Morgunblaðið - 23.08.2002, Page 35

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 23. ÁGÚST 2002 35
ir og Sigrún okkur ómetanlega. Þau
tóku Starra son okkar að sér í nokkra
daga á meðan við biðum hins óhjá-
kvæmilega á sjúkrahúsinu. Fyrir
þann stuðning og hlýhug sem okkur
var sýndur þá stöndum við í eilífri
þakkarskuld. En til þess eru vinir að
aðstoða þegar neyðin er mest.
Megi Guð gefa ykkur öllum styrk
elsku Þórir, Sigrún, Dagur, Hjördís,
Vigdís og aðrir nánir aðstandendur
Pálma heitins.
Gyða og Sigurður.
Það var sem myrkur um miðjan
dag í mörgum huga, þegar sú fregn
barst að morgni 3. ágúst, síðastliðins,
að ungur piltur, Pálmi Þórisson, hefði
drukknað, þegar bifreið, sem hann
var farþegi í, fór út af veginum og of-
an í Hvítá við Brúarhlöð. Félagi hans,
sem ók bifreiðinni, vann það ótrúlega
þrekvirki, sem kalla má kraftaverk,
að bjarga sér í land og komast til
byggða, þar sem hann gat gert grein
fyrir slysinu.
Um nokkra stund var sú von í
brjósti alin, að Pálmi fyndist á lífi. En
sú veika von dofnaði brátt, og eftir
langa og erfiða leit fjölmargra björg-
unarsveita, sem lögðu af mörkum allt
það sem í mannlegu valdi stóð, varð
öllum ljóst, að Pálmi hafði verið
kvaddur til nýs hlutverks, sem hon-
um var fyrirbúið heima hjá Guði,
hlutverks, sem við, tímans börn, að-
eins fáum skynjað í trúnni, voninni og
kærleikanum.
Það er mikill sannleikur trúarinn-
ar, sem móðirin sagði í mín eyru á
dögunum: „Hann er ekki lengur í
ánni.“ Og við þá staðhæfingu móð-
urkærleikans vil ég bæta: Hann er
kominn heim. Hann er heima hjá
Guði.
Pálmi Þórisson var fallegur og
góður drengur, bæði vel gefinn og vel
gerður til líkama og sálar. Hann var
einstaklega góðgjarn, viðmótsþýður,
viðmótshlýr og hjálpsamur. Öllum
vildi hann gott gera og alls staðar
reynast vel. Minningin lifir í hjörtum
okkar um góðan dreng og vammlaus-
an. Fram í hugann koma hin fleygu
orð skáldsins, er segir:
Og skín ei ljúfast ævi þeirri yfir,
sem ung á morgni lífsins staðar nemur
og eilíflega óháð því sem kemur
í æsku sinnar tignu fegurð lifir.
Sem sjálfur Drottinn mildu lófum lyki
um lífsins perlu á gullnu augnabliki.
(Tómas Guðm.)
Og gott er líka að hugfesta þessi
orð Matthíasar:
En gef þú ei slysin Guði að sök
því Guð er sjálfur í hverri vök.
Innilegar samúðarkveðjur til for-
eldra, systkina og annarra ástvina
Pálma Þórissonar. Guð blessi þau öll
og styrki, svo og vininn unga, sem var
með á hinni síðustu ferð.
Sjöfn og Björn, Akranesi.
Bláeygur dagur
með ljósgult hár
að leik
í garði mínum
og blómin syngja
en slysin gera ekki boð
á undan sér
og sólarlagið
hljómar dapurlega
og það er klökkvi
í lit blómanna
undir kvöld
(Ingi Steinar Gunnlaugsson.)
Ég man þegar ég sá Pálma fyrst.
Hann stóð fyrir framan mig ásamt
bekkjarsystkinum sínum. Ég var að
fá nýjan bekk og þau nýjan kennara.
Það var tilhlökkun í bland við kvíða
sem lá í loftinu. Hvernig skyldi kenn-
arinn verða? Þegar inn í stofuna kom,
vatt hann sér að mér og spurði feimn-
islega: „Þekkirðu Vigdísi?“ Já, hvort
ég þekkti: „Hún er nú aldeilis góð og
fín hún Vigdís systir þín.“ Hann
brosti sínu blíðasta og við urðum vin-
ir. Yndislegi feimni strákurinn með
