Morgunblaðið - 14.12.2002, Page 58

MINNINGAR
58 LAUGARDAGUR 14. DESEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
Kær vinkona mín,
Auður Vilhjálmsdóttir,
er farin, allt of fljótt.
Eftir stutt en erfið
veikindi. Við kynnt-
umst úti í Kaupmanna-
höfn fyrir um 26 árum á námsárum
okkar. Auður var ákveðin, dugleg og
metnaðarfull í námi. Hún var áber-
andi, há, grönn, klassastelpa, svona
Karen Blixen típa. Þau Siggi bjuggu
á stúdentagarðinum Solbakken
ásamt mörgum skemmtilegum og
góðum löndum. Þangað var alltaf
gott að koma og vel tekið á móti
gestum með mat og drykk, að
ógleymdu heimsins besta kaffi.
AUÐUR
VILHJÁLMSDÓTTIR
✝ Auður Vilhjálms-dóttir fæddist í
Reykjavík 20. júní
1954. Hún lést á
heimili sínu í Reykja-
vík hinn 28. nóvem-
ber síðastliðinn og
var jarðsungin í
Fossvogskirkju 6.
desember.
Eftir heimkomu til
Íslands varð samband
mitt við þau hjónin og
Dögg enn meira og á
tímabili, þegar þau
bjuggu á Hallveigar-
stígnum og seinna á
Ránargötunni, var ég
eins konar „heimilis-
köttur“ hjá þeim. Þar
átti ég margar notaleg-
ar stundir. Matarboðin
hjá þeim voru mörg,
enda Auður listakokk-
ur og Siggi meistara-
bakari. Á þessum
„bóhemsku“ árum
stunduðum við „Kjallarann“, fórum
út að borða og nutum lífsins. Um
tíma rákum við Auður teiknistofu
saman. Hún var flinkur fagmaður,
úrræðagóð og sérlega smekkleg.
Auður skipulagði fyrir nokkru minn-
isstæða „jubileum“- ferð okkar
nokkurra skólasystkina héðan til
Kaupmannahafnar þar sem við átt-
um mjög skemmtilega helgi saman.
Auður hafði þægilega nærveru,
var skemmtileg, hafði gaman af að
spjalla og skemmta sér í góðra
manna hópi. Hún var meðvituð og
fylgdist alltaf vel með málefnum líð-
andi stundar. Sérstaklega ánægju-
legar voru heimsóknir þeirra Sigga
til okkar Hjalta í sveitina, þá var et-
ið, drukkið, baðað og litli leikklúbb-
urinn sýndi listir sínar á loftinu.
Góðar minningar eigum við líka um
veiðiferðina norður í Ölvisvatn á
Skaga í haust með Auði, Sigga, Hall-
grími og Maju. Vel fiskaðist og ekki
létum við veðrið spilla skemmtilegri
stemningu í litla veiðihúsinu, þótt
hann blési og rigndi.
Auður hafði aðeins verið hjá okk-
ur á ASK í þrjá mánuði þegar veik-
indi hennar komu upp. Aldrei kvart-
aði hún, stóð alltaf teinrétt upp aftur
eftir sérhverja meðferð og við sem
fylgdumst með lifðum í voninni um
að nú væru veikindin á bak og burt.
Síðustu vikurnar voru Auði erfiðar
og ekki síst hennar nánustu, Sigga,
Dögg, Darra litla og Margréti móð-
ur hennar, systkinum og tengda-
fólki.
Ég er þakklát fyrir að hafa kynnst
Auði og notið vináttu hennar. Við
Hjalti sendum ykkur öllum samúð-
arkveðjur og vonum að guð gefi ykk-
ur styrk í sorginni.
Júlía.
Það er komið á annan áratug síð-
an við mæðgurnar Tinna og ég
bjuggum á sama stúdentagarði í
Kaupmannahöfn og Auður og Siggi
maðurinn hennar ásamt Dögg dótt-
ur þeirra. Við vorum öll í námi og líf-
ið blasti við okkur. Við Auður vorum
í arkitektanámi og stelpurnar okkar
léku sér saman. Það er skrýtið hvað
tíminn er afstæður. Nú er Tinna mín
flutt á sama stúdentagarð þar sem
hún lék sér með Dögg sem lítil
stúlka.
