Morgunblaðið - 27.11.2002, Blaðsíða 40

40 MIÐVIKUDAGUR 27. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
BRÉF
TIL BLAÐSINS
Kringlunni 1 103 Reykjavík  Sími 569 1100
 Símbréf 569 1329  Netfang bref@mbl.is
Allt efni sem birtist í Morgunblaðinu og Lesbók er varðveitt í upplýsinga-
safni þess. Morgunblaðið áskilur sér rétt t i l að ráðstafa efninu þaðan, hvort
sem er með endurbirtingu eða á annan hátt. Þeir sem afhenda blaðinu efni
ti l birtingar teljast samþykkja þetta, ef ekki fylgir fyrirvari hér að lútandi.
ÞEIR eru komnir af fjöllunum. Davíð
og Benedikt brostu og gamalt samn-
ingasigg í lófum þeirra snertist. Og
Ólafur landlæknir var kátur og sagði
að þeir hefðu fundið nýjan spítala.
Það voru Vífilsstaðir. Fjármálaráð-
herra brosti líka.
Heilbrigðisráðherra gerir lítið af
því að brosa. En hann er þó eini ráð-
herrann sem komið hefur mér á
óvart. Hann hefur pólitískt verksvit
og kann að nota það og það veður eng-
inn í gegnum hann. Jón Kristjánsson
spurði í sjónvarpsviðtali nýlega hvort
fólk ætti ekki að hafa sömu réttindi
við fæðingu og dauða. Þeirri spurn-
ingu hafa Íslendingar ekki svarað ját-
andi frá stofnun lýðveldisins.
Starf þessarar nefndar er blekk-
ing. Það munu aldraðir komast að
raun um. Það sem verður gert er að
mjatla inn á fjárlögin einhverjum
upphæðum til þess að komast í gegn-
um kosningarnar. Ekkert verður
neglt. Ekkert verður reiknað út. Ekk-
ert verður framreiknað. Engu verður
lokið.
Það verkaði eins og brandari þegar
komu fréttir frá starfi nefndarinnar
og sagt að þeir Þór Þórarinsson og
Þórarinn V. Þórarinsson hefðu verið
sendir til að mæla Vífilsstaði. Hvað
haldið þið að margar ríkisstjórnir og
margar sveitarstjórnir hafi látið
mæla Vífilsstaði?
Vífilsstaðir standa hátt í meira en
einum skilningi. Þeir eru með elstu
húsum landsins, byggt ef ég man rétt
1911, og saga Vífilsstaða er saga
hetjudáða. Þá var einnig dauðinn í
hlutverki. Að þeir sem dóu fengju
besta aðbúnað í banalegunni sem þá
þekktist. Saga Vífilsstaða og baráttan
við berklana og árangur þeirra sem
börðust við þennan sjúkdóm urðu
fræg í Evrópu og víðar, þar var barist
í návígi og fremstir í flokki voru þeir
sem þekktu sjúkdóminn af eigin raun.
Það fannnst mér líka tímanna tákn
að um svipað leyti og þessi „snjalla“
hugmynd er reifuð um Vífilsstaði er
Barnaspítali Hringsins opnaður, nýj-
asta og fullkomnasta sjúkrahús
landsins, en eitt elsta stórhýsi lands-
ins tekið sem hótel fyrir veika aldraða
í hæfingu eftir sjúkrahúsdvöl. Þessa
afstöðu til nýgræðingsins og þeirra
sem búnir eru að skila sínu held ég að
heilbrigðisráðherra hafi átt við í sjón-
varpinu.
Í stað þess að reikna og framreikna
og tímasetja það sem eftir liggur af
hinum kolsvarta slóða – sem vissu-
lega er ekki mjög stór hluti – og klára
það á fimm árum og gera ráð fyrir
eðlilegri fjölgun aldaðra, sem full-
orðnu fólki er stöðugt velt upp úr eins
og náttúruhamförum, halda þeir
áfram að teygja lopann.
