Morgunblaðið - 22.11.2003, Blaðsíða 58

MINNINGAR
58 LAUGARDAGUR 22. NÓVEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigurjón Svein-björnsson fædd-
ist á Uppsölum á
Seyðisfirði 28. sept-
ember 1931. Hann
lést á Sjúkrahúsinu á
Ísafirði 17. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru:
Sveinbjörn Rögn-
valdsson, f. 15.9.
1886, d. 28.3. 1975,
og Kristín Hálfdán-
ardóttir, f. 22.11.
1896, d. 2.1. 1951.
Systkini Sigurjóns
eru: Ragnar (látinn),
Elísabet (látin), Kristján (látinn),
Kristín Guðrún, Rögnvaldur (lát-
inn), Daðey, Hálfdán (látinn), Jón-
f. 3.5. 1959. Börn: Dane Magnús-
son, f. 17.11. 1978, eiginkona Guð-
björg Einarsdóttir, f. 3.6. 1980,
þeirra barn Ivy Alda, f. 23.12.
2002, Kristín Dóra, f. 4.5. 1996,
Amel Rós, f. 21.9. 1998. 2) Unn-
steinn, f. 27.5. 1959, eiginkona
Jaruwat Singsawat, f. 10.7. 1972.
Barn: Júlíana, f. 31.7. 1999. 3)
Kristbjörn Róbert, f. 24.11. 1960,
eiginkona Rannveig Halldórsdótt-
ir, f. 21.3. 1964. Börn: Guðbjörg
Olga, f. 16.6. 1984 (móðir Guðný
Olgeirsdóttir), Oddný Kristín, f.
18.3. 1986, Katrín Sif, f. 12.5. 1991,
og Arna, f. 20.5. 1996. 4) Júlíus,
eiginkona Kristine Silajeva, f. 8.6.
1974.
Sigurjón bjó í Bolungarvík frá
árinu 1948. Hann rak hellu- og
rörasteypustöð og vann við múr-
verk lengst af með bróður sínum
Sveinbirni.
Útför Sigurjóns verður gerð frá
Ísafjarðarkirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
atan Helgi (látinn),
Halldóra Þórunn, Ein-
ar Jónatan, Jónína
Þuríður, Sveinbjörn
Stefán, Marta (látin),
Martha Kristín, svein-
barn, andvana fætt.
Sigurjón kvæntist
24. ágúst 1957 Krist-
ínu Magnúsdóttur, f.
9.5. 1933. Foreldrar
hennar voru Magnús
Kristjánsson, f. 12.7.
1893, d. 11.6. 1970, og
Júlíana Jóhanna
Magnúsdóttir, f. 9.3.
1896, d. 18.2. 1974.
Börn Sigurjóns og Kristínar eru:
1) Magnús Kristþór, f. 13.6. 1954,
eiginkona Amel Joy Sigurjónsson,
Elsku afi. Við söknum þín svo
mikið. Við vildum óska þess að þú
værir enn þá hér hjá okkur. Þú
varst alltaf svo hress og skemmti-
legur og stundum dálítið stríðinn.
Við minnust þess mest hvað þú
varst mikill bílakarl, þú varst svo
ánægður með ,,Lexusinn“ þinn,
vildir alltaf vera að lána okkur
hann. Nánast fullkominn bíll með
allar græjur og einkanúmer sem
var SS Í 68, sem þú hélst mikið
upp á.
Alltaf þegar við komum út í
,,Vík“ var amma búin að baka heil-
an helling af kræsingum. Þá sast
þú í horninu þínu með glasið sem
var merkt þér, fórst að tala um
stjórnmál og íþróttirnar við okkur.
T.d. þegar þú varst að tala um
hvað þú hefðir verið góður sprett-
hlaupari í æsku.
Þú sagðir alltaf að Katrín væri
skíðadrottningin þín og héldi uppi
heiðri fjölskyldunnar við ,,ritstörf-
in“.
