Morgunblaðið - 07.05.2003, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 MIÐVIKUDAGUR 7. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurður Magn-ússon fæddist á
Sörlastöðum við
Seyðisfjörð 20. jan-
úar 1930. Hann lést á
sjúkrahúsinu á Nes-
kaupstað 18. apríl
síðastliðinn. Foreldr-
ar hans voru Sigur-
björg Ásgeirsdóttir
húsmóðir, f. 23.8.
1909, d. 8.12. 1989,
og Magnús Friðriks-
son bóndi á Þrándar-
stöðum í Eiðaþinghá,
f. 25.8. 1904, d. 2. 8.
1937. Sigurður átti
fjögur alsystkini, þau eru Sigur-
borg Hlíf hjúkrunarfræðingur, f.
30.1. 1932, Hörður f. 14.1. 1934, d.
tveggja ára, Magnús Hörður mat-
sveinn, f. 27.6. 1935, og Guðrún Ása
íslenskufræðingur, f. 30.12. 1937.
Systkini Sigurðar sammæðra eru
Kjartan Heiðberg sjómaður, f. 6.1.
1940, Knútur Heiðberg sjómaður,
f. 6.1. 1940, Gestur Heiðberg tré-
isson, f. 29.1. 1960, þau eiga fjögur
börn. 2) Magnús, f. 14.5. 1966, maki
Janne Petersen Sigurðsson, f.
23.10. 1966, þau eiga tvö börn. 3)
Sigurbjörg f. 27.10. 1973, sambýlis-
maður Jóhann Bjarki Ólason f. 6.1.
1971, þau eiga tvö börn. Fóstur-
dætur Sigurðar, dætur Oddnýjar,
eru Anna Jóna og Þórey Dögg
Pálmadætur.
Frá 10 ára aldri var Sigurður til
heimilis á Breiðavaði á Héraði hjá
Þórhalli Jónassyni og hans fjöl-
skyldu. Sigurður tók landspróf á
Eiðaskóla, nam síðan í Búnaðar-
skólanum á Hvanneyri og fór að
því loknu til Svíþjóðar til starfa og
framhaldsnáms. Er heim kom lauk
hann síðan búfræðikandidatsnámi í
framhaldsdeild Búnaðarskólans á
Hvanneyri. Næstu árin starfaði
hann að búnaðarmálum m.a. á
Skriðuklaustri og Eiðum. Kringum
1960 fluttist Sigurður til Eskifjarð-
ar og var smátíma til sjós, síðan á
skrifstofu Hraðfrystihúss Eski-
fjarðar í 10 ár. Sigurður hóf störf
við Landsbanka Íslands á Eskifirði
1972 og starfaði þar uns hann lét af
störfum aldurs vegna.
Útför Sigurðar var gerð frá
Eskifjarðarkirkju 25. apríl, í kyrr-
þey að ósk hins látna.
smiður, f. 9.12. 1941,
Kristbjörg húsmóðir,
f. 12.1. 1943, Gunna
Sigríður sjúkraliði, f.
30.6. 1944, Sveinn
húsasmiður, f. 23.6.
1945, Kristín bóndi, f.
7.7. 1947, Hjörtur vél-
virki f. 11.9. 1949, Sig-
urbjörn rafvirki, f.
6.7.1951, og Bergur, f.
23.7. 1953, d. 15.3.
1958. Systir Sigurðar
samfeðra er Fanney
húsmóðir, f. 10.11.
1931.
Sigurður kvæntist
12.1. 1962 Oddnýju Vilborgu Gísla-
dóttur, f. á Eskifirði 8.5. 1936. For-
eldrar hennar voru Gísli Jónsson, f.
15.7. 1896, d. 30.3. 1960, og Jóna
Ingibjörg Einarsdóttir, f. 11.2.
1907, d. 16.11. 1978. Sigurður og
Oddný stofnuðu heimili sitt á Eski-
firði og bjuggu þar alla tíð. Börn
þeirra eru: 1) Steinunn, f. 30.12.
1961, maki Skúli Ingibergur Birg-
Sigurður Magnússon er látinn 73
ára að aldri, eftir nokkurra mánaða
sjúkdómsbaráttu, af völdum krabba-
meins.
