Morgunblaðið - 15.08.2002, Síða 55

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. ÁGÚST 2002 55
✝ SteingrímurGíslason fæddist
í Bolungarvík 17.
janúar 1925. Hann
lést á Landspítalan-
um Landakoti 7.
ágúst síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Gísli H. Sigurðsson
húsasmiður og sím-
stjóri og eiginkona
hans Karólína Ólöf
Guðbrandsdóttir,
bæði fædd á Aðalvík
á Ströndum. Eftirlif-
andi bróðir Stein-
gríms er Sigurður, f.
í Bolungarvík 12. ágúst 1922.
Eiginkona Steingríms er Ingi-
björg Helgadóttir, f. á Patreks-
firði 7. mars 1926. Foreldrar
hennar voru Helgi Arent Árnason
vélstjóri og Klásína Helga Jóns-
dóttir húsmóðir. Eftirlifandi börn
Steingríms og Ingibjargar eru: 1)
Sigurður, f. 1. júlí 1949, synir
hans eru: Steingrímur; Sigurður,
unnusta Sóley Á. Karlsdóttir; og
Sigþór, unnusta Nanna D. Harð-
ardóttir, sonur þeirra er Sindri
Þór, 3 ára. 2) Gísli, f. 1 júlí 1949,
börn hans eru: Kristinn Jón, unn-
usta Hrafnhildur Ó. Magnúsdótt-
ir, og Steingrímur, sonur hans er
Tristan Andri, 4 mánaða. Eigin-
kona Gísla er Unnur Birgisdóttir.
Dóttir hennar er Sunna Elvíra.
Sonur Gísla og Unnar er Gabríel.
3) Ólöf, f. 2. desem-
ber 1951, sonur
hennar er Gísli Guð-
mundsson, kvæntur
Arneyju Þórarins-
dóttur, sonur þeirra
Arnþór Ómar, 5 ára.
4) Jón, f. 22. apríl
1952, dóttir hans er
Kristjana. Eigin-
kona Jóns er Hall-
dóra Ottósdóttir,
dætur þeirra eru
Kolbrún, synir henn-
ar eru Orri Steinn, 3
ára, og Emil Skorri,
2 ára, og Brynhild-
ur, unnusti Pétur Helgason.
Steingrímur ólst upp í Bolung-
arvík og lauk þar gagnfræða-
prófi. Hann fluttist til Reykjavík-
ur þar sem hann lauk námi í
bakaraiðn. Hann fór einn vetur á
Laugarvatn og lærði verslunar-
fræði. Síðan fluttist hann til Pat-
reksfjarðar og var verslunar-
stjóri í Kaupfélaginu um nokkurt
skeið. Hann var auglýsingastjóri
Tímans í rúm 30 ár. Steingrímur
var í Skátahreyfingunni og í
Lionsfélaginu Fjölni. Einnig söng
hann með kór til margra ára.
Hann bjó í Kópavogi í um 40 ár
en síðustu árin bjó hann í Garða-
bæ.
Útför Steingríms fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
Sorgardagur er runninn upp, dag-
ur sem ég hef kviðið fyrir lengi.
Fósturfaðir minn og afi er látinn,
hann hefur yfirgefið þetta jarðlíf.
Farinn yfir móðuna miklu á vit ör-
laganna, eftir erfiða baráttu við
hræðilegan sjúkdóm.
Afi, þú fallegi maður, ert horfin úr
lífi okkar hér og ég get ekki lýst
söknuði mínum, ég get aðeins reynt
að tjá mig en orð mega sín lítils á
svona stundu þegar maður missir
einhvern sem maður elskar, ein-
hvern sem er lærifaðir manns og
besti vinur.
Mér er svo minnisstætt þitt fal-
lega bros í gegnum sára verkina,
jafnvel á þeirri stundu varstu að gefa
af þér til okkar.
Einstakur var þinn hugur og lífs-
sýn falleg, þú varst gæddur miklum
lífskrafti og dugnaði, aldrei leiddist
þér, þú varðst alltaf að hafa eitthvað
að gera.
Við áttum góðar stundir saman,
við veiddum saman í Hvítá rétt hjá
sumarbústaðnum ykkar ömmu, þar
veiddi ég fyrsta laxinn minn. Fórum
saman á skotveiðar á trillunni þinni.
Ég man hvað þú varst ánægður með
hana, það var alltaf sjómaður í þér og
veiðimaður. Ég, Steini bróðir, dótt-
ursonur þinn Gísli og konan mín
Hrafnhildur vorum öll svo heppin að
hafa þig starfandi með okkur í fyr-
irtæki okkar allra. Það hefði mátt
halda að þú væri unglingur, slík var
