Morgunblaðið - 27.04.2003, Síða 41

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 27. APRÍL 2003 41
Innilegt þakklæti til allra er sýndu okkur samúð
vegna andláts föður okkar og vinar,
ÞORGEIRS JÓNSSONAR
læknis,
Sunnubraut 29,
Kópavogi.
Fyrir hönd ættingja og vina,
María Þorgeirsdóttir,
Guðrún Þorgeirsdóttir,
Jón Aðalsteinn Þorgeirsson,
Margrét Sigurðardóttir.
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim sem
sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og
útför elskulegs föður, tengdaföður, afa og
langafa,
SIGURGEIRS GÍSLASONAR,
Hjallabraut 33,
Hafnarfirði.
Björg Margrét Sigurgeirsdóttir,
Gísli Sigurgeirsson, Hjördís Þorsteinsdóttir,
Marín Sigurgeirsdóttir, Konráð Breiðfjörð Pálmason,
Jenný Sigurgeirsdóttir,
Sigfríður Sigurgeirsdóttir, Torfi Smári Traustason,
Egill Þór Sigurgeirsson,
Sigurgeir Ari Sigurgeirsson,
Soffía Katrín Sigurgeirsdóttir, Grétar Þór Hilmarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskuleg móðir mín, tengdamóðir, dóttir, systir
og mágkona,
HRAFNHILDUR KJARTANSDÓTTIR
sjómaður/bryti,
sem lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi
sunnudaginn 13. apríl, verður jarðsungin frá
Laugarneskirkju þriðjudaginn 29. apríl
kl. 15.00.
Blóm og kransar afþakkaðir, en þeim, sem vilja
minnast hennar, er bent á Krabbameinsfélagið.
Ellen Ó. Jóhannsdóttir, Ármann G. Hrólfsson,
Rannveig Oddsdóttir,
Jónína G. Kjartansdóttir,
Finnur S. Kjartansson, Emilía S. Sveinsdóttir,
Ágúst O. Kjartansson, Guðrún Sveinbjörnsdóttir,
Ragna S. Kjartansdóttir, Friðgeir Jóhannsson,
Þórir Kjartansson, Arna Magnúsdóttir,
Helga Kjartansdóttir, Aðalsteinn Jörgensen.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför ástkærs föður
míns og bróður okkar,
ÞORSTEINS MAGNÚSSONAR,
Svartagili,
Norðurárdal.
Adda Magný Þorsteinsdóttir,
Magnús Magnússon,
Sigurlaug Magnúsdóttir,
Guðbjörg Magnúsdóttir,
Davíð Magnússon,
Hrafnhildur Sveinsdóttir.
Amma mín,
SIGURÁSTA ÁSMUNDSDÓTTIR,
sem lést föstudaginn 18. apríl, verður jarð-
sungin frá Kópavogskirkju mánudaginn
28. apríl kl. 13.30.
Fyrir hönd aðstandenda,
Ester Sigurásta Sigurðardóttir.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og hlý-
hug við andlát og útför föðursystur okkar,
ELÍSABETAR MAGNÚSDÓTTUR,
áður til heimilis
á Hrísateigi 6.
Sérstakar þakkir til starfsfólks á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli fyrir alúð og umönnun.
Gyða Ólafsdóttir,
Þórdís Ólafsdóttir.
Innilegar þakkir til allra þeirra sem sýndu
okkur samúð og hlýhug við andlát og útför
elsku eiginkonu minnar, móður, tengda-
móður, ömmu og langömmu,
MÁLFRÍÐAR JÓHÖNNU
MATTHÍASDÓTTUR,
Boðahlein 12,
Garðabæ.
Guð blessi ykkur.
Sigurður Ólafsson,
Rut Sigurðardóttir, Bjarni Sigurðsson,
Sigurður Ólafsson, Sonja Granz,
Sigurjón M. Ólafsson, Guðrún Sunna Egonsdóttir,
Frímann Dór Ólafsson,
Ágúst Óli og Rut.
✝ Runólfur HákonEinarsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 1. mars 1913.
Hann lést á Landa-
koti hinn 10. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Einar
Runólfsson og Krist-
ín Traustadóttir.
Systkini hans eru
Trausti og Guðrún,
sem bæði eru látin,
og Þórhallur, sem lif-
ir systkini sín.
Hákon kvæntist
Hönnu Guðrúnu
Jónsdóttur hinn 16. mars 1946.
Börn þeirra eru Einar Örn,
kvæntur Margréti Björnsdóttur.
Börn þeirra eru Björn; kvæntur
Sigríði Björk Þormar. Synir
þeirra eru Sigurður Hrannar og
Tómas Atli; Hanna Margrét; í
sambúð með Björg-
úlfi Ólafssyni; Unnur
Dóra; gift Bergi Þór
Þórðarsyni. Börn
þeirra eru Einar
Freyr og Arna Ýr.
Jón Haukur, kvænt-
ur Önnu Sigurjóns-
dóttur. Synir þeirra
eru Hákon Róbert
og Ásgeir Örn. Kol-
brún, gift Kjartani
Erlingssyni. Börn
þeirra eru Hannes
Örn; dóttir hans er
Ester Inga; Ingunn
Heiða; unnusti henn-
ar er Sigþór Árnason; Kristín
Erla.
Hákon lærði skipasmíði og rak
fyrirtæki sitt Bátanaust ásamt
öðrum til ársins 1988.
Útför Hákonar fór fram í kyrr-
þey 16. apríl.
Hagur og fagur. Þetta eru fyrstu
orðin sem koma upp í hugann þegar
við minnumst Konna afa okkar.
Afi var fagur maður, jafnt utan
sem innan. Hann hafði fallega og
slétta húð, fagurskapaðar hendur,
skörp augu, var alltaf teinréttur og
bar sig einstaklega vel. Þannig var
hann til síðasta dags. Það var sagt
um afa að hann væri maður sem
kæmi til dyranna eins og hann væri
klæddur. Sem lítið barn velti maður
því fyrir sér hvað þetta þýddi eig-
inlega. Eina skýringin hlaut að vera
sú að afi gat farið hvert sem var
hvernig sem hann væri klæddur.
Hann bar nefnilega öll föt svo vel.
Afi var sólskinsmaður. Hann hafði
létta og góða lund og elskaði sólina
sem gerði hann fagurbrúnan á hör-
und. Alltaf átti hann til bros, léttan
hlátur og mjúka hönd, sem strauk
um hár og vanga okkar barnanna um
leið og hann spurði hvað við segðum
nú gott í dag. Undir lokin þegar afi
átti við sjúkdóm að stríða, sem gerði
það að verkum að hann þekkti okkur
stundum ekki, hlýnaði okkur um
hjartarætur þegar hann tók um
hönd okkar og sagði kannski: „Er
þér nokkuð kalt, elskan?“ Umhyggja
hans var ætíð fyrir hendi.
Áhugi hans fyrir umhverfi sínu,
fallegum hlutum, smíði og hönnun
gerði það líka að verkum að hugur
hans var ætíð vakandi fyrir því hvað
hægt væri að gera sem prýða myndi
umhverfið, sumarbústaðinn eða
heimilið enn frekar. Honum féll
sjaldan verk úr hendi en þegar hann
hvíldi sig eftir matinn fletti hann hin-
um sígildu Bo Bedre blöðum sem
hann átti í bunkum og sótti kveikjur
að hugmyndum í ný verk. Fyrir utan
að smíða báta, var sumarbústaður-
inn í Kjósinni hans mesta hönnunar-
verk. Hann og amma áttu þar sælu-
reit.
Afi og amma voru ung þegar þau
hófu smíði sumarhúss við Meðalfells-
vatn. Bústaðurinn var lítill í fyrstu
en stækkaði eftir því sem árunum og
börnunum fjölgaði. Amma dvaldi þar
á sumrin og afi kom með rútunni um
helgar eftir langa og stranga vinnu-
viku. Þegar fram liðu stundir og við
barnabörnin litum dagsins ljós varð
þetta sælureitur okkar allra. Þegar
við komum í bústaðinn stóð afi iðu-
lega í hliðinu og tók á móti okkur
glaður í bragði. Efst á stórri lóð í
kringum bústaðinn var smiðjan hans
afa. Þar stóð hann öllum stundum og
smíðaði fagurgerða hluti sem við
höfum nú til minningar um hann. Afi
var iðulega í brúnum buxum og oft-
ast ber að ofan ef veðrið var gott.
Þegar maður sér afa fyrir sér í
smiðjudyrunum finnst manni að það
hafi alltaf verið gott veður. Í smiðj-
unni hjá afa gátum við leikið okkur
og skoðað allt það sem við vildum.
Aldrei lét hann skammaryrði falla,
heldur sýndi okkur allt sem hann
vann að á sinn hlýlega og góða hátt.