Síðustu vikurnar þegar þú lást á
sjúkrahúsinu komum við oft í
heimsókn. Það var mjög erfitt en
samt var það þess virði. Þú varst
mjög hreykinn þegar Arna kom og
las fyrir þig reiprennandi aðeins
sjö ára, þú brostir og brostir.
Elsku afi, við systurnar ætlum
að kveðja þig með þessu ljóði:
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Megi minningin um þig, elsku
afi, lifa með okkur alla tíð.
Þín barnabörn,
Oddný Kristín, Katrín Sif
og Arna.
Siggi Sveina er farinn. Ekki
Siggi frændi eða Sigurjón föður-
bróðir eða þá Sigurjón Svein-
björnsson heldur Siggi Sveina,
Sveina afa míns og bróður hans
pabba. Það er nú dálítið annað.
Það komst enginn hjá því að verða
var við hann Sigga Sveina. Stund-
um hélt ég að Siggi hefði hirt öll
fyrirferðarerfðagenin sem áttu að
skiptast á milli systkinanna, pabba,
Tana, Ragga eða Sveina eða
stelpnanna, Gunnu, Ínu, Marthu,
Dóru, Döddu eða Betu svo hóp-
urinn sem ég kynntist sé nefndur.
Alltaf held ég að Siggi hafi hlegið
hæst. Þetta var heldur enginn
venjulegur hópur. Þau fæddust 16
í þennan heim systkinin. Það voru
Uppsalasystkinin. Glaðlyndari og
samhentari hóp held ég að vart
hafi verið hægt að finna og hlýjan
sem streymdi og streymir enn frá
þeim er óviðjafnanleg. Aldrei held
ég að svo hafi verið minnst á eitt-
hvað sem var merkilegt að það biði
ekki lægri hlut í samanburðinum
hjá Sigga. Og ef hann var ekki al-
veg gallharður þó hló hann bara
hátt og sló svo á aðra strengi. Ef
múhameðstrúarmaður telur
Mekku heilagan stað, þá var það
svo um Seyðisfjörðinn í huga Sigga
og hinna Uppsalasystkinanna. Það
var sama hversu vont veður var þá
átti venjulega ekki að blakta hár á
höfði í Seyðisfirðinum og sama var
hversu mikil berjaspretta var á
landinu, alltaf var berjasprettan
mest í Seyðisfirðinum og það var
nú stundum svo að það var ekki
langt í að ég sannfærðist a.m.k.
vantaði ekki sannfæringarkraftinn
í systkinin og þegar þau lögðu
saman þá sagði maður bara já, já
og já. Og svo var það Bolung-
arvíkin. Ég held að bestu prestar
landsins hafi allir fengið skólun í
Bolungarvík og sama gilti um ver-
aldlega gengið og svo mátti lengi
telja. Ég held að Siggi hafi alltaf
þegar við hittumst sagt mér sögu
af einhverju mikilmenni úr Bol-
ungarvík og stundum þurfti ég að
segja: „Siggi, hættu nú, hættu nú.“
Siggi og Sveini voru múrarar með
stóru M-i. Allt sem aðrir gerðu vel,
urðu þeir að gera miklu betur og
handlangararnir sem unnu með
þeim máttu aldrei láta vanta það
sem til þurfti svo starfið gengi vel
og það gekk ekki vel nema það
gengi allt að því helmingi betur en
það gerðist best hjá öðrum.
Og aldrei mátti segja frá neinum
krankleika og ef eitthvað slíkt
bærði á sér, mátti ekki hafa orð á
því. Ég man sérstaklega eftir einu
tilviki er við vorum saman í fríi á
Spáni að Sigga leið ekki sem best
og Stína af sinni einstöku alúð vildi
láta honum líða vel. Ég segi ekki
að hann hafi umhverfst en næstum
því. Hann þoldi einfaldlega ekki að
vera veikur og að einhver ætlaði að
hlúa að honum gerði það bara illt
verra. En það var nú bara svo að
þetta átti ekki að koma fyrir og
alls ekki fyrir menn í þessari ætt.
