Morgunblaðið - 05.12.2003, Síða 50

MINNINGAR
50 FÖSTUDAGUR 5. DESEMBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Ólafur Stein-grímur Stefáns-
son fæddist í Lyng-
holti á Ólafsfirði 16.
apríl 1920. Hann lést
á hjúkrunarheim-
ilinu Hornbrekku á
Ólafsfirði 28. nóvem-
ber síðastliðinn. For-
eldrar hans voru
Stefán Hafliði Stein-
grímsson, f. 9.5.
1892, d. 19.2. 1972,
og Jónína Kristín
Gísladóttir, f. 24.8.
1895, d. 3.12. 1979.
Systkini Ólafs: Gísl-
ína Kristín, látin, Kristinn Eiríkur,
látinn, Jónmundur, Guðlaug Krist-
björg, Sigurjón Þór, látinn, Sigþór
Magnús, Sigurveig Anna, Þor-
finna, látin, og Margrét Sigur-
helga.
Ólafur kvæntist 1941 Fjólu Blá-
feld Víglundsdóttur, f. 24.9. 1920,
d. 3.4. 1973. Foreldrar hennar
voru Víglundur Nikulásson, f. 3.6.
1891, d. 27.8. 1979, og Sigurlaug
Magnúsdóttir, f. 7.11. 1895, d. 21.8.
1974. Dætur þeirra: Jónína, f.
1996, og Tinna, f. 2000. d) Gyða
Þóra, f. 2.1. 1979. 3) Þuríður Krist-
ín, f. 11.9. 1947, d. 14.11. 1949. 4)
Guðmundur, f. 14.12. 1951, kvænt-
ur Olgu Guðrúnu Árnadóttur, f.
31.8. 1953. Börn: Sonur Guðmund-
ar og Kristjönu Fenger, f. 16.2.
1951 a) Flóki, f. 9.8. 1976, sam-
býliskona Eyrún Baldursdóttir, f.
7.7. 1975. Börn Guðmundar og
Olgu Guðrúnar eru b) Salka, f.
25.1. 1981, og c) Finnur, f. 23.9.
1985.
Ólafur stundaði sjómennsku frá
unga aldri, var m.a. í nokkur ár á
Sigurði SI 90, en lengst af var
hann á bátum útgerðar Magnúsar
Gamalíelssonar. Árið 1971 lét
Ólafur smíða sér 6 tonna trillu
ásamt syni sínum og svila og reri
henni frá Ólafsfirði í yfir 20 ár. Á
yngri árum stundaði Ólafur skíða-
íþróttina með góðum árangri og
var alla tíð mikill áhugamaður um
hvers kyns íþróttir.
Útför Ólafs verður gerð frá
Ólafsfjarðarkirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.
1969. Ólafur og Fjóla
eignuðust fjögur
börn. Þau eru: 1)
Björn Þór, f. 16.6.
1941, kvæntur Mar-
gréti Kristine Toft, f.
1.8. 1943. Börn: a)
Ólafur Hartwig, f.
3.10. 1967, sambýlis-
kona Bryndís Indíana
Stefánsdóttir, f. 15.2.
1973, börn þeirra:
Arnar, f. 2000, og
Margrét Unnur, f.
2002. b) Kristinn, f.
26.5. 1972, sambýlis-
kona Hlín Jensdóttir,
f. 8.5. 1970. c) Íris, f. 31.1. 1976. 2)
Stefán Víglundur, f. 14.12. 1944,
kvæntur Huldu Þiðrandadóttur, f.
18.2. 1945. Börn: a) Þyrí, f. 7.9.
1967, gift Brynjari Sæmundssyni,
f. 19.1. 1967. Dætur þeirra: Brynja
María, f. 1986, og Hulda Margrét,
f. 1993. b) Fjóla Bláfeld, f. 1.11.
1968. Synir hennar: Stefán Gunn-
ar, f. 1987, og Grétar Áki, f. 1996.
c) Hallfríður Helga, f. 20.10. 1973,
gift Kristjáni Haukssyni, f. 6.12.
