Morgunblaðið - 15.02.2002, Blaðsíða 48

48 FÖSTUDAGUR 15. FEBRÚAR 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
NÚ ER rúmur mánuður liðinn af
nýju ári. Nýju ári sem fjölmargir
fögnuðu með því að strengja ára-
mótaheit eins og
fyrri ár. Sumir
lofuðu sér að
hætta að reykja,
aðrir hétu því að
verja meiri tíma
með fjölskyld-
unni og enn aðrir
ætluðu sér að
taka líkamann í
gegn og mæta
reglulega í lík-
amsræktina.
Oftar en ekki er það svo að ára-
mótaheitin eru fljót að gleymast.
Sá sem ætlaði að hætta að reykja
er kannski þegar farinn að laumast
í pakkann að nýju, fyrirheit um
fleiri samverustundir með fjöl-
skyldunni hafa jafnvel orðið að
víkja fyrir önnum í vinnunni og lof-
orðin um líkamsræktina eru löngu
gleymd.
En hvað ef?
Hvað ef loforðin hefðu ekki
gleymst og reykingamaðurinn hefði
haldið bindindið út, forgangsröðun
fjölskyldumannsins hefði haldið og
líkamsræktin stunduð af kappi síð-
astliðinn mánuð?
Löngun reykingamannsins í síg-
arettu væri án efa farin að dofna.
Fjölskyldumaðurinn merkti örugg-
lega bætt samskipti innan veggja
heimilisins.
En hvað með líkamsræktariðk-
andann sem samviskusamlega hefði
mætt í líkamsræktina síðastliðinn
mánuð? Sá væri farinn að merkja
bætta líðan, andlega og líkamlega.
Viðkomandi væri vafalítið búinn að
bæta þol sitt umtalsvert auk styrks
(allt eftir því hvaða form þjálfunar
stundað er). Einnig er líklegt að
viðkomandi væri þegar farinn að
taka eftir aukinni starfsorku, ætti
auðveldara með svefn og þætti létt-
ara að koma sér fram úr rúminu að
morgni. Síðast en ekki síst væri
viðkomandi án efa búinn að bæta
útlit sitt, væri frísklegri útlits en
áður. Þá eru enn ótaldir langtíma-
ávinningar reglubundinnar þjálfun-
ar, svo sem minni líkur á hjarta- og
æðasjúkdómum, ýmsum tegundum
krabbameins, betri árangur við
þyngdarstjórnun og svo mætti
lengi telja.
Það er enn tími til að standa við
áramótaheitin. Drífðu þig af stað.
Dreptu í síðustu sígarettunni, for-
gangsraðaðu lífi þínu betur og
byrjaðu að hreyfa þig. Þú sérð ekki
eftir því.
UNNUR VALBORG
HILMARSDÓTTIR,
aðstoðarframkvæmdastjóri
Hreyfingar, heilsuræktar.
Ef ég hefði…
Frá Unni Valborgu Hilmarsdóttur:
Unnur Valborg
Hilmarsdóttir
ÞEGAR ég sótti fund dýrafræði-
áhugamanna í London síðasta haust,
komst ég í kynni við mann að nafni
Clinton Keeling,
sem er vel þekkt-
ur meðal dýra-
fræðinga í Bret-
landi. Hann er nú
á eftirlaunum, en
er fyrrverandi
dýragarðsstjóri,
rithöfundur og
sjálfmenntaður í
dýra- og náttúru-
fræðum. Við hóf-
um að skrifast á og hef ég haft mikið
gagn af því. Gamli maðurinn er gíf-
urlega fróður og vel lesinn og því
hefur það hingað til jafnan verið
mitt að spyrja hann spurninga um
sameiginlegt áhugamál okkar, dýra-
fræði. En í síðasta bréfi sínu kom
loks að honum að spyrja. Eftirfar-
andi er þýdd bein tilvitnun í bréf
hans:
„Þannig er að ég hef nýlega kom-
ist yfir gamla fræðigrein þar sem
fullyrt er að þar til nýlega hafi Ís-
land haft hlutfallslega hæstu tíðni af
holdsveiki í Evrópu. Eins og þú
vafalaust veist, þá er þessi sjúkdóm-
ur nú þekktur sem Hansonsótt, en
mér finnst það óskiljanlegt að sjúk-
dómur á borð við þennan, sem
venjulega er tengdur heitum og rök-
um svæðum heimsins, hafi eitt sinn
verið svo tíður á köldu landi eins og
Íslandi. Ef þú gætir fundið fyrir mig
frekari upplýsingar að þessu lút-
andi, þá yrði ég þér mjög þakklát-
ur.“
Ég vissi vel að holdsveiki hafði
verið landlæg hér á landi lengi, en
að við Íslendingar hefðum átt í
henni einhvers konar met, var mér
ókunnugt um. En eins mikil ráðgáta
og íslenska holdsveikin er gamla
manninum, þá er það mér jafnvel
enn meiri ráðgáta hvar eða hvernig
ég get eiginlega grafið upp nánari
upplýsingar til að senda honum.
Hvort leita eigi í lækna eða sögurit-
gerðum, og þá eftir hverja. Þess má
geta að Clinton Keeling fékk mikinn
áhuga á landi og þjóð eftir að hafa
komið hingað nokkrum sinnum milli
1971 og 1972 sem fararstjóri
breskra ferðamanna.
Ég mun þiggja með þökkum allar
þær upplýsingar og/eða ábendingar
sem lesendur Morgunblaðsins hafa
fram að færa. Þær mega birtast í
svargreinum hér á síðum blaðsins,
sem gæti orðið hinn fróðlegasti lest-
ur fyrir marga, eða sendast beint á
heimilisfang mitt.
BALDUR JÓHANN
ÞORVALDSSON,
Heiðarhraun 44, Grindavík.
Upplýsingar
um holdsveiki
Frá Baldri Jóhanni Þorvaldssyni:
Baldur Jóhann
Þorvaldsson