Morgunblaðið - 24.02.2003, Blaðsíða 15

LISTIR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. FEBRÚAR 2003 15
Hóll hefur opnað
söluskrifstofu í Kópavogi!
Með þessu stóraukum við þjónustu okkar
við Kópavogsbúa og Garðbæinga. 10 sölumenn
reiðubúnir til starfa fyrir þig. Líttu við hjá okkur í
Hlíðarsmára 15 eða sláðu á þráðinn í síma 595 9090.
Alltaf heitt á könnunni.
Á ENGAN er hallað þótt fullyrt sé
að Herranótt og Leikfélag Mennta-
skólans við Hamrahlíð séu öflugustu
framhaldsskólaleikfélögin sem ekki
gera út á „stórsjóin“, heldur halda sig
við „venjulegri“ leiklist. Metnaður í
verkefnavali og listrænn kraftur er
jafnan einkenni á starfsemi þeirra.
Að þessu sinni hafa þau bæði valið
leikgerðir á skáldsögum, og svo vill til
að báðar sögurnar eru af fantasíuætt.
Terry Pratchett er afkastamikill
höfundur og Diskheimssögur hans
eiga sér drjúgan hóp aðdáenda hér á
landi, enda mikið hugmyndaflug í
gangi og Pratchett leikinn í að láta
undur og stórmerki Diskheims kall-
ast á við hinn öllu hversdagslegri
raunveruleika okkar jarðarbúa. Ör-
lagasystur er í grunninn nokkuð
venjulegt ævintýri, sem er teygt og
togað í spéspegli höfundar. Í ríki einu
hefur kóngurinn verið myrtur og
valdaræningi sest í stól hans. En vita-
skuld hefur tekist að koma kornung-
um syni hans undan og nornirnar
þrjár sem nafnið vísar til koma hon-
um í fóstur hjá farandleikflokki. Og
auðvitað er nýi stjórnandinn alger-
lega ómögulegur, og auk þess nag-
aður af samviskubiti. Og konan hans
tík með kvalalosta.
Fljótlega sjá nornirnar að það er
ekki um annað að ræða en að koma
hinum rétta krónprinsi til manns hið
snarasta og gera hann að konungi.
Pratchett leikur sér hér með ýmis
ævintýraminni og bætir vænum
skammti af Shakespeare við. Sumt er
það hnyttið, annað frekar þunnt eins
og gengur.
Það verður að segjast að ekki skila
töfrar Diskheims sér alfarið af papp-
írnum yfir á leiksviðið. Trúlega er
húmorinn of víða bóklegur, og hitt
hjálpar ekki að til að skila heilli nýrri
heimsmynd þarf íburðarmeiri um-
gjörð og sviðsetningu en þá sem
LFMH hefur á valdi sínu. Allt um það
þá gerir stór og kraftmikill leikhóp-
urinn sitt besta til að skemmta áhorf-
endum og sýningin er full af litlum
skemmtilegum hugmyndum sem
kalla fram bros og hlátur.
Nornunum þremur er ágætlega
skilað af Uglu Jóhönnu Egilsdóttur,
Jóhönnu Ósk Baldvinsdóttur og
Höllu Ólafsdóttur og Antoine Hrann-
ar Fons og Hildur Helga Kristjáns-
dóttir eru skemmtileg sem hin sið-
lausu valdaránshjón. Fíflið er gott hjá
Árna Kristjánssyni og samleikur
þeirra Höllu Ólafsdóttur einlægur og
jafnframt fyndinn.
Örlagasystur eru fyrsta sýningin
sem undirritaður sér í Austurbæ og
ekki get ég sagt að húsið hafi heillað
mig. Fyrir utan stærðina, sem öll er á
lengdina, er hljómburðurinn afleitur
fyrir óuppmagnað talað mál. Fyrir
vikið þurftu óþjálfaðir leikarar sýn-
ingarinnar alltof oft að standa á org-
inu, sem einatt dregur úr áhrifamætti
þess sem sagt er. Þar fyrir utan var
margt gott um vinnu þeirra og leik-
stjóraparsins að segja og aðdáendur
höfundarins ættu ekki að sleppa
þessu tækifæri til að skoða sig um í
Diskheimum.
