Morgunblaðið - 24.03.2003, Blaðsíða 23

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. MARS 2003 23
✝ Eyja Pálína Þor-leifsdóttir fædd-
ist í Reykjavík 27.
ágúst 1925. Hún lést
á líknardeild Land-
spítalans í Kópavogi
16. mars síðastlið-
inn. Foreldrar Pál-
ínu voru hjónin Elín
Sigurðardóttir hús-
móðir, f. 24. júní
1891, d. 4. mars
1985, og Þorleifur
Þorleifsson ljós-
myndari, f. 11. júlí
1882, d. 3. apríl
1941. Systkini Pál-
ínu eru Amalía, f. 21. sept. 1911,
d. 11. feb. 1993, Þorleifur, f. 17.
feb. 1917, d. 22. júlí 1974, Odd-
ur, f. 19 nóv. 1921, d. 28. janúar
2002, Sigurður, f. 22 mars 1927,
Guðjón, f. 1 maí 1928, Guðbjart-
ur, f. 24. apríl 1931, og Kristín,
f. 29. júlí 1937.
Hinn 24. júní 1951 giftist Eyja
Pálína Jóni Trygga Valentínus-
syni. Börn þeirra eru: 1) Guð-
laug, f. 22. júlí 1947, sonur
hennar er Jón Tryggvi Þórsson,
f. 1963, börn hans og Guðmundu
Vilhjálmsdóttur eru Ísak, Guð-
laug og Ingibjörg Birta. Af
fyrra hjónabandi Guðlaugar og
Hrafnkels Guðjónssonar eru
Helga Eyja, f. 1969, og Guð-
mundur, f. 1970, börn hans og
Ragnhildar Óladóttur eru Guð-
mundur Ragnar,
Vigdís Lilja og Guð-
jón.
Maki Guðlaugar
nú er Arnór V.
Valdimarsson.
Hann þrjá syni frá
fyrra hjónabandi,
Árna, f. 1971, Frið-
rik, f. 1981 og Frey,
f. 1984. 2) Elísabet,
f. 20. september
1952, maki Grétar
Árnason. Börn
þeirra eru Katrín,
f. 1973, og Árni, f.
1980. 3) Auðunn, f.
29 ágúst 1959, maki María Níels-
dóttir. Synir þeirra eru Birgir
Páll, f. 1980, og Arnar, f. 1990.
Leiðir Eyju Pálínu og Jóns
Tryggva skildi árið 1966.
Pálína vann hinn ýmsu störf,
var m.a. þerna á Gullfossi, vann
á hótelum í Kaupmannahöfn í
nokkur sumur og síðan hjá
Strætisvögnum Reykjavíkur.
Nokkur sumur þar á eftir fór
Pálína í fjallaferðir sem mat-
ráðskona með Úlfari Jacobsen.
Síðustu sautján starfsár sín vann
Pálína á skrifstofu Lögreglu-
stjóra og hætti þar störfum 67
ára.
Útför Eyju Pálínu verður gerð
frá Dómkirkjunni í Reykjavík í
dag og hefst athöfnin klukkan
13.30.
Elsku besta mamma okkar og
vinur, nú er komið að kveðjustund
sem við erum búin að kvíða fyrir
alla tíð.
Þegar við vorum lítil trúðum við
því ekki að mömmur myndu deyja,
en auðvitað kom þroskinn og stað-
reyndir lífsins með árunum.
Við eigum svo margar minningar
um þig elsku mamma, en þær ætl-
um við að geyma í hjarta okkar og
ylja okkur við um ókomna framtíð.
Við erum afar stolt af þér, hvern-
ig þú hefur tekið þessum síðustu
mánuðum í veikindum þínum með
æðruleysi. Hugsaðir fyrst og
fremst um okkur systkinin og
barnabörnin, vildir ekki að við vær-
um að eyða of miklum tíma í að vera
hjá þér, hvort við þyrftum ekki að
fara í vinnuna eða heim og elda
matinn, því þér liði svo vel og vel
væri hugsað um þig hjá englunum á
líknardeildinni í Kópavogi, því þú
kallaðir starfsfólkið á líknardeild-
inni englana þína.
Þar er valið fólk í hverju rúmi,
hvort heldur hugað er að sjúklingi
eða aðstandanda. Já, þar er starfs-
fólk sem gefur mikið af sér svo ekki
sé meira sagt.
Okkar sterkasta minning um þig
nú er hvernig þú tókst vitneskjunni
um veikindi þín og vildir að allir
fengju sínar jólagjafir og þú og
Gulla fóruð margar ferðirnar á
Laugaveginn, því þú vildir styrkja
kaupmennina á Laugaveginum,
ekkert Kringlu- eða Smáraráp. Þau
voru nokkur skiptin sem þið mæðg-
urnar fóruð í jólaverslun, því þrekið
entist ekki lengi hvern daginn,
enda þurftir þú að klára 24 gjafir,
og það gerðirðu með stolti og sóma.