Allir vita að næstu 5–10 ár verða
það sem kallað er góðæri. Aldrei
verður betra tækifæri til að ljúka
þessum þætti í þjóðfélaginu.
HRAFN SÆMUNDSSON,
fv. atvinnumálafulltrúi.
Starf þessarar
nefndar er blekking
Frá Hrafni Sæmundssyni:
BÆJARSTJÓRINN á Akureyri er
fyndinn og hress.
Það fengum við svo sannarlega að
sjá og heyra fyrir helgi þegar hann
brá sér af bæ til Hafnarfjarðar og
færði bæjarstjóranum þar skyr og
sperðla. Tilefnið var að einhver
rannsóknarnördinn hafði komist að
því að akureyrskar konur væru
þyngri en konur úr Hafnarfirði og
skyldu nú þær síðarnefndu fitaðar.
Það var létt yfir þessu og skemmti-
legt, enda voru sjónvörpin mætt og
blöðin og allt myndað í bak og fyrir
og slegið upp sem heilmikilli frétt.
Það veitir heldur ekki af svona þegar
skammdegið hellist yfir okkur að
koma með svona nett sprell. Ramm-
íslenskur jólasveinn kominn
snemma til byggða og stelur ekki,
hann gefur.
Og þetta væri svosem allt í þessu
fína og engin ástæða fyrir undirrit-
aðan að vera að fetta fingur út í
svona frétt, að bæjarstjórinn minn á
Akureyri skuli fara suður og sletta
KEA-skyrinu og vonandi svolítið úr
klaufunum í leiðinni. Nei ég hefði
enga ástæðu til vandlætingar og
gæti ekki nema rétt hrist hausinn yf-
ir vitleysunni ef ekki væri önnur
frétt, sem nákvæmlega ekkert, mér
vitandi, hefur farið fyrir í fjölmiðlum,
að brjótast um í kollinum. Þó er sú
frétt líka um gjafir þessa sama bæj-
arstjóra eða bæjarstjórnenda hans,
gjafir til megrunar en ekki fitunar.
Þannig er mál með vexti, að í vik-
unni áður en bæjarstjórinn fór suður
var um það bil 20 bæjarstarfmönn-
um á Akureyri sagt upp vinnunni
annaðhvort til frambúðar eða til að
ráða þá aftur í minna vinnuhlutfall.
Þessir bæjarstarfsmenn unnu allir á
sambýlum fyrir fatlaða og svona nið-
urskurður táknar ekkert annað en
minni þjónustu við þá okkar minnstu
bræður, sem eru hins vegar ekki
þess megnugir að lyfta upp hendi til
varnar. Heggur sá er hlífa skyldi
stóð einhvers staðar skrifað. Nú eru
reyndar ekki nema nokkrir mánuðir
síðan okkar staffírugi bæjarstjóri og
stjórn hans tók yfir frá ríkinu að
reka sambýlin á Akureyri og þá var
það frétt og þótti framfaraskref. Nú
er þetta brölt allt í einu orðið baggi á
bænum og fólki því vísað á guð og
gaddinn. En ekki voru sjónvörpin
mætt, né blaðaljósmyndarar, til að
festa það í frétt, þegar lánlausir bæj-
arstarfsmenn tóku við uppsagnar-
bréfunum. Þó er þetta atburður, sem
hefur áhrif á líf fjölda fólks. Drjúg-
um fleira en leikurinn á bæjarstjórn-
arkontórnum í Hafnarfirði.
Það væri hægt að skrifa um þetta
langt mál og vissulega yrði það miklu
leiðinlegra en fréttin fína um bæj-
arstórann og skyrið. En það er nú
samt sannleikurinn um jólagjafir,
sem þiggjendurnir muna ábyggilega
lengur eftir en bæjarstjórinn í Hafn-
arfirði man sperðlana.
KRISTJÁN PÉTUR
SIGURÐSSON,
Strandgötu 37.
Gjafir eru yður gefnar
Frá Kristjáni Pétri Sigurðssyni: