Morgunblaðið - 27.09.2002, Síða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 27. SEPTEMBER 2002 39
skrif urðu síðar frumstofn að hinu
mikla riti Böðvars sem út kom árið
1995 undir heitinu Auðlegð Íslend-
inga – brot úr sögu íslenzkrar bóka-
útgáfu og prentunar frá öndverðu
fram á þessa öld. Þetta rit er töluvert
frábrugðið öðrum sem út hafa komið
um bóksöguleg efni, bæði vegna þess
hve yfirgripsmikið það er og eins
hins hversu mjög það mótast af ást
höfundarins á viðfangsefninu og
hinni persónulegu reynslu bókasafn-
arans. Böðvar segir þarna m.a. frá
kynnum sínum af ýmsum þekktum
bókasöfnurum, en umfram allt er rit-
ið skemmtilegt aflestrar, enda er það
jafnaðgengilegt lærðum sem leikum
og afar fræðandi. Aftast í ritinu eru
gagnlegar skrár, m.a. um flokka ís-
lenskra rita sem gefnir voru út er-
lendis, auk rækilegra skráa um
heimildir og um rit sem veita viðbót-
arfræðslu. Hið sama ár og þetta
mikla ritverk kom út birtist á vegum
Reykjavíkurborgar annað rit eftir
Böðvar, minna í sniðum: Viðeyjar-
prent, en þar er um að ræða nánast
tæmandi skrá um allt það sem prent-
að var í Viðey þann aldarfjórðung
sem prentsmiðja var starfrækt þar,
1819-44, hin eina á landinu á þeirri
tíð.Böðvar átti við sjóndepru að
stríða nokkur hin síðustu ár, en hann
stundaði þó áfram hina bóklegu iðju
eftir því sem hann frekast gat. Hann
hafði til þess nokkurn stuðning af
tæknilegum búnaði, en umfram allt
naut hann dyggrar aðstoðar konu
sinnar og fjölskyldu, ekki síst Guð-
rúnar dóttur sinnar.
Böðvar heimsótti mig öðru hverju
í Landsbókasafnið í Þjóðarbókhlöðu,
oftast í einhverjum bókfræðilegum
erindum, og síðast hittumst við þar á
samkomu sem haldin var 23. mars í
tilefni af aldarafmæli Halldórs Lax-
ness. Þess er nú gott að minnast, og í
huga mínum er afar bjart yfir minn-
ingunni um öðlingsmanninn Böðvar
Kvaran. Sem áhugamaður um bæk-
ur, bókfræði og bókasöfnun hafði
hann manna bestan skilning á því
hvaða auðlegð þjóðin á í hinni rót-
grónu bókmenningu, og hann hefur
sannarlega lagt sitt af mörkum til að
tryggja að hún varðveitist komandi
kynslóðum. Fyrir það sé honum
þökk og heiður. Ég votta Guðrúnu
konu Böðvars og öðrum aðstandend-
um mína dýpstu samúð. Blessuð sé
minning hans.
Einar Sigurðsson.
Kveðja frá sundfélögum
Hvern morgun stendur hópur
manna við anddyri Sundlauganna í
Laugardal. Vitandi og óafvitandi
fylgist maður með hvort einhvern
þeirra sem koma reglulega vantar í
hópinn. Fyrir kl. 7 morguninn 17.
þ.m. bárust okkur þau tíðindi að
Böðvar Kvaran, sem var á ferð vest-
ur í Bandaríkjunum, hefði andast
þar úti. Böðvar hafði áratugum sam-
an verið í hópi þeirra sem biðu
snemma morguns eftir því að opnað
yrði fyrir sundgestum en seinustu
árin gat hann þó ekki komið daglega
sem áður vegna þess að sjóndepra
aftraði því að hann gæti ekið á eigin
bíl. Þannig kom hann aðeins á laug-
ardögum seinustu árin. Síðasta ferð
hans í laugarnar var daginn áður en
hann hélt í sína hinstu ferð til út-
landa.
Böðvar var hæglátur maður sem
lá ekki hátt rómur en alltaf voru
spaugsyrðin tilbúin á vörum hans
þegar við ræddum saman. Böðvar
var mikill nákvæmnismaður, vana-
fastur en umfram allt traustur.