Það gat nú tekið þig nokkurn
tíma að búa þig upp til að fara út að
versla eftir að þú varst orðin veik,
því frá fyrstu tíð hefurðu verið vel
tilhöfð og allt í stíl; hanskar, trefill
og jafnvel eyrnalokkarnir. Þótt þú
værir orðin veik fórstu ekki út úr
húsi nema vel tilhöfð.
Húmorinn hjá þér var aldrei
langt undan og þegar á hinn síðasta
dag var komið fundum við að neist-
inn þinn var að slokkna þegar þú
hættir með kímnina þína.
Við systkinin viljum þakka hinu
frábæra fólki hjá Heimahlynningu
Krabbameinsfélagsins og líknar-
deildarinnar í Kópavogi fyrir frá-
bæra og óeigingjarna umönnun
mömmu okkar. Já, við erum sam-
mála mömmu, þið eruð englar!
Elsku mamma, Guð geymi þig.
Þín
Guðlaug, Elísabet og Auðunn.
Þá er elsku amma mín farin, en
eftir standa ljúfar minningar sem
gott er að minnast og eiga í hjarta
sínu.
Ég hef aldrei gleymt þeim stund-
um sem ég átti með ömmu sem lítill
drengur í Stórholti, þá ást og hlýju
sem hún sýndi mér og er ég þakk-
látur að hafa fengið að slíta barns-
skónum í hennar húsum. Í gegnum
lífið mitt hefur amma alltaf verið
mér og minni fjölskyldu mikil stoð
kærleiksheilla og er hægt að minn-
ast margra gleðistunda sem við átt-
um saman.
Alltaf var gott að koma til ömmu
í kaffi og spjalla um heima og geima
en amma var alltaf með skoðanir á
öllum hlutum og fannst mér amma
vera með sterka réttlætiskend sem
einkenndi hennar skoðanir, amma
var hrein og bein, maður vissi alltaf
hvar maður hafði hana.
Ég kveð með söknuði amma mín
en er þakklátur að hafa átt með þér
ljúfar stundir, þær síðustu vikur
sem þú varst með okkur, að hafa
getað þakkað fyrir allt sem þú
gerðir fyrir mig, konu mína og
börn.
Nú er stórt skarð komið sem erf-
itt verður að fylla upp í. Munu
minningarnar kannski hjálpa til.
Ég veit að þú ert komin á góðan
stað, svo þér líður vel núna, það er
mér huggun, hvíldu í friði.
Jón Tryggvi Þórsson.
Elsku amma mín, nú ertu farin
frá okkur eftir erfið veikindi en við
eigum minningarnar um þig. Þú
varst meira en amma mín, líka vin-
ur minn og félagi. Oft kom ég við á
Háteigsveginum og var alltaf kaffi
á könnunni. Mikið var spjallað enda
hafðir þú áhuga á svo mörgu, ber
þá helst að nefna pólitík, skáldskap
og Ráðhúsið. Þú kenndir mér að
horfa á lífið út frá mörgum sjón-
arhornum. Þú varst mikil fé-
lagsvera, hafðir gaman af því að
fara í leikhús og á tónleika og
margar bíóferðirnar fórum við
saman. Einkum er mér minnis-
stæðir tónleikarnir í höllinni sem
við fórum saman á að hlusta á Rich-
ard Clayderman. Alltaf þegar ég
heyri í Richard Clayderman minn-
ist ég þín. Oft elduðum við hvor fyr-
ir aðra og fannst þér gaman að vera
tilraunadýr í eldhúsinu hjá mér. Þú
fylgdist vel með okkur öllum, tal-
aðir við okkur sem jafningja og
hafðir áhuga á öllu sem við tókum
okkur fyrir hendur. Ógleymanleg
eru jólaboðin hjá þér en alltaf var
farið til ömmu Pöllu á jóladag í
„ekta“ súkkulaði, best að hafa það á
hreinu. Það var gaman að vera með
þér enda hafðir þú létta lund. Með
söknuði kveð ég þig.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
Gekkst þú með Guði,
Guð þér nú fylgi,
hans dýrðarhnoss þú hljóta skalt.
(V. Briem.)
Þitt barnabarn,
Helga Eyja.
Elsku amma.
