Morgunblaðið - 20.05.2003, Qupperneq 34

MINNINGAR
34 ÞRIÐJUDAGUR 20. MAÍ 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Arnfríður Gísla-dóttir fæddist í
Reykjavík 24. mars
1932. Hún lést á
Landakotsspítala 11.
maí síðastliðinn.
Foreldrar Arnfríðar
voru Gísli Jónsson,
f. 27.2. 1901, d. 15.3.
1959, járnsmiður og
bifreiðasmíðameist-
ari í Reykjavík, og
kona hans, Guðrún
Magnúsdóttir, f.
22.7. 1895, d. 10.8.
1979, húsmóðir í
Reykjavík. Systkini
Arnfríðar voru Ragnheiður, f.
17.5. 1922, d. 3.7. 1985, húsmóðir
í Reykjavík; Fríða, f. 21.1. 1924,
húsmóðir og hárgreiðslumeistari
í Reykjavík; Magnús Björgvin, f.
19.5. 1925, d. 6.2. 2003, bifreiða-
smiður og starfsmaður hjá VÍS í
Reykjavík; Marín Guðrún, f.
25.9. 1929, d. 23.3. 1994, ræð-
ismaður Íslands á Malaga á
Spáni; Hrafnkell Henry, f. 7.8.
1937, bifreiðasmiður og starfs-
maður hjá VÍS í Reykjavík.
Hinn 11. maí 1957 giftist Arn-
fríður eftirlifandi eiginmanni
sínum, Bjarna Kristbjörnssyni, f.
29.6. 1924, húsamiði í Reykjavík.
Foreldrar hans voru Kristbjörn
Hafliðason, f. 17.10.
1881, d. 8.11. 1968,
bóndi á Birnustöð-
um í Skeiðahreppi,
og eiginkona hans,
Valgerður Jónsdótt-
ir, f. 2.2. 1892, d.
15.6. 1957. Börn
Arnfríðar og Bjarna
eru Guðrún Inga, f.
10.3. 1954; Gísli, f.
16.11. 1956; Krist-
björn, f. 16.11.
1957, eiginkona
hans er Steinunn
Björg Jónsdóttir,
sonur þeirra er Ey-
þór Kolbeinn; Valgerður, f.
25.11. 1958, eiginmaður hennar
er Óskar Garðar Hallgrímsson,
dætur þeirra eru Auður Ósk og
Eyrún Arna. Valgerður á Bjarna
Helga Þorsteinsson af fyrra
hjónabandi.
Arnfríður ólst upp í Reykja-
vík. Hún starfaði fyrst við af-
greiðslustörf og í Lyfjaverslun
ríkisins og frá árinu 1972 starf-
aði hún sem dagmóðir.
Arnfríður bjó allan sinn bú-
skap í Reykjavík, lengst af í
Efstasundi 15.
Útför Arnfríðar fer fram frá
Áskirkju í dag og hefst athöfnin
klukkan 13.30.
Lítill drengur lófa strýkur
létt um vota móðurkinn,
augun spyrja eins og myrkvuð
ótta og grun í fyrsta sinn:
Hvar er amma, hvar er amma,
hún sem gaf mér brosið sitt
yndislega og alltaf skildi
ófullkomna hjalið mitt.
Lítill sveinn á leyndardómum
lífs og dauða kann ei skil,
hann vill bara eins og áður
ömmu sinnar komast til,
hann vill fá að hjúfra sig að
hennar brjósti sætt og rótt.
Amma er dáin, amma finnur
augasteininn sinn í nótt.
Lítill drengur leggst á koddann
lokar sinni þreyttu brá
uns í draumi er hann staddur
ömmu sinni góðu hjá.
Amma brosir, amma kyssir
undurblítt á kollinn hans.
Breiðist ást af öðrum heimi
yfir beð hins litla manns.
(Jóhannes úr Kötlum.)