Stundum finnst mér eins og það
hafi verið í gær sem við vorum að
grilla saman á Sólbakkanum og Auð-
ur og Siggi samstillt eins og venju-
lega komu með einhverja gómsæta
rétti sem allir ummuðu og æjuðu yf-
ir. Og eins og Auði einni var lagið
bar hún alltaf allt fram af sérlegri
smekkvísi. Það var allt fallegt sem
Auður gerði. Hún var alveg einstak-
lega listræn enda leið ekki á löngu
áður en hún hlaut viðurkenningar
fyrir hæfileika sína og var farin að
hanna fyrir fyrirtæki meðan á námi
hennar stóð.
Þegar ég hugsa til baka til þess-
ara námsára okkar í Kaupmanna-
höfn er margt skemmtilegt og já-
kvætt sem kemur upp í hugann.
Íslendingarnir þarna á stúdenta-
garðinum voru eins og ein stór fjöl-
skylda. Ef mér seinkaði til dæmis í
skólanum gat ég alltaf hringt í Auði
og hún kippti Tinnu minni með af
barnaheimilinu og þær Dögg léku
sér saman eins og systur.
Það var alltaf svo notalegt að leita
til Auðar. Hún hafði alveg einstak-
lega ljúfa lund og var alltaf svo já-
kvæð og heimili hennar var alltaf
griðastaður þar sem hún og Siggi
tóku á móti öllum af einstakri gest-
risni og höfðingsskap. Svo fannst
mér alltaf svo mikið til fyrirmyndar
hvað Auður gerði alltaf allt fallegt í
kringum sig þannig að unaðslegt var
á að líta.
Hún kunni einnig að galdra úr
engu í kringum sig þannig að eftir
var tekið. En þegar við hugsum til
baka, við sem þekktum Auði á þess-
um árum, minnumst við þó helst hve
góð og yndisleg manneskja hún var.
Þótt leiðir hafi skilið eftir að við
fluttum heim, eins og oft vill verða,
minnist ég með þakklæti þeirra tíma
sem við áttum saman á þessu
skemmtilega tímabili í ævi okkar.
Elsku Siggi minn og Dögg, megi
Guð vera með ykkur og gefa ykkur
styrk á þessum erfiðu stundum og í
ykkar miklu sorg. Og Tinna mín
sendir ykkur samúðarkveðjur frá
Kaupmannahöfn.
Valgerður Matthíasdóttir.
Elsku Sigga. Þú
varst svo stór þáttur í
lífi okkar allra og fyrir
það vil ég þakka þér.
Konan sem geislaði af krafti, dugnaði
og ást er horfin á braut langt fyrir
aldur fram. Samverustundir okkar
voru margar og góðar og hlýjan í ná-
vist þinni ómetanleg. Þú munt lifa í
minningu dætra okkar um alla tíð,
samband þitt við þær var einstakt og
sú umhyggja og alúð sem þú veittir
þeim mun verða þeim leiðarljós í
gegnum lífið. Við værum ekki þau
✝ Sigríður ErlaSigurbjörnsdótt-
ir fæddist í Reykja-
vík 22. febrúar 1941.
Hún lést á Landspít-
alanum við Hring-
braut 24. nóvember
síðastliðinn og var
útför hennar gerð
frá Hallgrímskirkju
3. desember.
sem við erum í dag ef
þín hefði ekki notið við.
Það geislaði af þér allri
og þú lést engan ósnort-
inn. Þannig mun ég
minnast þín, með sökn-
uði og þakklæti fyrir allt
sem við áttum saman.
Þín tengdadóttir,
Hrefna Bachmann.
Elsku mamma. Á
stundu sem þessari er
erfitt að tjá hugsanir
sínar því hugurinn er
fullur af söknuði. Fyrirmyndin og
hetjan í lífi mínu er fallin frá.
Mamma mín, þú ert höfundur lífs
míns og án þín væri ég ekki til. Þú
munt lifa í minningu og draumum
mínum og fjölskyldunnar um alla
framtíð vegna alls þess sem þú hefur
áorkað með nærveru þinni, hlýju og
ást.
Ólafur Þór.
SIGRÍÐUR ERLA SIG-
URBJÖRNSDÓTTIR
Elsku Adda. Lífið er
skrýtið, oftast er það
skemmtilegt, en núna
er það sárt. Það er sárt
að sjá á eftir þér. Þér
sem varst svo full af orku, framtaks-
semi og glaðværð.
Í hugann koma myndir. Þú að
stjórna félagsmálanefndarfundi,
hressileg, röggsöm, víðsýn, skiln-
ingsrík og brosmild.
Við inn við Arnarvatn að veiða,
Heiðar og Bjartur aðalveiðimenn-
irnir. Ferðafélagar að gefa ráð og
miðla af reynslu. Mikil gleði yfir
veiðinni og margar myndir teknar.
