Morgunblaðið - 13.08.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 13. ÁGÚST 2002 33
störfum og útgáfumálum. Hann fór
snemma að semja, einkum smásögur
og leikþætti, og sumt af því flutti hann
í útvarp, m.a. í barnatímum, sem hann
hafði umsjón með um skeið. Hann
samdi og gaf út nokkrar barna- og
unglingabækur. Það kom ekki á
óvart, að Einar Logi tæki þátt í fé-
lagsmálum, bæði meðal tónlistar-
manna og rithöfunda, sem og fé-
lagsstarfi á landsbyggðinni, jafn
drífandi og áhugasamur um hugðar-
efni sín og hann hafði verið forðum
daga.
Um þennan góða dreng og hæfi-
leikaríka listamann má viðhafa orð-
takið „sitt er hvort gæfa og gjörvi-
leikur“, því að þess er ekki að dyljast,
að honum varð allhrasgjarnt á veg-
ferðum með Bakkusi, sem getur verið
harður húsbóndi, ef ekki er gát höfð á,
eins og kunnugt er. Sú staðreynd
leiddi af sér, að fornvinir sáust ekki að
ráði svo árum skipti. Það var mér
gleðiefni á liðnu vori að gefast tæki-
færi til að spjalla við hann um gamla
og góða daga, þá við vorum ungir,
með svipaða reynslu úr sameiginleg-
um ranni ömmu og afa.
Vorið 1947 giftist Ásgerður, móðir
Einars Loga, Matthíasi Matthíassyni,
umboðsmanni hjá Sjóvá, og þau stofn-
uðu til heimilis í húseign afa míns og
ömmu á Laufásvegi 25. Þá eignaðist
Einar Logi traustan stjúpföður, og
jafnframt tvo fóstbræður, syni Matth-
íasar af fyrra hjónabandi, Matthías
yngri og Einar, og ári síðar bættist
sonurinn Haukur í hópinn. Þessari
ágætu fjölskyldu tengdist ég vináttu-
böndum á unglingsárum og lengi síð-
an. Ekki sízt minnist ég þá veru minn-
ar á Arnarfelli í Þingvallasveit, þar
sem fjölskyldan dvaldist að sumarlagi
allt þar til húsbóndinn féll frá árið
1969. Þegar ég læt hugann reika til
þeirra daga eru mér æ í minni þeir
góðu bræður og fóstbræður, önnum
kafnir við sveitastörfin, hesta-
mennsku og silungsveiðar. Þar er ein-
lægt sú mynd í huganum af Einari
Loga, svipfríðum og atorkusömum
efnispilti, sem bar með sér rík fyr-
irheit, og áttu mörg eftir að rætast, en
önnur ekki, því að „hver er sinnar
gæfu smiður“.
Ég sendi dætrum Einars Loga og
öðrum vandamönnum innilegar sam-
úðarkveðjur á útfarardegi hans.
Einar Laxness.
 Fleiri minningargreinar um Einar
Loga Einarsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
✝ Inga Þóra Lár-usdóttir fæddist
á Uppsölum í Mið-
firði í Vestur-Húna-
vatnssýslu 31. júlí
1949. Hún lést á
heimili sínu 1. ágúst
síðastliðinn. Foreld-
ar hennar voru Sig-
ríður Jónsdóttir, f.
10.1. 1914, d. 12.4.
1999, og Lárus Jak-
obsson, f. 12.10.
1892, d. 26.2. 1967.
Inga var yngst af
fimm systkinum. Hin
eru Erla, f. 28.12.
1934, lést af slysförum 10.12.
1983, Lilja, f. 26.4. 1937, búsett í
Húnaþingi Vestra, Hannes, f.
11.4. 1940, búsettur í Húnaþingi
Vestra, og Birna, f. 2.7. 1947, bú-
sett í Mosfellsbæ. Inga giftist
hinn 21. mars 1970 Birni Kristni
Björnssyni, f. í Reykjavík 30.10.
1950. Börn þeirra eru: 1) Lárus
Steindór, slökkviliðs- og sjúkra-
flutningsmaður, f. 24.11. 1969,
búsettur í Hafnar-
firði. 2) Kristín Rós
verslunarmaður, f.
12.6. 1971, gift
Andrési Hauki
Hreinssyni húsa-
smið, f. 14.10. 1969,
þau eru búsett í
Bessastaðahreppi.