Elsku amma mín, ég þakka þér all-
ar góðu stundirnar sem við áttum
saman og hafa gert mig svo ríkan.
Ég veit líka að nú ertu með englum
guðs úr himnaríki að passa mig um
alla eilífð.
Kolbeinn.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Þýð. S. Egilsson.)
Nú hefur hún Dedda mín kvatt
þennan heim. Megi Guð gefa henni
gott skjól í nýjum heimkynnum. Oft
sátum við Dedda saman við eldhús-
borðið og spjölluðum saman. Hún var
mjög dugleg við að miðla kunnáttu
sinni í eldhúsinu til mín, það var sama
hvar mann bar niður, alltaf var þekk-
ingin á reiðum höndum. Það birti
ávallt yfir svip hennar þegar talið
barst að æskunni. Hún átti margar
góðar minningar frá æskuheimilinu
sínu, Frakkastíg 12. Það var greini-
legt að Dedda hafði verið mikil
pabbastelpa því að minningar hennar
voru svo margar og fallegar um hann.
Á sínum yngri árum var Dedda í sveit
á Vorsabæ í Skeiðahreppi. Þar naut
hún góðs atlætis og ástúðar. Þar
kynntist hún Bjarna Kristbjörnssyni
frá Birnustöðum sem síðar varð eig-
inmaður hennar. Þau bjuggu allan
sinn búskap í Reykjavík, lengst af
eða frá ársbyrjun 1962 í Efstasundi
15. Heimili þeirra bar þess merki að
þar bjó mikill kvenkostur, allt var svo
skipulagt, hreint og heimilislegt.
Deddu féll aldrei verk úr hendi,
kraftur hennar, dugnaður og vinnu-
semi voru langt umfram það sem
venjulegt er.
Hún var mjög félagslynd og ávallt
var mikill gestagangur hjá þeim
hjónum. Dedda var mjög dugleg að
halda stórar veislur og halda fólkinu
sínu saman. Hún naut þess að hafa
okkur öll í kringum sig.
Þau hjónin höfðu gaman af að taka
í spil og að ferðast um landið og
þekktu þau landið sitt mjög vel. Það
kom enginn í Efstasund án þess að fá
kaffisopa og heimabakað bakkelsi.
Dedda rak lengstum stórt heimili
ásamt því að vera dagmamma. Þótt
hún væri hætt fyrir nokkrum árum
að passa börn héldu mæður sumra
barnanna tryggð við hana og héldu
áfram að koma í heimsókn til hennar
þannig að hún gat fylgst áfram með
börnunum.
Dedda var ávallt reiðubúin að
hjálpa sínu fólki og vann allt fljótt og
vel af hendi.
Guð blessi þig.
Far þú í friði,
friður Guðs þig blessi,
hafðu þökk fyrir allt og allt.
(V. Briem.)
Steinunn.
Mig langar með fáeinum orðum að
minnast Arnfríðar Gísladóttur sem
lést 71 árs gömul á öldrunar-
lækningadeildinni á Landakoti að
morgni 11. maí sl.
Deddu, eins og við kölluðum hana
alltaf, hitti ég fyrst í október 1972
þegar ég var að leita að dagfóstri fyr-
ir dóttur mína, Ástu, sem þá var að
verða fjögurra mánaða gömul. Það
var hráslagalegt þetta októberkvöld
og notalegt að koma inn í hlýjuna í
Efstasundi 15 þar sem umhverfið bar
þess merki að þar bjó stór fjölskylda
og heimilið einstaklega hlýlegt og
myndarlegt. Minnisstætt er mér þeg-
ar ég leit inn í eldhúsið, þar sem lagt
hafði verið á kvöldverðarborðið með
fallegum diskamottum, og hugsaði:
Svona vil ég hafa það.
