Morgunblaðið - 27.04.2003, Blaðsíða 42

Morgunblaðið - 27.04.2003, Blaðsíða 42
MINNINGAR 42 SUNNUDAGUR 27. APRÍL 2003 MORGUNBLAÐIÐ Inger Steinsson, útfararstjóri, s. 691 0919 Ólafur Ö. Pétursson, útfararstjóri, s. 896 6544 Bárugötu 4, 101 Reykjavík. S. 551 7080 Vönduð og persónuleg þjónusta. Blómastofa Friðfinns, Suðurlandsbraut 10, sími 553 1099, fax 568 4499. Opið til kl. 19 öll kvöld Kransar • Krossar • Kistuskreytingar ÚTFARARSTOFA HAFNARFJARÐAR Flatahrauni 5A, sími 565 5892 ÚTFARARSTOFA ÍSLANDS Símar 581 3300 - 896 8242 Allan sólarhringinn - Áratuga reynsla Suðurhlíð 35 — Fossvogi — www.utforin.is Sverrir Olsen, útfararstjóri. Sverrir Einarsson, útfararstjóri. Kistur - Krossar Prestur - Kirkja Kistulagning Blóm - Fáni Val á sálmum Tónlistarfólk Sálmaskrá Tilk. í fjölmiðla Erfisdrykkja Gestabók Legstaður Flutningur kistu á Komum heim til aðstandenda ef óskað er Bryndís Valbjarnardóttir, útfararstjóri. milli landa og landshluta Landsbyggðar- þjónusta Baldur Frederiksen, útfararstjóri. Sími 551 3485 • Fax 551 3645 Áratuga reynsla í umsjón útfara Önnumst alla þætti Davíð Osvaldsson útfararstjóri Sími 896 8284 Eyþór Eðvarðsson útfararstjóri Sími 892 5057 Vaktsími allan sólarhringinn ✝ Helga BryndísGuðmundsdóttir fæddist í Reykjavík 9. nóvember 1926. Hún lést á líknar- deild Landspítalans 5. apríl síðastliðinn. Hún var dóttir hjónanna Guðmund- ar Þorsteins Ólafs- sonar, f. 13. feb. 1896, d. 19. maí 1978, og Ólafíu Þórðar- dóttur, f. í Gerðum í Landeyjum 16. maí 1895, d. 21. mars 1994. Helga átti fimm systkini, þau eru Anna Guð- mundsdóttir, f. 1921, d. 1992, og Hermann Guðmundsson, f. 1925, d. 1989, alsystkin, Ingunn Böðvarsdótt- ir, f. 1917, d. 1990, og Jóhanna Rósa Stefánsdóttir, f. 1933, d. 1967, sam- mæðra og Ólaf Guð- mundsson, f. 1931, samfeðra. Helga átti þrjá syni með Guðmundi Þorvarðarsyni, f. 1915, d. 1997, þau slitu samvistum 1955, en hún giftist síðar Guðmundi Sig- urðssyni, f. 1909, d. 1985. Útför Helgu var gerð frá Kap- ellunni í Hafnarfirði 12. apríl. Helga var amma mín, og var alveg eins og maður hugsar sér að ömmur eigi að vera, hlý, mjúk og góð. Þegar ég kom til hennar sem barn þá var alltaf þar fyrsta sem kom í hennar huga var hvað átti nú að gefa manni að borða. Fiskibollur í karrí, grjónagrautur eða hvað það var sem var í uppáhaldi hjá manni það fékk maður. Alltaf með áhyggjur af því að maður borðaði ekki nóg, eins og ömmu er siður, og ef það komu vin- konur með þá var eins og þær væru að koma til ömmu líka, hún tók alltaf öllum opnum örmun. Þegar ég fór að búa þá var hún mætt með alls konar eldhúsvörur og allt það sem hún átti sem ég gæti hugsanlega notað, „ég nota þetta aldrei elskan mín“ var alltaf viðkvæðið. „Þú hefur mikið meiri not fyrir þetta“. Þrátt fyrir veikindi var þetta það sem var henni efst í huga, alltaf að hugsa um að aðrir hefðu það sem allra best og vantaði ekkert. Ef mann vantaði öxl til að gráta á, ein- hvern til að hlusta á vandamál þá var hún til staðar. Það er skrítið að hugsa til þess að hún er ekki til stað- ar lengur. Elsku amma og langamma, við kveðjum þig með söknuði en vissu um það að þín bíður