Morgunblaðið - 28.09.2003, Blaðsíða 39
MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 28. SEPTEMBER 2003 39
Hugheilar þakkir sendum við öllum þeim, sem
sýndu okkur samúð og vinarhug við andlát og
útför eiginkonu minnar, móður okkar, tengda-
móður og ömmu,
FRIÐMEYJAR BENEDIKTSDÓTTUR
frá Erpsstöðum,
Háaleitisbraut 123,
Reykjavík.
Guðmundur F. Jónsson,
Ísleifur H. Guðmundsson,
Jón Guðmundsson, Renate Gudmundsson,
Gunnar B. Guðmundsson,
Guðmundur Chr. Jónsson,
Juliane Gudmundsson.
Hjartans þakkir fyrir auðsýnda samúð og
vinarhug við andlát og útför elskulegrar
móður okkar, ömmu og systur,
RÖGNU STEFANÍU FINNBOGADÓTTUR
frá Látrum
í Aðalvík.
Sigrún Halldórsdóttir,
Inga Rut Pétursdóttir,
Þórður Pétursson,
Júlíus Ragnar Pétursson,
Karitas Finnbogadóttir,
Kjartan Finnbogason,
Þóra (Lilla) Finnbogadóttir.
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, tengda-
faðir, afi og tengdasonur,
ÓLAFUR BJÖRGVIN GUÐMUNDSSON,
Hafnarstræti 9,
Akureyri,
varð bráðkvaddur þriðjudaginn 23. september.
Útför hans fer fram frá Akureyrarkirkju þriðju-
daginn 30. september kl. 13.30.
Ragnheiður Antonsdóttir,
Björgvin Ólafsson, Karólína Baldvinsdóttir,
Jóhanna Sigurbjörg Ólafsdóttir,
Anton Ólafsson,
Þorri og Sunna,
Ragnheiður Árnadóttir, Anton Finnsson.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, sonur, afi og bróðir,
PÉTUR INGI SCHWEITZ ÁGÚSTSSON,
Deildarási 9,
Reykjavík,
verður jarðsungin frá Árbæjarkirkju þriðju-
daginn 30. september kl. 13.30.
Blóm vinsamlegast afþökkuð, en þeim, sem
vilja minnast hans, er bent á heimahlynningu Krabbameinsfélagsins.
Guðrún Steingrímsdóttir,
Arnheiður Schweitz Pétursdóttir,
Anna Kristín Pétursdóttir, Ragnar Ólafur Ragnarsson,
Inger Birta Pétursdóttir,
Inger Birthe Gíslason, Ágúst Gíslason,
Berglind Ragnarsdóttir
og systkini.
okkar sá sem við söknum mest.
Til moldar oss vígði hið mikla vald,
hvert mannslíf, sem jörðin elur.
Sem hafsjór, er rís með fald við fald
þau falla, en Guð þau telur,
því heiðloftið sjálft er huliðstjald,
sem hæðanna dýrð oss felur.
En ástin er björt sem barnsins trú,
hún blikar í ljóssins geimi,
og fjarlægð og nálægð, fyrr og nú,
oss finnst þar í eining streymi.
Frá heli til lífs hún byggir brú
og bindur oss öðrum heimi.
Af eilífðar ljósi bjarma ber,
sem brautina þungu greiðir.
Vort líf, sem svo stutt og stopult er,
það stefnir á æðri leiðir.
Og upphiminn fegri’ en auga sér
mót öllum oss faðminn breiðir.
(Einar Ben.)
Helga Bryndís Magnúsdóttir.
Okkur Kiwanisfélögum í Vest-
mannaeyjum og reyndar bæjarbú-
um öllum brá illilega er fréttir bár-
ust af því, að einn af okkar
traustustu og bestu félögum væri
fallinn frá langt um aldur fram.
Elías Baldvinsson – Addi Bald,
var einn af stofnfélögum Kiwanis-
klúbbsins Helgafells árið 1967 og
hafði í sínu langa og farsæla starfi
fyrir hreyfinguna gegnt fjölmörgum
trúnaðarstörfum. Hann var forseti
Helgafells 1990–1991 og alla tíð
meðal duglegustu og starfsfúsustu
félaga, hvort heldur var í alvarlegri
verkefnum eða félagsstarfi á léttari
nótunum. Addi var ákaflega þægi-
legur í samstarfi, hugmyndaríkur og
áræðinn. Hann hafði sérlega gott
lag á að gera starfið skemmtilegt og
líflegt, ekki síst þegar við fengum að
njóta hinnar einstöku frásagnargáfu
er honum var í blóð borin.
Klúbburinn okkar hefur lagt sig
eftir því undanfarin ár að laða til sín
unga menn og gengið það nokkuð
vel. Addi Bald átti þar oftar en ekki
hlut að máli, hvort sem um var að
ræða tengda eða ótengda, en það
lýsir honum ef til vill best, að fólk á
öllum aldri sóttist gjarnan eftir ná-
vist hans jafnt í starfi sem í leik.
Hann átti stóra og samhenta fjöl-
skyldu, sem gjarnan tók virkan þátt
í starfi okkar Helgafellsfélaga og
um leið og við kveðjum góðan félaga
og vin, þá sendum við þeim öllum,
Höllu Guðmundsdóttur eiginkonu
hans og sálufélaga, börnum þeirra,
tengdabörnum og öðrum ættmenn-
um, okkar innilegustu samúðar-
kveðjur.
Helgafellsfélagar.
Hollráð og víðáttan var hans
valdasvæði, því endalaust gat Addi
Bald velt fyrir sér hlutum og komist
að niðurstöðu út frá allt öðrum for-
sendum en gengur og gerist. Í þeim
efnum batt hann ekki baggana sömu
hnútum og samferðamennirnir, en
þó var hann fyrst og fremst einn af
hópnum, alltaf glaðlyndur og grand-
var í senn, alltaf með hinn góða og
húmoriska tón lífsgleðinnar, alltaf
sólargeisli þar sem menn komu
saman. Elías Baldvinsson var fjöl-
fróður og átti ákaflega gott með að
miðla af reynslu sinni.Hann var
hrókur alls fagnaðar á mannamót-
um ef hann vildi, en hann kunni líka
þá vandsmíðuðu list að halda sig til
hlés. Í honum bjó mikil orka sem
hann fór vel með þótt stundum ryki
hann upp eins og sagt er um veðrið.
Hann hafði brjóstvit sem kunni að
úthugsa og líklega hefur það orðið
honum og áhöfn Bergs VE til bjarg-
ar þegar báturinn sökk við Snæ-
fellsnes 1964. Menn gátu ekki losað
björgunarbátinn, en með einhverj-
um ofurmannlegum hætti gat Addi
Bald það og allir björguðust. Það
slys sigldi fullum ljósum til himins.
Addi Bald lagði víða hönd á plóg-
inn í starfi og leik, því hann var svo
ráðagóður og hann var einn þeirra
sem gengu út frá því að það væri
alltaf til ein leið enn. Gott lítið dæmi
er frábært uppátæki hans og nokk-
urra félaga að taka upp á geisladisk
vel valin sönglög. Þeir kalla sig Six-
pensarana og til vara Brælubellina
og lögin þeirra sex eru beint frá
hjartanu eins og söngur gerist best-
ur, engin skólun umfram náttúru-
tóninn hreina og sanna. Þegar ég
heyrði lagið Höfnina hjá Sixpens-
urunum fór ekkert á milli mála í
fyrstu hugsun að Addi Bald hafði
komið að textanum. Lagið er eftir
snjallan tónlistarmann, Jens Ein-
arsson frá Hornafirði, og texta
samdi hann einnig, en Addi fékk
leyfi til þess hjá Jens að staðfæra
textann að höfninni í Vestmanna-
eyjum og tókst það á einstaklega
fallegan hátt þótt kjarni textans sé
frá Jens kominn. Að hlusta á Six-
pensarana er eins og að taka lýsi á
hverjum morgni og fá hlýju og góða
strauma beint í æð. Hvers á maður
að óska frekar?
Addi var mjög hnyttinn í tilsvör-
um og snöggur til. Einu sinni fyrir
margt löngu vorum við á leikferða-
lagi með Leikfélagi Vestmannaeyja
til Hornafjarðar. Það var verið að
ferja á milli báta þegar Halla kona
Adda rann til á borðstokknum og
var á beinni leið í Atlantshafið. Á
fluginu náði ég taki á þessari glæsi-
legu konu og takið sem dugði var á
sjálfu þykkalærinu. Addi horfði á,
brosti sínu blíðasta og sagði: „Þú ert
efnilegur, þú ræðst ekki á garðinn
þar sem hann er lægstur.“
Það hefur fölnað yfir Eyjunum
okkar við ótímabært og skyndilegt
fráfall Adda Bald. Hjá honum var
svo margs að vænta á hverjum degi,
engar byltingar, heldur fléttur af
því smáa sem skiptir oftast mestu
máli. Eyjarnar syrgja góðan son og
góður Guð gefur okkur möguleikann
á að gera eins gott úr öllu með góð-
um vilja. Vilji Adda Bald stefndi
ávallt áfram en ekki afturábak og
þess vegna er léttara að ganga veg-
inn fram til góðra verka og glaðra
stunda. Megi almættið vernda Höllu
og fjölskylduna alla, vini og vel-
unnara, megi minningin um Adda
Bald vera lifandi lífselexír eins og
víðáttan og hollráðin hans.