Dedda tók á móti okkur og Ásta,
sem var kjökrandi, hætti um leið og
hún var komin í fang hennar. Síðan
kom eiginmaðurinn Bjarni og svo
bættust í hópinn systkinin, Guðrún
Inga, Gísli, Kristbjörn og Valgerður,
ennfremur var á heimilinu bróðir
Bjarna og allir vildu sjá þessa litlu
telpu sem komin var í heimsókn. Í
mínum huga var engin spurning, ég
þurfti ekki að skoða fleiri staði, þarna
vildi ég hafa barnið mitt.
Ásta var fyrsta barnið í dagfóstri
hjá Deddu, en þau urðu mörg börnin
sem hún fóstraði og hafa haldið
tryggð við hana, bæði mæður og
börn.
Það var dýrmætt og ómetanlegt
fyrir mig og okkur Ástu að eiga
Deddu að, því að hún var sú sem
hjálpaði mér þegar mest reið á og
Ásta gat alltaf treyst á. Hún var
„Dedda mamma“ og ég þá „Sigrún
móðir mín“.
Fjölskyldan í Efstasundi varð fjöl-
skylda Ástu og systkinin tóku henni
eins og litlu systur.
Dedda var einstök kona, sterkur
persónuleiki, ákveðin og föst fyrir, en
heil og hreinskilin. Hún var lagleg
kona, hafði og hlýtt og fallegt bros,
sem var bæði glettnislegt og gat á
stundum verið dálítið stríðnislegt.
Það sem einkenndi Deddu var um-
hyggja fyrir vinum og vandamönn-
um, hún var allaf reiðubúin að veita
aðstoð, hvort sem það var að skjótast
austur á Skeið og sinna öldruðum
ættingjum fjölskyldunnar eða hlaupa
undir bagga á einn eða annan hátt,
alltaf var hægt að treysta á Deddu.
Bæði Dedda og Bjarni höfðu ein-
stakt lag á börnum og áttu auðvelt
með að laða þau til sín.
Varðandi alla meiri háttar atburði í
litlu fjölskyldunni okkar var Dedda
með í ráðum, bakaði piparkökuhúsin
fyrir afmælið og kransakökurnar fyr-
ir ferminguna og stúdentsveisluna.
Við töluðum um dóttur okkar, sem
við höfðum báðar alið upp, og vorum
sammála um að vel hefði til tekist.
Þegar Ásta fór til Bretlands í leik-
listarnám og síðar að starfa sem leik-
kona fylgdist Dedda vel með henni og
var stolt af „stelpunni sinni“ .
Ótal minningar koma upp í huga
minn frá öllum fjölskylduboðunum í
Efstasundi og þakklæti fyrir að fá að
kynnast þessari einstöku fjölskyldu
og ættmennum þeirra.
Síðustu árin hafði sjúkdómur
Deddu mikil áhrif á líf hennar og fjöl-
skyldunnar. Hún naut einstakrar
umhyggju Bjarna eiginmanns síns og
barnanna.
Á kveðjustund voru þau öll saman
komin, Bjarni, börnin og „dóttir okk-
ar“, eins og Dedda hafði sagt við mig,
náði að koma heim og kveðja hana.
Nú hefur Dedda kvatt. Eftir situr
söknuðurinn en jafnframt svo ótal-
margar dýrmætar minningar og
þakklæti fyrir allt það sem hún gaf
okkur Ástu.
Kæri Bjarni, þið systkinin og fjöl-
skyldur ykkar, mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Sigrún Karlsdóttir.
Það er svo sárt að þurfa að kveðja
þig svona fljótt, elsku Dedda mín. Ég
er svo nýbúin að koma í heimsókn til
þín. Þú varst svo glöð að sjá okkur
systkinin. Það var svo margt sem við
spjölluðum um, enda langur tími lið-
inn frá síðustu heimsókn.
Þú varst heimsins besta dag-
mamma og sú eina sem passaðir okk-
ur öll systkinin.
Ég skil það vel að mamma hafi val-
ið þig. Þú varst bara svo einstök.
