Morgunblaðið - 22.06.2002, Blaðsíða 49

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 22. JÚNÍ 2002 49
Elsku amma Vala.
Þegar ég hugsa til baka
til þeirra yndislegu
stunda sem við áttum
saman get ég ekki ann-
að en brosað. Alltaf
höfðum við mikið að gera í leik og
starfi. Dagurinn byrjaði á því að við
fórum í morgunleikfimi með útvarp-
inu. Svo byrjaði dagurinn; við lékum,
sungum, spiluðum og hlógum. Að
sjálfsögðu var það alltaf svartipétur
sem varð fyrir valinu þegar kom að
því að spila og alltaf vann afi okkur
VALGERÐUR
GUÐLAUGSDÓTTIR
✝ Valgerður Guð-laugsdóttir
fæddist í Kerlingar-
dal í Mýrdal 7. okt.
1918. Hún lést á
Hrafnistu í Hafnar-
firði 6. júní síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá Vík-
urkirkju 15. júní.
en við hlógum, fengum
svartan blett á nefið og
reyndum aftur.
Já, minningarnar
eru margar og góðar,
svo margar að ég gæti
aldrei sagt frá þeim öll-
um en ég mun alltaf
muna þær og gleðst yf-
ir því að eiga þær. Ég
veit að við eigum eftir
að hittast einhver tíma
aftur og hlakka til þess.
Ég man eftir einni
bæn sem þú kenndir
mér;
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Guð geymi þig, elsku amma mín.
Þín
Hjördís Ásta.
Amma Helga eins
og við kölluðum hana
var svona ekta amma.
Það er að segja hún
var alltaf til staðar
þegar ég þurfti á henni að halda og
alltaf tilbúin að leyfa mér að koma í
heimsókn. Það var ekkert sem hún
var ekki tilbúin að gera fyrir okkur
barnabörnin sín.
Eftir að við barnabörnin fórum
að eldast, fórum burtu í skóla og
heimsóknirnar urðu færri þá fylgd-
ist húnþó alltaf með okkur og naut
þess að fá fréttir af langömmu-
börnunum sínum fjórum. Því miður
munu þau tvö sem nú eru ófædd
ekki kynnast henni en ég veit að
hún átt eftir að fylgast með þeim
eins og okkur hinum.
Mig langar að þakka þér fyrir all-
ar þær góðu stundir sem ég hef átt
með þér. Ég á aldrei eftir að
gleyma þeim ófáu stundum sem ég
átti á Reyðarfirði með ykkur afa.
Þið máttuð varla koma yfir skarð
án þess að taka mig með ykkur til
baka.
Það var eins og þú hafir beðið
eftir mér til að kveðja mig áður en
þú fórst, ég rétt náði að koma aftur
til Íslands þar sem ég hafði dvalist
erlendis því þú lést kvöldið eftir að
ég kom heim. Það var svo skrítið að
þegar ég sá þig þá gat ég ekki sagt
neitt heldur komu bara öll þau lög
sem þú hafðir kennt mér þegar ég
var lítil upp í huga mér, það er
mjög skrítið þar sem ég var löngu
búin að gleyma flestum þeirra.
Ég veit að þú varst illa farin og
að það væri best að afi tæki þig til
sín en það er samt alltaf sárt að
missa einhvern nákominn þó maður
viti að það sé honum fyrir góðu.
Ég veit að nú eruð þið afi saman
HELGA KRISTÍN
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Helga KristínKristjánsdóttir
fæddist á Þingeyri
við Dýrafjörð 4. jan-
úar 1924. Hún lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 3. júní síð-
astliðinn og var út-
för hennar gerð frá
Reyðarfjarðarkirkju
12. júní.
og hann mun gæta þín.
Ég mun alltaf muna
eftir ykkur.
Elsku Magnús Karl,
Hjalti Þórarinn og Ás-
mundur Hálfdán, ég
veit að það er komið
stórt skarð í líf ykkar.
Þið sem voruð nánast
hjá henni ömmu á
hverjum degi. Ég veit
að það er erfitt fyrir
ykkur að skilja hvers
vegna hún amma var
tekin frá ykkur en þeg-
ar þið verðið eldri þá
skiljið þið þetta betur.
Elsku mamma, Dóra, Addi,
Stjáni, Maggi og aðrir, það er stórt
skarð komið í hópinn en minningin
um ömmu mun þó alltaf vera með
okkur.
