Morgunblaðið - 22.08.2002, Blaðsíða 46

46 FIMMTUDAGUR 22. ÁGÚST 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÉG GET ekki annað en lýst
ógleðitilfinningu minni yfir fullyrð-
ingum manna í fjölmiðlum upp á
síðkastið þess efnis að dagróðra-
bátar við landsins strendur séu að
stunda óábyrgar veiðar, eingöngu
vegna þess að vel gengur á grunn-
inum sem þessir 6 tonna bátar
stunda veiðar á 23 daga, nei fyr-
irgefið þið, það er víst búið að
njörva það niður í 21 dag á ári.
Hvaða Íslendingur myndi nú
sætta sig við að fá að vinna 21 dag
á ári?
Ég sé stórútgerðirnar, þar sem
sumir forstjórarnir hafa tekið í
sama streng með strengjabrúðu
sinni í LÍÚ um þessar óábyrgu
veiðar smábáta, sætta sig við að
binda skipin sín við land 344 daga
ársins.
Ég skil ekki hvernig menn, sem
þykjast klárir bisnesskarlar, geta
fordæmt trillukarla fyrir að þeim
skuli loksins ganga eitthvað í sín-
um veiðum eftir áratugalangar of-
sóknir stjórnvalda til að torvelda
þeim lífið og kalla veiðar þeirra
óábyrgar og stjórnlausar. Það
þyrfti einhver rannsóknarblaða-
maðurinn að rekja sögu smábáta-
útgerðar við landið síðustu 20 árin
og finna hvaða reglugerðir er búið
að kalla yfir slíkar veiðar og þá
sem stunda þær.
Frændur vorir Færeyingar eru
algjörlega búnir að snúa baki við
þessari hringavitleysu sem við
stundum við strendur Íslands.
Þeir hafa fundið það út að smá-
bátaveiðarnar gefa mestu útflutn-
ingsverðmæti hvað kíló úr sjó
varðar og að sjálfsögðu stefna þeir
því á auknar smábátaveiðar. En
hvað gerum við? Ó, nei, ekkert
kjaftæði hér, ef það er ekki frysti-
togari og tækninýjungar þeim
tengdar þá erum við sko ekkert að
hugsa málið!
Ég ætla bara að fullyrða það hér
og nú, að saltaður og jafnvel
þurrkaður fiskur, sem við fram-
leiddum í stórum stíl til ársins
1940, er svo miklu verðmætari en
sjófryst flök hvað verðmæti á kíló
upp úr sjó varðar að það er hreint
hlægilegt að menn skuli ekki löngu
hættir að einblína á tóma fryst-
ingu hér við land. Ég hlæ bara að
þessum stórútgerðum. Þeir ættu
aðeins að fara að taka upp vasa-
tölvuna og verða sér úti um smá-
vegis grundvallarupplýsingar til að
vinna með og hætta að reka fyr-
irtækin sín eftir gengissveiflum og
þess háttar happadrætti. Það
gengur ekkert endalaust að sam-
einast og reyna að blekkja mark-
aðinn til að halda uppi hlutabréfa-
verðinu. Daglegi reksturinn verður
að standa undir sér.
Til hamingju, trillukarlar, með
góða veiði í sumar. Mér þykir þó
leitt að þið skulið ekki hafa komist
í hálfkvisti, hvað magn varðar, við
margar stórútgerðir landsins.
KRISTJÁN RAGNAR
ÁSGEIRSSON,
viðskiptafræðingur,
Hlíðarvegi 51, 625 Ólafsfirði.
Stórútgerðaræði
Frá Kristjáni Ragnari Ásgeirssyni:
UNG stúlka situr á móti ömmu
sinni í vikunni fyrir verslunar-
mannahelgina. Það er verið að
ræða væntanlegt ferðalag fjögurra
ungra stúlkna (19 ára) til Vest-
mannaeyja. Þær ræða um hvað
þarf að hafa með sér, allt var til
tekið; lopapeysur, stígvél, vatns-
galli, tjald og nesti. Ekkert skyldi
geta spillt gleðinni og tilhlökkun-
inni sem var mikil. Þó þóttist amma
verða þess áskynja að gleðin væri
ekki allsráðandi og innti eftir því.
Þá kom svarið: „Amma, við erum
auðvitað allar hræddar!“
Amma sat eins og dæmd í stóln-
um og horfði sem lömuð á dótt-
urdóttur sína. Þær vinkonurnar eru
allar í skóla, stunda vinnuna sína af
samviskusemi og eru ekki í óreglu
en samt voru þær auðvitað allar
hræddar!
Hvernig er það þjóðfélag sem við
erum búin að skapa? Hvers vegna
er alls konar ofbeldi og virðing-
arleysi eins áberandi og raun ber
vitni?
Djöflar í mannsmynd ganga laus-
ir, selja eiturlyf, misþyrma fólki og
nauðga ungum stúlkum, ekki bara
þeim sem drekka sig ofurölvi held-
ur hafa þeir þann háttinn á að vera
saman tveir eða fleiri (eins og sum
rándýr) og hjálpast að við verkn-
aðinn. Er kannski komið að þeim
tímapunkti að ungar stúlkur verða
aðeins óhultar í fylgd með sér eldri
mönnum, bræðrum eða öðrum fjöl-
skyldumeðlimum? Hefur dansinn í
kringum gullkálfinn á undanförnum
árum orðið svo tímafrekur að það
hafi gleymst að kenna unga fólkinu
sjálfsagða virðingu fyrir sjálfu sér
og öðrum? Er þessi kenning (þú átt
rétt á … !) sem svo mjög hefur ver-
ið hampað undanfarið að skila sér í
þessu? Í biblíunni segir frá bónda
einum sem lét rífa hlöður sínar til
að byggja aðrar stærri þar sem
hann gæti geymt öll sín verðmæti.
En á einni nóttu var sál hans af
honum heimtuð. Svo mun verða um
nauðgara og eiturlyfjasala. Á efsta
degi munu þeir dæmdir af verkum
sínum og engar munu þeirra máls-
bætur verða. Er þá sama hvar og
hvenær verknaðurinn var framinn.
Ég hirði ekki um að segja nánar
frá ferðalagi ungu stúlknanna á
þjóðhátíðina í Vestmannaeyjum.
Eftir stendur veröld sem hefur yf-
irskriftina: „Amma, við erum auð-
vitað allar hræddar!“
ÁSLAUG KJARTANSDÓTTIR,
Mýrarbraut 1, Vík.
Amma, við erum auð-
vitað allar hræddar!
Frá Áslaugu Kjartansdóttur: