Morgunblaðið - 24.09.2003, Blaðsíða 33

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. SEPTEMBER 2003 33
Elsku amma mín er
látin. Minningarnar
hafa streymt upp í hug-
ann síðustu daga. Kær-
ar minningar frá Sól-
bakka þar sem amma og afi bjuggu
lengst af. Allar næturnar sem ég
fékk að sofa milli afa og ömmu í
græna svefnsófanum, drekka dísætt
kakó og borða ristað brauð með
rosalega miklu smjöri á morgnana
eða vanillubúðing með appelsínusaft
á kvöldin. Sitja við litla eldhúsborðið
við gluggann, bank bank, færi stól-
inn og afi kemur upp um hlerann á
gólfinu úr kjallaranum; kjallaranum
sem mörgum fannst anga af fúkka-
lykt en ég elskaði þessa lykt og fór
stundum niður bara í þeim tilgangi
til að finna lyktina. Þetta eru örfáar
af svo mörgum æskuminningum sem
mér þykir svo vænt um.
Mér finnst amma mín hafa verið
sérstaklega dugleg kona, hún eign-
aðist sjö börn og ól þau öll upp í
þessu litla húsi. Hún fæddi þau og
klæddi og þá á ég við að þar gengu
allir í heimasaumuðu, enda var
amma mjög flink saumakona. Ég
man líka eftir mörgum fallegum flík-
um sem hún saumaði á okkur syst-
urnar.
Amma var líka gangandi sönnun
þess að krem og aðrar snyrtivörur
gera eflaust ekki neitt gagn. Hún var
með ótrúlega slétta og fína húð þrátt
fyrir að vera orðin 82 ára. Hún mál-
aði sig aldrei, setti aðeins einstaka
sinnum á sig varalit, þreif húðina
eingöngu með vatni og notaði engin
„undra“ andlitskrem.
Eftir því sem árin liðu hélst sam-
band okkar ömmu alltaf mjög náið
og fannst mér alltaf mjög notalegt að
koma heim til hennar og afa á Sól-
bakkann eða í Bakkavörina þar sem
þau bjuggu í seinni tíð.
Ég og amma gátum talað um allt
og ekkert og hún hafði mikinn húm-
or. Henni fannst ég alltaf svolítið
fyndin og eru þau mörg hlátursköst-
in sem hún og afi fengu þegar ég var
að segja þeim frá einhverju.
Þegar amma veiktist fyrst fyrir
tæpum fjórum árum var það mikið
áfall og ekki síst fyrir ömmu sjálfa
þar sem hún missti málið. Það kom
ekki til baka nema að litlu leyti og
pirraði það ömmu óskaplega mikið
enda getur hver sem er ímyndað sér
hversu sárt það hlýtur að vera að
missa eiginleikann til að tjá sig. Þeg-
ar hún veiktist svo aftur tæpum
þremur vikum fyrir andlát sitt vissi
ég að amma var búin að fá nóg. Mað-
ur fann fyrir ákveðnum létti að hún
skyldi fá hvíldina. Þótt það sé rosa-
lega sárt og söknuðurinn mikill veit
ég að það var eins og amma vildi hafa
það. Mér þótti afar vænt um hana
ömmu mína og ég er svo glöð að hafa
getað fylgt henni nánast alla leið.
Síðasta skiptið sem ég sá hana fékk
ég tækifæri til að segja það sem mér
bjó í hjarta og hún hélt mér svo þétt-
ingsfast þrátt fyrir að hún væri orðin
svo máttfarin og ég er viss um að það
var hennar leið til að segja mér
hversu vænt henni þætti um mig
Ég mun geyma allar fallegu minn-
ingarnar um hana í hjarta mínu og
halda þeim lifandi fyrir Rakel dóttur
mína.
Elsku afi, mamma og aðrir ástvin-
ir, hugur minn er hjá ykkur.
Blessuð sé minning þín, elsku
amma.
Þín
Inga.
Minningar um ömmu tengjast
flestar Sólbakka. Maður valsaði þar
út og inn, útidyrnar aldrei læstar,
ELSA S.
MELSTED
✝ Elsa S. Melstedfæddist í Reykja-
vík 22. nóvember
1920. Hún lést á
dvalar- og hjúkrun-
arheimilinu Grund
11. september síðast-
liðinn og var útför
hennar gerð frá Nes-
kirkju 23. septem-
ber.
allir voru velkomnir og
stöðugur erill í kring-
um stóra fjölskyldu. Í
litla húsinu var allt á
sínum stað, hlutir, mat-
artímar og amma. Hún
stjórnaði heimilinu
styrkri hendi og vildi
allt fyrir mann gera.
Það virtist sjálfsagður
hlutur að hún væri allt-
af til staðar. Ef komið
var að læstum dyrum á
Sólbakka varð maður
hálfundrandi.
