Morgunblaðið - 15.09.2002, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2002 15
Toyota Landcruser
100, bensín, nýsk. 7/2000, ekinn 42 þ., v-rauður,
„tems“, lúga, leður, ssk., steríó-kerfi, einn m. öllu.
Verð 5.590.000, bílalán. Ath. skipti.

Dodge Caravan se
nýja lagið, árg 2001, ekinn 33 þ., v-rauður, ssk., 7 manna.
Verð 2.950.000, bílalán. Ath skipti.
Til sýnis og sölu hjá Nýju
Bílahöllinni eða hjá Sölumönnum
Ingimar 893 2165
Páll 861 4521
leikstjórans. Þetta er ég búinn að
læra í leikhúsinu. Ég treysti líka
Baltasar fullkomlega til að taka við
verkefninu og færa söguna yfir á
hvíta tjaldið.“ Hittir þú fyrir þann
Baltasar sem þú hélst að þú myndir
hitta? „Nei, satt að segja kom hann
mér talsvert á óvart. Stundum hefur
verið látið eins og hann sé einhver
gosi. Þvert á móti var ég fljótur að
átta mig á því hversu alvarlega
þenkjandi hann var fyrir hönd hinn-
ar dramatísku listar. Bíómynd virk-
ar aðeins ef hún lýsir alvöru fólki og
tilfinningu. Ég vona bara að Baltas-
ar láti ekki gerviheiminn vestanhafs
gleypa sig. Ef einhverjum gengur
vel er svo oft troðið á hann fullt af
peningum og hann fenginn til að
gera eitthvert helvítis rusl. Við eig-
um auðvitað að segja alvöru bíósög-
ur. Hver er tilgangurinn með því að
gera bíómyndir fyrir 280.000 hræður
ef við höfum ekkert að segja?“ Nú
ertu búinn að sjá Hafið. Ertu
ánægður með útkomuna? „Myndin
er full af ástríðu og krafti og leik-
stjórn miklu betri en ég hef áður séð
í íslenskri kvikmynd,“ svarar Ólafur
Haukur og forvitnast er um viðtök-
urnar fyrir austan á fimmtudaginn.
„Norðfirðingar tóku Hafinu af-
skaplega vel. Nú eiga þeir frændur
mínir og vinir í Neskaupstað að drífa
í því að fá fleiri kvikmyndir inn í
plássið. Það er gott fyrir lítil sam-
félög að fá svona aðkomufugla – hafa
gaman af þeim og skamma þá dálítið
– og eiga svo part í listaverki.“
Græna landinu skilað inn
Ólafur Haukur hefur ekki aðeins
verið duglegur að skrifa leikrit fyrir
fullorðna. Hann hefur skrifað leikrit,
bækur og samið lög fyrir börn og
unglinga. En hvernig kemst hann
svona auðveldlega inn í hugarheim
barnsins. „Tja, ég veit ekki. Ég hlera
náttúrulega mín eigin börn og síðan
vann ég dálítið á barnaheimili á með-
an ég bjó í Kaupmannahöfn.
Kannski er ég bara svona barnaleg-
ur sjálfur. Fyrstu barnalögin mín
samdi ég í tengslum við barnasýn-
ingar. Smám saman fór ég að hafa
gaman af því að semja einstök
barnalög. Barnalögin koma svona
meðfram öðru, t.d. þegar ég er að
synda eða drekka kaffið mitt á
morgnana. Ég kann vel við þennan
naiv-isma þótt oft geti verið erfitt að
gera mjög einfalda hluti. Eins og lög
sem maður heyrir og finnst eins og
maður hafi heyrt áður. Þannig eru til
dæmis sumar melódíur Mozarts og
bestu lög Bítlanna.“ Nú vilja börnin
örugglega vita hvort von er á nýjum
diski fyrir jólin. „Ég er búinn að
safna saman efni á eins konar fjöl-
skyldudisk. Enn er ekki ljóst hvort
hægt verður að gefa hann út fyrir
næstu jól eða hvort hann verður að
bíða eitthvað,“ segir Ólafur Haukur
og er spurður að því hvort fleiri
verka hans komi fyrir almennings-
sjónir á næstunni. „Ég veit ekki
hvað skal segja. Ég er búinn að
skrifa kvikmyndahandrit upp úr
Gauragangi og fer væntanlega að
þreifa fyrir mér í tengslum við fram-
haldið á næstunni. Ekki er heldur
langt um liðið frá því að ég skilaði
inn nýju leikriti í Þjóðleikhúsinu.
Leikritið heitir Græna landið og er
sérstaklega skrifað fyrir tvo leikara
Þjóðleikhússins, Gunnar Eyjólfsson
og Kristbjörgu Kjeld.“
Ólafur Haukur segir erfitt að
meta stöðu íslenskrar leikritunar í
stærra samhengi. „Leikritun er oft-
ast mjög staðbundin. Einhver saga
getur verið nauðsynleg á einum stað
þótt hún eigi ekki endilega erindi
lengra. Sumar sögur eiga þó erindi
út fyrir landsteinana og vekja spurn-
inguna um hvað sé gert til að mark-
aðssetja íslensk leikrit í útlöndum.
Svarið er einfalt – ekkert. Enginn
vinnur við markaðssetningu ís-
lenskra leikrita í útlöndum. Höfund-
arnir ráða ekki við vinnuna við að
þýða og markaðssetja verkin og af-
leiðingin er sú að bestu leikritin fara
ekkert endilega á flot erlendis. Þó að
við séum kannski ekki að tala um
nema tvö leikrit á ári væri full
ástæða til að setja einhvern í að
markaðssetja verkin.
Mér finnst erfitt að meta stöðuna
inn á við. Fá leikrit verða fullburða
hér á landi á hverju ári. Eitt af hlut-
verkum leikhúsanna er náttúrulega
að kalla eftir leikritaskáldum og sjá
til þess að haldið verði áfram að
skapa íslensk leikrit. Íslensk leikrit-
un hlýtur að vera eldsneyti íslensku
leikhúsanna og auðvitað þýðir ekki
að keyra lengi á tómum tankinum.
Ef íslensk leikritun líður undir lok er
kannski spurning hvort ástæða sé til
að veita svona mikið fé til leikhús-
anna. Annars sýnist mér að bæði
Þjóðleikhúsið og Borgarleikhúsið
séu með átak í gangi í því skyni að fá
fleiri íslensk leikrit til sýningar.
Staðreyndin er að íslensku verkin
hafa gengið alveg þokkalega í leik-
húsunum. Íslendingar hafa meiri
áhuga á innlendri leikritun en fólk
víðast hvar annars staðar í heimin-
um. En það er bara dálítið erfitt að
skrifa gott leikrit. Ef litið er yfir sög-
una standa kannski ekki svo mörg
leikrit upp úr,“ segir Ólafur Haukur
og er nú farinn að ókyrrast í sætinu.
Ein af síðustu æfingunum á Viktoríu
og Georg er að hefjast og tími til
kominn að stökkva aftur upp í jepp-
ann og halda niður á Lindargötu.
Íslensk leikritun hlýtur að vera
eldsneyti íslensku leikhúsanna og
auðvitað þýðir ekki að keyra lengi á
tómum tankinum.
ago@mbl.is