Kveðja.
Þín
Fjóla Rún.
Mig langar í örfáum orðum að
minnast ömmu minnar, Helgu
Kristínar Kristjánsdóttur, sem ég
er skírð í höfuðið á og er það mér
mikils virði. Þegar mamma hringdi
í mig kvöldið sem amma dó var ég
önnum kafin við að lesa undir próf
og fékk ég mikið áfall við fréttirnar
því amma hafði alla tíð verið mér
afar kær.
Ég gat alltaf komið til þín og
reitt mig á þig, þú vildir gera allt
fyrir okkur barnabörnin. Það var
venjan að koma við á Eyrarstíg
þegar farið var í gegnum bæinn og
verður skrítið að eiga ekki eftir að
gera það í framtíðinni og engin
amma Helga sem bíður í dyragætt-
inni og umvefur hlýjum örmum. En
þessi heiðríki miðvikudagur þegar
þú varst jörðuð verður mjög eft-
irminnilegur, aldrei mun ég gleyma
honum, hvernig það var að sitja ná-
lægt þér í kirkjunni og reyna eftir
bestu getu að berjast við grátinn.
Ég vildi vera sterk eins og ég var
búin að þurfa að vera í prófunum
bara fyrir þig, því eins og mamma
sagði hefði amma viljað að þú klár-
aðir prófin og yrðir sterk og að hún
yrði alltaf stolt af þér hvernig sem
færi. En fram streyma fullt af
minningum sem eru mér svo kærar,
eins og þegar ég fór með þér að
föndra með öllum hinum kerling-
unum og eins þegar við gerðum
saman koddaverin sem ég málaði á
og gaf svo mömmu og pabba í jóla-
gjöf. Einnig hvernig það var að
koma til þín, alltaf áttirðu eitthvað
nammi í töskunni þinni sem þú
gafst okkur. Einnig áttirðu nóg af
brauði og öðru góðgæti, því dugleg
varstu að bjarga þér þótt sjónin
værir nánast engin; það hefði ekki
hver sem er getað. Það var líka allt-
af svo róandi að koma á Eyrarstíg
til þín, húsið ykkar afa er svo af-
slappandi, það er svo mikil sál í því
að eflaust mætti líkja því við himna-
ríki en þið ein getið dæmt um það
enn sem komið er. Seinna munum
við öll hittast aftur.
Þetta tók svo á okkur öll að þú,
ættarstólpinn, skyldir fara með
svona litlum fyrirvara, því ekki var
að sjá á þér daginn sem ég kvaddi
þig að þú fengir heilablóðfall tveim-
ur dögum síðar, en auðvitað varstu
komin á góðan aldur og búin að lifa
góðu lífi. Mig langar að þakka fyrir
þann tíma sem við höfum átt sam-
an, hann hefur verið meira en ynd-
islegur. Mikill verður missirinn fyr-
ir litlu ömmustrákana þína á
Reyðarfirði, þá Magnús Karl,
Hjalta Þórarin og Ásmund Hálfdán,
því þeir voru svo mikið hjá þér.
Einnig fyrir þau Grétu og Simma
okkar, þau hafa verið þér mikið og
munum við alltaf þakka fyrir það.
Tíminn græðir sárin, en aldrei mun
ég gleyma þér, þú og afi munu allt-
af eiga stórt sæti í hjarta mínu.
Elsku amma, ég mun sakna þín
sárt en nú líður þér vel. Ég vil
kveðja þig með sálminum sem þú
söngst svo oft:
Í bljúgri bæn og þökk til þín,
sem þekkir mig og verkin mín.
Ég leita þín, Guð, leiddu mig,
og lýstu mér um ævistig.
Ég reika oft á rangri leið,
sú rétta virðist aldrei greið.
Ég geri margt sem miður fer
og man svo sjaldan eftir þér.
Sú ein er bæn í brjósti mér,
ég betur kunni þjóna þér.
Því veit mér feta veginn þinn
og verðir þú æ Drottinn minn.
(Pétur Þórarinsson.)
Helga Kristín Jónsdóttir.
Með fáum orðum vil ég kveðja
fyrrverandi tengdamóður mína.