Hundshjarta á Herranótt
Í Hundshjarta erum við hins vegar
stödd í okkar eigin heimi, nánar til-
tekið í sæluríki kommúnismans með
allri sinni yfirborðsstjórnvisku og
undirkraumandi spillingu og valda-
tafli. Vísindamaður gerir tilraun með
að græða hjarta úr smáglæpamanni í
flækingshund og öðlast rakkinn þeg-
ar ýmsa mannlega eiginleika. Þetta
þykja mikil undur og stórmerki, en
fljótlega kemur í ljós að afstyrmið
sem hann hefur skapað er óþægilega
flinkur í lífsbaráttunni í Sovét, eig-
inleikar hunds og manns nýtast sér-
lega vel við að koma ár sinni fyrir
borð í þessu spillta og ómennska sam-
félagi.
Leikstjórinn velur þá leið að stað-
setja verkið í heimi gamalla hryllings-
mynda og tekst sú stílfærsla afar vel,
enda gegnumfærð í búningum, leik-
mynd og tónlistarflutningi. Efnið er
líka í anda slíkra mynda svo þetta er
vel til fundið hjá Ólafi. Það er helst að
leikurinn hefði mátt vera meira gegn-
umfærður í „þöglumyndastíl“, en ef
til vill er það til of mikils mælst.
Sviðsetningin er feikivel unnin í
einfaldri en snjallri umgjörð Kristínu
Berman. Það er mikill hraði í sýning-
unni, sem er gott, nema þegar mik-
ilvæg augnablik týnast í látunum sem
gerist stundum, og þegar hraðinn
smitast yfir í talhraða leikenda, sem
henti hjá nokkrum, þó síst hjá aðal-
leikendum, sem er gott. Þá hefur leik-
stjórinn greinilega það mikið vald á
verki sínu að hann leyfir sér að hlaupa
út undan stílnum þegar góður brand-
ari er í húfi og uppsker iðulega vel.
Læknarnir tveir eru vel leiknir af
Hilmi Jenssyni og Karli Ágústi Þor-
bergssyni, og sá síðarnefndi var eins
og klipptur út úr dr. Caligari.
Helga Lára Haarde og Harpa Við-
arsdóttir eru góðar sem eldabuska og
hjúkrunarkona/húsfreyja/ritari. Mik-
ið hvílir á Sigurði Arent Jónssyni í
stjörnuhlutverki hundsins. Mér
fannst hann ekki allskostar finna sig í
hinum „hreinræktaða“ hundi, en eftir
að mannshjartað var komið í hann var
hann frábær, hvíldi algerlega í sínum
siðblinda skíthæl og stóð með honum
allt til enda. Húsfélagsformenn eru
einatt afkáraleg mannkerti hjá
Búlgakov eftir því sem ég þekki til og
Markús Már Efraím var ágætur sem
einn slíkur, þó ekki væri hann alfarið
laus við fyrrnefndan talhraðavanda.
Hundshjarta er heilsteypt og sterk
sýning á skemmtilega súrrealískri
martröð með sterkum siðferðilegum
undirtóni sem aldrei týnist alveg í
uppátækjum og ólíkindalátum hóps-
ins.
Leikfélag Húsavíkur
Tónlistin gegnir óvenju mikilvægu
hlutverki í sýningu Leikfélags Húsa-
víkur á Þrúgum reiðinnar, stærra
hlutverk en í rómaðri uppfærslu
Leikfélags Reykjavíkur. Auk laga
KK sem þar urðu til hafa Húsvík-
ingar bætt við lögum eftir Bubba
Morthens, tveimur eftir tónlistar-
stjórann, Guðna Bragason, og kyrja
auk þess hið frábæra Man of Con-
stant Sorrow úr Ó brother, where art
thou, sem á einstaklega vel við. Það
sama gildir um lög Guðna og svo nátt-
úrulega Fjöllin hafa vakað, sem ég
hef hingað til ekki vitað um hvað er,
en veit núna. Innblásin hugmynd. Um
Manila er ég ekki eins viss.
Tónlistarflutningur þriggja manna
hljómsveitar er algerlega skotheldur
og kontrabassi hljómsveitarstjórans
er á við meðal hljóðgervil í áhrifs-
hljóðadeildinni.
