Morgunblaðið - 20.05.2003, Síða 33

ættarmótinu í Eyjum. Hann vissi að
sú ferð var hans síðasta á æsku-
stöðvarnar.
Hinn 16. maí árið 1964 kvæntist
Jón eftirlifandi eiginkonu sinni,
Dagrúnu Helgu Jóhannsdóttur.
Nærri 39 ára hjónaband þeirra
byggðist á mikilli virðingu og
trausti. Þau kynntust á Laugarvatni
en Jón vann við málarastörf þar um
hríð. Þau byggðu sér fallegt og hlý-
legt heimili, lengst af á Rauðalækn-
um. Þar var oft gestkvæmt og þaðan
fór enginn svangur. Jón og Dagrún
voru samhent hjón og ferðuðust
mikið innanlands meðan börnin voru
ung. Hin síðari ár ferðuðust þau
einnig mikið erlendis og höfðu áform
um að eyða ævikvöldinu enn meira
saman á ferðalögum. Því miður
verða þær ferðir ekki fleiri í þessu
lífi.
Kallið er komið,
komin er nú stundin,
vinaskilnaðar viðkvæm stund.
Vinirnir kveðja
vininn sinn látna,
er sefur hér hinn síðsta blund.
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð
(V. Briem.)
Elsku Dagrún. Undanfarnir mán-
uðir hafa verið okkur öllum gríðar-
lega erfiðir og mikið hefur mætt á
þér. Það er sárt að horfa upp á ást-
vini sína berjast við illvígan sjúkdóm
og standa varnarlaus og ráðþrota.
Kraftur og styrkur Jóns var undra-
verður og kraftur þinn sl. mánuði
hefur einnig verið undraverður.
Missir okkar allra er mikill en missir
þinn langmestur. Í veikindum Jóns
varstu alltaf til staðar daga og nætur
og Jón fékk að dvelja heima til
hinstu stundar, sem var honum og
okkur öllum dýrmætt. Við kveðjum
öll Jón með söknuði og trega. Hans
skarð verður aldrei fyllt en nú er það
okkar allra að geyma góðar minn-
ingar með okkur og takast sameig-
inlega á við framtíðina.
Guð blessi minningu Jóns Karls-
sonar. Far þú í friði. Hafðu þökk fyr-
ir allt og allt.
Jónas Skúlason.
Elsku góði afi okkar. Þú varst
orðinn gamall. Þú varst alltaf góður
við okkur. Þú varst góður við alla,
bæði konur og kalla.
En nú ertu farinn burt, upp í
himnaríki. En í hjörtum okkar verð-
ur þú ætíð, elsku Jón afi okkar.
Kær kveðja.
Skúli Þór, Helga Karólína,
Jón Ásgeir, Dagrún Ósk og
Emilía Sigrún.
Jón greindist með ólæknandi
sjúkdóm fyrir hálfu öðru ári síðan og
er nú erfiðu veikindaskeiði lokið. Jón
fæddist og ólst upp í Vestmanneyj-
um með foreldrum sínum og tveimur
yngri bræðrum, þeim Guðmundi og
Ellert.
Ungur nam hann málaraiðn hjá
Tryggva Ólafssyni og vann við þá
iðn mestan part starfsævi sinnar og
eru ófá hús og íbúðir sem hendur
Jóns hafa farið fínlega um með
pensla sína. Ekki var slegið slöku
við, pásur voru ekki til í hans huga
og áttu verkin að ganga hratt en um
fram allt var unnið af vandvirkni.
Ungur yfirgefur Jón æskustöðv-
arnar og ræður sig í sumarvinnu að
Laugarvatni. Þar er einnig ung
sveitastúlka í vinnu, Dagrún Jó-
hannsdóttir, og felldu þau hugi sam-
an og varð það þeim til gæfu.
Það verður ekki hjá komist að
minnast á Dagrúnu sem var honum
stoð og stytta, sama hvað á bjátaði.
Hlýjan sem frá henni geislaði og var
þá sama hver átti í hlut, alltaf var
jafn gott að koma á Rauðalækinn og
skipti þá tími ekki máli. Fá að fylgj-
ast með þeim hjónum, æðruleysi
þeirra beggja á þessu erfiðleika-
tímabili í lífi þeirra, hefur verið lær-
dómsríkur skóli fyrir mig og von-
andi gert mig að betri manneskju.