eitthvað betra annarstaðar, því þú átt það svo skil- ið. Eva og fjölskylda. Það kom upp í hugann þegar við fréttum af andláti Helgu á mánudag- inn að nú væri allur systkinahópur- inn horfinn. Systkinin voru fimm og þar af fjórar systur. Helga var ömmusystir okkar. Við áttum því láni að fagna þegar við vorum að alast upp að eiga margar ömmur. Langamma okkar var þá á lífi. Þetta var samheldinn hópur kvenna sem áttu mikla hlýju í hjarta sínu sem þær veittu óspart eigin afkomendum og afkomendum hver annarrar. Í æsku okkar bjó Helga ásamt eig- inmanni og syni í litlu húsi í hrauninu fyrir utan Hafnarfjörð. Það var okk- ur systkinunum gleðiefni þegar Helga var sótt heim. Hún tók ávallt á móti okkur með glaðværð. Henni var einkar lagið að taka á móti barna- börnunum í fjölskyldunni þannig að þau fengu á tilfinninguna að þau ættu sér sérstakan sess í hjarta hennar. Hún átti alltaf hrósyrði sem hún sparaði ekki í samskiptum sín- um við börnin. Minnisstæð er einnig sagnargáfa hennar og þolinmæði. Við systkinin þekkjum margar sög- urnar af æskuárum hennar og systk- ina hennar. Hún gat setið með okkur á þessum árum (fyrir tíma sjón- varpsins) og sagt okkur sögur sem hún gerði mjög spennandi og skemmtilegar með sínum sérstaka frásagnarmáta. Hún leiddi okkur með þessum hætti með sér í gegnum ýmislegt sem var henni minnisstætt í heimi sem tilheyrði annarri kynslóð. Helga fór síðan að missa heilsu en hélt þó sinni ljúfu lund og glaðværð alla sína lífdaga. Á efri árum Helgu átti unga fólkið í fjölskyldunni ávallt skjól hjá henni ef eitthvað bjátaði á. Hæfileiki henn- ar til þess að hlusta var ekki síðri hæfileika hennar að segja frá. Áhugi hennar á fjölskyldunni var óþrjót- andi fjársjóður sem gerði einstak- linga hennar ríkari. Þessa eiginleika sótti hún til langömmu okkar Ólafíu Þórðardóttur sem lést fyrir tíu árum í hárri elli. Við fylgdum Helgu þakklát til grafar fyrir allar þær góðu minning- ar sem hún hefur skilið eftir okkur til handa. Jakobína (Bíbí), Ólafía (Lóa), Gísli, Rósa og Erla. HELGA BRYNDÍS GUÐMUNDSDÓTTIR Elsku mamma mín. Nú ert þú farin í ann- an og betri heim, þeys- andi á himneskum gæðingum. Ég sakna þín sárt er ég hugsa um liðna tíð, þú varst svo hlý og góð. Þegar ég var barn og fékk eitt sinn slæman magaverk þá straukstu svo undurblítt yfir mag- ann á mér að verkurinn hvarf eins og dögg fyrir sólu. Þegar ég var að bjástra við heimaverkefnin í skól- ANNA GUÐRÚN GUÐMUNDSDÓTTIR ✝ Anna GuðrúnGuðmundsdóttir fæddist í Reykjavík 16. júlí 1932. Hún lést á Heilbrigðisstofnun Suðurlands á Selfossi hinn 5. apríl síðast- liðinn og var útför hennar gerð frá Sel- fosskirkju 12. apríl. anum að reikna, lesa og skrifa, þá lagðir þú þig alla fram við að hjálpa mér þótt ekki ættir þú langa skóla- göngu að baki. Þú kenndir okkur systkinunum að vinna verkin okkar vel og af alúð og sagðir svo oft: ,,Það kemur niður á seinna verkinu sem gert er í því fyrra.