En halda skal haus í hverju sem á
dynur.
Á vissan hátt var Siggi nokkurs
konar Don Kíkóti, fannst hann allt-
af þurfa að taka upp hanskann fyr-
ir þá sem honum fannst hallað á í
lífinu og hann var alltaf tilbúinn til
að gagnrýna í jákvæðri merkingu
þess orðs.
Það var alltaf skemmtilegt að
koma í Völusteinsstrætið hjá Sigga
og Stínu, ekki skorti veitingarnar
og ekki þurfti að kvíða að logn-
molla ríkti í umræðunni og ég veit
að það verður ekki heldur svo þar
sem að hann er nú, í góðum hópi
vina og ættingja sem hafa tekið vel
á móti góðum, sterkum og heil-
steyptum dreng.
Við Litlabæjarsystkinin sendum
Stínu og strákunum og fjölskyld-
um þeirra okkar innilegustu sam-
úðarkveðjur og biðjum þann sem
öllu stýrir að styðja þau í sorginni.
Hálfdán Kristjánsson.
Á þeim leifturmyndum frá ljúf-
um bolvískum bernskudögum, sem
stundum renna í gegn um huga
manns, er myndin af Sigurjóni
Sveinbjörnssyni skýr. Þessi kraft-
mikli, snaggaralegi maður, sem
ásamt bróður sínum múraði húsin í
bænum, var líkt og óafmáanlegur
hluti byggðarlagsins. Minnisstæð-
ur maður sem öllum líkaði vel við.
Þau hjónin Kristín Magnúsdóttir
og hann voru bæði mjög virkir
þátttakendur í bæjarlífinu, jafnt í
starfi sem í leik og voru oftar en
ekki nefnd í sömu andránni; Siggi
og Stína.
Við Magnús, elsti sonur þeirra,
hnýttum vináttuböndin á unglings-
árunum og þau hafa enst okkur
vel. Þá hófust líka heimsóknirnar á
heimili Sigurjóns og Kristínar og
setið langtímum við spjall og
spaug þar sem heimilisfaðirinn lék
stærstu rulluna. Þar kynntist ég
hinni samhentu fjölskyldu og
hjónabandi þar sem gagnkvæmt
ástríki leyndi sér ekki. Þetta voru
góðir dagar sem liðu fljótt. Oft var
setið við eldhúsborðið, eða í stof-
unni og þjóðmálin krufin, enda
áhuginn á samfélagsmálum mikill.
Seinna er ég var orðinn fulltíða
lágu leiðir okkar Sigurjóns enn
frekar saman. Ekki síst í fé-
lagsstarfi, á Lionsfundum eða í
karlakórnum. Honum fylgdi ævin-
lega hressilegur andblær, kraftur
og gleði sem bætti allt nánasta
umhverfið.
Samheldni þeirra hjóna var bæj-
arbúum auðsæ. Til marks um þetta
má nefna, að allan þann tíma sem
Kristín sat í bæjarstjórn, mætti
Sigurjón með henni á bæjarstjórn-
arfundina. Saman sóttu þau alla
stjórnmálafundi og flest manna-
mót; leikrit, tónleika, fundi eða
hvaðeina. Þetta var hluti af fram-
lagi þeirra til samfélagsins og und-
irstrikaði líka áhuga þeirra á um-
hverfinu. Skömmu fyrir andlát
Sigurjóns heimsótti ég hann á
sjúkrahúsið á Ísafirði. Þar sat
Stína hans honum við hlið. Ég sá
að mjög var vinur minn úr heimi
hallur. Þetta var samt notaleg
stund og hann brá meira að segja
fyrir sig gamanyrðunum, svo fár-
sjúkur sem hann þó var.
Veri minning sómamannsins Sig-
urjóns Sveinbjörnssonar blessuð.