Eftir að heilsu Jóns tók að hraka
tókst honum að eiga góðar stundir
með sínum nánustu. Fyrst er að
nefna ættarmótið í Vestmannaeyj-
um í ágústmánuði á síðasta ári. Von-
uðu allir að honum tækist að vera
með. Það hafðist og átti hann þar
góða helgi með Dagrúnu sinni og af-
komendum sínum öllum og skyld-
fólki. Þarna naut Jón sín og gladdist
með börnunum í pysjuleit og var
mættur að morgni er þeim var
sleppt á haf út. Þetta hafði verið
hans leikur í æsku og rifjuðu þeir
bræður upp ýmsar skemmtilegar
sögur þegar allar geymslur voru
fullar af þessum fallega fugli og síð-
an gefið frelsi næsta dag.
Annað stórtilefni í fjölskyldunni
var gifting yngsta sonar hans, Sæ-
þórs, og Írisar. Þrekið var farið að
dvína en Jóni lánaðist að leiða son
sinn upp að altarinu og fannst hon-
um hann hafa unnið stóran sigur.
Og nú síðast 4. maí er fjölskyldan
kom saman á heimili Jóns og Dag-
rúnar til að minnast þess að faðir
hans hefði orðið 100 ára þann dag.
Ég veit að fyrir þetta var Jón þakk-
látur.
Dagrún mín, söknuður þinn er
mestur og sérð þú á eftir elskuleg-
um eiginmanni og félaga. En ég veit
að þú átt gott fólk að sem mun
standa um þig vörð.
Kæri mágur, fyrir hönd fjölskyldu
minnar þakka ég þér allt sem þú
varst okkur.
Sjáumst síðar,
Ásta Þórarinsdóttir.
Góður vinur okkar og mágur minn
Jón Karlsson er fallinn frá allt of
fljótt. Ég kynntist Jóni fyrir hart-
nær fjórum áratugum, þegar hann
og Dagrún systir mín hófu sambúð.
Allar götur síðan hefur verið mikill
samgangur og vinátta á milli okkar
og fjölskyldna okkar sem aldrei hef-
urborið skugga á.
Jón var lærður málari og vann við
iðn sína nánast allan sinn starfsald-
ur. Hann var eftirsóttur starfskraft-
ur, sem engan þarf að undra sem til
hans þekktu, því þar fór saman bæði
mikill dugnaður, kapp og ekki síst
vandvirkni. Það var gott að leita til
hans, bæði með góð ráð og hjálp og
höfum við Erla og okkar fjölskylda
oft notið góðs af því og þökkum við
fyrir það.
Jón hafði mikinn áhuga á lands-
málunum almennt og hafði ákveðnar
skoðanir á hlutunum. Þegar nýaf-
staðnar þingkosningar fóru fram var
heilsu hans mjög farið að hraka, en
með þrautseigju og góðra manna
hjálp, tókst honum að fara á kjör-
stað og kjósa. Þetta var hans hinsta
ferð að heiman og tæpum tveimur
sólarhringum síðar var hann allur.
Þetta lýsir Jóni vel, hann gafst ekk-
ert upp þó mátturinn væri á þrotum
og æðraðist aldrei yfir hlutskipti
sínu þó honum væri löngu orðið ljóst
að hverju stefndi.
Þegar litið er til baka yfir síðustu
ár og áratugi er svo ótalmargt sem
kemur upp í hugann að allt of langt
yrði upp að telja, en allt af hinu
góða.
Jón var gæfumaður í sínu einka-
lífi. Hann átti góða konu, góð börn
og tengdabörn og yndisleg barna-
börn. Þetta er góður hópur sem
hann unni af alhug og var stoltur af,
enda mátti hann vera það.
Heimilið var hans paradís, þar
sem snyrtimennska og reglusemi
fóru saman. Þar mætir manni alltaf
hlýja og gestrisni.
Elsku Dagrún! Ég veit að síðustu
mánuðir hafa verið erfiðir, en þú og
þitt fólk hafið gert kraftaverk að
gera Jóni kleift að dvelja á heimili
ykkar fram á síðasta dag, það hefur
örugglega verið honum mikils virði.
Ég vil að lokum fyrir hönd okkar
Erlu og fjölskyldu okkar, þakka Jóni
áratuga kynni og vináttu.
