Morgunblaðið - 12.06.2002, Blaðsíða 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 12. JÚNÍ 2002 35
enda var hún að hitta þær allar í
fyrsta sinn. Þetta var hin besta ferð
og var svo mikið hlegið að við stóðum
hreinlega á öndinni.
Þegar meinið uppgötvaðist hjá
henni í janúar fyrir rúmu ári hringdi
hún í mig og sagði mér frá því og að
hún ætti að fara í aðgerð næsta dag.
Auðvitað vorum við fullar bjartsýni.
En meinið reyndist því miður ill-
kynja og þegar ég heimsótti hana
daginn eftir aðgerðina á sjúkrahúsið
mætti hún mér brosandi og sagði að
þetta væru nú bara smámunir. Hún
ætlaði sér að sigrast á þessu. Áföllin
urðu því miður fleiri en bjartsýnin
brást henni aldrei né létta skapið.
Í lok apríl varð hún fertug og hafði
ákveðið fyrir löngu að halda upp á
það en þegar á hólminn var komið
treysti hún sér ekki til þess. Þess í
stað tók Lára Guðrún þá ákvörðun
að halda upp á afmælið fyrir mömmu
sína og koma henni á óvart. Hún
hringdi í ættingja og vini og bauð í
veislu og komu vinkonur og frænd-
fólk hennar færandi hendi með dýr-
indis veitingar. Afmælisbarnið birt-
ist svo þegar flestir gestirnir voru
mættir og mikil var undrun hennar
að sjá allt þetta fólk samankomið
heima hjá sér. Þetta var yndisleg
stund fyrir alla sem þarna voru
mættir og sá maður glöggt hve vin-
mörg hún var. Og að Lára Guðrún,
aðeins 18 ára, skuli hafa staðið fyrir
þessu er með ólíkindum. Hún er búin
að standa þétt við hlið mömmu sinn-
ar í veikindum hennar og þekki ég
ekki neinn jafnaldra hennar sem
hefði getað gert þetta betur. Hún
Lára Guðrún er mikil hetja.
Fyrir skömmu sagði Jóhanna mér
að hún ætlaði með börnin til Portú-
gals nú um miðjan júní í tvær vikur.
Hún hafði þá daginn áður sagt börn-
unum frá því og tilhlökkunin var
mjög mikil hjá þeim öllum. Fannst
mér mikið hugrekki hjá henni að
treysta sér í burtu eins veik og hún
var orðin. En því miður kom kallið
áður.
Erfiðir tímar eru framundan hjá
fjölskyldunni og þá sérstaklega
börnunum.
Ég og fjölskylda mín öll sendum
okkar innilegustu samúðarkveðjur
til Láru Guðrúnar, Vigdísar Hlífar,
Jóns Sigmars, Möggu Öldu og fjöl-
skyldunnar. Megi algóður Guð
styrkja ykkur í ykkar miklu sorg.
Anna Björg Þorláksdóttir.
Kynni okkar hjóna við Jóhönnu
Skaftadóttur hófust fyrir um tuttugu
árum. Hún hafði til að bera styrk-
leika æskunnar og jafnframt
snemma þroska fullorðinnar mann-
eskju sem hvað mest sýndi sig í
tryggð við vini.
Hún gat verið þétt fyrir og ákveð-
in en alltaf streymdi hlýja frá henni,
glöð yfir samneyti með vinum og
vandamönnum. Á ferðalögum amaði
fátt að – umburðarlyndi var henni í
blóð borið. Lífsferð hennar reyndist
stutt og margur hjallinn erfiður. Þar
reyndist hún sterk, sem móðir, sem
uppalandi og vinur. Hún kom miklu í
verk, börnin urðu þrjú og voru henn-
ar sólarbirta í tilverunni. Jóhanna
var afar ábyrgðarfull og umhyggju-
söm.
Síðasta heimsókn til hennar var í