Það er alltaf sárt að kveðja ein-
hvern sem manni þykir vænt um,
en svona er því miður víst lífið. Við
erum glöð yfir að þú skulir ekki
þurfa að þjást lengur, því þótt það
sé sárt að kveðja er ennþá sárara
að sjá einhvern sem manni þykir
vænt um þjást. Þú varst nú líka
orðin ansi þreytt og vildir ekki
þurfa að þjást meira. Þú barst þig
svo tignarlega í veikindum þínum,
vildir síst af öllu ónáða nokkurn,
vildir ekki að þínir nánustu hefðu
áhyggjur af þér og hefðu of mikið
fyrir þér. Það sýnir hvernig þú
varst amma, hugsaðir ávallt um
aðra fyrst.
Þú varst svo glæsileg kona og
lagðir mikinn metnað í að vera allt-
af smart og smekkleg í tauinu, enda
var þér mikið hrósað fyrir smekk-
vísi þína. Það var líka alveg ynd-
islegt hvernig þú komst alltaf
hreint fram og sagðir það sem þér
var í huga. Þú varst svo hreinskilin.
Það má líka segja að þú hafir verið
alveg einstaklega góður mann-
þekkjari, sást hvaða mann fólk
hafði að geyma. Það heilluðust líka
allir af persónuleika þínum, á
mannamótum varst þú hressust
allra og dróst aðra með þér í lífs-
gleði þinni. Fólk hafði orð á því sem
hitti þig í fyrsta skipti hvað við ætt-
um nú glæsilega og skemmtilega
ömmu. Ég var ætíð afar stolt af því
amma mín að eiga þig sem ömmu
og sagði ég ósjaldan frá því þegar
ég bjó erlendis, hvað ég ætti nú
hressa, sérstaka og unglega ömmu.
Mér finnst svo sárt að ófædda
barnið mitt, sem kemur í heiminn
með hækkandi sól, fái því miður
ekki að kynnast langömmu sinni.
En ég verð í staðinn dugleg að
segja barninu frá ömmu Pöllu sem
hafði þennan einstaka persónuleika
að geyma og mun ávallt, sama hvað,
búa í hjarta mínu. Ég veit að þú
munt fylgja litla ófædda.
Það er svo margt sem við gætum
sagt um þig en okkur er minnis-
stæðast hve einstaklega góðhjört-
uð, gefandi og skemmtileg þú varst.
Ávallt tilbúin til þess að rétta hönd
ef á þurfti að halda og gleymdir
aldrei þínum nánustu.
Við erum þakklát og stolt yfir að
hafa átt þig að og minningin um
þig, elsku amma, mun fylgja okkur
um ókomna tíð og án efa lýsa okkur
leið.
Guð geymi þig.
Þín barnabörn
Katrín og Árni.
Elsku Palla mín! Þá ert þú farin
frá okkur og mikið á ég eftir að
sakna þín, minnar kæru frænku og
vinkonu. Fáir reyndust mér jafnvel
og þú þegar ég missti manninn
minn, alltaf gat ég hringt í þig þeg-
ar mér leið illa og alltaf varst þú
reiðubúin að hlusta og gefa góð ráð,
og minnisstæð verður mér alla tíð
ferðin okkar í fyrra til Þýskalands,
siglingin um Mósel og Rín, hvað við
skemmtun okkur vel og betri ferða-
félaga hefði ég ekki getað hugað
mér en þig, þú varst alla tíð svo
ungleg og skemmtileg, það var
aldrei aldursmunur á okkur. Alla
tíð hefur verið mikill samgangur á
milli okkar, þú varst systir móður
minnar og voruð þið alla tíð mikið
nánar systur og þín börn ætíð mikl-
ir vinir okkar systra, því er með
miklum söknuði að ég kveð þig
elsku Palla mín, ég bið guð að
blessa Gullu, Veru, Auðun og
þeirra fjölskyldur sem sjá nú á eftir
elskandi móður og vini sem hún var
börnum sínum alla tíð. Þið voruð
alla tíð svo samrýmd, þegar þú
fékkst þinn úrskurð að ekkert væri
hægt að gera fyrir þig stóðu börnin
þín eins og hetjur, þú gekkst frá
þínum málum, huggaðir aðra, því
bið ég guð að blessa og vaka yfir
börnum þínum og þeirra fjölskyld-
um og þér elsku Palla mín bið ég
guðs blessunar því ég veit að guð
tekur vel á móti svona góðri konu.
Hafðu þökk fyrir allt og allt,
elsku hjartans Palla mín, hvíl í friði.
Inga frænka.
Hve leitt er til þess að vita, að
mín góða vinkona, Eyja Pálína,
Palla eins og hún var oftast kölluð,
skuli vera horfin héðan úr heimi.
Hún var að vísu komin á efri hluta
áttræðisaldurs og hafði átt við
nokkra vanheilsu að stríða alllengi,
en lundin var létt og hélt henni alla
tíð uppi.