Við sendum Dagrúnu, börnum
þeirra, tengdabörnum, barnabörn-
um og öðrum ástvinum, innlegar
samúðarkveðjur.
Blessuð sé minning Jóns.
Garðar.
Í lok síðasta sumars komu saman
í Vestmannaeyjum niðjar Guðmund-
ar Magnússonar og Helgu Jónsdótt-
ur frá Goðalandi. Þá voru öll fjögur
börn þeirra látin, en barnabörnin og
fjölskyldur þeirra voru öll mætt, þar
á meðal var Jón málari með sínu
fólki. Við frændurnir og aldursfor-
setarnir í hópnum skemmtum okkur
konunglega sem og allir hinir, hvort
sem var við söguskoðun, pysjuveiði,
sprang í Fjósakletti eða heimatilbú-
in skemmtiatriði.
Ég minnist Jóns frænda míns úr
ferðum mínum á bernskuárunum til
Vestmannaeyja, oft á þjóðhátíðir í
Herjólfsdal, þar sem sérstök hús-
tjöld, sem munu vera hönnuð af
Guðmundi afa okkar, voru reist við
grasgötur með ýmsum nöfnum. Í
einu hústjaldinu voru peyjarnir frá
Reykholti með foreldrum sínum og
var Jón þeirra elstur. Mér þóttu
þessir strákar skemmtilegir, enda
kenndu þeir mér ýmsa leiki sem
landkrabbinn átti ekki að venjast.
Ég minnist þess einnig þegar ég
fór nýgiftur með konu minni til
Vestmannayja, að meðal þeirra sem
gerðu þá ferð ógleymanlega var Jón.
Skoðunarferð um Heimaey endaði
með göngu á Heimaklett sem okkur
fannst mikil áskorun og svaðilför.
Með góðri hjálp Jóns, sem alla tíð
var mikill göngugarpur, komumst
við á toppinn – við hálfskríðandi báð-
ar leiðir en hann öruggur sem á
stofugólfi væri. Myndum frá þessari
ferð höfum við síðan oft hampað með
stolti sem merki um hetjudáðir fyrri
tíma.
Fyrir um fjörutíu árum vann Jón
um skeið við iðn sína á Laugarvatni.
Faðir minn hafði þá með kennara-
starfinu umsjón með símstöð stað-
arins og hafði um sama leyti ráðið
unga og bráðefnilega símamær,
Dagrúnu Helgu. Þau Jón bundust
tryggðaböndum og er víst að það var
mikið gæfuspor í lífi beggja. Mikið
mannkostafólk er frá þeim komið.
Jón var einstaklega vandaður
maður til orðs og æðis og orðlagður
fyrir vandvirkni og mikla fag-
mennsku í sinni iðngrein. Hann var
afar listhneigður söngmaður góður
og ágætur tómstundamálari þótt
hvorugu hafi hann haldið á lofti enda
hæverskan honum eðlislæg.
Við Lára sendum Dagrúnu og
fjölskyldu hennar innilegar samúð-
arkveðjur. Fyrsta skarðið hefur ver-
ið höggvið í annan ættlið niðja heið-
urshjónanna frá Goðalandi. Góður
maður hefur kvatt, sem minnst er
með hlýhug og þakklæti.
Stefán G. Þórarinsson.
Með örfáum orðum langar mig að
skrifa nokkur orð um Jón Karlsson
sem dó á heimili sínu aðfaranótt
mánudagsins 12. maí síðastliðins.
Ég var ekki hár í loftinu þegar ég
fór að venja komur mínar á heimili
Kalla vinar míns, sonar Jóns, fyrst í
kjallarann á Rauðalæk 42, og síðar á
Rauðalæk 40. Þó að ég muni ekki
mikið eftir Jóni frá þeim árunum
man ég hann mjög vel nú frá síðari
tíð. Jón hafði þetta góðlega og afa-
lega útlit. Hann var mjög hæglátur
og hændust strákarnir okkar Klöru
Lísu konunnar minnar alltaf mjög
að honum og þá sérstaklega sá
yngri, og átti hann það til að skríða
upp í fangið á Jóni í afmælum hjá
Kalla og Rannveigu og spyrja hann
spjörunum úr. Hann sagði yfirleitt
ekki mikið, en hlustaði vel, og sagði
skoðun sína þegar hann var aðeins
búinn að velta fyrir sér hlutunum.