Sæll gæskur hljómar ekki lengur
af vörum Sigurðar Magnússonar
bankamanns á Eskifirði.
Þetta orð „gæskur“ hljómaði yfir-
leitt hjá Sigga er maður hitti hann, en
ég kynntist honum fyrir rúmum 40
árum er ég giftist systur hans Sig-
urborgu Hlíf.
Frá okkar fyrstu kynnum fannst
mér Siggi einstaklega ljúfur og þægi-
legur maður er mátti aldrei vamm
sitt vita í einu eða neinu, hreinn og
beinn, viðræðugóður með afbrigðum.
Sem vottur um góðsemi hans vil ég
minnast hversu einstaklega nærgæt-
inn hann var við dótturson Oddnýjar,
Þórhall, sem fæddist mjög fatlaður
og lést 10 ára að aldri. Siggi bar hann
á höndum sér í bókstaflegri merk-
ingu þess orðs, en þau hjón önnuðust
hann alla tíð, sem sinn eigin son.
Margar minningar brjótast fram
þegar minnst er Sigga, sérstaklega
verður minnistæð dvöl okkar Boggu
með þeim hjónum á Kanarí fyrir
nokkrum árum. Þar kynntist maður
vel hversu gaman hann hafði af að
minnast gamalla tíma frá Hvanneyri,
Eiðum og víðar.
Hann hafði aldrei farið í svona sól-
arlandaferð, til að liggja í sól og gera
helst ekkert nema spjalla og auka
andlegt og líkamlegt atgervi. En
Siggi hafði eftir vikudvöl mikla unun
af að spjalla um lífið og tilveruna og
er þrjár vikur voru liðnar vildi hann
helst lengja dvölina. Svo gott og gam-
an hafði hann af dvölinni og ekki síð-
ur við hjónin af nærveru hans og
Oddnýjar konu hans. Þetta er okkar
gimsteinn í minningunni, dvölin á
Kanarí og samvera við þau hjón.
Snyrtimennska og góðmennska
var ávallt í fyrirrúmi, fallegt heimili
og yndislegar móttöku hjá þeim hjón-
um er þau voru heimsótt fyrir austan.
Það eru svo ótal minningar er
sækja á, að best er að geyma þær í
hugskoti sínu sem perlur, er ekki fell-
ur á meðan menn andann draga.
Siggi, hafðu þökk fyrir allt og allt,
blessuð sé minning góðs drengs.
Jón Kr. Óskarsson.
SIGURÐUR
MAGNÚSSON
Elskulegi sonur minn, faðir okkar, bróðir og
mágur,
ÓLAFUR BJARNASON
frá Hænuvík,
Stekkum 23, Patreksfirði,
andaðist á líknardeild Landspítalans í Kópa-
vogi laugardaginn 3. maí.
Útför hans verður gerð frá Patreksfjarðarkirkju
föstudaginn 9. maí kl. 14.00.
Dagbjörg Una Ólafsdóttir,
Kristinn Ólafsson,
Friðrik Ólafsson,
Sigurjón Bjarnason, Gyða Vigfúsdóttir,
Guðjón Bjarnason, María Ólafsdóttir,
Pálmey Gróa Bjarnadóttir, Sveinn Rögnvaldsson,
Rögnvaldur Bjarnason, Ólafía Karlsdóttir,
Búi Bjarnason.
Hjartkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
JÓN ELLIÐI ÞORSTEINSSON,
Hringbraut 48,
Keflavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja
föstudaginn 2. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Erla F. Sigurbergsdóttir,
Inger Jónsdóttir, Davíð Baldursson,
Oddný I. Jónsdóttir, Birgir Rafnsson,
Bryndís Jónsdóttir, Hilmir Snær Guðnason,
Brynjar Steinn Jónsson, Bylgja Dís Erlingsdóttir
og barnabörn.
Eiginmaður minn, faðir, tengdafaðir, afi og
langafi,
JÓHANNES GARÐAR JÓHANNESSON
harmonikuleikari,
Sogavegi 182,
Reykjavík,
andaðist á Landspítalanum Landakoti mánu-
daginn 5. maí.