vinnusemi þín og kraftur. Það veitti
okkur styrk. Alltaf virtistu hafa nóg-
an tíma fyrir alla.
Ég ólst upp hjá þér og ömmu frá
blautu barnsbeini, ávallt voruð þið til
staðar og ég fann hve sterkt þið vild-
uð leiðbeina mér og byggja mig upp
sem mann þótt ekki væri verkefnið
auðvelt. Þú lýstir upp tilveru mína á
svo margan hátt, hjartalag þitt var
einstakt, eitthvað sem ekki allir
munu skilja í þessari veröld. Þú
varst auðmjúkur, þurftir ekki að láta
á þér bera, aldrei heyrði ég þig hall-
mæla nokkrum. Sú hreina ást sem
þú hafðir til mín var mér mikill
styrkur í gegnum erfiðleika sem mér
mættu. Trú mín til þín var slík að
þegar þú hafðir gefið mér álit þitt
eða sagt mér hvað gera skyldi þá
vissi ég að gæti það, hvað sem það
væri. Afi, ég sakna þín svo mikið,
hvað á ég að gera, hvert á ég að leita,
ég get aðeins leitað inn á við, því þar
geymi ég þig, innst í hjarta mínu.
Staður sem var frátekinn fyrir þig
fyrir löngu.
Við áttum skilning okkar á milli,
samband sem var náið, óeigingjarnt,
hreinan kærleik eitthvað sem ég
geymi með mér alla ævi, alla eilífð.
Ég er þakklátur fyrir þær stundir
sem við áttum saman, ég mun halda
þeim á lofti í minningum mínum. Afi,
við kveðjumst ekki, ég segi einungis
þangað til næst. Guð veri með þér.
Þinn vinur
Kristinn Jón.
Elsku afi, það er skrítið að horfa
til baka og rifja upp þann tíma sem
við áttum með þér, allt í einu virðist
þessi tími svo stuttur. Við munum
alltaf muna eftir kransakökunum
þínum, þær voru þær allra bestu.
Þrátt fyrir mikil veikindi síðustu
mánuði munum við alltaf minnast
þín eins og þú varst. Það birti alltaf
yfir þér þegar þú fékkst langafast-
rákana Orra Stein og Emil Skorra í
heimsókn á spítalann og það var svo
gott að sjá þig brosa. Elsku afi, við
kveðjum þig með söknuði.
Vaktu, minn Jesús, vaktu’ í mér,
vaka láttu mig eins í þér.
Sálin vaki þá sofnar líf,
sé hún ætíð í þinni hlíf.
(Hallgrímur Pétursson.)
Guð geymi þig
Kolbrún og Brynhildur.
Kristur minn ég kalla á þig,
komdu að rúmi mínu.
Gjörðu svo vel og geymdu mig,
Guð, í skjóli þínu.
(Höf. ók.)
Guð geymi þig,
þínir langafastrákar
Orri Steinn og Emil Skorri.
Eftir erfiða baráttu við illvígan
sjúkdóm kvaddi Steini heiminn. Við
urðum að sleppa takinu og leyfa hon-
um að komast á betri stað þar sem
hann hvílist. En alltaf verður skarð í
hjarta mínu og mikill söknuður.
Minnist ég sérstaklega allra þeirra
skipta sem við fórum saman á rúnt-
inn, því það gladdi hjartað þitt svo
mikið þrátt fyrir þessi miklu veikindi
þín. Alltaf var stutt í húmorinn og
hugur þinn ávallt sterkur.
Ég kynntist Steina og Ingu er ég
og fóstursonur þeirra byrjuðum að
vera saman og fluttist ég fljótt til
þeirra á Lyngheiðina. Ávallt stóð
faðmur þeirra mér opinn og sú mikla
hlýja sem þau áttu í hjörtum sínum.
Margar góðar minningar streyma í
gegnum hugann. Sterklega minnist
ég þess hve mikill klettur þú varst
við hlið Didda míns við stofnun fyr-
irtækisins og alltaf gat Diddi komið
til þín og fengið góð ráð, því að sam-
þykki þitt skipti miklu máli.
Og vil ég þakka þér fyrir allar þær
góðu stundir sem ég átti með ykkur
Ingu og mikið var ég heppin að fá að
kynnast ykkur.
Þín verður alltaf sárt saknað í
hjarta mínu.
Guð geymi þig.
Hrafnhildur Ósk.
STEINGRÍMUR
GÍSLASON
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
2   

  
 
 



( 
@(9
 /0 3!
 
