Morgunblaðið - 10.11.2002, Qupperneq 30

LISTIR
30 SUNNUDAGUR 10. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
ÍS
LE
NS
KA
A
UG
LÝ
SI
NG
AS
TO
FA
N/
SI
A.
IS
T
O
Y
19
32
4
1
1/
20
02
Nýbýlavegi 2 • 200 Kópavogi • S. 570 5300 • www.arctictrucks.is
markaður jeppamannsins
RX-1 er kominn, ert þú tilbúinn?
YAMAHA er komið í Arctic Trucks
MEIRI HÁTTAR
útlit sem hæfir
foringja framtíðarinnar
Á LAUGARDAG FRÁ 12-16 OG SUNNUDAG
FRÁ 13-16 Í ARCTIC TRUCKS
KOMDU OG SJÁÐU RX-1
VÉLSLEÐA ÁRSINS 2003
Afmælisþakkir
Mínar hjartans þakkir til allra þeirra, sem
glöddu mig með gjöfum, blómum, skeytum og
góðum óskum á 80 ára afmæli mínu laugar-
daginn 26. október.
Með ást ykkar og umhyggju gerðuð þið mér
afmælisdaginn ógleymanlegan.
Minningin um hann mun geymast um ókomna
tíð.
Guð blessi ykkur öll.
Elín B. Jónsdóttir,
Fellsmúla 7,
108 Reykjavík.
SEINNA veislukvöld Jazzhátíðar
Reykjavíkur var þríréttað einsog hið
fyrra. Eistneska söngkonan Margot
Kiis var með fyrstu tónleikana og
með henni léku Gunnar Gunnarsson
á píanó, nafni hans Hrafnsson á
bassa og sá sænski Erik Qvick á
trommur. Margot söng í Múlanum á
Sólon Íslandus í desember 1999 og
er það í eina skipti sem ég hef heyrt
hana þartil nú. Hún söng á pönnu-
kökudjassinum á Jazzhátíð Reykja-
víkur í októberbyrjun s.l. en þangað
komst ég ekki. Þegar Margot söng
hér fyrir tæpum tveimur árum var
hún með kvartett að norðan og voru
fæstir þeirra djassleikarar, hljóð-
kerfið var í rusli og aðstæður allar
hinar verstu. Samt mátti heyra að
Margot kunni sitthvað fyrir sér í
djasssöng en hún tók aldrei flugið.
Það gerði hún afturá móti á laug-
ardagskvöldið á Kaffi Reykjavík
enda hljóðkerfið fínt hjá Jóni
Skugga og tríóið skipað príma djass-
leikurum. Þó hefði ekki skaðað að
farið hefði verið yfir hljóðfærið fyrir
tónleika, en það truflaði Gunnar
ekkert.
Fyrsta lagið á dagskrá var Stars
Fell on Alabama, sem trúlega er
þekktast í flutningi Ellu og Louis
þótt Jack Teagarden hafi ekki gert
því síðri skil. Margot er skóluð söng-
kona og ber röddin þess merki. Ekki
að skólun sé slæm í sjálfu sér heldur
er hún oft hættuleg djasssöngkon-
um. En sem betur fer hafði Margot
djasshljóminn einnig í farteskinu og
hann fékk að njóta sín í Alabama,
sem var uppfull af glaðri sveiflu.
Dans Matt Dennis, Angel Eyes, er
oft á dagskrá hjá íslenskum djass-
sveitum um þessar mundir, gjarnan
tregafullur, og njóta þá áhrifin frá
St. James Infirmary sín vel. Hér var
brugðið á annað ráð og latneskur
hrynblær geystist fram og lék tríóið
við hvern sinn fingur, ekki síst
Gunnar Hrafnsson bassaleikari sem
lék nokkra sólóa þetta kvöld – alla
fína, stutta, hnitmiðaða og melód-
íska. Tvö þekkt söngleikjalög söng
Margot næst; Wouldńt It Be Lovely
úr My Fair Lady eftir Alan Learner
og Frederick Loewe og I Feel
Pretty úr West Side Story eftir
Leonard Bernstein. Í lögum einsog
þessum hætti henni til að gleyma
djassöngnum, en í því fyrrnefnda
setti hún þó fljótt í sveiflugírinn og
lauk tríóið dansinum í Basie stíl.
Margot söng einsog fiðrildi einnar
nótu sömbu Jobims og skattaði í
sópran, en í Ellingtonópusnum Dońt
Get Around Much Anymore var
skattað á miðum Ellu og er hvergi
betra að leita fanga í þeirri list en
þar. Gunnar Gunnarsson magnaði
sveiflu í sóló sínum og kryddaði með
blokkurum og í lokin skiptust þau
Margot á fjórum/fjórum og voru
hæfilega röff í sveiflunni. Star Dust
Charmichels söng Margot glæsi-
lega. Í upphafi ríkti sópranin en þeg-
ar röddin dökknaði og krafti í stíl
Anitu ÓDay var skellt í tónana ríkti
djassinn öllu öðru ofar. Í Cheek To
Cheek var tríóið svo sannarlega í
essinu sínu og sveiflan varð sterk og
heit sem aldrei fyrr. Djassklassík
Shearings, Lullaby of Birdland, var
aukalag og barrokskatt Margot,
dyggilega stutt af Gunnari, var stór-
skemmtilegt með Ellublæ í lokin.