Ingveldur Sigurðardóttir,
Áslaug Jóhannesdóttir, Þorfinnur Þórarinsson,
Thelma Jóhannesdóttir, Ólafur Guðnason,
Áslaug Jóhannesdóttir, Böðvar Þorsteinsson,
Ingveldur B. Jóhannesdóttir, Ingi Þórðarson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Innilegar þakkir til allra þeirra er auðsýndu
okkur vináttu og hlýhug við andlát og útför
elskulegrar móður okkar, tengdamóður, systur
og ömmu,
HERDÍSAR GUÐMUNDSDÓTTUR
frá Sæbóli,
Aðalvík.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki D-3,
hjúkrunarheimilinu Sólvangi, Hafnarfirði, fyrir
einstaka umönnun og hlýhug.
Sveinn Þráinn Jóhannesson, Edda M. Hjaltested,
Ingólfur A. Waage, Ingibjörg Finnbogadóttir,
Sigríður Guðmundsdóttir,
Ingveldur Guðmundsdóttir,
Finnbjörn Guðmundsson,
Hanna Guðmundsdóttir, Chris Monrad
og barnabörn.
Ástkær móðir okkar,
PÁLÍNA PÁLSDÓTTIR,
Suðurvíkurvegi 10b,
Vík í Mýrdal,
verður jarðsungin frá Þykkvabæjarklausturs-
kirkju laugardaginn 10. maí kl. 14.
Þeim, sem vilja minnast hennar, er bent á að
láta Þykkvabæjarklausturskirkju njóta þess.
F.h. aðstandenda,
Halldór Eggertsson.
Látinn er í hárri elli
elskulegur móðurbróð-
ir minn, Hákon Einars-
son skipasmíðameist-
ari. Mig langar í
nokkrum orðum að
þakka góð kynni af
honum og konu hans Hönnu sem
staðið hafa lengur en ég man eftir
mér, eða í rúma hálfa öld.
Þegar heimurinn fer að koma til
mín um miðbik sjötta áratugarins í
Smáíbúðarhverfinu í Reykjavík er
hann fámennur og góðmennur í
minningunni og nokkrar persónur
sem taka á sig hálf goðsagnakennd-
an blæ, systkini foreldra minna og
þeirra makar og börn, fólkið okkar,
sem hittist á jólum og afmælum og
alltaf þegar mikið stóð til, mikilvæg-
asta fullorðna fólkið á eftir mömmu
og pabba.
Hákon birtist mér fyrst í minning-
unni ásamt bræðrum sínum syngj-
andi á jólum heima hjá okkur í Mos-
gerði þegar við dönsuðum kringum
tréð. Þetta voru hávaxnir menn og
grannir, dökkir yfirlitum og einstak-
lega fríðir. Og góðir söngmenn. Það
var ekki laust við að það læddist að
mér sá grunur að móðurfólk mitt
væri af annarri þjóð en ég og föð-
urfólkið, rauðbirkið og austfirskt, og
með enga músík. Nína og Trausti,
Hanna og Hákon, Hulda og Doddi,
þessar orðasamstæður vekja enn svo
ljúfar minningar.
Afi og amma bjuggu fyrstu ára-
tugi aldarinnar í Vestmannaeyjum.
Afi gerði út smábáta og sjómennirnir
voru í heimili. Þar fæddust öll börn
HÁKON
EINARSSON
✝ Runólfur HákonEinarsson fædd-
ist í Vestmannaeyj-
um 1. mars 1913.
Hann lést á Landa-
koti hinn 10. apríl
síðastliðinn og var
útför hans gerð í
kyrrþey 16. apríl.
þeirra. Hákon og
mamma með árs milli-
bili 1913 og 1914.
Amma veiktist og Sig-
ríður systir hennar tók
Hákon í fóstur vestur
til Breiðuvíkur í
Rauðasandshreppi.
Þar bjó hún ekkja
ásamt börnum sínum.
Ég er viss um að þar
hefur ekki verið í kot
vísað. Þegar Hákon var
orðinn nokkuð ellimóð-
ur síðustu árin minntist
hann ekki síður Sigríð-
ar sem móður sinnar.
