Vísir - 06.12.1980, Side 26

26
VÍSLR
Laugardagur 6. desember 1980
Við mæltum okkur mót á
fullveldisdaginn, Bubbi og
ég. Bubbi Morthens er rétt
að segja einhver frægasti
maður landsins, hann
hefur verið sjálft vorið i is-
lenskri rokktónlist og
hlotið slíkt lof að þess
munu vart finnast dæmi
hliðstæð. Sjálfur segist
hann stundum þurfa á ö11-
um sinum styrk að halda til
þess að halda sig á jörð-
inni. „Ég er ekki alveg
sáttur við það hól og þann
meðbyr sem við höfum
fengið", segir hann.
„ Auðvitað er ég ánægður
með að fá góða dóma, en
sá sem ailtaf hækkar flug-
ið hlýtur einhvern tima að
hrapa. Við ætlum að reyna
að fara til útlanda eftir
áramót, byrja á botninum
aftur og berjast fyrir til-
veru okkar. Þannig getum
við haldið áfram að þrosk-
ast".
Nýlega kom önnur breiðskifa á
markaðinn. Um svipað leyti i
fyrra var hann algerlega
óþekktur. Hvar var hann þá og
hvað hafði hapn fyrir stafni?
,,Langaói aó
taka rokkið
fyrir*’
„Fyrir akkúrat ári siðan var ég
nýhættur i loðnubræðslu niöri
Orfirisey, hætti um miðjan
nóvember. bá tók ég þessa
ákvöröun að skella mér i rokkið.
Ég var búinn að gæla við hug-
myndina lengi, spekúlera mikið
< ogvarlengi að gera upp við mig,
hvort ég ætti að reyna við rokkið
eða ekki. Ég var búinn að spila
lengi á kassagitar, en mig langaði
alltaf að taka rokkið fyrir. í
janúar var ég staðráðinn i að gera
plötu, hafði slegið vixillán í'bönk-
um og þá hitti ég Mike og t)anny
(Pollock, gitarleikara Utangarðs-
manna) og bað þá að hjálpa mér.
Upphaflega átti platan að vera
eitthvað i stil við Hörð Torfa,
svona akústikk þjóðlagafilingur.
En þetta breyttist þegar inni
stúdióið kom. Það tók mig fjöru-
tiu tima að fatta hvað það er i
raun og veru, og einföldustu hluti,
eins og til dæmis hvernig á að
syngja i mikrófón, varð ég að
læra. Maður vissi ekki neitt. Við
tókum upp æðislegan helling af
efni, ýmsir vinir og kunningjar
komu og kiktu við til þess að spila
og spjalla, það endaði með þvi að
þetta varð eitt stórt partý og
æðislega gaman”.
,,Er ekki dýrt að halda partý i
stúdiói?”
„Jú, en ég slapp vel frá þvi. í
dag gæti ég gert plötu eins og ts-
bjarnarblúsinn á fjörutiu timum.
Sú plata varð að öllu leyti til i
stúdióinu ef undan eru skilin
akústikk lögin og timarnir fóru
aðeins yfir hundraðið.
Stórt cgó
Utangarðsfnenn spiluðu fyrst
opinberlega 29. mars og siðan
höfum við spilað um niutiu skipti.
Ég legg miklu meira uppúr þvi að
spila fyrir fólk en gera plötur. Ég
er þannig týpa, ég hef stórt egó og
nýt min þvi best á sviði. Ég fæ
útrás fyrir ákveðnar tilfinningar,
sem ég flika kannski ekki dags-
daglega. Þetta er auövitað lika
dálitill leikur og það koma
skringileg atvik upp.sérstaklega
milli min og Mikka.
Við fáum góðar undirtektir i
bænum, en þegar við erum
komnir tiu kilómetra út fyrir
bæjarmörkin er þetta orðinn bar-
dagi, bardagi um að fá fólkið til
að hlusta eða hreinn og klár bar-
dagi þar sem slegist er með hnú-
um og hnefum. Margir eru auð-
vitað meö á nótunum en aðrir
kvarta undan miklum hávaöa,
ofsalegri keyrslu og þvi að það
nái ekki aö dansa við lögin”.
,,Sá sem alltaf
hækkar flugiö
hlýtur einhvern*
tima aö hrapa ’
Gunnar Salvarsson ræöir viö Bubba Morthens
Fyrsta plata Bubba kom út
snemmsumars, hét Isbjarnarblús
og var Bubbi einn skrifaður fyrir
henni. Fyrsta plata Utangarðs-
manna kom út á dögunum,
Geislavirkir að nafni, en i milli-
tiðinni hafði fjögurra laga plata
með Utangarðsmönnum komið
út. Ég bað Bubba að lýsa þeim
tónlistarlega mun sem væri á
stóru plötunum tveimur.
