Morgunblaðið - 22.05.2002, Side 45

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 22. MAÍ 2002 45
að vissi amma um erfiðleika hjá ein-
hverjum var hún manna fyrst til að
rétta hjálparhönd eða eitthvað af
sínum litlum efnum til aðstoðar og
glaðnings.
Þótt aldursmunur væri og við í
raun af annarri kynslóð, því heim-
urinn og íslenskt þjóðfélag hefur
breyst svo mikið á ekki lengri tíma
en ævi ömmu, var hún einstaklega
næm að skilja og finna hvað og
hvernig við yngra fólkið vorum og
hugsuðum og einstakt var að koma
og tala við hana um hvort sem var
vandamál eða daglegt amstur við
barnauppeldi, fjölskyldu og heimil-
isrekstur. Hún létti áhyggjum og
gaf ráð sem við mátum og búum að
um alla ævi. Þá var ávallt kaffið á
könnunni eða gert súkkulaði og töfr-
aðar fram ljúffengar pönnukökur að
hætti ömmu. Síðan var kaffibollan-
um hvolft og amma las úr honum og
merkilegt var hvað það reyndist oft
satt og rétt sem hún sá í þornuðum
kaffikorginum.
Nú hefur amma kvatt okkur og
við kveðjum hana með þakklæti og
eftirsjá en minnumst hennar með
brosi í gegnum tárin því þannig
mundi hún hafa viljað að við gerð-
um.
Elsku Hreinn, vissulega er miss-
irinn mikill og sorgin þung, en nú er
amma búin að hitta Val og veit öll
svörin sem við bíðum eftir.
En stundum kemur þögnin
og þylur gömul ljóð.
Þá þrái ég enn að þakka
hvað þú varst mild og góð.
(Tómas Guðmundsson.)
Elsku amma, nú ertu hjá Guði og
góðum englum og við hugsum til þín
með þakklæti.
Magný, Þór og
langömmubörn.
Tíminn er afstæður og enginn veit
hvenær tími hans er kominn, en víst
er að okkur sem eftir sitjum í tím-
ansrúmi bregður alltaf í brún þegar
góðir vinir, ættingjar eða skyld-
menni ljúka sínum tíma og veru í
þessu jarðlífi.
Mér finnst svo stutt í tímansrúmi
frá því að ég ungur maður hræddur,
spenntur og með hálfgerðan kvíða
heimsótti verðandi tengdaforeldra
mína í fyrsta skipti.
Sá kvíði og spenna hvarf á auga-
bragði sem dögg fyrir sól þegar
þessi hlýlega kona faðmaði mig að
sér, kyssti á kinnina og sagði vertu
velkominn.
Þessi móttaka lýsir Lilju, þannig
var hún allt sitt líf, allir voru vel-
komnir og hún veitti manni hlýju og
elsku svo manni leið einstaklega vel
í návist hennar. Hún var kát og
brosmild og alltaf tilbúin til að slá á
létta strengi og skemmta sér og sín-
um með þessu milda hlýja viðmóti.
Þegar leiðir mínar og dóttur
hennar skildu tók hún í hendur mín-
ar og sagði, en hættirðu nokkuð að
verða tengdasonur minn? Það hefði
verið mitt að spyrja, en alltaf leið
mér eins og ég væri eini tengdason-
ur hennar þrátt fyrir að hún ætti
átta börn. Ég veit að þannig hefur
framkoma, hlýja og væntumþykja
hennar við önnur tengdabörn verið
að þeim hefur liðið eins.
Þegar að kveðjustund er komið
verður oft tregt um tungu og stirt
um orð, aðeins minningar sem birt-
ast ein af annarri.
Margan erfiðleikann hefur Lilja
þurft að glíma við um ævina og alltaf
tókst hún á við hann með bros á vör,
glettni og góðum tilsvörum.
Þó aldur hafi aðeins færst yfir og
heilsunni hefði nokkuð hrakað
fannst mér að áfallið við sonarmiss-
inn á svo harkalegan hátt fyrir
skemmstu hafi orðið þau straum-
hvörf í lífi Lilju að lífsviljinn dvínaði.
Jú, Lilja mín þú verður ávallt
tengdamamma mín og ég minnist á
meðan ég dreg andann þinnar hlýju,
trausts og vináttu. Hafðu bestu
