Morgunblaðið - 27.11.2002, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 2002 33
✝ Gunnar Árnasonfæddist á Gunn-
arsstöðum í Þistil-
firði 15. júní 1901.
Hann lést á öldrun-
ardeild Landspítal-
ans í Fossvogi 17.
nóvember síðastlið-
inn. Foreldrar hans
voru Arnbjörg Jó-
hannesdóttir og Árni
Davíðsson sem hófu
búskap á Ytra-
Álandi 1884 en flutt-
ust að Gunnarsstöð-
um 1888. Gunnar var
næstyngstur átta
systkina, en þau voru Ingiríður,
Þuríður, Jóhannes, Davíð, Sigríð-
ur, Guðbjörg og Margrét, sem öll
eru látin. Gunnar ólst upp með
systkinum sínum á Gunnarsstöðum
en þau misstu móður 1908 og föður
að auki mjólkurfræði og naut-
griparækt í Noregi og gerðist
starfsmaður Búnaðarfélags Ís-
lands 1926. Þar starfaði hann við
fjölbreytt störf á sviði búfjár- og
jarðræktar og frá 1940 sem gjald-
keri og skrifstofustjóri allt til árs-
ins 1971. Jafnhliða var hann virkur
í félagsmálum, þar sem hann
gegndi ýmsum trúnaðarstörfum í
félagi búfræðikandidata og sem
formaður Íslandsdeildar Norræna
búfræðifélagsins NJF. Hann vann
að stofnun Skógræktarfélags Ís-
lands 1930. Auk þess gegndi hann
margvíslegum trúnaðarstörfum
fyrir Góðtemplararegluna og
Framsóknarflokkinn. Búnaðar-
félag Íslands og Stórstúka Íslands
gerðu hann að heiðursfélaga sín-
um. Gunnar hefur búið öll sín
Reykjavíkurár í eða við miðbæinn.
Hann kaupir húsið Grundarstíg 8
1933 og flytur með fjölskyldu sína
á 2. hæð þar sem hann hefur búið
þar til fyrir fáum vikum.
Útför Gunnars verður gerð frá
Dómkirkjunni í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1912. Gunnar kvæntist
1927 Olgu Jennýju, en
hún var fædd í Aust-
urdal í Noregi 1900 og
lést 1981. Börn Gunn-
ars og Olgu eru: 1)
Árni, f. 1929, í sambúð
með Kristrúnu Krist-
jánsdóttur, búsett í
Garðabæ. 2) Helga
Lísa, f. 1933, búsett í
Seattle. 3) Sólveig, f.
1935, gift Aake Olofs-
son, búsett í Svíþjóð.
4) Gunnar, f. 1939,
kvæntur Elínu Jónu
Jónsdóttur, búsett í
Garðabæ. Barnabörn Gunnars
Árnasonar eru 11, langafabörnin
28 og langalangafabörnin sjö.
Gunnar lauk búfræðinámi á Hól-
um 1921 og búfræðikandidatsprófi
í Kaupmannahöfn 1925. Hann nam
Eins og gefur að skilja upplifði
Gunnar miklar þjóðfélagsbreytingar
á langri ævi. Hann hafði ekki séð
mikið af heiminum þegar hann ung-
ur sveitastrákurinn hélt til Kaup-
mannahafnar í háskólanám og hefur
trúlega verið hálfumkomulaus. Þar
stundaði hann námið af þrautseigju
við þröngan kost.
Hann leigði herbergi hjá danskri
frú. Innifalin í leigunni var ein máltíð
á viku sem hann hlakkaði alltaf til því
hann var yfirleitt svangur á náms-
árunum. Þegar frúin bauð honum
ábót sagði hann alltaf nei takk því
hann vildi ekki vera ókurteis. Hon-
um var hæverskan í blóð borin.
Gunnar var í framhaldsnámi í
Noregi þegar hann varð ástfanginn
af Olgu sem síðar fluttist til Íslands
og varð eiginkona hans. Hún var frá
Alvdal sem er fallegur skógivaxinn
dalur.
Olga sagði að þegar skipið sigldi
inn Faxaflóann kaldan og hryssings-
legan vetrardag og grár úfinn sjór-
inn og gróðursnauð fjöllin blöstu við
hefði hún fyllst kvíða fyrir framtíð-
inni og óvissunni sem beið hennar í
framandi landi. Þegar skipið lagðist
að bryggju sá hún að Gunnar beið
hennar með hjólbörur til að flytja
farangur hennar að þeirra fyrsta
heimili.
Það kom fljótt í ljós að kvíði henn-
ar var ástæðulaus. Hún hafði valið
sér traustan og heiðarlegan mann
sem aldrei átti eftir að bregðast
henni.
Ég er svo lánsöm að vera barna-
barn Gunnars og Olgu og að hafa bú-
ið flest mín bernskuár í þeirra húsi.