maí. Ég óvænt kominn erlendis frá
og það var eins og ekki væri liðin
mínúta frá því að samskiptin voru
sem innilegust, glaðværðin og æðru-
leysið sýndi að hér fór manneskja
sem ekki bara óx í erfiðleikunum
heldur hafði sigrað þá og hafði allan
heiminn að vinna með umlykjandi
hlýju sinni. Maður gat ekki annað en
stoltur hrifist. Þessi hrifning og virð-
ing í garð hennar er sjálfsprottin.
Jóhanna fer á nýjar slóðir ekki
sem gestur heldur sem sjálfkjörin
öðlingskona réttborin í hóp þeirra
sem engu illu vilja valda. Hún skilur
eftir sig hinn góða kjarna í afkom-
endum – megi Guð blessa þá um leið
og minningu hennar.
Stefán F. Hjartarson.
Í birtu vorsins er lagt af stað til
fyrirheitna landsins. Jóhanna Rann-
veig Skaftadóttir hefur lokið lífs-
göngu sinni í blóma lífsins frá þrem-
ur börnum á unga aldri. Ævi hennar
hefur ekki alltaf verið dans á rósum,
en hvernig hún leysti allt mótlæti
með undraverðum jákvæðum hætti
og nú síðast það mikla heilsuleysi,
sem hún bar með ótrúlegri bjartsýni
og hetjudáð. Ekki verður minnst á
veikindi Jóhönnu án þess að geta
barna hennar, þeirra Láru Guðrún-
ar, Vigdísar Hlífar og Jóns Sigmars,
sem öll hafa létt henni byrðina og
umvafið móður sína kærleika og um-
hyggju svo sem þau hafa aldur til.
Lára Guðrún hefur verið stoð og
stytta móður sinnar og annast heim-
ilið með aðdáunarverðum hætti.
Jóhanna var afar hlý í viðmóti og
hugsunarsöm í okkar garð, afa og
ömmu barna hennar. Um tíma bjó
hún ásamt fjölskyldu sinni hjá okkur
í Fornastekknum og bar aldrei neinn
skugga á sambúðina.
Í apríl sl. fögnuðum við með Jó-
hönnu fertugsafmæli hennar, þar
sem margir lögðust á eitt að sam-
gleðjast henni og lengi bjó vonin um
bata í hug og hjarta en nú er nið-
urstaðan komin, og við mannanna
börn treystum Guði að hann muni
vel fyrir sjá.
Margir hafa lagt hjálparhönd
fram og því fólki er þakkað og beðið
blessunar.
Nú þegar leiðir skilur um sinn vil
ég þakka Jóhönnu alla tryggð og vin-
áttu frá fyrstu kynnum, henni bið ég
blessunar á eilífðarbraut og að börn
hennar fái að njóta náðar Guðs alla
sína ævidaga. Öðrum aðstandendum
votta ég samúð mína.
Vigdís Einarsdóttir.
Elsku Jóhanna mín. Það er erfitt
að kveðja þig. Þetta hlýtur að vera
bara draumur og ég vakna fljótlega
og hringi í þig til að athuga hvernig
þú hafir það en því miður verð ég að
reyna að sætta mig við að þú sért
farin. Það eru 12 ár síðan við kynnt-
umst fyrst þegar ég fór að vinna með
þér á rauðu deildinni á Arnarborg.
Við unnum saman þar til þú eign-
aðist Vigdísi. Þetta voru góðir tímar
og höfum við oft hlegið að því hvað
það séu breyttir tímar í dag, við vor-
um bara tvær með 20 börn og gekk
vel þó svo að deildin hafi oft verið
erfið. Það varð góður vinskapur hjá
okkur.
Þú hélst að ég væri endanlega orð-
in vitlaus þegar ég hringdi í þig fyrir
nokkrum árum og spurði hvort þú
vildir koma með mér til Manchester.
Ég sagði að þú og Lára hefðuð gott