Stórvirki Steinbecks um uppflosn-
un Oklahomabænda vegna kreppu og
vélvæðingar og ómennska misnotkun
ávaxtaiðnaðarins í Kaliforníu á neyð
fólksins snertir greinilega streng í
brjósti Þingeyinga nú á tímum kvóta-
brasks, fólksflótta og óvissrar fram-
tíðar. Arnór Benónýsson hefur sýnt
það í kraftmiklum sýningum sínum
hjá Ungmennafélaginu Eflingu að
honum er lagið að virkja tilfinningar
leikara sinna og þessi sýning er engin
undantekning þótt annað sé félagið.
Leikgerðin fer eðlilega þá leið að
einbeita sér að Joad-fjölskyldunni og
ferðalagi hennar og er þeim öllum
skilað á einkar trúverðugan og sterk-
an hátt, og eins og áður í sýningum
Arnórs næst hér alger samruni milli
Oklaranna úr kreppunni og Húsvík-
inganna á sviðinu. Gunnar Jóhanns-
son og synir hans, Jóhann Kristinn og
Hilmar Valur, eru verulega góðir sem
fjölskyldufaðirinn og tveir sona hans
og Anna Ragnarsdóttir sterk og sönn
sem móðirin. Þorkell Björnsson er
sannfærandi sem hinn samviskubitni
bróðir Joads og það sama má segja
um aðra fjölskyldumeðlimi sem leikn-
ir eru af Svavari Jónssyni, Guðnýju
Þorgeirsdóttur, Eyrúnu Ýri
Tryggvadóttur, Sigurjóni Ármanns-
syni, Ármanni Erni Gunnlaugssyni
og Anítu Guðjónsdóttur. Fyrir utan
fjölskylduna mæðir mest á hinum
heimspekilega predikara Jim Casy.
Hann er í öruggum höndum Sigurðar
Illugasonar. Aðrir leikarar fá tæki-
færi til að skapa persónur sem birtast
í svipleiftri og trúlega verða vankaður
tjaldbúi Guðnýjar Þorgeirsdóttur og
bílasali Guðna Bragasonar eftir-
minnilegust af þeim.
Þrúgur reiðinnar er stór saga og
vitaskuld er stiklað á stóru í leikgerð
hennar. Þetta bitnar meira á síðari
hluta sögunnar sem verður æði brota-
kennd og ekki alls kostar ljósar þær
skelfilegu aðstæður sem Joad-fólkið
mætir og hvernig þær eru til komnar.
Sýningin missir fyrir vikið flugið eftir
hlé, en nær því aftur í tilfinninga-
þrungnum og dramatískum lokaat-
riðum sem eru verulega áhrifamikil í
einfaldleik sínum. Fyrri hlutinn er
sterkari enda erum við þá að kynnast
þessu blóðríka og skemmtilega fólki
og draumum þess um betra líf, sem
okkur og jafnvel þau grunar að sé tál-
sýn ein.
Þrenns konar heimar
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Úr Örlagasystrum, sýningu
Menntaskólans við Hamrahlíð.
Þorgeir Tryggvason
LEIKLIST
Leikfélag Menntaskólans
við Hamrahlíð
Leikgerð Stephen Briggs á sögu Terry
Pratchett, þýðandi: Gunnar Freyr Steins-
son, leikstjórar: Atli Rafn Sigurðsson og
Brynhildur Guðjónsdóttir, tónlist: Guð-
mundur Steinn Steinsson, lýsing: Geir
Magnússon. Austurbæ 14. febrúar 2003.
ÖRLAGASYSTUR
Á Herranótt
Leikgerð og þýðing Ólafs Egils Egils-
sonar á sögu Mikhail Búlgakovs, byggð
á leikgerð Alexanders Chervinsky. Leik-
stjórn: Ólafur Egill Egilsson, leikmynd
og búningar: Kristína Berman,
lýsing: Halldór Örn Óskarsson,
dramatúrg: Hlynur Páll Pálsson,
tónlist: Björn Gauti Björnsson.
Tjarnarbíó 16. febrúar.
HUNDSHJARTA
Leikfélag Húsavíkur
Höfundur: John Steinbeck, leikgerð:
Frank Galati, leikstjórn: Arnór Benón-
ýsson, tónlistarstjórn: Guðni Bragason.
Samkomuhúsið á Húsavík 7. febrúar.
ÞRÚGUR REIÐINNAR