.
Börnunum, móður Ragnars og
Ingunni færi ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Lárus Guðmundsson.
Það er með sorg í hjarta sem ég
rita niður þessar línur til minningar
um þig, vinur. Við kynntumst í gegn-
um fótboltann fyrir 19 árum þar sem
þú varst skærasta stjarnan hér í
Keflavík. Það eru ekki margir sem
vita að það varst einmitt þú sem tal-
aðir mig inn á að halda áfram í bolt-
anum. Upp frá því skapaðist með
okkur góð vinátta sem hélst óslitin
til þessa örlagaríka dags. Við vorum
meira að segja svo samstiga á tíma-
bili að konurnar okkar fæddu börnin
með aðeins nokkurra daga millibili,
án þess að það væri eitthvað skipu-
lagt. Ég á margar góðar minningar
um þig, Raggi, sem ég mun geyma
um ókomin ár.
Í lífsins ólgusjó gengur á ýmsu,
það er margt sem ber að varast og
ekki er allt sem sýnist. Óhætt er að
segja að fótboltinn hafi verið þinn
heimavöllur, þar kunnir þú vel við
þig, enda er mér til efs að jafnhæfi-
leikaríkur piltur og þú varst eigi eft-
ir að koma fram í boltanum. Þú
þurftir að hætta í boltanum vegna
meiðsla og við það myndaðist mikið
tómarúm í þínu lífi. Baráttan við
Bakkus varð þér erfið, þú gerðir til-
raunir til að berjast við hann, en
hann hafði alltaf betur. Eftir eina
slíka baráttu sýndir þú mér hvaða
mann þú hafðir að geyma, ég hafði
misst bróður minn af slysförum og
átti um sárt að binda. Þú hjálpaðir
mér mikið þá, elsku vinur, en verst
þykir mér að hafa aldrei sagt þér frá
því.
Elsku Magga, Ragnar Aron, Lára
Margrét, Sandra Lind, Margeir og
aðstandendur allir, þið áttuð góðan
dreng. Dreng sem vildi vel, átti
drauma og þrár. Vonandi hefur hann
fundið friðinn á fjarlægum slóðum.
Megi algóður Guð vernda og styrkja
alla þá sem eiga um sárt að binda.
Vertu sæll að sinni, kæri vinur.
Gunnar Oddsson.
Fallinn er frá, langt um aldur
fram, vinur okkar og félagi Ragnar
Margeirsson. Okkar fyrstu kynni af
Ragga voru fyrir tæpum tíu árum
þegar hann sneri heim til að spila
með Keflavík, sínu gamla félagi, eft-
ir að hafa spilað víða við góðan orðs-
tír. Var það okkur mikil hvatning að
fá Ragga til liðs við okkur eftir að
hafa fylgst með honum um árabil.
Ekki þarf að tíunda hér frekar
knattspyrnuhæfileika hans. Okkur
varð snemma ljóst að hann var ekki
eingöngu frábær félagi innan vallar
heldur einnig utan vallar. Raggi var
einstaklega ljúfur drengur og hjálp-
samur á allan hátt. Hægt var að
ræða allt við Ragga sama hversu lít-
ið eða stórt málið var. Áttum við
margar góðar stundir saman og er-
um við félagarnir ákaflega þakklátir
fyrir þær. Það voru forréttindi að
hafa kynnst Ragga Margeirs og
kveðjum við hann með söknuði.
Ástvinum hans sendum við okkar
innilegustu samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning hans.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að kynn-
ast þér.
(Ingibjörg Sig.)
Ragnar, Karl, Georg, Kristinn.
Ég get ekki sagt að ég hafi þekkt
Ragnar Margeirsson náið. En mér
bregður í brún þegar ég frétti af frá-
falli hans, vegna þess að þessi ungi
maður var einn af mínum eftirlæt-
isknattspyrnumönnum og í hópi
þeirra afburðamanna í íþróttum,
sem sett hafa svip sinn á íþrótta- og
knattspyrnulíf okkar Íslendinga.
Ragnar var Keflvíkingur og
keppti lengst af fyrir ÍBK og ungur
var hann valinn til landsliðsþátttöku
vegna yfirburða sinna og hæfileika.