Þá er hann pabbi róinn á ný mið
þar sem líklega er stöðugt logn og
aflabrögð með afbrigðum góð og
hefur hitt sína Fjólu.
Við tveir áttum oft saman góðar
stundir og vorum mjög tengdir
bæði vináttu- og fjölskylduböndum
og svo vorum við vinnufélagar á
trillunni okkar öll sumur í tuttugu
ár.
Hann pabbi var skipstjórinn sem
tók ákvarðanir um hvar skyldi
renna hverju sinni og oftast nær
voru það bestu miðin sem hann
valdi og þá var bara að henda út
færunum og hirða af önglunum er
dregið var upp.
Það má segja að hann hafi ekki
komið mikið að uppeldi okkar
bræðra og var það algengt á þeim
árum sem við vorum að alast upp
og eins og hjá flestum sjómanns-
konum var það hún Fjóla mamma
sem hafði þann þátt á sinni könnu
og fórst vel úr hendi, en þegar
hann var heima var hann með í öllu
sem við gerðum.
Hann sem aðrir sjómenn frá
Ólafsfirði voru mestan hluta ársins
að heiman.
Það var mikil hátíð þegar hann
var heima og oft glatt á hjalla á
Brimnesvegi 10, en þar bjuggum
við frá því 1951 og allar götur síðan
átti hann þar sitt heimili eða þang-
að til fyrir rúmu hálfu ári að hann
flutti að dvalarheimilinu Horn-
brekku þar sem hann andaðist.
Heimilislíf okkar á Brimnesvegi
10 var þeim hjónum til mikils sóma
og á samlíf pabba og mömmu bar
aldrei skugga og ekki man ég til
þess að þeim hafi sinnast í okkar
viðurvist.
Á frekar fátæku heimili þeirra
voru allir velkomnir enda oft þröng
á þingi í þessu 70 fm húsi, sem í
þeirra augum var höll miðað við
þau húsakynni sem þau áður höfðu
búið í.
Það var mikið áfall þegar
mamma dó 53 ára ára gömul og
held ég að pabbi hafi aldrei komist
yfir þann missi, aldrei minntist
hann á mömmu fyrr en fyrir um
mánuði að hann var að leita að
Fjólu sinni á elliheimilinu.
Hann var alla tíð sjómaður þótt
hann væri við vinnu í landi um tíma
og þá aðallega yfir vetrarmánuðina
eftir að hann eignaðist trilluna
Röst Óf9.
Hann byrjaði sinn sjómannsferil
ungur að árum og var þá fyrst á
trillum en síðan á síldarbátum og
vertíðarbátum. Hann eignaðist litla
trillu, á fyrstu búskaparárum
þeirra mömmu, ásamt móðurbróð-
ur sínum, Helga Gíslasyni, og
nefndu þeir trilluna Gísla litla.
Næsta sem ég man var að hann
gerðist sjómaður á stóru skipi á
þeirra tíma mælikvarða, Sigurði SI
90, og var á honum á síldveiðum,
bæði snurpunót og reknetum, í
nokkur ár. Síðar fór hann til út-
gerðar Magnúsar Gamalíelssonar á
Ólafsfirði á bátinn Einar Þveræing
og síðar á Guðbjörgina, sem var
mikið aflaskip, en skipstjóri þar
var Ólafur Jóakimsson.
Á skipum Magnúsar var hann á
síld, trolli og svo voru vetrarvertíð-
irnar sem hann fór á í byrjun jan-
úar hvert ár og kom ekki heim fyrr
en eftir 15. maí.
Þetta voru miklar útiverur og
þætti okkur nóg um það í dag.
Það lá alltaf mikil spenna í lofti
þegar hann var að koma heim af
vertíð en þá fékk hann alltaf að
vera hjá okkur í rúman mánuð áð-
ur en hann fór á síldveiðar. Það
voru líka gleðidagar þegar skipin
hans pabba komu að landi með
síldarfarma og er haustaði vorum
við sendir í berjamó til að tína
handa honum ber og mikið var
hann innilega glaður þegar honum
var afhent lítil glerkrukka af berj-
um.