Afi var með mikið jafnaðargeð og
ég minnist þess ekki að hafa nokkru
sinni heyrt hann reiðast eða hækka
róminn. Hann var jákvæður og for-
dómalaus og sagði aldrei styggð-
aryrði um nokkurn mann. Það var
hægt að skynja ef honum líkaði ekki
við einhvern á því að hann lagði ekk-
ert til málanna þegar þá manneskju
bar á góma.
Hann var nákvæmur og heiðarleg-
ur og orð hans stóðu eins og stafur á
bók.
Afi var alltaf tilbúinn að bregða á
leik með börnum og húsið á Grund-
arstígnum var tilvalið fyrir feluleiki
sem nutu mikilla vinsælda. Það var
líka skemmtilegt að laumast aftan að
honum þar sem hann sat og las og
setjast á axlirnar á honum. Eftir
smástund stóð hann upp og þóttist
ekki taka eftir neinu en um leið og
maður hrópaði „hoppa, dansa og
góla“ hentist hann af stað og hopp-
aði, dansaði og gólaði þar til amma
kom og tilkynnti okkur að við mætt-
um ekki æsa hann svona mikið upp.
Það var notalegt að koma inn í
Búnaðarfélag til afa þegar maður
hafði verið lengi á skautum á tjörn-
inni og var orðinn ískaldur í gegn.
Þar var alltaf tekið vel á móti manni.
Þar fékk ég líka stundum að setja
bændablaðið Frey í umslög og
fannst ég þá vera mjög mikilvæg
persóna.
Í Stykkinu, sem var sumarbústað-
ur afa og ömmu, bjó hann til kofa
sem kallaður var Ugluhús fyrir
barnabörnin og þar urðu til skraut-
legar drullukökur sem afi þóttist
háma í sig með bestu lyst. Í Stykkinu
ræktaði afi grænmeti og það var
ánægjulegt að fara þangað með hon-
um að setja niður kartöflur, reyta
arfa, taka upp og yfir veturinn að ná í
uppskeru í jarðhúsið sem hann hafði
byggt. Þar sagði afi ógleymanlegar
sögur og kenndi manni ýmislegt í
náttúrufræði.
Við fórum oft saman í gönguferðir
um bæinn og þá var um að gera að
hlaupa á undan honum, klifra upp á
grindverk og kasta sér síðan á hann
þegar hann gekk hjá. Hann hristi sig
og kvartaði undan því að fluga hefði
sest á hann, síðan gekk leikurinn út á
það að hanga á honum þar til maður
missti takið og þá var hlaupið af stað
á nýjan leik.
Þegar ég varð eldri fór ég oft með
honum að spila félagsvist. Á eftir var
dansað og afi var dansfélagi minn
þar til að ég varð svo mikill ungling-
ur að það hentaði mér ekki lengur að
fara með honum. Þetta skildi hann
vel.
Afi hafði óskaplega gaman af að
búa til stíflur í lækjum og bíða eftir
að þær brystu þegar nægilega mikið
vatn hafði safnast saman. Ef hann sá
læk kom sérstakt blik í augun á hon-
um og hann hófst þegar handa ef
þess var nokkur kostur. Hann var ní-
ræður þegar ég horfði á hann síðast
vestur í Djúpi losa stóra steina með
járnkarli og flytja þá með mikilli fyr-
irhöfn til að stífla læk.
Afi var með einn löst, hann átti
erfitt með að horfa á logandi kerti án
þess að fikta í þeim og móta vaxið.
Það var gaman að fylgjast með hon-
um við þessa iðju um síðustu jól og
sjá að hann hafði engu gleymt.
Afi var ótrúlega heilbrigður mað-
ur og heilsteyptur persónuleiki. Það
er mikið lán að hafa fengið að alast
upp í návist hans og síðar að fylgjast
með því hvað hann eltist fallega.
Hann lifði lífi sínu á þann hátt að
hann gat horft yfir farinn veg án
þess að iðrast neins, enda var hann
sáttur við allt og alla.
Með söknuði.
Gunnhildur Olga Jónsdóttir.
Sjá, Tíminn, það er fugl sem flýg-
ur hratt, segir í ljóðaflokknum Rub-
áiyát. Rúmlega þrjátíu ár eru síðan
Gunnar Árnason lét af störfum sem
skrifstofustjóri og gjaldkeri Búnað-
arfélags Íslands, en hann á sér enn
traustan sess í minningu okkar.
Gunnar sameinaði einstaka trú-
mennsku og dugnað í starfi og létta
lund ásamt græskulausri kímni. Ára-
tugum saman bar hann ábyrgð á
fjárreiðum Búnaðarfélagsins og naut
til þess óskoraðs trausts. Þar átti
hann samskipti við fjölmargt fólk og
félög bænda, svo sem hreppabúnað-
arfélög og búnaðarsambönd, og allir
vissu að þar skeikaði engu. Reyndar
var orðrómur uppi um það að Gunn-
ar ætti sér svarta vasakompu þar
sem ekki var gott að vera skráður.
Gunnar var af aldamótakynslóð-
inni svokölluðu og hreifst af hugsjón-
um ungmennafélaganna sem áttu
sér kjörorðið „Íslandi allt“. Hann
braust til mennta við lítil efni, eins og
kynslóð hans, og það kenndi henni
ráðdeild og hagsýni. Hann lifði velti-
ár en einnig krepputíma og var hvar-
vetna hinn trausti liðsmaður.