Eiga þau tvíburana
Björn Kristin og
Ingibjörgu, f. 4.6.
1998. 3) Sólrún
Dröfn nemi, f. 31.8.
1982, í foreldrahús-
um.
Inga vann við
verslunar- og skrifstofustörf alla
tíð. Rak m.a., ásamt eiginmanni
sínum, verslunina Hringval árin
1982–1984 og verslunina Músík
og sport frá árinu 1994. Inga og
Björn bjuggu öll sín hjúskaparár
í Hafnarfirði
Útför Ingu verður gerð frá
Víðistaðakirkju í Hafnarfirði í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Kæra mamma, mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum. Það
er sárt að sjá á eftir þér svona ungri,
en þér var greinilega ætlað annað
hlutverk á öðrum stað, þess vegna
ferð þú frá okkur svona snemma. Við
erum búin að eiga næstum 33 ár
saman sem hafa gefið mér mikið. Þú
varst alltaf tilbúin að aðstoða mig við
hvað eina sem var að hjá mér.
Það var rosalega gott að tala við
þig, þú hafðir svör við flestu eða við
ræddum málin þangað til ég fann
sjálfur það sem mér fannst rétt. Þú
ert nú sú manneskja sem hefur verið
hvað þolinmóðust gagnvart mér, all-
ar ritgerðirnar sem þú ert búin að
lesa yfir fyrir mig, það er búið að
hjálpa mér mikið en þannig varst þú
bara alltaf boðin og búin til að hjálpa,
ekki bara mér heldur öllum sem á
þurftu að halda. Ekki má gleyma því
að þú og pabbi ferðuðust mikið og
alltaf vorum við systkinin með í för,
yfirleitt var sungið í þessum ferða-
lögum. Þú varst á kortinu og pabbi
keyrði, þetta voru miklar fróðleiks-
ferðir sem ég bý ennþá að því að
þegar ég ferðast þá man ég eftir því
sem þú sagðir okkur.
Ég kveð þig með miklum söknuði
og tárum, en ég veit að þú ert komin
til foreldra þinna og unir hag þínum
vel í góðum félagsskap. Ég bið að
heilsa þeim. Við eigum vonandi eftir
að hittast aftur síðar og ég veit að þá
verða fagnaðarfundir hjá okkur og
við tökum upp þráðinn þar sem frá
var horfið, það að lifa lífinu og hlæja
og hafa gaman saman. Bless mamma
og hafðu það gott.
Þinn sonur
Lárus.
Elsku mamma. Nú sit ég hér og
hugsa um þig og mig langar að
kveðja þig með nokkrum orðum.
Mér verður fyrst og fremst hugsað
til allra góðu stundanna með ykkur
pabba. Alls sem við gerðum saman
og alls sem þið kennduð okkur. Það
er svo margt sem kemur upp í hug-
ann, öll ferðalögin, ferðirnar norður
og auðvitað söngurinn sem ómaði í
bílnum þegar keyrt var út fyrir Stór-
Hafnarfjarðarsvæðið. Allir rúntarn-
ir í vesturbæinn sem við litum á sem
tækifæri til að gera grín að pabba.
Svo var stoppað í Dairy Queen á
Hjarðarhaganum eða á Bæjarins
bestu. Eða þegar Lalli fór í skíða-
ferðalag án þess að taka aðrar buxur
en skíðabuxurnar sem hann fór í. Þú
settist upp í bílinn með mig og Sollu
systur sem þá var pínkulítil og
keyrðir í brjáluðu veðri austur að
Hengilssvæði til koma öðrum buxum
til hans og alla leiðina sungum við af
hræðslu og reyndum að hafa gaman
af, og auðvitað tókst það.
Svo eru þær stundir sem við átt-
um saman í eldhúsinu á Blómvang-
inum að kjafta, hlusta á Bibbu í út-
varpinu, grenjandi af hlátri og
talandi um alla metrana af bókunum
í réttum lit sem við ætluðum að
kaupa til að skreyta hillur alveg eins
og hún. Svo kom að því að okkar eig-
in Bibba fór að tala, hún Solla okkar
sem fékk sér ekki kríu heldur dúfu.