að því að fá smátíma fyrir ykkur.
Þetta var skemmtileg ferð.
Það var erfið bið í fyrra þegar þú
beiðst eftir greiningu og svo kom í
ljós að þú þyrftir að fara í aðgerð.
Þegar ég kom upp á spítala að hitta
þig átti ég von á að þú værir hálfsof-
andi í rúminu en nei þú sast inni á
setustofu með gesti hjá þér, þvílík
harka. Við ákváðum þá að þegar þú
myndir hressast færum við í heim-
sókn til Birnu á Kanarí. Síðan kom
annað áfall í september og þurftir þú
að fara í aðra aðgerð. Þrátt fyrir alla
erfiðleikana kvartaðir þú aldrei. Enn
eitt áfallið kom núna í maí.
Það var þín heitasta ósk að komast
í frí með börnin þín og átti sá draum-
ur að verða að veruleika hinn 14.
júní. Þú ætlaðir að fara til Portúgals.
Þið voruð búin að skipuleggja hvað
átti að gera en því miður rættist sá
draumur þinn ekki en börnin þín
ætla að láta draum ykkar rætast.
Við áttum góða kvöldstund saman
fyrir nokkrum dögum, við töluðum
um alvarleg mál sem og skemmtileg
mál og að sjálfsögðu um ferðina. Þú
tókst af mér loforð um að ég myndi
koma þakklæti til skila til alls þess
frábæra fólks sem ætlaði að gera
þennan draum þinn að veruleika,
sérstaklega til forsvarsmanna og
starfsfólks Flugfélagsins Atlanta og
til forsvarsmanna Ferðaskrifstof-
unnar Terra Nova Sól.
Elsku Jóhanna mín, takk fyrir
allt.
Elsku Lára, Vigdís, Jón Sigmar
og fjölskylda, ég bið góðan guð að
vera með ykkur og veita ykkur
styrk.
Jóhanna Ósk Karlsdóttir
og fjölskylda.
Elsku Jóhanna er dáin. Minning-
arnar streyma fram, tárin renna nið-
ur kinnarnar.
Ó, Guð, af hverju er lífið svona
óréttlátt? Af hverju er hún tekin í
burtu frá þremur ungum börnum?
Við fórum til Dyflinnar fyrir
nokkrum árum. Sú ferð er ógleym-
anleg, við skemmtum okkur vel og
keyptum og keyptum, hótelhebergið
fylltist af innkaupapokum. Þetta er
ein af mörgum minningum sem ég á
um Jóhönnu.
Alltaf var hún tilbúin að hjálpa öll-
um, hvað sem það var. Hún hélt upp
á fertugsafmælið sitt fyrir stuttu
þótt hún væri mikið veik. Það var
góður dagur sem bætist við minn-
inguna. Ég fór til Jóhönnu nokkrum
dögum fyrir andlát hennar. Þá sagð-
ist hún vera bjartsýn á lífið þótt hún
vissi að allt gæti gerst. Bjartsýnin og
brosið hjálpaði henni mikið í gegn
um veikindi hennar. Þrátt fyrir mörg
áföll í lífinu þá var hún sannkölluð
hetja.
Elsku Lára Guðrún, Vigdís Hlíf og
Jón Sigmar, Jesús styrki ykkur og
varðveiti í þessari miklu sorg.
Kristín Þorgeirsdóttir.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta,
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Við þökkum Jóhönnu góðar sam-
verustundir og sendum börnum
hennar, Láru Guðrúnu, Vigdísi Hlíf
og Jóni Sigmari og öðrum aðstand-
endum okkar innilegustu samúðar-
kveðjur. Megi Guð styrkja ykkur.
Hanna, Margrét og Björg.
Að sjá tilgang í örlögum okkar
mannanna er verkefni sem flest okk-
ar kannast við að hafa ráðist í við
missi ástvinar eða þegar sjúkdómar