Það eru svona minningar sem
gera mann glaðan þegar hann er
horfinn á braut.
Við pabbi áttum okkur draum
um að eignast trillu og 1971 létum
við drauminn rætast og ásamt svila
hans Sigmundi Agnarssyni létum
við smíða 6 tonna trillu, Röst Óf9, á
Akureyri.
Þetta var mikið áræði, ekki átt-
um við peninga, utan að ég átti
nokkur sparimerki, og erfitt var að
fá lánsfé, en þetta hafðist og er það
sæll dagur í minningunni þegar
hann stoltur skipstjóri stýrði fleyi
sínu inn í Ólafsfjarðarhöfn í maí
1971.
Strax var farið að róa og er mér
í minningu fyrsti róðurinn minn
með þér. Ég var að kenna sund og
fór í fyrsta róðurinn á sunnudegi
og var róið austur að Gjögrum og
lentum við í miklu fiskiríi og eftir
miðnætti aðfaranótt mánudags
lögðum við af stað heim með 2,5
tonn. Á heimleiðinni stóð ég í kös-
inni að kútta og orðinn yfir mig
þreyttur þótt ekki sæist á þeim
gamla eins og við Sigmundur köll-
uðum hann, ég stend í miðri kös-
inni þegar þú kallar: „Bubbi, það á
að kasta slóginu en ekki fiskinum.“
Var ég þá farinn að kasta fiski en
hirða slógið. Við vorum allir kapps-
fullir og rerum alla daga sem gáf-
ust. Lítið gekk hjá okkur fyrsta
mánuðinn, en eftir það fór að rofa
til og annað sumarið sem við vor-
um útgerðarmenn fiskuðum við 96
tonn frá mars og fram í endaðan
október.
Nú vorum við komnir á skrið og
að tveimur árum liðnum höfðum
við byggt okkur salthús og eftir
það var róið og allur fiskur salt-
aður, en langur var vinnudagurinn
og lágu oft undir 18 til 20 tímar og
var pabbi oftast sá sem lengst hélt
út. Því miður var fiskverð svo lágt
á þessum tíma að erfitt var fyrir
Sigmund með stóra fjölskyldu að
hafa næg laun út úr útgerðinni og
varð Sigmundur að hætta með okk-
ur eftir fjögur ár og við pabbi héld-
um áfram með útgerðina. Allt til
1994 að við seldum Röstina. Við
pabbi áttum góða daga saman sem
ekki verða teknir frá okkur þótt
annar hverfi á braut. Hann var
ótrúlega seigur og þegar hann var
orðinn sjötugur var hann enn fyrst-
ur út á morgnana og síðastur í land
á kvöldin og oft fannst mér við
geta farið fyrr í land. Þegar ég rifj-
aði þetta upp við hann þremur dög-
um áður en hann dó sagði hann:
„Maður sem alltaf er fyrstur í land,
hann fiskar ekki.“ Þetta svar lýsir
honum vel.
Pabbi bar ekki á torg tilfinningar
sínar og þó að við værum svo nánir
sem raun bar vitni sagði hann ekki
mikið um sín málefni, en hann var
kátur á góðri stund og hafði sér-
stakt yndi af söng og dansi og var
hrókur alls fagnaðar þegar það átti
við.
Pabbi var allra hugljúfi og öllum
þótti vænt um hann og aldrei féll
honum ljótt orð til nokkurs manns
og það sterkasta sem hann lét frá
sér fara ef eitthvað fór miður var
„ansvítinn“.
Hann hafði mikla réttlætiskennd
og kenndi okkur með framferði
sínu að bera virðingu fyrir öðru
fólki og skoðunum þess.
Ekki get ég lokið þessum hug-
leiðingum til þín, pabbi minn, án
þess að þakka þér hvað þú varst
börnum okkar bræðra góður, sér-
lega þeim sem ungengust þig
reglulega. Börn okkar Stebba voru
hænd að þér og sama er að segja
um börn Gunnu Betu og Sigmund-
ar, sem voru ykkur mömmu sem
ykkar eigin barnabörn og svo öll
önnur börn sem þú umgekkst, t.d. í
sundlauginni, sem þú stundaðir
nær daglega, þar sem þau kölluðu
þig Óla skemmtilega.