Það er svo dýrmætt, elsku
mamma, að hugsa til þess að við eig-
um bara góðar minningar til að ylja
okkur við. Stuðningurinn frá ykkur
pabba þegar okkur krökkunum datt
í hug að gera eitthvað. Hvað þið tók-
uð honum Andrési mínum vel þegar
við kynntumst og hvað þið gátuð allt-
af náð vel saman. Þú fékkst hann til
að borða alls konar mat sem hann
hafði aldrei bragðað áður og á það
sérstaklega við um sósur. Alltaf haf-
ið þið stutt við bakið á okkur. Við er-
um svo rík, elsku mamma, að hafa
átt þig og fyrir það er ég svo þakklát.
Einnig fyrir stundir eins og þegar
við tilkynntum ykkur að ég væri
ófrísk, og gengi með tvö börn. Að sjá
hvernig þið ljómuðuð og biðuð
spennt. Þegar þið pabbi komuð upp
á spítala að kíkja á barnabörnin og
tárin hjá þér þegar þú hélst á litlu
gullmolunum í fyrsta skipti, taldir
fingur og tær og aðgættir að allt
væri í lagi.
Já, elsku mamma, hvernig er
hægt annað en að vera sátt þegar þú
hefur alið okkur upp eins og þú gerð-
ir og eftir allt sem þú kenndir okkur
og alla ástina sem þú gafst okkur?
Nú fyrir nokkrum vikum sagðirðu
við mig að þú hefðir lifað 53 yndisleg
ár og verið hamingjusöm alla daga.
Það er okkur öllum mikils virði að
vita að við gerðum þig hamingju-
sama.
Þú ert horfin elsku móðir mín
mildur Drottinn tók þig heim til sín.
Eftir langan og strangan ævidag
ljóma sló á fagurt sólarlag.
Mínar leiðir lágu burt frá þér.
Ljúfar kærleiksbænir fylgdu mér.
Í veganesti fékk ég frá þér kjark
sem fylgt mér hefur gegnum lífsins hark.
Ég þakka af hjarta elsku móðir mín.
Hve mild og hlý var alltaf höndin þín.
Langt er síðan leiddir þú við hlið
litla stúlku út í sólskinið.
(K.J.)
Ég elska þig og mun alltaf geyma
þig í minningum mínum. Takk fyrir
allt, elsku mamma.
Þín
Kristín Rós.
Elsku mamma mín, nú er víst
komið að ákveðnum tímamótum hjá
okkur. Tímamótum sem mér finnst
ótímabær en svona er nú lífið fljótt
að breytast. Mér finnst ekki vera
langt síðan ég var lítil stelpa og leit
af þér eitt augnablik í Kaupfélaginu
og hélt að nú væri ég týnd og tröllum
gefin, auðvitað fannstu mig alltaf aft-
ur og þá sagðirðu við mig að þú
myndir aldrei fara frá mér. Sem er
alveg satt, því ég veit að þú ert hér
hjá mér.
Þegar ég hugsa til baka og fer yfir
öll þau ár sem við áttum saman brosi
ég. Minningarnar eru svo margar.
Þau eru ófá ferðalögin sem við
höfum farið í, bæði hér heima í
bleika tjaldinu okkar og erlendis,
keppnisferðir til Englands og heim-
sóknir í sveitina. Það er svo ótal
margt sem við höfum gert saman.
Við vorum duglegar að spila og vor-
um góðar vinkonur og gátum ávallt
spjallað um allt milli himins og jarð-
ar. Það var svo gaman þegar okkur
datt í hug að draga fram söngbæk-
urnar, við sátum yfirleitt í eldhúsinu
og sungum. Þetta var oft á meðan
pabbi var á kóræfingu. Þú kunnir öll
lögin í bókinni. Ég lærði marga
málshætti af þér en það er einn sem
þú vilt ekki kannast við, það er þessi
með Lísurnar! Manstu hvað okkur
þótti það fyndið? Svo kunnir þú
fjöldann allan af sögum. Mér þótti
líka þegar ég var lítil afskaplega gott
að skríða uppí til ykkar pabba, þar
fékk maður alltaf hlýjar móttökur.
Það er fátt sem þú gast ekki lækn-
að, mamma. Sama hvað vandamálið
var, alltaf komstu með réttu svörin.
Hvort sem það var sár sem þurfti að
kyssa á, hjarta sem sem var brotið
eða ritgerð sem þurfti að lesa yfir.
Þú gast kippt öllu í lag. Ég veit það
núna að lífið er ekki dans á rósum.