Gunnar hreifst af bindindishug-
sjóninni og var virkur félagi í Góð-
templarareglunni. Jafnframt var til
þess tekið að á góðri stund var hann
allra manna glaðastur, orti dægur-
flugur og skemmtikveðskap, sem
fékk vængi og samferðamenn hans
minnast enn.
Eftir að hann lét af störfum leit
hann inn á gamla vinnustaðnum sín-
um í Bændahöllinni þegar eitthvað
var um að vera, svo sem Búnaðar-
þing að störfum. Sem fyrr fylgdi
honum þá hressandi andblær. Hann
upplýsti okkur eitt sinn um að hon-
um hefði nú farið aftur um fimm mín-
útur frá því hann lét af störfum. Þá
hefði hann gengið á 18 mínútum
heiman frá sér í vinnuna en nú væri
hann kominn upp í 23.
Ævi og starf Gunnars verður ekki
rakið í þessari kveðju. Það gerði Jón-
as Jónsson, fyrrv. búnaðarmálastjóri
í 8. tbl. Freys á síðasta ári, í tilefni af
100 ára afmæli hans. Hér viljum við
aðeins þakka kynni við einstakan
sómamann sem lengi brá birtu á um-
hverfi sitt og vann að hverju verkefni
sem honum var falið af heilum huga.
Fjölskyldu hans flytjum við sam-
úðarkveðjur.
Vinnufélagar hjá
Búnaðarfélagi Íslands.
GUNNAR
ÁRNASON
 Fleiri minningargreinar
um Gunnar Árnason bíða birtingar
og munu birtast í blaðinu næstu
daga.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir
og afi,
ARINBJÖRN KOLBEINSSON
læknir,
verður jarðsunginn frá Dómkirkjunni í Reykja-
vík fimmtudaginn 28. nóvember kl. 13.30.
Sigþrúður Friðriksdóttir,
Magnús Kolbeinsson,
Andri Arinbjarnarson,
Sturla Arinbjarnarson, Anna Margrét Ólafsdóttir,
Kolbeinn Arinbjarnarson, Björk Bragadóttir
og barnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og
systir,
ADDA TRYGGVADÓTTIR
hjúkrunarfræðingur,
Lónabraut 41,
Vopnafirði,
verður jarðsungin frá Vopnafjarðarkirkju föstu-
daginn 29. nóvember og hefst athöfnin
kl. 14.00.
Aðalbjörn Björnsson,
Tryggvi, Bjartur og Heiðar Aðalbjörnssynir,
Heiðbjört Björnsdóttir, Tryggvi Gunnarsson,
Þorgerður Tryggvadóttir, Hulda Tryggvadóttir,
Gunnar Björn Tryggvason, Emma Tryggvadóttir.
Ástkær amma okkar, tengdamóðir og lang-
amma,
GUÐLAUG LALLA ERLENDSDÓTTIR,
Stigahlíð 22,
Reykjavík,
sem lést fimmtudaginn 21. nóvember, verður
jarðsungin frá Háteigskirkju föstudaginn
29. nóvember kl. 13.30.
Þórður Erlendsson, Pia Luoto,
Guðlaug Erlendsdóttir, Vilhjálmur Wiium,
María Dröfn Erlendsdóttir, Ásgeir Ingólfsson,
Una Hlín Gunnarsdóttir
og barnabarnabörn.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, dóttir og
systir,
CAROL SPEEDIE,
Sólheimum 2,
Breiðdalsvík,
verður jarðsungin frá Digraneskirkju föstu-
daginn 29. nóvember kl. 10.30.
Sigurður Haukur Garðarsson,
Tómas Patrik Sigurðarson,
Helena Sigurðardóttir,
Lisa Sigurðardóttir,
Phoebe Speedie,
Paul Speedie,
Sheena Speedie
og aðrir aðstandendur.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir og afi,
ARTHUR V. O'BRIEN,
Klapparstíg 1,
Reykjavík,
lést á Landspítalanum Hringbraut aðfaranótt
mánudagsins 25. nóvember.
Sigríður O'Brien,
Richard O'Brien, Guðrún Ottósdóttir,
Theresa A. O'Brien, Sigfús Jóhannesson
og barnabörn.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
LÁRA BJÖRNSDÓTTIR
frá Neskaupstað,
Norðurbrún 1,
Reykjavík,
sem lést mánudaginn 18. nóvember, verður
jarðsett frá Seljakirkju föstudaginn 29. nóvem-
ber kl. 15.00.
Guðbjörg Sigurðardóttir, Guðlaugur Gíslason,
Jón Sigurðsson, Ingibjörg Guðmundsdóttir,
Selma Sigurðardóttir, Gunnar Þ. Jónsson,
Björn E. Sigurðsson, Hólmfríður Sigurðardóttir,
Hreinn Sigurðsson,
Gróa Sigurðardóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.