Seinna gekk hann til liðs við önnur
félög, m.a. Fram og KR og lagði líka
í víking til útlanda. Allir voru sam-
mála um að Ragnar væri efni í stór-
spilara, sem hann í rauninni var, á ís-
lenska mælikvarða, en einhvern
herslumun vantaði til að hann tæki
stóra skrefið, þangað sem hann átti
heima, meðal hinna bestu í Evrópu.
Kannske var það persónuleikinn
sem réð úrslitum. Ragnar var dulur
og stundum fáskiptinn, skorti að
manni fannst sjálfstraust á köflum
og svo hitt að hann var of góður við
sjálfan sig sem aftur leiddi til óreglu,
sem var hans ógæfa. Og varð honum
að aldurtila.
Hitt skal einnig fram tekið, að
Ragnar var góður og vænn piltur
gagnvart öðrum og margar knatt-
spyrnuferðir fór ég með Ragga,
hann sem leikmaður, ég sem farar-
stjóri, og alltaf kom hann fram af
prúðmennsku og háttvísi, þessi fal-
legi ungi maður.
Bar sig vel, þokkafullur, fríður
sýnum, vel byggður og drengur góð-
ur. Hann var sjálfum sér verstur
með alla þessa hæfileika og líkams-
burði.
Í minningunni stendur Ragnar
þarna enn, ljóslifandi, persónugerv-
ingur hreysti og manndóms og
þannig mun ég muna eftir honum,
þessum keflvíska knattspyrnu-
manni, sem varpaði ljóma á nafn sitt
og íþróttamennsku sína.
Ég sendi börnum hans og móður,
og hans gömlu félögum, mínar inni-
legustu samúðarkveðjur.
Ellert B. Schram.
Við Raggi vorum ekki búnir að
hittast í nokkur ár þegar ég fékk
fréttir um fráfall hans í vikunni.
Maður hugsar til baka um skemmti-
lega tíma, sigra og töp í boltanum en
fyrst og fremst um félagsskapinn
sem við söknum allir þegar fótbolt-
anum sleppir.
Ég kynntist Ragga fyrst í ferð
með landsliðinu í knattspyrnu í
Wales árið 1984. Við spiluðum síðan
fjölda landsleikja saman á komandi
árum og einnig í sama félagsliði í
Þýskalandi vorið 1988 með 1860
München.
Raggi var einn af bestu knatt-
spyrnumönnum landsins á þessum
árum. Hann hafði ómælda hæfileika
og var satt best að segja illviðráð-
anlegur þegar hann var í ham. Hann
átti glæstan feril með landsliðinu,
ÍBK, Fram, KR, Cerle Brugge og
Waterschei í Belgíu. Fyrir mér á
þessari stundu var Raggi þó fyrst og
fremst góður og einstaklega hlýr fé-
lagi. Brosið var aldrei langt undan
og það var ekkert smábros þegar
best lét. Öllum líkaði vel við Ragga,
það var ekki hægt annað. Við fé-
lagarnir í landsliðinu munum minn-
ast þín af hlýhug.
Ég vildi að ég hefði getað hjálpað
þér og stutt þig í baráttunni sem þú
háðir í seinni tíð, þú vonandi fyr-
irgefur það, Raggi minn. Nú er sorg
í huga okkar allra en ég mun minn-
ast þín sem frábærs knattspyrnu-
manns og góðs félaga.
Ég bið að góður Guð verndi og
styrki fjölskyldu þína í hennar miklu
sorg.
Hvíl í friði.
Guðni Bergsson.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, - eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa
skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Við birtingu afmælisgreina gildir sú regla, að aðeins eru birtar grein-
ar um fólk sem er 70 ára og eldra. Hins vegar eru birtar afmælisfréttir
ásamt mynd í Dagbók um fólk sem er 50 ára eða eldra.
Mikil áhersla er lögð á, að handrit séu vel frá gengin, vélrituð eða
tölvusett. Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disklingur fylgi útprent-
uninni. Það eykur öryggi í textameðferð og kemur í veg fyrir tvíverknað.
Auðveldust er móttaka svokallaðra ASCII-skráa sem í daglegu tali eru
nefndar DOS-textaskrár. Þá eru ritvinnslukerfin Word og Wordperfect
einnig auðveld í úrvinnslu.
Birting afmælis- og
minningargreina