Elsku Dóra mín, þú tókst mér eins
og dóttur þinni er ég kom inn í fjöl-
skylduna aðeins 17 ára stelpa. Ég
þakka þér af alhug fyrir allt sem þú
hefur fyrir mig gert og þá vináttu
HREFNA DÓRA
TRYGGVADÓTTIR
✝ Hrefna DóraTryggvadóttir
húsmóðir, kölluð
sínu seinna nafni,
Dóra, fæddist í
Reykjavík 7. júlí
1925. Hún lést á
Landspítala – há-
skólasjúkrahúsi við
Hringbraut aðfara-
nótt 2. júní síðastlið-
ins og var útför
hennar gerð frá
Digraneskirkju í
Kópavogi 11. júní.
sem hefur alltaf verið á
milli okkar.
Fjölskylda þín var
alltaf í fyrsta sæti hjá
þér. Þú barst hag henn-
ar fyrir brjósti í einu og
öllu.
Mér hefur alltaf þótt
mjög vænt um þig og á
eftir að sakna þess að
heyra ekki í þér og fá
hvatningu og styrk frá
þér. En nú veit ég að þú
ert laus við allar þján-
ingar og líður vel og get
ég huggað mig við það.
Guð styrki börnin
þín og fjölskyldur þeirra í sorginni.
Þitt skarð verður ekki fyllt.
Ég og Guðbjartur sonur minn
þökkum þér fyrir allt og minnumst
þín með hlýju og söknuði.
Ágústa.
Elsku Gerða mín.
Jafnvel þótt úti skíni
sólin og sumarblíðan
skarti sínu fegursta er
hjartað mitt fullt af
söknuði og sorg, sem
segir mér það svo
sannarlega að þú varst
sólargeislinn í lífi mínu.
Sá stutti tími sem ég var þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að vera með
þér er mesta upplifun sem ég hef
öðlast. Mér finnst ég hafi þekkt þig
alla ævi, þú varst svo hrein og bein í
öllu sem þú sagðir og gerðir. Við
fundum að við gátum treyst hvort
öðru fyrir okkar dýpstu tilfinning-
um, eins og sannaðist hvað best á
því, að strax í upphafi okkar sterku
vináttu og væntumþykju í garð
hvors annars sagðir þú mér frá bar-
áttu þinni gegn þessum illvíga sjúk-
dómi sem þú barðist svo hetjulega
við allt til dauðadags. Þú vildir að ég
væri viss um hversu alvarlegur þessi
sjúkdómur er og hvort ég væri tilbú-
in til að takast á við þetta stríð þér
við hlið, styrkja þig og styðja í gegn-
um súrt og sætt sem ég svo lagði
mig af öllum mætti fram um. Allan
þann tíma sem við áttum saman
sagðir þú mér og kenndir mér svo
margt. Það var þér svo mikið kapps-
mál að ekkert kæmi mér á óvart í
þínu fari, þú vildir segja mér það allt
sjálf augliti til auglitis, og það gerðir
þú svo sannarlega.
Með þessari hreinskilni og þess-
um heiðarleika, þá áður en ég vissi
af voru allar mínar tilfinningar orðn-
ar þínar. Ég fann fyrir löngun til að
tala við þig um svo margt sem ég
hafði átt mjög erfitt með að tjá mig
um og jafnvel aldrei gert.
Já, Gerða mín, eins og hendi væri
veifað átti ég skyndilega engin
leyndarmál lengur! Mér fannst ég
geta sagt þér allt og þú sýndir öllu
skilning og sagðir alltaf: „Þetta
verður allt í lagi í framtíðinni ef við
vöndum okkur í lífi okkar.“
Minningin um þig mun lifa í
hjarta mínu um alla eilífð. Þau fal-
legu orð sem þú sagðir við mig í
hinsta sinn sem ég sá þig á lífi sem
þú af þínum veika mætti minntir
mig á að ég ætti að trúa og treysta
alla ævi og að ég mætti aldrei
gleyma þeim. Þau orð mun ég varð-
veita í hjarta mínu um ókomna tíð.
Elsku Gerða mín, takk fyrir allt
sem við upplifðum saman, þú ert og
verður alltaf í minningu minni ynd-
isleg og ógleymanleg persóna. Vertu
ávallt Guði falin.
Kæru börn, Egill Aron og Natalía,
Ægir minn, Maja, Stebbi, Egill og
Sigga. Megi Guð styrkja ykkur í
þessari djúpu sorg.
Þinn
Stefán Eyjólfsson.