Við að tína fjallagrös á fallegum
haustdegi þegar lífið var svo und-
urgott og allt sýndist nokkurn veg-
ADDA
TRYGGVADÓTTIR
✝ Adda Tryggva-dóttir fæddist á
Akureyri 19. mars
1961, hún lést á gjör-
gæsludeild Landspít-
alans í Fossvogi 20.
nóvember síðastlið-
inn og var útför
hennar gerð frá
Vopnafjarðarkirkju
29. nóvember.
inn fyrirsjáanlegt.
Notalegt að sitja á
næstu þúfu við þig og
spjalla um allt og ekk-
ert. Hendurnar gengu
hratt og mikið tínt.
Við í matarboði hjá
ykkur að kveðja
Tryggva áður en hann
fór í skólann. Mikill og
góður matur, notaleg
kvöldstund.
Þú brosandi á hlaup-
um að útrétta ýmis-
legt.
Þú geysist inn í skól-
ann með bros á vör að
finna Alla.
Þú að taka þátt í umræðum á
kennarastofunni, hnyttin innlegg og
þægileg nærvera.
Þú uppi á sviði, geislandi af leik-
gleði, frábær leikkona.
Þú alltaf hrein og bein án allrar
tilgerðar.
Þakka þér fyrir að verða á vegi
mínum.
Guð geymi þig og styrki Alla,
Tryggva, Bjart, Heiðar og alla hina.
Kveðja.
Þórunn Egilsdóttir.
Okkur er ljúft að
minnast kærrar skóla-
systur og vinkonu,
Ingibjargar Ólafsdótt-
ur, frá námsárum
okkar í Húsmæðrakennaraskóla
Íslands.
Hún bjó lengst af ævi sinnar í
Leiðarhöfn í Vopnafirði, en sá stað-
ur er sannkölluð náttúruparadís.
Þar hélt hún heimili með bræðrum
sínum, Alberti, sem er látinn, og
Steindóri. Hún giftist ekki og átti
ekki börn sjálf, en þau eru mörg
sumarbörnin hennar, sem minnast
hennar fyrir einstakt atlæti, þau
gleyma ekki gæsku hennar og góð-
vild.
Það var í september 1948 sem
leiðir okkar skólasystranna lágu
saman er við komum 14 ungar
stúlkur til náms í Húsmæðrakenn-
araskólanum sem var þá til húsa í
Háskóla Íslands. Skólastjóri var
INGIBJÖRG
ÓLAFSDÓTTIR
✝ Ingibjörg Ólafs-dóttir fæddist í
Leiðarhöfn í Vopna-
firði 10. október
1926. Hún andaðist á
Fjórðungssjúkrahús-
inu á Akureyri 15.
ágúst síðastliðinn og
var jarðsungin frá
Vopnafjarðarkirkju
23. ágúst.
skörungskonan Helga
Sigurðardóttir sem
var þjóðkunn fyrir
djörfung og dugnað og
fyrir margar mat-
reiðslubækur sem hún
gaf út. Þarna var
þröng á þingi, og urðu
sáttir að sitja saman.
Ingibjörg varð fljót-
lega hvers manns hug-
ljúfi, og með hógværð
og lítillæti tókst hún á
við daglegt samstarf
okkar, margvíslegar
þrautir og erfið úr-
lausnarefni, allt til
þess er við útskrifuðumst sem hús-
stjórnarkennarar hinn 1. júní árið
1950.
Ingibjörg var ákaflega vel verki
farin, handlagin og vandvirk.
Síðar aflaði hún sér einnig
menntunar í saumum og annarri
handmennt og kenndi jöfnum
höndum heimilisfræði og hand-
mennt í Vopnafjarðarskóla og á
námskeiðum, og einnig í hússtjórn-
arskólunum á Laugarvatni og Ísa-
firði um skeið. Hún var nemendum
sínum góður vinur og hollur ráð-
gjafi og fyrirmynd.
Ávallt hélt hún tryggð við okkur
skólasystur sínar, þótt vík væri
milli vina, og heimili hennar stóð
okkur opið er við vorum á ferð um
Vopnafjörð. Ógleymanlegt er okk-
ur sem höfum átt því láni að fagna
að heimsækja hana á þeim töfra-
stað, sem heimili þeirra systkin-
anna var, á hinum friðsæla og
fagra bæ í Vopnafirði. Þar voru
höfðingjar heim að sækja.