Hann hafði lengi safnað bókum,
blöðum og tímaritum og gert ná-
kvæmar skrár um þau. Ég vissi til að
hann ræddi oft við menn þarna í
hópnum sem fróðir voru um þessi
áhugamál hans og leitaði upplýsinga
til þess að áreiðanleikinn yrði sem
mestur. Hann miðlaði líka til ann-
arra margvíslegum upplýsingum um
bækur og tímarit. Það liggja enda
eftir hann prentaðar skrár og bækur
um þetta efni.
Við sundfélagar hans söknum
góðs drengs og félaga og sendum
ástvinum hans innilegar samúðar-
kveðjur.
Með virðingu og þakklæti, fyrir
hönd sundfélaga hans,
Sigursteinn Hersveinsson.
✝ Sigrún Anna Mol-ander fæddist í
Reykjavík 23. febr-
úar 1959. Hún lést á
Landspítalanum við
Hringbraut 19. sept-
ember síðastliðinn.
Foreldrar hennar
voru Jóna Ingunn
Sigfúsdóttir, f. 1. apr-
íl 1932, d. 27. desem-
ber 1962, og Aage
Gunnar Molander, f.
22. ágúst 1931, d. 26.
mars 2000. Sigrún
ólst upp í Hlíðardal,
Skipholti 66, hjá
móðurforeldrum sínum, þeim
Guðrúnu Halldórsdóttur, f. 14. júlí
1902, d. 21. desem-
ber 1978, og Sigfúsi
V. Magnússyni, f. 22.
nóvember 1896, d.
17. maí 1973.
Sigrún útskrifað-
ist sem lyfjatæknir
1982. Hún starfaði í
Kópavogsapóteki
um nokkurt skeið og
seinna sem aðstoðar-
stúlka hjá tannlækni.
Einnig starfaði hún
við heimilisaðstoð
aldraðra.
Útför Sigrúnar
Önnu verður gerð
frá Fossvogskirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 15.
Enginn ratar æfi-braut
öllum skuggum fjærri;
sigurinn er: að sjá í þraut
sólskinsbletti stærri.
En hamingjan geymir þeim gullkrans-
inn sinn,
sem gengur með brosið til síðustu
stundar,
fær síðan kvöldroða á koddann sinn inn,
kveður þar heiminn í sólskini og blund-
ar.
(Þorsteinn Erlingsson.)
Okkur langar í nokkrum orðum
að minnast frænku okkar, Sigrún-
ar Önnu Molander, sem látin er
langt um aldur fram. Sigrún ólst
upp hjá ömmu okkar og afa í Hlíð-
ardal en móður sína missti hún
þegar hún var þriggja ára að aldri.
Mörg minningarbrot koma upp í
hugann frá æskuárum okkar í
Hlíðardal. Sigrún með sitt frjóa
ímyndunarafl í leik með vinkonum
sínum. Bókaormurinn sem gleypti
í sig allar sögubækur og var horf-
inn í bókaheiminn strax eftir að
pakkarnir höfðu verið opnaðir á
aðfangadagskvöld þegar stórfjöl-
skyldan var samankomin. Ungling-
urinn sem hafði áhyggjur af að
vera með þeim stærstu í bekknum.
Ekki má gleyma ástfóstri hennar á
köttum. Það voru ófáir útigangs-
kettirnir sem hún fóðraði auk
sinna eigin katta. Einstakt sam-
band Sigrúnar við ömmu og afa og
seinna umhyggjusemin fyrir Siggu
ömmusystur okkar sem bjó í kjall-
aranum í Hlíðardal. Gjafmildi sem
lýsti sér vel í stórtækum jólagjöf-
um. Spádómar í bolla, bros á vör,
kaffi og spjall.