Liðin eru 50-60 ár síðan ég
kynntist þessari góðu konu. Það
gerðist nokkuð jafnsnemma fyrstu
kynnum af konu minni, en þær
tvær voru jafnaldra og höfðu alizt
upp í sambyggðum húsum við
Kirkjutorg. Þær voru því leiksyst-
ur frá blautu barnsbeini að kalla má
og líkastar eiginlegum systrum; svo
einlæg var vináttan þeirra í millum.
Þær áttu að vísu báðar hjartkærar
alsystur, en þar kom aldursmunur-
inn í veg fyrir sameiginleg sjónar-
mið til umhverfis og viðburða á
bernsku- og æskuárum.
Og þær héldu áfram að rækta
vináttuna með tíðum heimsóknum,
þótt þær giftust og stofnuðu heim-
ili. Því miður fór svo, að hjónaband
Pöllu varaði skemur en vænta
mátti, en þeim hjónum höfðu þá
gefizt þrjú börn, tvær dætur og
einn sonur, sem öll hafa þroskast
vel, enda ágætlega gefin.
Svo fór, að ég missti konu mína
fyrir hartnær 13 árum en Palla mín
góð lét ekki ræktarsemina þar með
niður falla, hlúði margoft að graf-
reit vinkonu sinnar með blómum og
öðrum skreytingum. Hefur það
hlýjað mér um hjartarætur.
Með söknuði og innilegri þökk
kveð ég nú vinkonu mína og veit að
hennar bíður góð framtíð á eilífð-
arlandinu. Ég vona af alhug að
börnum hennar og barnabörnum
vegni alla tíð vel. Ég sendi þeim og
einnig systkinum Eyju Pálínu heit-
innar einlægar samúðarkveðjur.
Baldur Pálmason.
Við minnumst ástkærrar vin-
konu okkar, Eyju Pálínu Þorleifs-
dóttur. Hún var ævinlega kölluð
Palla af öllum vinum og vanda-
mönnum.
Við kynntumst á unglingsárum,
og hefur sú vinátta haldist óslitin
fram á þennan dag. Sautján ára
gamlar stofnuðu þrjár okkar
saumaklúbb í herbergiskytru
vestur í bæ. Veitingarnar voru
napoleons-rjómakökur, tekex og
ítalskt salat. Það fjölgaði fljótlega í
klúbbnum okkar, en veitingarnar
breyttust lítið, þar til við eignuð-
umst eigin eldhús, og lærðum að
gera hnallþórur og kræsilega
brauðrétti.
Ein aðalperlan í hópnum var hún
Palla. Hún var sérstök á svo marg-
an hátt, enda hvers manns hugljúfi,
sem kynntust henni. Hún var æv-
inlega hrein og bein, traust og
trygglynd, mikill gleðigjafi. Henni
var gefin létt lund, sem hjálpaði
henni gegnum lífsins erfiðleika,
sem hún sannarlega fór ekki var-
hluta af. En Palla var líka mikil
gæfumanneskja, því hún átti miklu
barnaláni að fagna, og unun hefur
verið að fylgjast með, hve vel börn-
in og tengdabörnin hafa stutt móð-
ur sína.
Ein af annarri hafa svo vinkon-
urnar kvatt hópinn, og nú síðast
okkar hjartfólgna Palla.
Guð blessi minningu hennar, fjöl-
skyldu og ástvini.
Helga, Guðrún (Dúdda),
Gunnhildur (Adda)
og Birna.
EYJA PÁLÍNA
ÞORLEIFSDÓTTIR
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir og amma,
HÓLMFRÍÐUR ÞORVALDSDÓTTIR
aðalbókari,
Arnartanga 17,
Mosfellsbæ,
sem andaðist á Landspítalanum þriðjudaginn
18. mars, verður jarðsunginn frá Fossvogs-
kirkju þriðjudaginn 25. mars kl. 15.00.
Blóm og kransar eru vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vilja minnast
hennar, er bent á Krabbameinsfélag Íslands.
Sigvaldi Friðgeirsson,
Þorvaldur Flemming Jensen, Solveig Barbro Asmussen,
Ríkharður Flemming Jensen, Elva Björk Sigurðardóttir,
Aðalsteinn Þór Guðmundsson, Hrönn Þorsteinsdóttir,
Áróra Kristín Guðmundsdóttir
og ömmubörn.
Faðir okkar, tengdafaðir og afi,
ÞORSTEINN ÞORSTEINSSON,
lést á heimili sínu í Hátúni 10 þann 16. mars.
Útför hans verður gerð frá Fossvogskirkju
miðvikudaginn 26. mars kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á Sam-
hjálp.
Fyrir hönd aðstandenda,
Kristín Þorsteinsdóttir
Guðmundur Þorsteinsson,
tengdabörn og barnabörn.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.