Árni Johnsen.
Það er farið að hausta. Með lækk-
andi sól kveður sumarið og mildir
haustvindarnir taka við. Það var
einmitt á þannig degi sem Elías
Baldvinsson kvaddi þennan heim.
Og ég veit það fyrir víst að nú er
ekki aðeins komið haust hjá fjöl-
skyldu Adda (Elías Baldvinsson var
af flestum kallaður Addi Bald) held-
ur er kominn dimmur vetur í huga
þeirra. Því nú er heimilisfaðirinn
sem eignaðist átta börn með henni
Höllu sinni og síðan mörg barna-
börn fallinn frá. Þeir sem þekktu
Adda vissu að hann var stoltur af
fjölskyldu sinni, enda lét hann það
óspart í ljós. Fjölskyldan leit líka á
Adda sem foringja sinn. Þegar ég
fékk þær fréttir að Addi hefði yf-
irgefið þennan heim var eins og eitt-
hvað hefði brostið innra með mér.
Kynni okkar Adda hófust þegar ég
hóf störf hjá slökkviliði Vestmanna-
eyja árið 1973, þegar eldgos var á
fullu á Heimaey. Kynni okkar urðu
mjög náin þegar Addi bað mig að
taka að mér starf varaslökkviliðs-
stjóra við hliðina á honum og Ragn-
ari bróður hans. Í Adda fann ég
mann sem jöfnum höndum var hægt
að ræða við af mikilli einlægni jafnt
um samtíð og ekki síst um liðna
tíma. Það var mér mikið ánægjuefni
að hlusta á frásagnir Adda og
skiptast á skoðunum við hann um
allt á milli himins og jarðar. Addi
var virkur í öllu sem hann tók sér
fyrir hendur, hvort sem það var í
leik eða starfi. Félagslyndur, traust-
ur og vinnufús en þó einkum hjarta-
hlýr og hressilegur í viðmóti, op-
inskár og tilgerðarlaus.
Addi átti mörg áhugamál. Hans
aðal áhugamál var fjölskyldan. Var
Addi mjög duglegur við að hjálpa
börnum sínum þegar þau stóðu í
framkvæmdum. Til marks um dugn-
að Adda þá tók hann sig til, kominn
af léttasta skeiði og byggði flott ein-
býlishús fyrir sig og hana Höllu
sína. Addi var mikill stuðningsmað-
ur ÍBV og var hann fastagestur á
Hásteinsvelli þegar kappleikir fóru
þar fram. Fyrir nokkrum árum fór
Addi að syngja með félögum sínum
úr Kiwanisklúbbnum Helgafelli og
kölluðu þeir sig „Brælubelli“. Átti
þetta áhugamál þeirra félaga ekki
aðeins eftir að nýtast þeim Kiwanis-
mönnum, heldur voru þeir orðnir
eftirsóttir skemmtikraftar á uppá-
komum í Vestmannaeyjum. Af
þessu hafði Addi lúmskt gaman.
Enda tók hann sig til ásamt félaga
sínum og fór að semja nýtt efni.
Ég er mjög þakklátur fyrir að
hafa fengið tækifæri til þess að
kynnast Adda, því þar fór hjarta-
hlýr maður með mikla þekkingu af
reynslu daganna, fullur af næmleika
fyrir listum og hinu ritaða máli.
Frásögur hans eru mér mjög of-
arlega í huga og hafa veitt mér inn-
sýn í reynsluheim manns sem virtist
taka málum samtímans af skilningi
og þroska. Um leið og ég bið fyrir
minningu Adda bið ég þess af ein-
lægni að Halla hans, faðir hans
Baldvin, sem er nú að sjá á eftir
öðru barni sínu á aðeins tveggja
mánaða millibili, börnin hans,
tengdabörn og barnabörn, sem nú
kveðja foringja sinn, njóti guðs
blessunar á þessum erfiðu tímum.
Ég kveð þig með söknuði, kæri vin-
ur.
Stefán Örn Jónsson.
Látinn er um aldur fram og
skyndilega Elías Baldvinsson, Addi
Bald eins og hann var oftast nefnd-
ur af Vestmannaeyingum og öðrum
sem til þekktu og honum kynntust.
Ég var svo lánsamur að kynnast
og starfa með honum í Eyjum þegar
ég réðst þar til starfs bæjarstjóra í
nokkur ár, nær alls ókunnugur um
Vestmannaeyjar, um fólk, samfélag
og hvað annað sem bæjarstjóri þarf
að vita. Það var því mikill fengur að
hitta þar fyrir gott og hjálpsamt
fólk sem vildi leiðbeina og liðsinna
þessum aðkomumanni sem best um
flest það sem máli skipti og varðaði
rekstur og framkvæmdir bæjar-
félagsins og menn og málefni. Addi
Bald átti þar ekki sístan hlut og
varð hann einn allra nánasti sam-
starfsmaður minn, enda í þeirri
stöðu að annast og stjórna, ásamt og
með sínum starfsmönnum og öðrum
stjórnendum í áhaldahúsi bæjarins,
framkvæmdum, endurbótum og við-
haldsverkefnum á vegum bæjarins.