hnausþykka fallega rauðleita hárið
sitt.
Pálmi Þórisson hét hann, hann var
duglegur, kurteis, næmur, tillitssam-
ur, notalegur, kátur í góðum hópi og
þar af leiðandi frábær bekkjarfélagi.
Hann var í bekk sérstaklega sam-
hentra krakka, sem stóðu þétt saman
og voru góð hvert við annað. Það hef-
ur komið sér vel, því áföllin sem þau
hafa orðið fyrir eru óskiljanleg. Þau
eru nú að kveðja þriðja bekkjarfélag-
ann sinn, núna hann Pálma, en fyrir
rúmum tveim árum misstu þau tvo
bekkjarfélaga sína með nokkurra
daga millibili, þá Karl Kristin Krist-
jánsson og Arnar Sigurðsson. Allir
voru þeir glæsilegir og yndislegir
ungir menn, sem hefðu átt að eiga
langt og gott líf framundan en sá sem
öllu ræður hefur ætlað þeim eitthvert
annað hlutverk, við bara skiljum það
ekki núna. Við bekkinn minn vil ég
segja: Huggið hvert annað og hugsið
um allar góðu minningarnar sem við
eigum um þá, þá munum við sjá gleði
og hamingju lífsins á ný en við gleym-
um þeim aldrei.
Eftir að ég hætti að kenna Pálma
hitti ég hann annað slagið og alltaf
hafði hann sömu fallegu framkom-
una, feimnislegur en þó glettinn og
skemmtilegur. Ég hitti hann t.d. í
kaffi hjá mömmu minni, en hann var
þá að vinna hjá málara sem var að
mála húsið hennar. Hún stóð og bak-
aði pönnukökur sem hurfu jafnóðum,
en málarinn fékk sér bara kaffi.
Mömmu fannst gaman að fá Pálma í
kaffi, því hann brosti út að eyrum
þegar pönnsurnar komu á borðið. Svo
var hann hörkuduglegur og mikill
verkmaður. Það var líka þroskandi að
sjá Pálma þegar bekkkjarbræður
hans létust, hvað hann var sterkur,
ábyrgur og hughreystandi við vini
sína.
Það eru til svo ótal margar minn-
ingar um þennan góða og vandaða
dreng. Ég er þakklát fyrir að hafa
fengið að kynnast honum. Hugur
minn og okkar allra er hjá foreldrum
og fjölskyldunni allri sem hefur orðið
fyrir þessari miklu raun.
Elsku Þórir, Sigrún, Dagur, Hjör-
dís, ömmur og afar, Vigdís mín og
litla dóttir og aðrir ættingjar og vinir,
ég votta ykkur mína dýpstu samúð.
Guð geymi minningu góðs drengs.
Hrönn Eggertsdóttir.
Er harmafregn að brjósti vina berst,
fer bylgja sorgar hina duldu leið.
Og spurt um örlög þau sem engin verst,
þó áður virtust sporin traust og greið.
Og faðir, móðir syrgja dáinn son,
og systkin harma bróður klökkri lund.
Í andrá hrifin burt sú bjarta von,
sem bundin var við hverja ævistund.
En minning sú er geymist góð og blíð,
er gefin þeim er hryggðin sárast slær.
Sá gimsteinn sem þið eigið alla tíð,
svo undurfagur, bjartur, hreinn og tær.
(Ó.Þ.)
Þetta ljóð kom upp í huga okkar er
við fengum fréttir af hörmulegu slysi
vinar okkar Pálma Þórissonar. Ljóð
þetta fengum við sent fyrir rúmum
tveimur árum, er sonur okkar Karl
Kristinn lést af slysförum. Þið voruð
nánir vinir, og viljum við þakka þér,
Pálmi minn, fyrir heimsóknirnar til
okkar á Kirkjubrautina. Það var
ávallt gott að fá þig og vinina alla í
heimsókn og ræða við ykkur málin.
Margs er að minnast frá þessum ár-
um er við áttum saman, við minnumst
m.a. undirbúnings ykkar Kalla ásamt
Hannibal fyrir tuttugu ára afmælið
ykkar þriggja, er þið hélduð sameig-
inlega upp á, en aðeins voru tveir