Tókst á móti okkur á morgnana með
faðmlagi sem dugði okkur yfir allan
daginn. Þú hafðir líka svo skemmti-
lega tækni á okkur, áttir sérstaka
ævintýramyndadiska sem við borð-
uðum af og alltaf var klárað af diskn-
um svo ævintýramyndin kæmi í ljós.
Á endanum var þetta orðin keppni
sem byggðist á því hver fengi fallega
kisudiskinn.
Svo vökvaðir þú okkur þegar við
komum grútskítug inn úr sandkassa-
leiknum. Þú passaðir mig í heil fjögur
ár eða alveg þangað til að ég varð að
fara í skóla.
En ég hætti nú ekki alveg að koma,
því ég notaði hvert einasta tækifæri
til að heimasækja þig og Bjarna. Allt-
af þegar var frí í skólanum var ákveð-
ið að fara í heimsókn til þín.
Ég kveð þig, elsku Dedda mín,
með söknuði. Ég geymi í hjarta mínu
allar þær minningar sem ég á um
yndislega konu sem kenndi mér svo
margt.
Elsku Bjarni, Guðrún Inga, Gísli,
Kristbjörn, Valgerður og fjölskyldur,
ég bið Guð að leiða ykkur í gegnum
sorg og söknuð.
Margrét Rún.
ARNFRÍÐUR
GÍSLADÓTTIR
Ástkær faðir okkar,
PÉTUR AÐALSTEINSSON
frá Stóru-Borg,
lést föstudaginn 9. maí.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Aðalbjörg Pétursdóttir,
Björn Leví Pétursson,
Haraldur Borgar Pétursson,
Vilhjálmur Pétursson.
Okkar ástkæri faðir, tengdafaðir og afi,
ALBERT E. GOLDSTEIN,
Miami,
Flórída,
lést á heimili sínu sunnudaginn 18. maí.
Guðmundur Albertsson Goldstein, Sigríður Ólafsson,
Sara Alexandra,
Dagbjört Rósa,
Kristína Maxine.
Ástkær eiginkona mín,
ÞRÚÐUR GUÐRÚN ÓSKARSDÓTTIR,
Krummahólum 10,
Reykjavík,
er látin.
Gunnlaugur Hannesson.
Bróðir okkar,
HALLDÓR G. STEINSSON,
Austurbrún 2,
Reykjavík,
lést á öldrunardeild Landspítalans Fossvogi
sunnudaginn 18. maí sl.
Herdís Steinsdóttir,
Fjóla Steinsdóttir Mileris.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi,
bróðir og mágur,
NJÖRÐUR H. SNÆHÓLM
fyrrv. yfirrannsóknarlögregluþjónn,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð að kvöldi
sunnudagsins 18. maí.
Jarðarförin auglýst síðar.
Harald Snæhólm, Þórunn Hafstein,
Vera Snæhólm, Elías R. Gissurarson,
Jón Kristinn Snæhólm, Oddný Halldórsdóttir,
Njörður I. Snæhólm, Íris Mjöll Gylfadóttir,
Magnhild Gylfadóttir, Brent Dunnett,
Vera Ósk Gylfadóttir, Paul Evans,
langafabörn, systkin og mágkona.
Ástkær sambýlismaður, faðir, tengdafaðir, afi
og langafi,
GYLFI JÓHANNSSON,
Helgamagrastræti 53,
Akureyri,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Akureyri
sunnudaginn 18. maí, verður jarðsunginn frá
Ólafsfjarðarkirkju föstudaginn 23. maí kl. 14.
Erna Tuliníus,
Kristinn Sigurður Gylfason, Fanney Jónsdóttir,
Stefán Veigar Gylfason, Guðrún E. Árnadóttir,
Steinunn Sólveig Gylfadóttir, Svavar Marinósson,
Rut Gylfadóttir, Víðir Bergþór Björnsson,
Alda Agnes Gylfadóttir, Bergþór Gunnlaugsson,
barnabörn og barnabarnabörn.