Addi Bald átti einstaklega auðvelt
með stjórnun og samskipti og leysti
mál af ljúfmennsku og lipurð, var
hjálpsamur þar sem hann gat komið
því við. Einangrað eyjasamfélag
þarf að vera sjálfu sér nægt um
margvísleg verkefni og fram-
kvæmdir. Áhaldahús bæjarins tókst
því á við margvísleg og óvenjuleg
verkefni, búið fjölbreytilegustu
tækjum til daglegrar þjónustu, við-
halds og framkvæmda, annaðist
grjótvinnslu til gatnagerðar og mal-
bikunar, rak eigin malbikunarstöð
og tók m.a. á þessum árum að sér
efnisvinnslu í flugbrautir á Heima-
ey. Þessu stjórnaði Addi og það var
honum metnaðarmál að bærinn gæti
sjálfur leyst sem mest eigin fram-
kvæmdir og aðrar ef eftir var leitað.
Enn var þá margt ógert sem afleið-
ing af gosi á Heimaey, frágangur
gatna, lagna og gangstétta, malbik-
un, niðurbrot ónothæfra húsa, fegr-
un og frágangur margskonar. Það
reyndi því stöðugt á skýrar upplýs-
ingar og oft skjót úrræði og ákvarð-
anir. Þó að hlutverk Adda væri
stjórn notkunar og viðhalds véla-
kosts bæjarins hafði hann mikla yf-
irsýn yfir hverskyns verkleg verk-
efni á vegum bæjarins. Samvinna
hans og Hávarðs bæjarverkstjóra
að sameiginlegum verkefnum var
náin, góð og árangursrík.
Samhliða starfi við áhaldahús var
Addi slökkviliðsstjóri bæjarins og
lagði þar mikla áherslu á að hafa
gott og þjálfað lið og tækjakost og
viðhafa öflugar forvarnir og eftirlit.
Á þessum árum eignaðist bærinn
nýjan og mjög fullkominn slökkvibíl
og réð Addi miklu um búnað og frá-
gang hans, hafði hann þá barist
mjög fyrir nauðsynlegri endurnýjun
tækjakosts brunavarna. Brunavarn-
ir í Eyjum voru farsælar undir hans
stjórn.
Á vikulegum fundum voru verk-
leg málefni rædd og ákvarðanir
teknar en oft var tími til spjalls um
menn og málefni og tíminn hljóp þá
stundum frá okkur við frásagnir
Adda og sögur og gerði hann þá
einkum og gjarnan grín að sjálfum
sér og sínum. Sóst var eftir frásagn-
arhæfileikum hans og skopskyni á
skemmtunum og samkomum.
Við Addi Bald vorum einnig fé-
lagar í Kíwanisklúbbnum Helgafelli.
Varð hann forseti klúbbsins, valdi
með sér gott lið og stýrði honum af
krafti.
Vestmannaeyingar sjá á bak
Elíasi Baldvinssyni, fá ekki að njóta
hans miklu reynslu og þekkingar á
verklegum þáttum bæjarins, fá ekki
að njóta góðrar nærveru hans, létt-
leika og fyndni og frásagna hans.
Góður drengur er genginn, hans
verður sárt saknað.
Mestur er þó missir Höllu og
hans stóru fjölskyldu. Við Jónína
sendum þeim öllum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur. Blessuð sé
minning Elíasar Baldvinssonar.
Arnaldur Mar Bjarnason.
Fleiri minningargreinar um
Elías Baldvinsson bíða birtingar og
munu birtast í blaðinu næstu daga.
Afmælis- og minningargreinum má skila í
tölvupósti eða á disklingi (netfangið er
minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um
leið og grein hefur borist). Ef greinin er á
disklingi þarf útprentun að fylgja. Nauð-
synlegt er að símanúmer höfundar og/eða
sendanda (vinnusími og heimasími) fylgi
með. Þar sem pláss er takmarkað getur
þurft að fresta birtingu greina, enda þótt
þær berist innan hins tiltekna frests. Nán-
ari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern lát-
inn einstakling birtist formáli og ein aðal-
grein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en
aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300
orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50
línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitn-
anir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til
þrjú erindi. Einnig er hægt að senda ör-
stutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 lín-
ur, og votta virðingu án þess að það sé gert
með langri grein. Greinarhöfundar eru
beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stutt-
nefni undir greinunum.