Skíðaáhugi þinn var rómaður og
seinast fyrir einu ári varst þú á
skíðum. Þú tókst mikinn þátt í vel-
gengni barna okkar Margrétar á
skíðasviðinu, Óla, Kidda og Írisar,
og varst stoltur af afrekum þeirra.
Pabbi minn, ég, Margrét og
börnin okkar geta aldrei þakkað
þér fyrir þær mörgu gleðistundir
sem þú veittir okkur og börnum
okkar.
Þegar þú tókst þá ákvörðun, öll-
um að óvörum, að fara einn heim á
Brimnesveginn var það þín hinsta
för og það hlýtur að hafa verið ein-
hver dulinn kraftur sem dró þig
þangað, svo ótrúleg var atburða-
rásin sem leiddi þig um síðir til
hennar mömmu.
Farðu í guðs friði.
Þinn
Björn Þór.
Lítill snáði heldur í hlýja og góða
höndina á pabba sínum. Þeir eru
ÓLAFUR STEINGRÍMUR
STEFÁNSSON
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma og
langamma,
GEIRRÚN ÞORSTEINSDÓTTIR,
áður til heimilis
á Öldugötu 12,
lést á Sjúkrahúsi Seyðisfjarðar þriðjudaginn
2. desember.
Útför hennar fer fram frá Seyðisfjarðarkirkju
laugardaginn 6. desember kl. 14.00.
Magnús Magnússon, Helga Guðmundsdóttir,
Soffía María Magnúsdóttir, Þorleifur Dagbjartsson,
Anna Sigríður Magnúsdóttir, Stefán Óskarsson,
Ásbjörn Magnússon, Hansína Halldórsdóttir,
Bryndís Magnúsdóttir, Hallgrímur Jónsson,
barnabörn og barnabarnabörn.
Elsku eiginmaður minn, faðir okkar og fóstur-
faðir,
STURLA BERG SIGURÐSSON,
Torfufelli 48,
Reykjavík,
lést á krabbameinsdeild Landspítala við
Hringbraut þriðjudaginn 2. desember.
Jarðarförin fer fram frá Fella- og Hólakirkju
miðvikudagin 10. desember kl. 13.30.
Fyrir hönd systkina, vina og annarra vandamanna,
Dagný Gloría Sigurðsson,
Sigurður Josef Berg Sturluson,
Kristófer Berg Sturluson,
Reynir Þór Berg (Jorey) Resgonia,
Rodney Berg Resgonia.
Faðir okkar, afi og bróðir,
ADAM SMÁRI HALLDÓRSSON
frá Svanahlíð,
Miklubraut 20,
Reykjavík,
lést fimmtudaginn 27. nóvember sl.
Jarðarförin fer fram frá Akraneskirkju mánu-
daginn 8. desember kl. 14.00.
Katrín Ósk Adamsdóttir,
Alfreð Friðrik Adamsson,
Alexander Már Benediktsson,
Rebekka Rut Benediktsdóttir,
Sindri Snær Alferðsson,
Kristín Halldórsdóttir, Sigurður P. Hauksson,
Elsa Halldórsdóttir,
Halldór Halldórsson,
Helga Halldórsdóttir,
Gylfi Halldórsson, Margrét Guðmundsdóttir,
Sigmundur Halldórsson, Guðrún María Harðardóttir,
Valgerður Halldórsdóttir, Sveinbjörn Jónsson,
Fanney Halldórsdóttir, Guðmundur Hafliðason,
Júlíus Gígjar Halldórsson,
Dóra Sveinbjörnsdóttir, Hafsteinn Pálsson,
og frændsystkini.
Eiginmaður minn,
ÞÓRODDUR SÆMUNDSSON,
Lerkilundi 30,
Akureyri,
lést á dvalarheimilinu Hlíð miðvikudaginn
3. desember.
Fyrir hönd vandamanna,
Birna S. Guðjónsdóttir.