“ Vegna veikinda pabba vorum við oft á tíðum starfsfélagar við bústörfin og oftar en ekki var ég ákaflega upp með mér að vera orðinn hálfgerður bóndi rétt um fermingaraldurinn. Ég fékk líka svo margt að læra af þér. Mamma mín, örlögin höguðu því þannig til að ég varð ekki bóndi en það voru oft gleðistundir þegar ég kom í heyskapinn eftir að ég var fluttur að heiman og eins þegar ég stækkaði hesthúsið þitt því þú varst svo glöð og ánægð að fá meira pláss fyrir hestana þína og einnig að fá raflýsingu þar. Það er svo margt sem mann langar að bæta við eða gera öðru- vísi þegar engu verður lengur breytt. Eitt af því sem mig hafði svo lengi langað til var að fara með þér til útlanda og sýna þér annars konar náttúrufegurð en þú þekktir frá Íslandi. Nú er það tækifæri runnið mér úr greipum. Ég hugga mig við það að í dag nýtur þú slíkr- ar himneskrar náttúrufegurðar sem ég get ekki gert mér í hugarlund hvernig er. Elsku mamma, æðruleysi þitt var óviðjafnanlegt, og er þú vissir að hverju stefndi sagðir þú: ,,Það verð- ur tekið vel á móti mér, ég veit það.“ Ég veit það líka, mamma mín. Takk fyrir allt. Þinn sonur Arnar. Börnum og unglingum dagsins í dag stendur svo margt til boða að stundum fær maður á tilfinninguna að það sé ekki svo auðvelt að vera ungur í dag. Áreitið er líka svo stöðugt að þetta fólk sem á að erfa landið fær að manni finnst alltof lít- inn tíma til að vera það sjálft og þroskast á eigin forsendum. Auðvit- að er þetta allt öðru vísi því unga fólkið í dag er miklu opnara og á auðveldara með að koma sér og sínu á framfæri en kynslóðin sem leit fyrst dagsins ljós um miðja síð- ustu öld. En eitt verður ekki af okkur tek- ið sem vorum að stíga okkar fyrstu skref fyrir 50 árum eða svo sem var möguleiki barna á mölinni að kom- ast í sveit. Þessi þáttur í samfélag- inu og þessi hluti af uppeldi stórs hluta þjóðarinnar er því miður ekki til staðar í dag. Þetta kom upp í hugann þegar ég nú minnist heiðurskonunnar Önnu Guðmundsdóttur í Hreiðurborg í Sandvíkurhreppi sem á hverju sumri í mörg ár tók að sér að ganga nokkrum strákgemlingum í móðurstað um leið og hún innrætti þeim virðingu fyrir lífinu og nátt- úrunni sem þá var svo sjálfsagður hluti af lífi fólks í sveitum landsins að það þurfti ekki ræða hana. Nátt- úran bara var til staðar með því sem hún gat gefið en það varð líka að sýna nærgætni. Því kom Anna inn hjá okkur á sinn ljúfa hátt og án fyrirlestrahalds. Með þetta í far- teskinu, reynsluna af því að takast á við nýtt umhverfi með nýju fólki fórum við út í lífið og þar var hlutur Önnu stór. Anna var gift frænda mínum Brynjólfi Þorsteinssyni, bónda í Hreiðurborg sem lést í desember 2001. Það átti enginn von á að svo stutt yrði á milli þeirra hjóna en enginn veit sína ævina fyrr en öll er. Hennar hlutverki var engan veginn lokið því hún hafði miklu að miðla og alltaf áttu barnabörnin hjá henni öruggt skjól. Þess sama og við nutum strákarnir í Hreiðurborg og þó að eftirsjá okkar sé mikil verður hún agnarsmá í samanburði við þau sem næst henni standa, börnin Dísa, Arnar, Þorsteinn, Hulda, Magga og Gummi og fjöl- skyldur þeirra. Hjá ykkur er hug- urinn. Ómar Garðarsson. Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út- prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu- síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.