Kristínu, Magnúsi vini mínum,
bræðrum hans og vandamönnum
öðrum sendi ég og fjölskylda mín
innilegar samúðarkveðjur.
Einar K. Guðfinnsson.
Það eru ekki margir mánuðir
síðan ég hitti þau hjón á förnum
vegi, Sigurjón og Kristínu – Sigga
Sveina og Stínu Magg – eins og við
köllum þau dags daglega hér í Bol-
ungarvík.
Mér var kunnugt um að Siggi
hafði greinst með illvígan sjúkdóm
og hafði verið í meðferð vegna
hans. Við tókum tal saman eins og
gengur í litlu samfélagi og barst
talið að heilsu Sigga. „Sko Óli, ég
verð að vera bjartsýnn og njóta
hvers dags því lífið er svo
skemmtilegt og hefur upp á svo
margt að bjóða.“ Hann var vel yf-
irvegaður og ótrúleg ró einkenndi
tal hans og fas allt. Því miður varð
hann undir í baráttunni við sjúk-
dóminn og lést eftir erfiða legu
mánudagsmorguninn 17. nóvember
sl.
Við áttum saman margar góðar
stundir á uppgangstímum Bolung-
arvíkur, hann sem múrari og ég
sem málari. Einbýlishús, blokkir,
þjónustubyggingar og atvinnuhús-
næði risu hratt, íbúum fjölgaði, at-
vinna var stöðug og góð og lífið í
Bolungarvík björgulegt þá.
Þeir bræður, Sigurjón og Svein-
björn, ráku um tíma saman Hellu-
og rörasteypugerð og þjónuðu
jafnt heimabyggð sem næstu ná-
grönnum ásamt því að annast múr-
verk. En Sigurjón starfaði sem
múrari svo lengi sem heilsa hans
leyfði.
Ég heimsótti hann nokkrum
dögum áður en hann lést og dáðist
að hugarró hans og hversu skyn-
samlega hann ræddi um dauðann.
Við tókum upp létt hjal og rifj-
uðum upp liðna atburði og nokkrar
góðar gleðistundir. Þessi heimsókn
varð mér lærdómsrík, eftirminni-
leg og mun seint gleymast.
Siggi Sveina var maður léttur í
lund, hafði óskaplega gaman af
samræðum við fólk, varð aldrei
svara fátt og var oftast glettinn og
hnyttinn í tilsvörum. Bóngóður var
hann og mikill vinur vina sinna.
Vestfirðingur var hann mikill, og
Djúpið og þá sérstaklega Seyð-
isfjörður og Álftafjörður, Súðavík,
honum hjartkær, enda átti hann
rætur að rekja til Uppsala á Seyð-
isfirði.
Söngur, skák og pólitík voru
hans hugðarefni. Hann var lengi
starfandi félagi í karlakórnum
Ægi, síðar karlakórnum Erni, og
var þar góður félagi. Skákmaður
ágætur og fimur í rökfræði á hinu
pólitíska sviði, og var ávallt gaman
að takast á við hann á því sviði, en
hann var mikill jafnaðarmaður og
trúr þeirri stefnu.
Bolungarvík hefur misst góðan
íbúa, góðan dreng sem setti svip á
bæjarlífið.
Við Lillý þökkum honum sam-
fylgdina og kveðjum góðan vin og
nágranna. Hans er sárt saknað.
Kristínu, sonum og öðrum
vandamönnum sendum við innileg-
ar samúðarkveðjur og biðjum al-
mættið að veita þeim styrk á
kveðjustundu og óskum þeim vel-
farnaðar á komandi árum.
Blessuð sé minning Sigurjóns
Sveinbjörnssonar.
Ólafur Kristjánsson.
Vinur okkar og skákfélagi, Sig-
urjón Sveinbjörnsson, er fallinn
frá.