dagar á milli ykkar allra, þannig að
leiðir lágu snemma saman, því mæð-
ur ykkar lágu saman á Sjúkrahúsi
Akraness er þið fæddust.
Margir hafa misst mikið – mestur
er þó missir fjölskyldu Pálma og ann-
arra ástvina hans.
Það er sár reynsla að sjá á bak ást-
vini, sleppa af honum kærleiksríkum
höndum, það þekkja þeir sem reynt
hafa.
Að syrgja saman, að eiga sorgina
með öðrum og finna samúð og hlut-
deild annarra er syrgjendum þó alltaf
mikill styrkur. Í samúðinni birtist svo
sterkur og undursamlegur kærleikur
sem á engan sinn líka í daglegu lífi.
Við fráfall ástvinar er líka mikilvægt
að reyna að horfa til þeirra stunda
sem gáfu lífinu lit og birtu. Allar slík-
ar minningaperlur styrkja og upp-
örva og kalla á þakklæti fyrir það sem
við áttum og höfðum. Og ástvinamiss-
ir ætti ætíð að vera okkur hvatning til
þess að rækta mannleg samskipti og
gera þau betri en þau eru, ástvina-
missir ætti að bregða birtu yfir þann
hóp, sem þó stendur eftir, og við eig-
um athvarf hjá í skini og skuggum
daganna.
Við eigum góðar minningar um
ljúfan dreng sem ávallt mun eiga stað
í hjarta okkar. Við vottum foreldrum,
systkinum og öðrum ástvinum okkar
dýpstu samúð og biðjum þeim guðs
blessunar.
Kristján Sveinsson og Sig-
rún Halla Karlsdóttir.
Við trúðum ekki okkar eigin eyrum
þegar við fréttum föstudagsmorgun-
inn 2. ágúst að Pálma Þórissonar
væri saknað, Pálma „okkar“ eins og
við gömlu bekkjarsysturnar kölluð-
um hann. Strákarnir í bekknum voru
„strákarnir okkar“ og það var ótrú-
legra en orð fá lýst að heyra að hugs-
anlega væri þriðji bekkjarfélaginn
farinn.Strax í sex ára bekk var ljóst
að Pálmi var sérlega lifandi persónu-
leiki. Það var gaman að umgangast
hann, enda alltaf líf og fjör þar sem
hann fór.
Á bekkjarkvöldum nokkrum árum
síðar var Pálmi aðalmaðurinn og við
stelpurnar meira og minna allar
skotnar í honum.
Hann var bæði sætur og mikill
töffari og það verður að viðurkennast
að það var eftirsóknarvert að fá að
vanga við hann. Í leiknum „Kiss kiss
og út af“ var hann hundeltur af okkur
stelpunum og átti oft fótum sínum
fjör að launa! Smám saman „kom-
umst við síðan yfir“ Pálma og hann
varð meiri vinur en hitt, alltaf hlýr og
umhyggjusamur í okkar garð. Minn-
ingarnar eru ótal margar, frímínútur
þar sem rætt var um heima og geima
og fíflast og hlegið, skíðaferð, leik-
húsferðir, lokaferðalag og áfram
mætti lengi halda. Það var alltaf stutt
í grín og glens hjá Pálma og þannig
minnumst við hans, hlæjandi og með
bros á vör.
Eftir að grunnskólanum lauk fór
Pálmi í Fjölbrautaskóla Vesturlands
á Akranesi eins og við flestar og vin-
skapurinn viðhélst þar. Það var alltaf
gaman að hitta hann, einna líkast og
við værum að hitta bróður okkar eða
frænda. Hann tók enda oft utan um
okkur, spurði fregna og brosti eins og
honum einum var lagið.
Við minnumst Pálma með hlýhug
og munum um ókomin ár geyma
minninguna um einstaklega góðan,
glaðlegan og ljúfan dreng. Það er
mikill missir að Pálma og hans verður
afar sárt saknað. Fjölskyldu hans
vottum við okkar dýpstu samúð og
vonum að hlýjar hugsanir til þeirra,
sem hafa misst svo mikið, styrki þau
á þessum erfiðu tímum.
Sigríður Víðis, María