Fráfall afa, ömmu og síðar
Siggu frænku höfðu mikil áhrif á
svo unga stúlku sem Sigrún var er
þau féllu frá. Sorg sem eflaust
aldrei hefur verið unnið úr. Þá var
það mikið átak fyrir Sigrúnu að
þurfa að flytja úr Hlíðardal fyrir
nokkrum árum en þar hafði hún
búið alla tíð. Mikinn styrk og að-
stoð fékk hún alla tíð frá Mögnu
móður okkar sem studdi hana á
alla lund sem hennar eigin dóttir
væri.
Sigrún útskrifaðist sem lyfja-
tæknir 1982 með sóma enda átti
hún mjög gott með að læra. Hún
starfaði í Kópavogsapóteki um
nokkurt skeið og seinna sem að-
stoðarstúlka hjá tannlækni. Einnig
starfaði hún við heimilisaðstoð
aldraðra. Sagt er að sársauki hug-
ans sé verri en sársauki líkamans
og fyrir rúmum áratug fór að bera
á erfiðleikum sem leiddu til þess
að Sigrún varð um síðir óvinnufær.
Þrátt fyrir veikindi sín aðstoðaði
Sigrún um tíma marga með fyr-
irbænum en hún var mjög trúuð
og voru margir sem fengu styrk fá
henni. Gaf það henni mikið að vita
að hún gæti liðsinnt öðrum. Það er
sárt til þess að vita að loks nú síð-
ustu vikurnar eftir langa sjúkra-
húsvist var Sigrún farin að horfa
fram á bjartari tíma. Hún var
komin heim í íbúðina sína, búin að
taka að sér tvo fallega kettlinga og
staðráðin í að sigrast á erfiðleik-
unum. Þá kom kallið svo fyrirvara-
laust, hjartað gaf sig og ekkert
varð við ráðið.
Sigrún leitaði leiða til að fylgjast
með ástvinum okkar sem farnir
eru frá okkur og erum við full-
vissar um að það hefur verið vel
tekið á móti henni og henni mun
líða vel í faðmi sinna allra nánustu.
Við kveðjum kæra frænku okkar
með söknuði.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Guðrún, Sigurbjörg, Þóra
og Hildur Björk.
Hið bezta, er vér eigum,
er ekki hægt að gefa
og ekki tjá með orðum
og ekki í söng að vefa.
Hið bezta í brjósti þínu,
það blettast ekki af neinum,
en skín úr þöglu þeli
við þér og guði einum.
Það er vor mikli auður,
að aðrir mega ei ná því.
Það er vor mesta örbirgð,
að öðrum bægt er frá því.
(Karin Boye. Þýð. M. Á.)
Sigrún kom skokkandi neðan úr
Hlíðardal frá ömmu sinni til mín í
Hjálmholtið, til að fá tilsögn í pí-
anóleik, en hún hafði orgel heima
hjá sér. Hún fór í Söngskólann og
lærði að syngja, svo lallaði hún til
mín með nóturnar sínar og sýndi
mér hvað skemmtilega tiltekið lag
var útsett, þegar 2 sópran fór yfir
1 sópran. Það þótti henni svo
skemmtilegt. Við sátum saman og
hlustuðum á Master Class með
Pavarotti. Það þótti henni alveg
frábært. Hún var lærður lyfja-
tæknir og vann í Apóteki Kópa-
vogs í u.þ.b. tvö ár. Sigrún missti
móður sína Jónu Sigfúsdóttur frá
Hlíðardal þriggja ára gömul og
föður sinn Aage Gunnar Molander
fyrir tveim árum. Sigrún veiktist
fyrir nokkrum árum og var sein að
ná bata. Vinkona mín og bekkj-
arsystir og móðursystir Sigrúnar,
Magna, var vakin og sofin yfir vel-
ferð hennar og Sigrúnu dýrmætur
félagi. Sigrún var nett, björt, fal-
leg og góð ung kona. Músikölsk
með listræna hæfileika.
Sofa til skiptis systur tvær
sín á hvorum beði,
hjá oss gjarnan hírast þær,
heita Sorg og Gleði.
Langi þig að leika dátt
litla stund við Gleði,
veit ég eitt þú varast mátt:
vektú ei Sorg á beði.
Vakni Sorgin, sofnar hin,
svo er úti friður,
þú ert orðinn þeirrar vin,
þér sem geðjast miður.