Þegar ég fullorðnað-
ist gerði ég mér betur
grein fyrir ósérhlífni, vinnusemi og
þjónustulund ömmu. Líf hennar
snerist um heimilið og fjölskylduna
og ég hugsa oft til þess hve naumur
frítími hennar var. Að sama skapi
dáist ég að því hvernig hún þrátt fyr-
ir annríkið lagði alúð við sjálfa sig.
Amma var alltaf með á hreinu hvað
væri „móðins“ og óaðfinnanlega til
fara. Enda var hún lærð saumakona
með gott auga fyrir litum og form-
um. Á heimilinu var öllu haganlega
fyrir komið og amma hannaði inn-
réttingu utan um saumaskapinn
löngu áður en tímarit fóru að fjalla
um góðar lausnir fyrir lítil rými.
Amma var umhyggjusöm, smekk-
vís, greiðvikin og dugleg. Veikindi
settu henni þrengri skorður síðustu
árin en þrátt fyrir það bar hún hag
fjölskyldunnar alltaf fyrir brjósti,
sérstaklega yngstu fjölskyldumeð-
limanna. Hún leyndi ekki skoðunum
sínum á barnauppeldi en þær voru í
raun einfaldar: Börnin voru ávallt í
fyrsta sæti.
Með það í huga kveð ég þig, elsku
besta amma mín. Sjálf naut ég ríku-
lega af umhyggju þinni og ástúð. Því
mun ég aldrei gleyma.
Þín
Elsa.
Elsu Melsted kynntist ég á sjö-
unda aldursárinu er vinátta tókst
með mér og tveimur sonum hennar.
Ég varð þess fljótt áskynja að þar
fór kærleiksrík móðir, eiginkona og
amma. Að ala upp sjö mannvænleg
börn í 60 fermetrum á Sólbakka,
styðja eiginmann sinn sem vann
langan vinnudag, sinna öllu kvabbi
og láta öllum líða vel og geta jafn-
framt sinnt saumum og skátastarfi
er nokkuð sem ekki yrði leikið eftir
nú til dags.
Elsa var sú manngerðin sem lítið
talaði um það sem fyrir lá en innti
þeim mun meira af hendi, boðin og
búin til að rétta hjálparhönd sínum
nánustu og þeirra vinum. Elsa mátti
ekki vita til þess að nokkurri mann-
eskju liði illa eða skorti eitthvað. Þá
komu í ríkum mæli í ljós þeir kostir
sem henni höfðu verið gefnir svo og
þau góðu gildi sem hún kynntist í
starfi á vegum skátahreyfingarinnar
sem hún sinnti alla tíð.
Á Sólbakka var gott að koma, allt í
föstum skorðum og maður gat ætíð
vitað fyrir víst þegar gengið var úr
skólanum með Páli syni hennar,
hvað væri í matinn. Jú, matseðill vik-
unnar var alltaf sá sami. Umhyggjan
fyrir öðrum var einnig sú sama og
rénaði síst með aldrinum.
Elsa mín, nú er komið að leiðar-
lokum. Mér verður minnisstæð sú
elska og hlýja sem af þér stafaði og
vil þakka fyrir þá ræktarsemi sem
þú sýndir mér þegar heimili ykkar
hjóna stóð mér jafnan opið þegar
eitthvað bjátaði á. Kær eiginkona,
móðir, tengdamóðir, amma og skáti
er kvödd. Hafðu þökk fyrir allt og
allt og ég veit fyrir víst að þú hvílir í
friði.
Ég vil að lokum votta þér, Páll
minn, börnum ykkar, fjölskyldum og
öðrum aðstandendum mína hjartans
samúð.
Baldur Bóbó Frederiksen.
Elsa er „farin heim“, eins og við
skátar segjum.
Elsa gekk ung í Kvenskátafélag
Reykjavíkur og starfaði þennan
hefðbundna skátaferil. Eftir breyt-
ingar á skátafélögunum var stofnað
félag eldri kvenskáta. Gekk Elsa í
það.
Markmið félagsins var að styðja
skátafélögin fjárhagslega. Haldinn
var basar árlega og ágóðinn látinn
renna til skátastarfsins í Reykjavík.
Þar komu hæfileikar Elsu vel fram,
en hún var sérstaklega vel að sér í
saumaskap og lá ekki á liði sínu.
Eldri kvenskátar eru að týna töl-
unni, margar „farnar heim“. Ennþá
höldum við hópinn, en það skarð sem
myndast við fráfall Elsu er mikið.
Það er aldrei hægt að gleyma því, sem
skátalífið gaf,
þar er glóð, sem lýsir innst í okkar sál.
Af minningum sem geymast, er því nóg að
taka af,
fyrr en varir er tendrað skátabál.