„ísbjarnarblúsinn var mjög
akústikk plata, áberandi þjóð-
lagafilingur og ýmsir gamaldags
taktar. Þær ægir raunar öllum
andskotanum saman vegna þess
að ég hef tekið fyrir allra hand-
anna tónlistarstefnur. Þegar ég
byrjaði að hlusta á tónlist spilaði
ég ekkert nema djass. Svo kom
Dylan og Donovan, — og þetta var
minn fyrsti skóli i tónlist. Svo
gerðist ég algert djassfrik, en
fékk um siðir algert ógeð á djassi,
nema þeim gamla góða fyrir siö-
ari heimstyrjöldina. Svo kom
rokktimabilið, þá var ég allur á
kafi i „heavy metal” hljómsveit-
unum, Zeppelin, Purple og fleiri
góðum grúppum uns þar kom, að
ég heyrði plötu með Chuck Berry.
Þá heyrði ég fyrst þá tónlist sem
mig langaði til að gera.
Utangarðsmenn eru einnig
undir mjög sterkum áhrifum frá
nýbylgjutónlistinni og þar er
hlutur bræðranna, Mike og
Danny, mjög mikill. Þeir eru að
mörgu leyti vitaminið hvað
spilierið snertir. Þeir eru mjög
meðvitaðir um það hvað þ.eir vilja
spila, tónlistin er i blóðinu, fæddir
rokkarar i Bandarikjunum og
hafa hlustað á allar stóru stjörnur
rokksins á hljómleikum. Auk þess
eru þeir útpældir blúsarar og hafa
heyrti mörgum snjöllustu blúsur-
um sögunnar. Hér heima er
maður aftur á móti einangraður
og plötur gefa bara ákveðin áhrif
sem gefa ekki það sama og sjá
viðkomandi artista á sviði. f einu
lagi á nýju plötunni, „Barnið
sefur” má heyra greinilega
Clash-áhrif, enda samið viku eftir
Clash hljómleikana. Annað er
rokktónlist með einhvers konar
reggaefiling, sem við höldum að
sé reggae.
Gamlir slagarar
meö nýju
energii
Ein ástæðan fyrir þvi að við
höfum verið að spila svona mikið
er sú, að við viljum ryðja braut-
ina fyrir aðrar hljómsveitir svo
þær geti komið fram með frum-
samda tónlist, gera hljómsveitum
það kleift að spila sina eigin tón-
list, hvort sem dansa má eftir
henni eða ekki. 011 rokktónlist er
þess eðlis að það ,má hreyfa sig
eftir henni hafi menn tilfinning-
una. Viðerum að vona að með þvi
að spila og spila og spila þá muni
fólk fyrr en seinna gera sér grein
fyrir þvi að þetta er ekki loftbóla
— við getum verið loftbóla enn —
þvi rokkið lifir! Svo eru sumir að
tala um að við séum pönkarar!
(Hann hlær). Það var meðal ann-
ars farið þess sérstaklega á leit af
hálfu starfsfólks Óðals eftir
blaðamannafundinn um daginn,
að við pönkararnir yfirgæfum
staðinn! Sjálfum er mér hins veg-
ar persónulega alveg sama hvort
ég er kallaður pönkari eða ekki.
Við erum samt miklu frekar
rokkarar, við spilum gamla slag-
ara með nýju energii.
Mikil og hástemmd umræða um
gildi texta Bubba Morthens hefur
farið fram að undanförnu, eink-
um á siðum Þjóðviljans. Hvaö
finnst Bubba sjálfum um þá um-
ræðu?
Skammdegis-
þunglyndi i
menningar*
vitunum
„Ég segi nú bara eins og
merkur rithöfundur, Oscar
Wilde, sagði eitt sinn: „Það er
allt i lagi, svo fremi þeir bara tali
um mig”. — Ég er búinn aö brosa
mikið að þessu. Hins vegar finnst
mér þetta merkilegt að þvi leyti
að þetta er i fyrsta sinn, sem is-
lenskur dægurlagahöfundur er
tekinn og skilgreindur sem skáld.
Og mér finnst merkilegt að rokk-
hljómsveit eins og við, sem
kemur saman og spilar sér til
ánægju, skuli fá slika umfjöllun.
Við höfum að visu einhvern boð-
skap fram að færa, en gefum
okkur ekki út fyrir að vera skáld
og viðurkennum að við skrifum
ekki lýtalausa islensku. Ég hef
aldrei ætlað mér að skrifa full-
kominn texta vegna þess að mér
er nákvæmlega sama hvernig
textinn er samsettur meöan eitt-
hvað úr honum kemst til skila.
Þessi umræða i Þjóðviljanum
ber lika vott um einhverskonar
skammdegisþunglyndi i menn-
ingarvitunum.þeir hafa þörf fyrir
að fá einhverja útrás. Arni
Björnsson hefur enda viðurkennt
að hafa fundið upp á þessu til þess
að ögra okkur. Þar mistókst hon-
um að visu ætlunarverkið, hins
vegar tók margt gott fólk upp
hanskann fyrir okkur,sem er
virðingarvert.
Gagnrýnin á texta Bubba hefur
einkum beinst aö umgjörö þeirra,
Við viljum ekki hafa neitt á hreinu — annað en það að spila rokk” — Bubbi Morthens gúanórokkari heima hjá sér. Visismynd: BG