Jón hefur alla tíð verið mjög heilsu-
hraustur en fyrir u.þ.b. ári veiktist
hann og hefur það ár verið honum
og fjölskyldu hans erfitt.
Það er mjög bjart yfir minning-
unni um Jón Karlsson og veit ég að
hann er kominn núna á stað þar sem
honum líður vel.
Engum er ljóst, hvaðan lagt var af stað
né hver lestinni miklu ræður.
Við sláumst í förina fyrir það,
jafnt fúsir sem nauðugir bræður!
Og hægt hún fer, en hún færist um set,
þessi fylgd yfir veginn auðan,
kynslóð af kynslóð og fet fyrir fet.
Og ferðinni er heitið í dauðann.
(Tómas Guðmundsson.)
Elsku Dagrún og fjölskylda,
skarð hefur verið höggvið í fjöl-
skylduna, sem er erfitt að fylla upp í.
Megi góður Guð styrkja ykkur öll.
Gísli B. Ívarsson.
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 20. MAÍ 2003 33
Elskuleg eiginkona mín, móðir, tengdamóðir
og amma,
SIGRÍÐUR INGVARSDÓTTIR,
Brekkulæk 1,
Reykjavík,
lést á líknardeild Landspítala Landakoti að
kvöldi föstudagsins 16. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Jón P. Ragnarsson,
Gísli Björgvinsson, Erna Martinsdóttir,
Jón Pétur Gíslason,
Ólöf Erna Gísladóttir.
Ástkær eiginkona mín, móðir, tengdamóðir,
dóttir og amma,
GUÐRÚN MARGRÉT HALLGRÍMSDÓTTIR,
Langholti 14,
Akureyri,
sem lést af slysförum fimmtudaginn 15. maí,
verður jarðsungin frá Glerárkirkju mánudaginn
26. maí kl. 14.
Jónas Bergsteinsson,
Þóra Regína Þórarinsdóttir, Jonathan Kleinman,
Jarþrúður Þórarinsdóttir, Theodór Kristjánsson,
Ninna Margrét Þórarinsdóttir, Ingi Björn Ingason,
Berglind Judith Jónasdóttir, Davíð Rúnar Gunnarsson,
Ómar Valur Jónasson,
Laufey Ólafsdóttir,
Þórarinn Jóhann Theodórsson,
Alexander Kleinman,
Daði Hrannar Davíðsson,
Valgarður Nói Davíðsson
og Þórarinn Kristjánsson.
Eiginmaður minn, faðir okkar, tengdafaðir
og afi,
HILMAR GYLFI GUÐJÓNSSON
múrarameistari,
Hlíðarhjalla 6,
Kópavogi,
lést á Landspítalanum Hringbraut föstudaginn
16. maí.
Útför hans fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 23. maí kl. 13.30.
Þórunn Kristjánsdóttir,
Kristján Hilmarsson, Sesselja M. Matthíasdóttir,
Guðjón Hilmarsson, Hafdís Svavarsdóttir,
Birgir Hilmarsson,
Guðrún Hilmarsdóttir, Hans G. Alfreðsson
og barnabörn.
Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma,
ÁSLAUG SVAVA INGIMUNDARDÓTTIR,
Heiðargerði 29,
lést á Landspítala Landakoti sunnudaginn 18. maí.
Fyrir hönd barnabarna og langömmubarna,
Ásgeir Guðmundsson,
Guðlaug Þórdís Guðmundsdóttir, Magnús Matthíasson,
Jóhanna Elín Guðmundsdóttir,
Guðný Guðmundsdóttir, Hermann Guðmundsson,
Flosi Guðmundsson,
Svavar Guðmundsson.
Elskuleg eiginkona mín, móðir okkar, tengda-
móðir, amma og langamma,
BRYNJA HERMANNSDÓTTIR,
Klapparstíg 1,
Akureyri,
lést á Fjórðungssjúkrahúsinu Akureyri föstu-
daginn 16. maí.
Útför hennar fer fram frá Akureyrarkirkju föstu-
daginn 23. maí kl. 13.30.
Þeir, sem vilja minnast hennar, láti Fjórðungssjúkrahúsið á Akureyri njóta
þess.
Haraldur Ólafsson,
Hermann Haraldsson, Elín Guðmundsdóttir,
Ólafur Örn Haraldsson, Sigríður Björnsdóttir,
Guðrún María Haraldsdóttir, Ólafur Sigurðsson
og ömmubörn.