Nú get ég ekki lengur hringt í þig
og sagt þér hvað mér liggur á hjarta,
grátið hjá þér, sungið með þér, heyrt
þig kalla mig ástarengil eða spurt
þig hálffimmspurningarinnar.
Mamma, mér þykir þú vera best og
ég er heppin að hafa átt þig, en eins
og þú sagðir „hverjum þykir sinn
fugl fagur“.
Þrátt fyrir veikindin þín varstu
alltaf jákvæð og huggaðir mig og
bentir á að það væri betra að eiga
góða stutta ævi heldur en langa erf-
iða ævi.
Elsku mamma, ég veit að nú líður
þér vel og ég bið góðan guð að
geyma þig þangað til ég hitti þig aft-
ur.
Mamma, þú stóðst þig eins og
hetja allan tímann sem þú varst veik,
ég er mjög stolt af þér og að vera
dóttir þín, minningar okkar geymi
ég ávallt í hjarta mínu og hugsa stöð-
ugt til þín.
Góða nótt, elsku mamma, guð
geymi þig, þú veist hvað ég meina.
Ég elska þig, mamma, og sakna
þín mikið.
Þín
Sólrún Dröfn.
Í dag verður þú til moldar borin,
elsku Inga, eftir erfið veikindi, sem
þú gekkst í gegnum af einstöku
æðruleysi. Aldrei kvartaðir þú, held-
ur tókst því sem að höndum bar.
Vinátta okkar hefur staðið í hart-
nær 40 ár og ótal margar minningar
hrannast upp í huga okkar þegar við
lítum til baka. Við kynntumst í 1.
bekk gagnfræðaskóla, þá 13 ára
gamlar, og höfum haldið vinskap
óslitið síðan, gengið saman í gegnum
lífið á gleði- og sorgarstundum hver
með annarri. Gleðistundirnar hafa
þá verið fleiri og margar stundirnar
sem við getum aldrei gleymt frá ung-
lingsárum okkar, þegar við ólgandi
af gleði og kæti sátum og möluðum
um allt og ekkert, hlógum og
skemmtum okkur á skautum, í
sundi, óteljandi bíóferðum að
ógleymdum ferðum þegar við fórum
á haustin í réttir norður í heimahaga
þína, þar sem tekið var á móti okkur
af einstakri gestrisni systur þinnar
og mágs. Eins voru foreldrar þínir
alltaf boðin og búin að taka á móti
okkur daglega er við komum úr skól-
anum, tóku okkur eins og eigin börn-
um.
Sorgarstundirnar komu hjá okkur
líka, en allar misstum við feður okk-
ar með stuttu millibili. Samgangur
var svo náinn á milli okkar að í reynd
finnst okkur við hafa verið nær því
að vera systur en vinkonur. Við tók-
um líka virkan þátt í að ala hver aðra
upp, vinur segir til vamms, vorum
við vanar að segja og allt látið flakka
með dálitlum fordómum um lífið og
tilveruna. Ef ein okkar fór eitthvert
án hinna var viðkomandi gert að
gefa skýrslu um ferðir sínar til hinna
tveggja. Þetta voru óskráð lög sem
við gengumst undir af mikilli tryggð.
Þetta var eina óbrjótanlega reglan í
„Þriggja blaða smáranum“ eins og
við kölluðum okkur.
Þú varst fyrst til að festa ráð þitt
og sennilega höfum við tvær verið
leiðar að missa af þér í hendurnar á
Bubba, en það varð ekkert við þetta
ráðið, ástin var komin í spilið. Við
sættum okkur við þetta fljótt, þar
sem um einstaklega góðan dreng var
að ræða, og hefur Bubbi verið alveg
sérstaklega sterkur og staðið eins og
klettur þér við hlið í veikindum þín-
um. Börnin ykkar þrjú og tengda-
sonur hafa líka staðið þétt við hlið
ykkar í þessum miklu erfiðleikum.
Oft höfum við rætt það hve auðna
okkar vinkvennanna hefur verið
mikil og lík, allar vel giftar og mök-
um okkar komið einstaklega vel
saman.
Við ferðuðumst þónokkuð saman
á yngri árum og var þá mikið sungið
og trallað. Þú hafðir gaman af söng
og varst félagi í kvennakór Hafnar-
fjarðar síðustu árin og vitum við að
þú hafðir mikla ánægju af þeim fé-
lagsskap. Við fórum saman til Barce-
lona fyrir tveimur árum, þá loksins
allar þrjár saman ásamt mökum en
það hafði verið talað lengi um það að
gera okkur ærlegan dagamun þegar
við yrðum fimmtugar. Síðastliðið
sumar fórum við svo okkar síðustu
ferð saman í Núpsstaðarskóg, þar
sem þú varst hress og kát og barst
engin merki veikinda.