!6
  5$
  
  5
   

    


!"
     6$ 

 $   

7  4
#8 "
  



( $ B
4!#44 
4 6
4!#44  0 B!( , 3 !! 
*#
4!!  0 2  !#44 

63#
4!!  ;!48   #44 
$ $8  $ $ $8 
2 
 

C
; -6 8467&
 $  


)$

98 "  

*  ++
     , 3$8  $ !#44 
5$ 
 -  
  " 

 $
  :
  : 
  
     "    "
 

 "
  
 

)
@00 )@ ) 3  3 D

! 
,    -  $     ;( ,$  ;
 
=# 
) 2!#44  )  <#!! 
04452!) 2!! 
'  ) 2!!   $8 )6
636!#44 
636 ) 2!#44      !! 
$8   $8 
<     
 

 


 
 8 
 
 

)

*. 
 / /  3 
  $  
  < " =  
  


>  "
 ?
 $   

=  4
#8 "
$" 8 



     $8 5  /46
Ég vil með fáum orð-
um minnast ekki aðeins
góðs granna heldur og
góðrar vinkonu.
Anna Kristjánsdóttir
flutti í Strandasel 3 fyrir 13 árum
ásamt tveimur sonum sínum, báðum
innan við fermingaraldur. Þá fyrir
skömmu hafði hún misst eiginmann
sinn, Sigurð Ásmundson rafvirkja-
meistara, úr hinum sama illvíga sjúk-
dómi og hún sjálf þurfti að lúta í lægra
haldi fyrir, langt um aldur fram.
Anna fann og vissi hvert hlutverk
ANNA
KRISTJÁNSDÓTTIR
✝ Anna Kristjáns-dóttir fæddist í
Skálholti í Biskups-
tungnahreppi 28.
júní 1945. Hún lést á
líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
29. júlí síðastliðinn
og fór útför hennar
fram í kyrrþey hinn
6. ágúst.
hennar var sem foreldr-
is tveggja drengja á við-
kvæmum aldri og rækti
hún það með slíkum
sóma að eftir var tekið.
Sem steinn úr hafinu
stóð Anna, fyndist
henni ranglega að þeim
vegið.
Anna var sanngjörn,
réttlát og traustur vinur
vina sinna og vildi öllum
vel.
Hún var einstakur
blómavinur og bar garð-
urinn hennar þess ljós-
an vott.
Anna var víða heima og átti það við
um trúmál sem önnur mál.
Hún hafði unun af ferðalögum og
fyrir fáum árum ferðaðist hún til Ísr-
aels og heillaðist mjög af landi og
þjóð.
Í nóvember að hausti höfðum við
fyrirhugað ferðalag til Kýpur, en
hennar ferð var heitið annað.
Ég er þakklát fyrir að hafa fengið
að kynnast Önnu og minnist allra
ferða okkar ýmist í Kringlunaog
Mjóddina eða þegar við sátum og
spjölluðum yfir kaffibolla.
Ég kveð Önnu þar sem ég veit að
þjáningum hennar er lokið og votta
sonum hennar, Gauta og Sævari,
mína dýpstu samúð. Ég veit hve mik-
ið þeir hafa misst. Einnig samhrygg-
ist ég systkinum hennar, öðrum ætt-
ingjum og vinum.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Kristín L. Hrafnfjörð.
Handrit afmælis- og minningargreina skulu
vera vel frá gengin, vélrituð eða tölvusett.
Sé handrit tölvusett er æskilegt, að disk-
lingur fylgi útprentuninni. Auðveldust er
móttaka svokallaðra ASCII-skráa, öðru
nafni DOS-textaskrár. Ritvinnslukerfin
Word og Wordperfect eru einnig auðveld í
úrvinnslu. Senda má greinar til blaðsins í
bréfasíma 569 1115, eða á netfang þess
(minning@mbl.is) — vinsamlegast sendið
greinina inni í bréfinu, ekki sem viðhengi.
Nánari upplýsingar má lesa á heimasíðum.
Það eru vinsamleg tilmæli að lengd greina
fari ekki yfir eina örk A-4 miðað við með-
allínubil og hæfilega línulengd – eða 2.200
slög. Höfundar eru beðnir að hafa skírnar-
nöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.