þakkir og ég er maður meiri af að
hafa fengið að kynnast þér.
Kæru börn, barnabörn, barna-
barnabörn, ættingjar og vinir, þið
eigið mína dýpstu samúð á þessum
erfiðu tímum.
Hvíl þú í friði Lilja mín og megi
guðs englar vaka með þér.
Arnór Pétursson.
✝ Sigrún Bárðar-dóttir fæddist í
Bolungarvík 28.
október 1920 og ólst
þar upp. Hún lést á
krabbameinsdeild
Landspítalans við
Hringbraut 12. maí
síðastliðinn. Foreldr-
ar hennar voru Bárð-
ur Guðmundur Jóns-
son, f. 11.3. 1884, d.
7.2. 1950, og Sigrún
Katrín Guðmunds-
dóttir, f. 8.9. 1885, d.
29.10. 1956. Þau
bjuggu í Bolungar-
vík og síðar á Ísafirði. Sigrún var
næstyngst níu systkina en af þeim
náðu sex fullorðinsaldri. Systkini
hennar voru: Ragnar Þórarinn, f.
19. des. 1907, d. 9. okt. 1984, Sal-
óme Jóna, f. 4. janúar 1909, d. 29.
des. 1914, Guðmundur Engilbert,
f. 26. sept. 1910, d. 20. okt. 1911,
Guðbjörg Kristín, f. 15. nóv. 1912,
d. 19. mars 1983, Ásdís Salóme, f.
23. nóv. 1914, d. 15. des. 1918, Ás-
gerður Sigríður, f. 27. nóv. 1916,
d. 20. febrúar 1940, Jón Örnólfur,
f. 9. júlí 1918, d. 10. ágúst 1989,
Jóhanna, f. 16. maí 1924.
Sigrún fór í Húsmæðraskólann
að Laugalandi í Eyjafirði og síðar
lærði hún matreiðslu í Svíþjóð á
árunum 1948-50 og vann lengst af
við iðn sína eftir að hún flutti til
Reykjavíkur árið 1959. Sigrún
giftist þrisvar. Maki I: Snorri Sig-
fússon, f. 8.11. 1920. Þau skildu.
Þeirra börn eru: I. Ásgerður
Snorradóttir, f. 22.3. 1942. Maki:
Ingvi Svavar Þórðarson, f. 12.4.
1941. Þeirra börn eru: 1) Sigfús
Baldvin, f. 10.4. 1963. Maki: Lauf-
ey Gísladóttir, f. 21.10. 1970.
Þeirra börn eru: a) Birta Rut, f.
7.4. 1998, og b) Hanna Björk, f.
5.7. 2000. 2) Þórey Björk, f. 27.10.
1966, d. 15.5. 1999. 3) Ásdís Ólöf,
f. 10.12. 1968, d. 13.12. 1994. 4)
Fanney Sigrún, f. 13.7. 1971.
Sambýlismaður: Halldór Jó-
hannsson, f. 4.9. 1960. Þeirra
börn eru: a) Ásdís Þóra, f. 26.7.
1996, b) Jóhann Ingvi, f. 7.8. 1999.
II. Ólöf Snorradótt-
ir, f. 15.10. 1943, d.
4.3. 2001. Maki:
Halldór Gunnars-
son, f. 26.6. 1943.
Þeirra börn eru:
Gunnar Rúnar Hall-
dórsson, f. 29.1.
1968, Sigrún Katrín
Halldórsdóttir, f.
26.6. 1970. Sam-
býlismaður: Þór
Fannberg Gunnars-
son, f. 20.1. 1970.
Þeirra börn eru: a)
Sif Fannberg, f. 2.3.
1996, b) Arna Fann-
berg, f. 2.3. 1996, c) Freyja Fann-
berg, f. 20.12. 2000. 3) Ármann
Freyr Halldórsson, f. 26.7. 1972,
d. 27.12. 1972. 4) Ólafur Bragi
Halldórsson, f. 20.2. 1974. Sam-
býliskona: Anna Halldórsdóttir.
Barnsmóðir: Ellen Dana Elías-
dóttir, f. 22.8. 1978. Barn þeirra
er Björgvin Bragi, f. 28.1. 2000. 5)
Aðalgeir Arnar Halldórsson, f.
4.4. 1977. Barn með Ljubo Mir,
Snorri Mir Halldórsson, f. 30.4.
1995. Sambýliskona: Linda Bald-
ursdóttir, f. 12.8. 1963. Þeirra
barn:Aldís Ósk, f. 3.5. 2000.
III. Guðlaug Snorradóttir, f.
24.4. 1946. Maki II: Jón Ólafsson,
f. 20.6. 1916, d. 31.5. 1986. Þau
skildu. Þeirra börn eru: IV. Bárð-
ur Ragnar, f. 26.8. 1953. Maki:
Magnea J. Matthíasdóttir, f. 13.1.
1953. Þau skildu. Þeirra barn er
1) Líf Magneudóttir, f. 13.8. 1974.
Sambýlismaður: Kristján Sævars-
son. Þeirra barn er a) Dagur Ari,
f. 24.8. 2000. V. Margrét Sigrún,
f. 4.2. 1955. Maki: Gísli Svanberg
Ásgeirsson, f. 28.5. 1955. Þeirra
börn eru: 1) Ilmur Dögg Gísla-
dóttir, f. 21.11. 1977. Sambýlis-
maður: Ágúst Ævar Gunnarsson,