Það er af svo mörgu að taka þegar
litið er til baka, en nú viljum við
kveðja og erum þakklátar fyrir að
hafa fengið að faðma þig og knúsa
kvöldið áður en þá kvaddir þennan
heim. Nú eru aðeins tvö blöð eftir á
smáranum, en það þriðja lifir í minn-
ingu góðrar vinkonu. Missir okkar er
mikill en þó mestur hjá eftirlifandi
maka, börnum, tengdasyni og barna-
börnum, sem við og fjölskyldur okk-
ar vottum okkar dýpstu samúð.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Elsku Inga, hafðu þökk fyrir allt.
Kalla og Gréta.
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
(Þórunn Sig.)
Elsku Inga, í dag berum við þér
okkar hinstu kveðju og viljum við
þakka þér fyrir þann tíma sem við
áttum með þér. Sá tími er okkur svo
dýrmætur. Eftir að þú greindist með
þennan illvíga sjúkdóm settir þú þér
nokkur takmörk. Eitt af því var að
sjá Sólrúnu útskrifast sem stúdent.
Og hvað þú varst ánægð þegar sá
dagur var að kvöldi kominn. Við
minnumst líka sólríks sunnudags í
sumar er þú sýndir okkur garðinn
ykkar sem þú varst svo dugleg að
rækta og hvað þú varst glöð yfir
rauðu blómunum. Elsku Inga, það
var sárt að sjá þig loka augunum í
hinsta sinn, en þá vissum við að þján-
ingum þínum var lokið, við hefðum
viljað hafa þig hjá okkur svo mikið
lengur. Elsku Inga mín, því loforði
sem ég gaf þér í vor mun ég ekki
gleyma.
En það er margs að minnast frá
liðnum áratugum og munum við ylja
okkur við þessar hugljúfu minningar
þegar fram líða stundir. Við kveðjum
þig með sorg í hjarta og biðjum al-
góðan Guð að geyma þig um alla ei-
lífð.
Elsku Bubbi, Lárus, Solla, Stína,
Andres, Björn Kristinn og Ingi-
björg, hver minning um yndislega
eiginkonu, móður, tengdamóður og
ömmu er dýrmæt perla. Megi Guð
gefa ykkur styrk í ykkar miklu sorg.
Jórunn og Daniel.
INGA ÞÓRA
LÁRUSDÓTTIR
 Fleiri minningargreinar um Ingu
Þóru Lárusdóttur bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
list. Til marks um það má segja að á
tímabili var hún í þrem kórum. Kór
Óháða safnaðarins, Kvennakór
Reykjavíkur og Landsbankakórnum,
en þar kynntumst við best og áttum
saman margar ógleymanlegar
ánægjustundir með kórfélögum okk-
ar og stjórnendum kórsins. Margrét
hafði einstaklega fallega söngrödd og
er það trú mín að hún eigi eftir að
hljóma á æðri stöðum. Eftirlifandi
fjölskyldu og ástvinum votta ég sam-
úð mína.
Jóhanna Gunnarsdóttir.
Elsku amma mín. Það var svo sárt
að horfa á þig kveljast. Ég vil að þú
vitir, að þú ert hetjan mín. Þú varst
svo ótrúlega sterk í þessari baráttu
þinni og svo hörð við sjálfa þig. Ég er
stolt af því að geta sagt að þú varst og
verður alltaf amma mín. Þú sagðir
alltaf: „Þetta lagast, er það ekki?“ Og
að lokum lagaðist allt. Þú fékkst
hvíldina þína.
Ég á margar góðar minningar um
þig. Þegar ég kom í heimsókn átti ég
alla athygli þína. Þú fórst með mig í
sund, í Perluna að kaupa ís, í heim-
sókn til Ragga frænda og svo auðvit-
að punkturinn yfir iið; þú varalitaðir
mig og leyfðir mér að leika með
klemmulokkana og stóru hálsfestarn-
ar þínar.
Elsku amma, þín verður sárt sakn-
að. Guð blessi þig og varðveiti.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Í Jesú heilaga nafni, amen.
Þín sonardóttir,
Jóna Björk.