Við máttum skoða allt og smíða sjálf
bara ef við pössuðum okkur vel og
vandlega. Lyktin í smiðjunni er okk-
ur enn svo minnisstæð. Síðar smíðaði
afi hús við hlið smiðjunnar. Í fremri
helmingi þess var gróðurhús með
fallegum rósum en í innri helmingi
hússins átti að koma gufubað. Við
hlið þessa húss hlóð afi svo útigrill
(kannski hugmynd úr Bo Bedre)
með skápum og hurðum með kop-
arlæsingum. Þar mátti einnig heyra
nið árinnar sem rann utan við lóðina.
Einungis fagurkerar og listunnend-
ur hafa áhuga á og geta skapað svo
fallegt umhverfi.
Öll hans verk báru vott um haga
hönd fagmanns. Gluggar voru út-
skornir, kistur með koparlömum og
koparhnífar voru meðal þess sem
prýddu þennan fallega bústað. Það
var ekki ósjaldan sem bílar stoppuðu
á brúnni til að dást að þessu fallega
húsi sem hafði svo mikinn hlýleika
og sjarma. En það var einmitt vegna
þess að þar var hver stund nýtt til
hins ýtrasta til að fegra og dytta enn
betur að. Nú þegar við sjálf höfum
um heimili að sjá, skiljum við varla
hvernig þau amma og afi höfðu orku
til að halda þessu alltaf svona fínu og
fallegu, auk þess að eiga myndarlegt
heimili í bænum. Minningin um
ömmu í eldhúsinu og afa í smiðjunni
mun ætíð fylgja okkur.
Við erum þakklát fyrir að hafa átt
afa sem var svo fagur og hagur. Við
trúum því að hann gangi nú hnar-
reistur og glaður mót sólu. Léttur
hlátur hans og fegurð lifir með okkur
um ókomna tíð.
Björn, Hanna Margrét og
Unnur Dóra Einarsbörn.
Elsku afi, nú ert þú horfinn frá
okkur. Erfitt er að sætta sig við það
að geta ekki komið og knúsað þig og
séð þig brosa til okkar aftur eins og
þú varst vanur að gera. En minning-
arnar eru sem betur fer sterkar og
eiga ávallt eftir að varðveitast í huga
okkar allra. Við eigum alltaf eftir að
muna eftir því hversu yndislegur og
góður afi þú varst. Þú varst alltaf svo
glaður og kátur. Oftast þegar maður
kom í heimsókn varst þú að horfa á
fótboltann eða dýralífsþættina en
þrátt fyrir að sitja stjarfur í stólnum
þínum varstu alltaf tilbúinn til að
taka á móti okkur og bjóða öðrum
sætið þitt. Þú hafðir alltaf svo gaman
af börnum og dýrum.
Þegar þú umgekkst börn varstu
alltaf orðinn eins og einn af þeim og
þú gast veitt þeim endalausa athygli.
En einnig eru sterkar minning-
arnar úr Kjósinni. Þegar við komum
í heimsókn í sumarbústaðinn. Alltaf
gast þú dundað þér allan daginn, lag-
að bústaðinn, snyrt garðinn eða farið
út á bát. Þau voru ófá skiptin sem við
fórum með þér út á bát að sigla á
Meðalfellsvatni og höfðum alltaf jafn
gaman af. Þú átt alltaf eftir að eiga
stað í hjarta okkar sem enginn annar
fær að taka frá þér.
Nú ert þú á leið til himnaríkis og
vitum við að þar á þér eftir að líða
vel. Þar verður hugsað vel um þig og
þú átt eftir að ná heilsu þinni þar á
ný. Við eigum eftir að muna allar
þær ómetanlegu stundir sem við átt-
um saman og vonum að þær verði
miklu fleiri þegar við hittumst á ný.
Elsku afi við söknum þín.
Guð geymi þig.
Ingunn Heiða, Kristín Erla,
Hannes Örn og Sigþór.
HÁKON
EINARSSON
AFMÆLIS- og minningar-
greinum má skila í tölvupósti
(netfangið er minning@mbl.is,
svar er sent sjálfvirkt um leið
og grein hefur borist) eða á
disklingi. Ef greinin er á disk-
lingi þarf útprentun að fylgja.
Nauðsynlegt er að tilgreina
símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusíma og heima-
síma).
Um hvern látinn einstakling
birtist ein aðalgrein af hæfi-
legri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar séu um 300 orð
eða 1.500 slög (með bilum) en
það eru um 50 línur í blaðinu
(17 dálksentimetrar).
Frágangur
afmælis-
og minning-
argreina