Eftir fermingu fór hann svo til for-
eldra sinna í Eyjum. Skömmu síðar
fluttist fjölskyldan til Reykjavíkur.
Afi hóf að stunda iðn sína, trésmíðar,
og Hákon gerðist nemi í skipasmíð-
um.
Afi Einar var handverksmaður af
Guðs náð, listasmiður jafnt á málm
og tré. Hákon varð eins. Það lék allt í
höndunum á honum og hann var sí-
smíðandi alla ævi, ekki bara í vinnu-
tímanum heldur ekki síður sér til
sálubótar í flestum frístundum.
Enda liggja eftir hann ótal fagrir
gripir, þar sem saman fer fullkominn
samhæfing hugar og handar, þekk-
ing á efniviðnum og eðlislæg smekk-
vísi. Slíkir handverksmenn eru lukk-
unnar pamfílar frá náttúrunnar
hendi því að líklega er ekkert jafn
göfgandi og vegur verksins. Hákon
hafði fleiri eiginleika sem ég tengi
móðurfólki mínu, hann var látlaus í
framkomu og glaðlegur, og hafði af-
skaplega þægilega nærveru. Hákon
stofnaði svo, ásamt tveimur starfs-
bræðrum sínum, fyrirtækið Báta-
naust í Elliðavogi. Þar önnuðust þeir
viðgerðir og viðhald í áratugi á fiski-
bátum við ágætan orðstír. Hákon
hætti að mestu að vinna 1988.
Í myndaalbúmum móður minnar
frá þeim dularfulla tíma áður en hún
hitti pabba og við systkinin lágum
stóreygð yfir í bernsku er fullt af
myndum af ungu fólki, í fjallaferðum
og útilegum, eða kannski syngjandi
við varðeld, eða að gretta sig og láta
einsog asnar. Þar bregður oft fyrir
ungum manni, sem einhver verður
alltaf til að segja um, ja, hann er nú
bara einsog filmstar þessi. Það er
Hákon, gjarnan með pípu í munni.
Þegar líða tekur á albúmin er komin
kona í fang hans. Það er hún Hanna.
Þau höfðu fundið sínar ástarstjörnur
sem dugðu þeim æfina út. Fá pör hef
ég hitt um dagana sem varðveittu
jafn vel glimtið í auga hvors til ann-
ars. Uppfrá því var varla hægt að
nefna nafn annars án þess að nefna
hitt. Hanna og Hákon.
Þau reistu sér fljótlega heimili í
Bústaðahverfi og bjuggu þar alla tíð.
En hjartað í tilverunni var sumarbú-
staðurinn í Kjósinni. Þau fengu þar
lóðarpart í upphafi hjúskapar síns
við lækjarós við Meðalfellsvatn og
kölluðu Bakkasel. Þar smíðaði Há-
kon lítið æfintýrahús og þau rækt-
uðu tré í kring. Á vorin fór Hanna
með krakkana í Kjósina og var framá
haust. Hákon kom um helgar með
rútunni. Í þennan unaðsreit héldu
þau framá elliár og Hákon hélt
áfram að fægja þann gimstein sem
þessi híbýli voru.
Sjálfur á ég afskaplega sterka
bernskuminningu frá bústaðnum.
Þangað fékk ég að fara í mína fyrstu
ferð að heiman átta eða níu ára og
vera í einhverjar vikur. Staðurinn
var sirka eins svipaður paradís og ég
gat ímyndað mér og líf og fjör frá
morgni til kvölds. Það var samt ógn-
vekjandi að hafa ekki mömmu ná-
lægt en Hanna og Hákon dekruðu
við mig og mér finnst einsog þarna
hafi myndast sérstakur þráður milli
okkar sem haldið hefur síðan.
Eftir að ég varð fullorðinn höfum
við hist sjaldnar einsog gengur og ég
bjó lengi erlendis. Aldrei hefur þó
liðið langur tími að við höfum ekki
skipst á kveðjum og hafa þá gjarnan
fylgt gjafir frá þeim.
Fyrir þetta allt vil ég þakka að
leiðarlokum um leið og ég sendi
Hönnu og frændsystkinum mínum
samúðarkveðjur.
Stefán Unnsteinsson.