Fái Sorg í faðminn sinn
fríðan ver á beði,
vaka kann hún, vinur minn,
en væran sefur Gleði.
Láttu þér því um og ó
að elta systur tjáðar:
þegar þú vilt, það veiztu þó,
þær vilja fá þig báðar.
(M. Joch.)
Blessuð sé minning hennar.
Öllu þessu elskulega fólki frá
Hlíðardal óska ég Guðs blessunar,
svo og vinum og öðrum ættingjum.
Bryndís Tómasdóttir
(Biddy) frá Tómasarhaga.
Það eru margir sem deyja ungir
og nú ert þú ein af þeim. Lífið get-
ur verið svo grimmt. Þetta gerðist
svo fljótt, svo óvænt. Sorglegt og
fljótt, elsku Sigrún. Nú ertu farin
upp til himna þar sem allt er bjart,
glaðlegt og fallegt. Þú talaðir alltaf
svo vel um himnaríki og ég veit að
þú hefur það gott hjá henni
mömmu þinni, afa og ömmu. Svo
leið þér alltaf svo vel í kirkju og ég
man hvað þér fannst gaman að
syngja í kórnum.
Þú varst mér alltaf svo góð, vild-
ir mér allt vel og hafðir svo mikla
trú á mér. Ég vildi bara að heim-
sóknir mínar til þín hefðu verið
fleiri. Guð veri hjá þér, hvíl í friði.
Harpa Dögg.
SIGRÚN ANNA
MOLANDER
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur og
frændi,
GUÐNI INGÓLFSSON,
Eyjum,
Kjós,
verður jarðsunginn frá Reynivallakirkju í Kjós
laugardaginn 28. september kl. 14.00.
Helga Pálsdóttir, Ingólfur Guðnason,
Anna Ingólfsdóttir, Kristinn Helgason,
Hermann Ingólfsson, Birna Einarsdóttir,
Páll Ingólfsson, Marta Karlsdóttir,
Guðrún Ingólfsdóttir, Þór Sigurgeirsson,
Valborg Ingólfsdóttir, Ómar Ásgrímsson
og frændsystkin.
Elskuleg eiginkona mín, móðir, stjúpmóðir og
amma,
SIGRÚN MARÍA
SIGURÐARDÓTTIR ARASON,
lést föstudaginn 13. september sl., í Kristkirkju
Sjúkrahúsinu, (Christchurch), Nýja Sjálandi.
Minningarathöfn hefur farið fram á Nýja Sjá-
landi.
Jarðsungið verður frá Ytri Njarðvíkurkirkju í dag, föstudaginn 27. sept-
ember, kl. 14.00. Jarðsett verður í Innri Njarðvíkurkirkjugarði.
Jóhannes Arason,
Matthildur Hjartardóttir Arason,
Þórhildur Sylvía,
Magnúsdóttir Robinson, Robert James Robinson,
Magnús N. Þóroddsson,
Jóhannes Andrew Robinson,
James Robert Robinson,
Ari Jóhannesson, Merry Elat,
Ari Brynjar Arason,
Ásgerður Jóhannesdóttir,
Óðinn Víglundsson,
Ingvar Þór Jóhannesson, Van Jóhannesson.
Okkar ástkæri
HANNES GUÐLAUGSSON,
Gnoðarvogi 74,
Reykjavík,
sem lést á gjörgæsludeild Landspítala við
Hringbraut mánudaginn 23. september, verð-
ur jarðsunginn frá Langholtskirkju mánudaginn
30. september kl. 15.00.
Steinunn Kristófersdóttir,
Guðlaugur Hannesson, Ásta Huld Eiríksdóttir,
Fannar Þór og Hrafnhildur,
Kristófer Hannesson,
Ingunn Ingvarsdóttir,
Ingvar Þór Bjarnason, Catherine Bjarnason,
Steinar Stuart, Ingvar Ian og Alexander.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, fóstur-
faðir, tengdafaðir, afi og langafi,
KRISTJÁN SVAVAR JENSSON,
Austurbrún 4,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum fimmtudaginn
26. september.
Fyrir hönd aðstandenda,
Sólveig Björnsdóttir.