Fínir tónleikar fyrsta klassa söng-
konu sem þyrfti oftar að syngja með
alvöru djassmönnum.
Ragnheiður Gröndal verður átján
ára í desember og er að læra djass-
söng við Tónlistarskóla FÍH. Hún er
efnilegasta djasssöngkona íslensk
sem ég hef heyrt, en hún á margt
eftir ólært og illskiljanleg sú upp-
röðun á tónleikakvöldi Djassveisl-
unnar að hafa tónleika hennar á eftir
tónleikum Kiis. Það hefði átt að vera
öfugt. Afturá móti stóð Ragnheiður
sig með prýði þótt ég hafi haft meira
gaman af tónleikum hennar í Kaffi-
leikhúsinu í sumar þarsem kontra-
bassi og tenór voru í stað rafbassa
og tromma; flutningurinn var þar
allur nánari, en mestu máli skiptir
þó að Jón Páll Bjarnason var við hlið
hennar í bæði skiptin og betri tón-
listarstjóra er vart hægt að fá er
syngja skal klassíkina. Ballaða Billy
Strayhorns; Lush Life, er enginn
barnaleikur og var hún fyrst á dag-
skránni. Jón Páll og Ragnheiður
fluttu upphafið ein áður en hrynur-
inn bættist við. Hefði verið gaman
að heyra þau flytja svosem tvo ópusa
í dúett. If I Had You, slagarinn
frægi sem Ormslev hljóðritaði með
Birni R og There Is No Greater
Love með Basie í lokin, heyrði ég
hana syngja í Kaffileikhúsinu eilítið
ljúfar – þótt ekkert hafi vantað á
ljúfleikann hjá Ragnheiði þetta
kvöld á stundum.
Þegar Jón Páll er annars vegar er
Parker hinsvegar og alltí einu
trylltu rödd og gítar samstíga í
Parkerópusi, hægðu seinna niður í
Jobim og settu aftur í gír í Clifford
Brown. Fínn kafli þar og enn
skemmtilegra varð þegar Ragnheið-
ur hóf að syngja Lover Man. Fræg-
asta útgáfa íslensk á þessu lagi var
með Jazzmiðlunum og má finna
hana á geisladiski Gunnars Ormslev:
Jazz í 30 ár. Þar blés Gunnar í altó,
Rúnar Georgs í sópran og hrynsveit-
ina skipuðu þeir menn er stóðu á
sviðinu á Kaffi Reykjavík með
Ragnheiði: Jón Páll, Árni Scheving
og Alfreð. Sveiflan var heit strax í
upphafi og Ragnheiður ætlaði að
skjóta inn Söruh fraseringu sem hún
hætti þó blessunarlega við. Annars
kom fyrir að hún minnti á Ellenu
Kristjáns í sumum fraseringunum í
Lover Man. Það var sosum fínt, en
ég hef ekki heyrt það hjá henni fyrr.
Sóló Jóns Páls var að mestu í hljóm-
um. Kannski hugsaði einhver gítar-
geggjarinn sem svo: ,,Þetta get ég,“
en það einfalda er oft erfiðast einsog
piltarnir, sem ætluðu að taka Jobim
útsetningar Petersons í nefið, kom-
ust að. Aukalagið var að sjálfsögðu
Parker, Mannfræðingurinn, þarsem
Ragnheiður og Jón Páll fluttu línuna
saman. Árni og Alfreð eru traustir í
sínu og gaman að heyra Alfreð að
nýju, en hann hefur spilað alltof lítið
undanfarin ár. Það hefur víbrafón-
leikarinn Árni Scheving einnig gert.
Fín lok á fínum tónleikum. Ragn-
heiður er enn á byrjendabrautinni
en fátt bendir til annars en henni
takist að syngja sig uppá stjörnu-
himininn: til þess hefur hún alla
burði.
Djassveisla söngkvenna
Vernharður Linnet
DJASS
Kaffi Reykjavík
Margot Kiis söngur, Gunnar Gunnarsson
píanó, Gunnar Hrafnsson bassa og Erik
Qvick trommur. Laugardagskvöldið 2.
nóvember 2001.
Margot Kiis
Ragnheiður Gröndal söngur, Jón Páll
Bjarnason gítar, Árni Scheving rafbassi
og Alfreð Alfreðsson trommur.
Ragnheiður Gröndal