„Því hvar sem fjársjóður þinn er,
þar mun og hjarta þitt vera.“ (Bibl-
ían) Þú í bleikum kjól, falleg, fíngerð
og skemmtilega kaldhæðin. Mér lík-
aði strax vel við þig. Berfætt með
háhæla skó í annarri hendi. Hafðir
gefist upp á göngunni í skónum upp
stiga blokkarinnar.
Nú er allri þinni göngu í þessum
heimi lokið. Ég veit að þú svífur nú
um á betri stað.
Þú tókst mér opnum örmum og
gerðir mér ljóst að ég væri velkomin
í þína fjölskyldu. Ég fann strax, að
þó að þú spaugaðir mikið þá var
önnur hlið dekkri sem ekki vildi
hverfa.
Þú, sem varst dugleg að hjálpa og
ráðleggja öðrum sem áttu erfitt, þér
var erfiðara að hjálpa. Þú trúðir mér
fyrir þjáningum þínum, ég fann
hversu vanmáttug ég var. Þú varst
mjög stolt móðir, enda ástæða til.
Ég hef sjaldan hitt manneskju sem
var meira tilbúin að lána eða gefa
GERÐA BJÖRG
SANDHOLT
✝ Gerða BjörgSandholt fæddist
í Reykjavík 8. júlí
1975. Hún lést 6. júní
síðastliðinn og var
jarðsungin frá Dóm-
kirkjunni 14. júní.
mér það sem hún átti.
Elsku fallega, góða
Gerða, takk fyrir þess-
ar annars alltof fáu
stundir með þér en
eins og þú sagðir
stundum: „Það er ekki
magnið heldur gæðin,“
og það á svo sannar-
lega við um okkar
stundir.
Guð geymi börnin
þín og fjölskyldu.
Ég sakna þín.
Eydís.
Mig langar að minnast vinkonu
minnar, Gerðu, sem hefur kvatt okk-
ur allt of fljótt. Leiðir okkar lágu
saman í gagnfræðiskóla. Gerða var
einstök manneskja og skar sig úr
hvar sem hún kom. Það var alltaf
hægt að finna Gerðu í miðjum hópi
fólks því henni var ávallt mikið niðri
fyrir og annað hvort var hún í miðri
frásögn eða þá að maður greindi
sérstakan hlátur hennar í fjarska.
Við kynntumst á þeim tíma þegar
ungt fólk er að byrja að takast á við
lífið með öllu sem því fylgir. Gerða
hafði einstakt lag á að hvetja vini
sína til dáða og láta fólki líða eins og
það væri sérstakt. Henni var það
mikið í mun að við fyndum hamingj-
una og hafði oft orð á því. Ég er
virkilega þakklátur fyrir að hafa
fengið að kynnast Gerðu. Hún hafði
verulega mótandi áhrif á mig sem ég
bý að í dag. Hún var svo sannarlega
vinur í raun.
Ég fékk tækifæri til þess að fylgj-
ast með Gerðu úr fjarska síðustu ár-
in í gegnum börnin okkar en leiðir
þeirra hafa legið saman í skóla og
leikskóla.
Það er missir í þessari einstöku
manneskju sem hún Gerða var.
Ég óska foreldrum Gerðu, systk-
inum, Ægi og börnum þeirra vel-
farnaðar. Megi góður Guð veita
þeim blessun og styrk í þessum
mikla missi.
„Því svo elskaði Guð heiminn að
hann gaf son sinn eingetinn, til þess
að hver sem á hann trúir glatist
ekki, heldur hafi eilíft líf.“ (Jóh. 3:16)
Geir Brynjólfsson.
MORGUNBLAÐIÐ tekur afmælis- og minningargreinar til birtingar
endurgjaldslaust. Greinunum er veitt viðtaka á ritstjórn blaðsins í
Kringlunni 1, Reykjavík, og á skrifstofu blaðsins í Kaupvangsstræti 1,
Akureyri. Þá er enn fremur unnt að senda greinarnar í símbréfi (569
1115) og í tölvupósti (minning@mbl.is). Nauðsynlegt er, að símanúmer
höfundar/sendanda fylgi.
Um hvern látinn einstakling birtist formáli, ein uppistöðugrein af
hæfilegri lengd, en aðrar greinar um sama einstakling takmarkast við
eina örk, A-4, miðað við meðallínubil og hæfilega línulengd, – eða 2.200
slög (um 25 dálksentimetra í blaðinu). Tilvitnanir í sálma eða ljóð tak-
markast við eitt til þrjú erindi.
Birting minningargreina