Þá, mörg undurfögur kvöld
þar sem gleðin fór með völd,
þar sem vinahópur tengdi vinabönd
þar sem friður ríkti og fögnuður
við eldsins undra yl
þar var dýrlegt að vera bara til.
(Hrefna Tynes.)
Innilegustu samúðarkveðjur til
fjölskyldunnar. Fyrir hönd okkar í
félagi eldri kvenskáta.
Guðbjörg Jónsdóttir,
Soffía Stefánsdóttir.
Þú varst og ert og verður
mér,
vinur elskulegi,
allt sem best og blíðast er
á björtum ævidegi.
GUÐJÓN BALDUR
VALDIMARSSON
✝ Guðjón BaldurValdimarsson
fæddist á Læk í
Hraungerðishreppi í
Árnessýslu 9. janúar
1936. Hann lést á
Heilbrigðisstofnun-
inni á Selfossi 12.
september síðastlið-
inn og var útför hans
gerð frá Selfoss-
kirkju 20. septem-
ber.
Ég vildi líka, vinur minn,
vera ljós á þinni braut,
leggja hönd í lófa þinn
og líða með þér hverja
þraut.
Von er sárt ég sakni þín,
er sætið lít ég auða,
þú sem eina ástin mín
ert í lífi og dauða.
Sumarblærinn blíði,
hann ber til þín inn
frá mér kærustu kveðju
og koss á vanga þinn.
(Guðrún Jóhannsdóttir
frá Brautarholti.)
Þín elskandi eiginkona
Vilborg.
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn
einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar
skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17
dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er
hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að
það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki
stuttnefni undir greinunum.
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
KRISTÍN SIGURBJÖRNSDÓTTIR,
Ásgarði,
Húsavík,
sem andaðist föstudaginn 19. september,
verður jarðsungin frá Húsavíkurkirkju laugar-
daginn 27. september kl. 14.00.
Helgi Árnason, Jóna Kristjánsdóttir,
Kristbjörn Þór Árnason, Birna Sigurbjörnsdóttir,
Áslaug Árnadóttir, Pétur Lúðvík Marteinsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Hjartkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
EDITH GERHARDT ÁSMUNDSSON,
Reynimel 76,
Reykjavík,
sem andaðist á heimili sínu fimmtudaginn
11. september, verður jarðsungin frá Grafar-
vogskirkju föstudaginn 26. september
kl. 13.30.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en þeim, sem vildu minnast
hennar, er bent á kvennadeild Slysavarnafélags Íslands.
Þórunn K. Arnardóttir, Ásgeir Jóhannsson,
Ásdís E. Arnardóttir,
Erna Arnardóttir, Gunnar Þór Jakobsen,
Anna María Arnardóttir, Hermóður Gestsson,
Páll Ingólfur Arnarson, Halldóra Ingadóttir,
Guðjón Pétur Arnarson, Svava Bjarnadóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elskulegi eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og langafi,
KRISTINN FRIÐBJÖRN ÁSGEIRSSON
(Dengsi),
Hringbraut 128C,
Keflavík,
áður til heimilis á Ísafirði,
lést á Heilbrigðisstofnun Suðurnesja sunnu-
daginn 21. september.
Minningarathöfn verður í Kelfavíkurkirkju fimmtudaginn 25. september
kl. 11.00.
Lína Þóra Gestsdóttir,
Páll Þór Kristinsson, Ólafía Halldórsdóttir,
Ásgeir Haraldur Kristinsson, Julie Kristinsson,
Ingibjörg Lára Kristinsdóttir, Per Kristinsson,
Ásta Guðríður Kristinsdóttir, Friðbert Jón Kristjánsson,
Kristinn Þór Kristinsson, Hafrún Ebba Gestsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.
Ástkær móðir mín, dóttir, stjúpdóttir og systir,
SIGÞRÚÐUR ALBERTSDÓTTIR,
lést í Kaupmannahöfn sunnudaginn 7. septem-
ber.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Þökkum auðsýnda samúð.
Kjartan Óttarsson,
Oddrún Sigurðardóttir,
Albert Ólafsson, Ragnhildur Einarsdóttir
og systkini.
Elskulegur sonur okkar, bróðir, mágur, barna-
barn og frændi,
ÍVAR GUÐJÓNSSON,
Klapparbraut 14,
Garði,
verður jarðsunginn frá Keflavíkurkirkju föstu-
daginn 26. september kl. 14.00.
Blóm og kransar vinsamlegast afþakkaðir, en
þeim, sem vilja minnast hans, er bent á björgunarsveitina Ægi í Garði.
Erla Elísdóttir, Guðjón Ívarsson,
Heiða Björk Guðjónsdóttir, Carl Jóhann Gränz,
Elísabet Guðjónsdóttir,
Úrsúla María Guðjónsdóttir,
Ívar Magnússon, Ursula Magnússon,
Ásdís Elva Gränz.