f. 22.9. 1976. Þeirra barn er a)
Saga Huld, f. 2.8. 2000. 2) Orri
Freyr Gíslason, f. 18.3. 1980.
Maki III. Sigurður Jóhannesson,
f. 20.8. 1925.
Útför Sigrúnar fer fram frá
Garðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Fyrir hartnær aldarfjórðungi
knúði ég dyra að Snekkjuvogi 12. Ég
var að heimsækja barnsmóður mína
og væntanlega eiginkonu og hitta
tengdamóður mína í fyrsta sinn. Mér
þótti hún aðsópsmikil og ákveðin á
svipinn og leist í fyrstu ekkert á blik-
una. En þegar hún tók dótturdóttur
sína í fangið, mildaðist fasið og hlýtt
bros breiddist yfir andlitið. Síðan var
mér boðið til sætis og borið kaffi. Ég
fann að viðmótið var gott og vissi þá
að þetta yrði allt í lagi. Það gekk eft-
ir. Alla tíð síðan áttum við gott skap
saman og varð aldrei sundurorða.
Samband okkar styrktist mikið á
næstu árum, mest þegar börnin mín
voru lítil því hún var þeim einstök
amma. Þegar við heimsóttum ömmu
Sigrúnu voru þau alltaf heiðursgest-
ir. Við fullorðna fólkið máttum
dunda okkur sjálf yfir kaffibollunum.
Stundum þótti okkur nóg um dekrið
hjá ömmunni og höfðum orð á því en
svarið var alltaf: „Ég má alveg gera
þetta.“ Ekki þurfti fleiri orð til.
Nú eru börnin mín orðin fullorðin
en muna vel eftir þessum heimsókn-
um og rifja þær iðulega upp. Þegar
Ilmur Dögg átti að skrifa ritgerð um
merkilega persónu valdi hún ömmu
sína sem viðfangsefni og dró upp
heillandi mynd af lífsglaðri og virkri
konu á áttræðisaldri sem hafði mikið
að gefa af sér.
Tengdamóðir mín var kona mikilla
tilfinninga og fór aldrei með löndum.
Hún fetaði ekki alltaf auðveldustu
leiðina í lífinu og lagði sig alla fram
við að koma sér upp þaki yfir höfuðið
og hafa yngstu börnin sín hjá sér.
Hún sleppti reyndar aldrei á þeim
takinu; hafði sinn hátt á og vildi fá að
leggja sitt til málanna. Henni var
efst í huga að þeim farnaðist vel og
sama áhuga sýndi hún barnabörnun-
um sínum sem urðu alls þrettán en
tíu lifa. Barnabarnabörnin eru ellefu.
Sigrún Bárðardóttir var stolt kona
og lagði mikið upp úr því að vera
sjálfstæð. Hún greindist með alvar-
legan sjúkdóm fyrir nokkrum árum
en hafði aldrei orð á honum, bar sig
jafnan vel og viðurkenndi í mesta
lagi að hún væri dálítið slæm í hnján-
um. Undir lokin, þegar hún var orðin
rúmföst, vissi hún að hverju stefndi.
Við Magga og Gulla heimsóttum
hana á sjúkrahúsið daginn sem hún
kvaddi þennan heim. Hún var þrotin
að kröftum en hugurinn skýr. Eftir
miklar þjáningar vildi hún nú fá að
hvíla sig. Stundarfjórðungi síðar
varð henni að ósk sinni.
Ég kveð tengdamóður mína með
virðingu og þökkum fyrir góð kynni.
Gísli Ásgeirsson.
SIGRÚN
BÁRÐARDÓTTIR
Minningarkort
Krabbameinsfélagsins
540 1990
krabb.is/minning

! 



10,1,-. 0 +6(# B
!
"#
 "
 !0    .
#


" (+

&
!
 


"#"! 

. '
(
**+
,


 
 ! 

 

 ;&#& A& *

 

!   
    


8 
3+
% 
 2%)4#&
 " /
. " #..!
. 
3
 &
   !
 

 
"  " 
 ()
 )
 )! )
'  A
&  %&  

  #  ! ) ;   &&! 
 56 
*
(!!
6"
(!!
5 56 5 5 56 *
4 

 


! 



  

13
+/
001  " 1

!
 $
  
'
 5

-


  6

 !  #4 @6  5& 
 #!  #4&  3 "! 56 
@  !  #4
5 56 5 5 56 *
4 

  


 
45& "6 5# 
@ ! 
%"! D9
 2   
  " #!
  $ "


" (+

-


  6

1@6 & 
56 ( 2*

! 



11@
810'.//
001
4
 2/ ! 
 " 1

!
 $   

@6  *

! 
 


%*E'./ 
2   (! 4    ( 
!
"#
"#
 7! . 
" 
(+

-


  6

#5!
(& 
  )
(& 
 4& 
(
%& 
(& *