Hrönn, Jónína Margrét,
Fanný, Thelma, Þórhildur,
Heba Agneta, Marta Birna
og Sólrún Edda.
Elsku Pálmi, ég trú vart enn þeim
fréttum sem mér bárust föstudaginn
2. ágúst, að þú hefðir lent í hörmu-
legu slysi. Svo kom í ljós að þú værir
ekki lengur meðal okkar. En best
finnst mér þó að hugsa um allar þær
minningar sem ég á um þig sem
æskuvin og bekkjarbróður. Ég
gleymi því t.d. seint hverjir áttu upp-
tökin að því að ég byrjaði að æfa
körfu fyrir 11 árum, en það voruð þið
Svanur. Við eyddum öllum okkar frí-
stundum í körfu á skólalóðinni og þú
varst einn af þeim strákum sem vildu
alltaf leyfa öllum að vera með og þá
einkum stelpunum.
Leiðir okkar hafa legið sín í hvora
áttina á síðustu árum þó svo að við
hittumst alltaf öðru hvoru, en sárast
þykir mér að þessar fáu stundir geti
ekki orðið fleiri og þakka ég fyrir þær
stundir sem á átti með þér.
Kæri vinur, með þessum fáu orð-
um kveð ég þig. Megir þú hvíla í friði.
Sigrún, Þórir, Dagur, Hjördís, Vig-
dís, Sigrún og aðrir aðstandendur, ég
sendi ykkur innilegar samúðarkveðj-
ur.
Þín vinkona
Áslaug Guðmundsdóttir.
Það er erfitt til þess að hugsa að
þessi ungi lífsglaði maður sem átti
framtíðina fyrir sé horfinn á braut
feðra sinna, langt fyrir aldur fram.
Þau tíðindi bárust okkur félögunum
eins og þruma úr heiðskíru lofti, að
hans Pálma fyrrum bekkjarfélaga
okkar væri saknað eftir hörmulegt
slys. Í fyrstu var erfitt að trúa frétt-
unum en eftir því sem tíminn leið
varð okkur ljóst að þetta væri kaldur
veruleikinn.
Það var í raun svo ótrúlegt að enn
eitt skarðið hefði verið höggvið í raðir
okkar skólafélaganna. Eftir stöndum
við harmi slegin og þremur félögum
færri. Litli bekkurinn okkar úr
Brekkubæjarskóla forðum þar sem
vináttan var í fyrirrúmi á glöðum
æskudögum hefur misst svo ótrúlega
mikið.
Við biðjum um styrk handa öllum
þeim sem nú eiga um sárt að binda og
kveðjum okkar kæra vin með eftir-
farandi ljóði:
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
Á grænum grundum lætur hann mig
hvílast,
leiðir mig að vötnum,
þar sem ég má næðis njóta.
Hann hressir sál mína,
leiðir mig um rétta vegu
fyrir sakir nafns síns.
Jafnvel þótt ég fari um dimman dal,
óttast ég ekkert illt,
því að þú ert hjá mér,
sproti þinn og stafur hugga mig.
Þú býr mér borð
frammi fyrir fjendum mínum,
þú smyr höfuð mitt með olíu,
bikar minn er barmafullur.
Já, gæfa og náð fylgja mér
alla ævidaga mína,
og í húsi Drottins bý ég
langa ævi.
Drottinn er minn hirðir, mig mun
ekkert bresta.
(23. Davíðssálmur.)
Gauti og Guðni.

 
 

 
-





,
#
4
,

4

 

 
 +
,

  9,
&



 "< $%!

:

 
 2
"**
6#$",3%!)$ !""
1"  1
1 1
$%
 
  
   % 

% 
=7
/

$$1 
6  

0
 


 ) 
")
 *'$ !"" 6%"
 (0"$$
'=&
  $$
   1 1
=

 
   &  %

  /
 
 &  & 

%
,
7

//
,
7

4/ ,  '
D" -$) 
6  ,%1$$ 6%1 $#$ !""

!(,%1$ !""  )4'$$
 ",%1$$  (  $ !""
 ,%1$$
!
*,1 0$ !""
/,%1$ !""
    '  $$
1 1
> 

 
 



 
  /
  
   !
/!  &  

  %



    
   
 ,   
  %   -
% 


,
/#/+4


 6  0 
6 
#$"%&
!$$
;", +$" $ !"" = *$ 0$$
/ ;$#$"%&$$  0  D;" $ !""
*#$"%&$$  # 
0 $ !""
#$"%!8 #$"%&$$
= *$#$"%&$$ 4 *= D&$ !""

F)#$"%&$ !"" +!, # $$
6%&' #$"%&$$  (  6 $ !""
+  #$"%&$ !"" + /C $$
1 1