Hún varð fyrir alvarlegum
heilsubresti síðustu árin og þurfti
þá oft að koma í læknisleit hingað
til Reykjavíkur. Við reyndum þá að
heimsækja hana ýmist á sjúkrahús
eða á Rauðakrossheimilið þar sem
hún dvaldi stundum. Þá höfðum við
þar nokkrum sinnum eins konar
nemendamót HKÍ og minntumst
góðra stunda frá liðnum skólaár-
um.
Ingibjörg hélt gamlar hefðir í
heiðri. Hún saumaði á sig íslenska
kvenbúninginn og skartaði honum
við hátíðleg tækifæri. Og ekki var
þá verra að vera með sitt síða og
fallega hár í fléttum undan skott-
húfunni.
Þegar litið er yfir farinn veg er
heiðríkja og birta yfir lífi Ingi-
bjargar Ólafsdóttur. Hún var vönd-
uð til orðs og æðis á allan hátt.
Margs er að minnast og gleðjast
yfir að leiðarlokum. Við kveðjum
hana með söknuði og þökkum liðn-
ar stundir og ánægjuleg kynni.
Steindóri, bróður hennar, og öðr-
um venslamönnum sendum við
kærar samúðarkveðjur. Guð blessi
minningu hennar.
Fyrir hönd skólasystra frá Hús-
mæðrakennaraskóla Íslands 1948–
1950.
Steinunn M. Guðmundsdóttir
og Sigríður Kristjánsdóttir.
Alveg frá því að ég
var barn bar ég
ómælda virðingu fyrir
ömmu minni Arnfríði
eða Fríðu ömmu eins
og hún var oftast kölluð.
Amma var hávaxin kona, tein-
rétt í baki og bar höfuðið hátt al-
veg fram á síðustu stundu. Hún
gerði miklar kröfur til sín og ann-
arra en þó mestar til sjálfrar sín.
Hún potaði í bakið á okkur krökk-
unum, á milli herðablaðanna, og
sagði ákveðið: ,,Vertu bein í baki,“
ARNFRÍÐUR
VILHJÁLMSDÓTTIR
✝ Arnfríður Vil-hjálmsdóttir
fæddist í Miðhúsum í
Grindavík 12. ágúst
1906. Hún lést á
dvalarheimili aldr-
aðra í Sóltúni í
Reykjavík 26. nóv-
ember síðastliðinn
og fór útför hennar
fram í kyrrþey.
fylgdist með okkur
við tiltektir og hann-
yrðir og setti út á ef
henni fannst ekki
nógu vel gert. Engri
manneskju hef ég
kynnst sem hefur
slegið ömmu mína út í
vandvirkni við hann-
yrðir eða þrifnað, og
bar íbúð hennar og
Helga þess merki þar
sem allir veggir voru
þaktir saumuðum
myndum og allir stól-
ar og sófar með út-
saumuðum púðum.
Aldrei sást rykkorn nokkurs stað-
ar enda þorði maður, sveitakrakk-
inn, varla að hreyfa við nokkrum
hlut þegar við komum í heimsókn
en rölti um húsið og horfði með
hrifningu. Enn þann dag í dag
stend ég sjálfa mig að því, ef ég
ætla að hespa einhverju af, að
hugsa í hljóði: Ekki yrði hún Fríða
amma ánægð með þessi vinnu-
brögð.
Ef amma gæti lesið þessa grein
yrðu hún sjálfsagt ekkert kát því
það mátti helst ekki hrósa henni
en ég treysti því að guð komi
henni í skilning um það að hrós er
ekki svo afleitt.
Amma var ekki kona sem maður
hljóp upp um hálsinn á og knúsaði
en þegar ég eltist skildi ég að í
hennar hjarta var engu minni
hlýja en þeirra sem opnari eru.
Heimili okkar í Hreiðurborg
reyndist hún afskaplega hjálpsöm
þó ekki bæri mikið á, og fólst sú
hjálp í öðru og meira en að leysa
mömmu af við mjaltir eða hrossa-
brask, enda skildi hún alls ekki
þennan skepnuáhuga dóttur sinnar
og fjósalykt var einfaldlega vond.
Elsku amma, þú sem lagðir
kirkjunni þinni og eldra fólkinu
ómælt lið af þinni alkunnu óeig-
ingirni, verður örugglega fljót í
förum til himna og færð að standa
nálægt guði. Ég vona að hann hafi
nóg handa þér að gera því ég sé
þig ekki fyrir mér aðgerðarlausa.
Guð blessi þig og þá sem eftir
standa.
Magga Sigurbjörg.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti, netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist. Ef greinin er á disklingi þarf útprentun að
fylgja. Nauðsynlegt er að símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnusími og heimasími)
fylgi með. Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær
berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is