Morgunblaðið - 15.09.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 15. SEPTEMBER 2002 33
Elsku kæra vina.
Mig langar að kveðja
þig með nokkrum lín-
um því alltaf verður
auður sá tími sem ég dvaldi er ég
kom til Reykjavíkur frá árinu 1996
og til ársins 2001.
Fimmtudagskvöldið 8. ágúst
hringir móðir mín í mig og spyr
mig hvort ég viti að hún Ásgerður
hafi verið jarðsett í dag. Mig setti
hljóða og sagði nei. Ég hef ekki
farið til Reykjavíkur á þessu ári
fyrr en núna 13. ágúst, og það var
auðvitað búið að ákveða að koma til
þín eins og venjulega í suðurferð-
um.
Ég kynntist þér, elsku Ásgerður
mín, þegar við vorum sem lengst
samtíða á Reykjalundi 1996, þar
ÁSGERÐUR JÓNA
ANNELSDÓTTIR
✝ Ásgerður JónaAnnelsdóttir
fæddist í Einarslóni
á Snæfellsnesi 8.
október 1928. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Sóltúni
föstudaginn 26. júlí
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Fossvogskirkju
8. ágúst.
áttum við yndislegar
stundir saman, þó sér-
staklega um helgar
því hvorug okkar fór
til síns heima. Margt
var spjallað bæði í
gamni og alvöru. Við
vorum í símasambandi
í fimm og hálft ár, því
vinum eins og þér er
ekki hægt að gleyma.
Einu af okkar uppá-
haldslögum sem við
sungum oft saman,
langar mig að enda
þetta með.
Þig sem í fjarlægð fjöllin bak við dvelur,
og fagrar vonir tengir líf mitt við.
Minn hugur þráir, hjartað ákaft saknar,
er horfnum stundum, ljúfum, dvel ég
hjá.
Heyrirðu ei, þig hjartað kallar á?
Heyrirðu ei storm, er kveðju mína ber?
Þú fagra minning eftir skildir eina,
sem aldrei gleymist, meðan lífs ég er.
(Valdimar Hólm Hallstað.)
Ég trúi að við eigum eftir að
hittast síðar og eiga þar góðar
stundir saman.
Hvíl þú í friði.
Þín vinkona
Sigurlaug (Silla.)
MARGRÉT
PÉTURSDÓTTIR
✝ Margrét Péturs-dóttir frá
Varmadal í Vest-
mannaeyjum fædd-
ist í Vallanesi á
Héraði 3. maí 1911.
Hún lést í Heil-
brigðisstofnun Vest-
mannaeyja 24.
ágúst síðastliðinn
og var útför hennar
gerð frá Landa-
kirkju í Vestmanna-
eyjum 30. ágúst.
Elsku langamma.
Það er sárt að hugsa til
þess að nú kveðjum við
þig í síðasta sinn.
Þegar við heimsótt-
um þig á spítalann viss-
um við að komið var að
kveðjustund. Þú varst
alltaf svo dugleg og góð
langamma sem tókst á
móti okkur með brosi
þegar við heimsóttum
þig en það verður víst
ekki oftar. Við munum
alltaf geyma minn-
inguna um þig og okkar
stundir í hugum okkar.
Með þessum fáu orðum
kveðjum við þig þótt sárt sé. Hvíldu í
friði, elsku langamma okkar.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. Sveinbjörn Egilsson.)
Björg, Óskar Pétur
og Stefán Örn.
Elsku amma mín, mín hinsta
kveðja til þín.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(V. Briem.)
Þín nafna
Margrét Pétursdóttir.
UNNUR
SÍMONAR
séð. Hún tók mig inn í
sitt líf, opnum örmum,
og þá strax vissi ég að
þessi kona ætti eftir að
vera í lífi mínu ævi-
langt.
Þar sem ég hef búið
erlendis mikinn hluta
ævinnar hef ég saknað
þess að vera ekki nær
henni, öll þessi ár.
Símtöl okkar brúuðu
bilið og alltaf var sem
við stæðum hlið við
hlið, því hún gaf sér
alltaf tíma til að hlusta
og hughreysta aðra.
Oft áttum við saman góðar og
minnisstæðar stundir. Eitt sinn,
þegar Unnur heimsótti mig í New
York, fórum við saman inn á Man-
hattan. Við borðuðum á fínum veit-
ingahúsum og gengum og nutum
borgarinnar. Hvar sem við fórum
átti Unnur heima. Hún naut sín
innan um fína hluti og fínt umhverfi
og var heimsmanneskja frá náttúr-
unnar hendi.
Unnur elskaði fjölskyldu sína.
Hún var sérlega ástrík móðir og
stolt af börnum sínum og barna-
börnum. Þau hafa endurgoldið
henni í blíðu og stríðu og þá ekki
síst hennar elskulegu tengdadætur.
Við systkinin frá Hraungerði
urðum fyrir því happi að lífsljós
hennar veitti birtu í okkar líf. Sár-
um söknuði fylgir minning um
glæsilega og göfuga konu, sem var
mér stoð og stytta frá fyrstu kynn-
um.
Unnur er mér ekki horfin. Ég
mun alltaf sjá hana í sólskini
drauma minna.
Ingibjörg Sigurðardóttir
frá Hraungerði.
Unnur Símonar hef-
ur verið í fjölskyldu
minni frá því að ég
man eftir mér.
Ég var ung að ár-
um, þegar ég hitti
hana fyrst. Mér fannst geisla af
henni í birtu í allar áttir og hún
líktist engum, sem ég hafði áður
✝ Unnur Símonarfæddist í Reykja-
vík 5. júlí 1926. Hún
lést á líknardeild
Landakotsspítala 27.
ágúst síðastliðinn og
var útför hennar
gerð frá Fríkirkj-
unni í Reykjavík 4.
september.
Þegar ég leit þig
fyrst augum sast þú í
stól þínum á Bjarnastöðum með
prjóna í höndum, bók liggjandi við
hlið þér og hárið fléttað í tvær
langar fléttur. Þú tókst í hönd
mína og spurðir: Kannt þú að
prjóna? Ég mun aldrei gleyma
svipnum á Márusi, fylgjast með
þér prjóna, það skein í augum
hans aðdáun, ást og umhyggja.
Þarna sátum við þrjú í þögn og ég
fann fyrir litlu barni vaxa í móð-
urkviði.
Mér leið vel að sitja í þögn og
finna friðinn sem fylgdi þér. Ég
man að ég hugsaði hversu blessuð
HJÖRTÍNA
TÓMASDÓTTIR
✝ Hjörtína Tómas-dóttir fæddist að
Bjarnastöðum í
Blönduhlíð 25.
ágúst 1906. Hún
andaðist á Dvalar-
heimili aldraðra við
Sjúkrahúsið á Sauð-
árkróki 26. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Flugumýrar-
kirkju í Blönduhlíð
7. september.
þú værir að fá að lifa
svona lengi og fylgj-
ast með börnum,
barnabörnum og
barnabarnabörnum
vaxa og þroskast. En
ég skildi einmanaleika
þinn, maður þinn
hafði verið tekinn frá
þér fyrir mörgum ár-
um og það eitt að geta
hitt hann að nýju kall-
aði til þín.
Þú hafðir lifað lífi
þínu til fullnustu og
beiðst eftir að þú yrð-
ir sótt. Þú áttir lang-
an og góðan tíma og að lokum
komu guðshendur og leyfðu þér að
nýju að hitta mann þinn, sem beið
þín.
En minning þín lifir áfram í
hjörtum allra sem þú snarst. Hver
getur gleymt hlýju þinni og ást.
Ég mun bera með mér mynd af
þér í hjarta mér, þangað til minn
tími rennur út. Sitjandi í stól þín-
um með prjóna, bók og fallega
hárið þitt fléttað. Þú varst fögur
að sjá og við munum sakna þín.
Með ást og söknuði.
Særún Gestsdóttir.
ÚTFARARSTOFA
HAFNARFJARÐAR
Stapahrauni 5, Hafnarfirði, sími 565 5892
www.utfararstofa.is
ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS
Sjáum um alla þætti sem hafa ber í huga
er andlát verður, í samráði við aðstandendur
Sími 581 3300
Allan sólarhringinn — www.utforin.is
Suðurhlíð 35, Fossvogi
Sverrir
Olsen
útfararstjóri
Sverrir
Einarsson
útfararstjóri
Kistur
Krossar
Duftker
Gestabók
Legsteinar
Sálmaskrá
Blóm
Fáni
Erfidrykkja
Tilk. í fjölmiðla
Prestur
Kirkja
Kistulagning
Tónlistarfólk
Val á sálmum
Legstaður
Flutn. á kistu milli landa
Landsbyggðarþjónusta. Áratuga reynsla.
Bryndís
Valbjarnardóttir
útfararstjóriBlómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
Minningarkort
Styrktarsjóðs
hjartasjúklinga
Sími 552 5744
Gíró- og kreditkortaþjónusta
LANDSSAMTÖK
HJARTASJÚKLINGA
A
u
g
l
Þ
ó
rh
1
2
7
0
6
2
„Leiðir skilja, héðan
burt skal halda, þús-
undfaldar þakkir vil ég
gjalda“ – Þannig var
gjarna skrifað í Skugg-
sjána okkar, veturinn
1965–1966, síðasta vet-
urinn okkar saman í Versló.
Við vorum bekkjarsystur í Laug-
arnesskólanum í tvö ár. Við fórum
síðan báðar í Verslunarskólann og
sátum saman þrjú síðustu árin mín
þar. Þetta voru góð ár og margar
skemmtilegar minningar, sem ylja
manni þegar árin færast yfir. Maja
MARÍA
ÁSMUNDSDÓTTIR
✝ María Ásmunds-dóttir fæddist í
Reykjavík 19. apríl
1947. Hún lést á
heimili sínu 27. ágúst
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Seljakirkju 5.
september.
var samviskusöm og
var sannur vinur vina
sinna. Síðasta veturinn
okkar í Versló var hún
komin á hvítu Cortin-
una sína, ég var aftur á
móti búin að eiga mitt
fyrsta barn. Þá var gott
að búa í sama hverfi og
Maja. Hún taldi ekki
eftir sér að koma við
hjá mér á hverjum
morgni á leið í skólann,
og aka mér aftur heim
að dyrum að loknum
skóladegi.
Þegar „leiðir skildu“
að lokinni skólagöngu og ég flutti til
Vestmannaeyja lofuðum við hvor
annarri því að halda sambandinu,
hringja eftir fréttum og heimsækja
hvor aðra. Þetta stóðum við við
fyrstu árin, hittumst af og til og
heyrðum hvor í annarri. Þegar heim-
ilisbíllinn bilaði var komið við á bíla-
verkstæðinu hjá Dadda, manninum
hennar. En með árunum minnkaði
sambandið, og var aðeins orðið frétt-
ir í jólakortum. Sl. haust flutti ég aft-
ur til Reykjavíkur. Þá var komið
tækifæri að rifja upp kynni við gamla
vini. Ég fékk fréttir af veikindum
Maju og hafði samband við hana.
Það var gaman að hittast og tala
saman og segja hvor annarri frá
hvað á daga okkar hafði drifið. Við
töluðum nokkuð reglulega saman í
síma, en það var ljóst að hverju
stefndi. En fram á síðasta dag stund-
aði Maja vinnu sína af samviskusemi
og gaf það henni mikið að geta haldið
áfram, þó að margt léti undan, og
ekki gat hún sinnt áhugamáli sínu,
golfinu, eins og hugurinn stóð til. En
það er gott til þess að vita að hún gat
kvatt þetta líf á heimili sínu í faðmi
fjölskyldunnar, eins og hún hafði
þráð að það yrði.
Að leiðarlokum vil ég þakka fyrir
liðnu árin. Eftir sitja minningar, sem
ylja mér um ókomna tíð. Dadda,
Jónu Dís og Óskari Erni, ásamt öðr-
um ástvinum, sendum við Sigurður
Ingi okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Jóna Andrésdóttir.
EIGI minningargrein að birt-
ast á útfarardegi (eða í sunnu-
dagsblaði ef útför er á mánu-
degi), er skilafrestur sem hér
segir: Í sunnudags- og þriðju-
dagsblað þarf grein að berast
fyrir hádegi á föstudag. Í mið-
vikudags-, fimmtudags-, föstu-
dags- og laugardagsblað þarf
greinin að berast fyrir hádegi
tveimur virkum dögum fyrir
birtingardag. Berist grein eftir
að skilafrestur er útrunninn
eða eftir að útför hefur farið
fram, er ekki unnt að lofa
ákveðnum birtingardegi. Þar
sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina,
enda þótt þær berist innan hins
tiltekna skilafrests.
Skilafrestur
minningar-
greina