herja á. Örlögin eru þó eitt það fyr-
irbæra sem maðurinn fær aldrei skil-
ið til fullnustu. Það er ekki á valdi
hans. Hugmyndir um að læra af
þessu og hinu í lífinu geta hins vegar
hjálpað okkur í ákveðnum tilfellum.
Reynsla hvers einstaklings af þeim
hliðum sem lífið sýnir okkur er þó
það sem þroskar hann mest. Oft
virðist sem ákveðnum einstaklingum
séu færðar fleiri dökkar hliðar á líf-
inu en ljósar. Tilgangurinn er okkur
ekki ljós.
Í bókarkorni um persneska speki
er lífinu líkt við söðul. Í hinum harða
heimi ertu einn daginn hafinn upp í
mjúkan söðul en hinn næsta dag er
söðullinn lagður á herðar þér. Við
þurfum að reikna með áföllum í líf-
inu. Það er aldrei svo að söðullinn sé
alltaf mjúkur undir okkur. Lífið er
gætt þeim eiginleikum að það býr
okkur ekki undir það sem koma skal
nema að takmörkuðu leyti. Lífið
spyr okkur heldur ekki hvort við
séum tilbúin til eins eða annars, við
einfaldlega verðum að vera það. Söð-
ullinn sem lagður var á herðar Jó-
hönnu vinkonu minnar var of þung-
ur, hann sligaði hana að lokum. Hún
neyddist til að láta undan í baráttu
sinni við mein það er tók sér bólfestu
í líkama hennar. Hún ætlaði að sigra,
ætlaði að lifa, lifa til að vera með
börnunum sínum og halda til vinnu
sem hún naut sín í. Það er góð tilfinn-
ing að vita og hafa séð hve vel henni
tókst að halda áfram að lifa glöð
þrátt fyrir erfið veikindi. Ég sendi
Láru, Vigdísi og Jóni mínar innileg-
ustu kveðjur og bið Guð að styrkja
þau og vaka yfir þeim.
Hulda María Mikaelsdóttir.
Elsku besta vinkona okkar. Okkur
setti hljóðar þegar við fréttum af
andláti þínu. Við vissum að þú barð-
ist við erfiðan sjúkdóm og þurftir að
lúta í lægra haldi fyrir vágestinum.
Það eru þó nokkuð mörg ár síðan
við kynntumst og unnum saman í
sláturhúsinu á Blönduósi. Síðan
fluttum við suður og höfum haft gott
samband. Þegar Lára Guðrún fædd-
ist komst þú oft með hana í heimsókn
til okkar. Síðan fæddust Vigdís Hlíf
og Jón Sigmar.
Okkur langar til að kveðja þig með
þessu sálmaversi:
Allt eins og blómstrið eina
upp vex á sléttri grund
fagurt með frjóvgun hreina
fyrst um dags morgunstund.
(Hallgr. Pétursson.)
Þínar vinkonur
Alda og Bára.
 Fleiri minningargreinar um Jó-
hönnu Rannveigu Skaftadóttur
bíða birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
+  ,

 -  *    ,
 
.  

     . *   
 
-  


/%

<5+-


 / "$=

01
+% "  ' (1.(" %$$
; %) %$$
3  &) %$$
)$,' 0,) "9$ 1
$
  %


   
   

+ 
-:*-33565   '
  '&     0
)     1&


  !
 2##
#$- "6&
# $#$6&
+%%" '
 / 0$6& %$$
/  /0'/  /  /01
$  
  


   


#5356: 

0> "
$ 9 ?
), ,
  3
 
&,&
 "+'   %$$
+% "#$'  "! %$$
 "#$ %$$
#$  #$ %$$ 7- '
;@$"#$' # $ %$$
'/  /01

%


   

6.7.--335    
!$ &A8
), ,
  45     ( 
6& 
& 

  
,'
6 0
, %$$4 BB9 '
/  /0'/  /  /01
$
  
 
 % 



  % 

45!-335 C %"$""$(:  / , 
*"  A
#%D '
7 5  8/   #
#%D"/ 0'
& !>#%D %$$ - ">&" '
!#%D' 6)9 ".% %$$
+% #%D %$$  @7'
'/  /01