Við kölluðum hann dags daglega
Sigga Sveina. Við minnumst hans
sem góðs félaga og vinar. Hann
var skemmtilegur og lífsglaður
maður sem hafði yndi af því að
tefla og fylgjast með skák. Siggi
var góður skákmaður, sókndjarfur
mjög og hafði gaman af fórnum.
Hann dró síðar úr skák-iðkun, en
lét sér nægja að fylgjast með okk-
ur hinum.
Um tíma var heimili þeirra
hjóna, Sigga og Stínu, eins og
skákstofa fyrir bolvíska skákmenn.
Fleiri sem komu í Víkina, þar á
meðal nokkrir stórmeistarar í
skák, nutu gestrisni þeirra. Þegar
við lítum til baka minnumst við
skákfélagarnir þessara daga með
söknuði.
Við sjáum nú eftir góðum vini.
Með Sigga Sveina er genginn mað-
ur sem setti svip á mannlífið í Bol-
ungarvík. Hann var maður sem
margir minnast fyrir áhuga hans á
bæjar- og félagsmálum, íþróttum;
ekki síst skákíþróttinni. Það var
gott að eiga Sigga sem vin og fé-
laga og fyrir það viljum við þakka.
Elsku Kristín, synir, tengdadæt-
ur og barnabörn, fyrir hönd bol-
vískra skákmanna, sem nutu gest-
risni á heimili ykkar í mörg ár
sendum við ykkur innilegar sam-
úðarkveðjur. Megi góður Guð
styrkja ykkur í sorginni.
Sæbjörn Guðfinnsson,
Daði Guðmundsson.
SIGURJÓN
SVEINBJÖRNSSON
MINNINGARGREINUM í
Morgunblaðinu hefur fjölgað veru-
lega á undanförnum árum. Til að
öllu efni Morgunblaðsins verði
haganlega fyrir komið reynist
nauðsynlegt að setja minningar-
greinum, sem og öðru efni, ákveðin
lengdarmörk. Því hefur verið
ákveðið að fyrir utan aðalgrein
verði aðrar greinar 1.500 slög (með
bilum), sem eru um 50 línur í
blaðinu (17 dálksentimetrar) og í
kringum 300 orð.
Hinsta kveðja
– nýtt form
Jafnhliða þessu verður tekin upp
nýjung sem kölluð er HINSTA
KVEÐJA þar sem hægt verður að
senda örstutta kveðju (5–15 línur),
þegar það á við. Þetta form á við
þegar votta á virðingu án þess þó
að það sé gert með langri grein (sjá
sýnishorn).
Lengd minningargreina
Hæfileg lengd. Til þess að sjá
lengd minningargreinar í t.d.
Word-ritvinnslu, þá er valið
Tools-valblaðið og síðan Word
Count. Þá opnast þessi upplýs-
ingagluggi og sýnir orðafjöldann
(Words); slagafjölda án orðabila
(Characters (no spaces)); slaga-
fjölda með orðabilum (Characters
(with spaces)): 1.500.
g
fa
g
n
ar
n
k,
a
ð-
m
g
m
n-
r
r
ð
r-
i.
m
r-
n-
í
ar
l-
u
í
ð
ð-
gg g
Sú hugsun að svo kynni að fara var
manni þó oftast fjarri, svo mikill var
lífsþróttur hennar, hugurinn vökull
og atorkan óbilandi.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj.
lkasdjf laksjf laks jdf.
Laksdjælaskdjfæalskjfaæls
kdjfaæl sk djfalæs kd.
Jón Jónsson og
Jónína Jónsdóttir
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj aæ
ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk djfalæs
kd fdh fg df df df n dfhndfghdfh
dfgh dfgh dfh fdgh.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
djfæalskjfaæls kdjfaæl sk.
Ækjlskdfj aæsldkjf æa lskdfj
aæ ldskf jalæskdjf alsækdlaskdj
lkasdjf laksjf laks jdf laksdjælask-
HINSTA KVEÐJA
Minningarkort
Hjartaverndar
535 1825
Gíró- og greiðslukortaþjónusta