Morgunblaðið - 17.01.2004, Síða 68

68 LAUGARDAGUR 17. JANÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
EPÓ
Kvikmyndir.com




Roger Ebert

AE. Dv

Skonrokk
FM909
Sýnd kl. 10.05. B.i. 16.
Tilnefnd til 5 Golden Globe
verðlauna
meðal annars besta
mynd ársins
HJ. MBL
Sýnd kl. 8 og 10.10. Einnig sýnd í Sambíóunum
Sýnd kl. 8.
Sýnd kl. 6 og 9.




The Rolling Stone
SV. Mbl
„Fantavel leikin
eðalmynd“
ÞÞ Fréttablaðið

ÓHT. Rás2
Magnþrungin erótísk
spennumynd með
Meg Ryan eins
og þið hafið
aldrei
séð hana áður.
Tónlist myndarinnar er eftir
Hilmar Örn Hilmarsson
Sýnd kl. 8 og 10.20. B.i. 16 ára.
Fráframleiðendum
Four Weddings,
Bridget Jones &
Notting Hill
Sjáið eina athyglisverðustu og mest sláandi mynd ársins.
Kvikmyndir.isGH. Kvikmyndir.com

HJ.MBL
Sýnd kl. 9. Einnig sýnd í Sambíóunum
Sannkölluð stórmynd sem hlotið hefur frábæra
dóma og viðtökur um allan heim.
Tom Cruise hefur aldrei verið betri!
Besti aðalleikari
Tom Cruise
Besti leikari í
aukahlutverki
Ken Watanabe
Besta frumsamda
tónlistin
Hans Zimmer
3
Tilnefningar til Golden Globe verðlauna
MEG RYAN
MARK RUFFALO
JENNIFER JASON LEIGH
Nýjasta mynd leikstjóra „THE PIANO“
a film by JANE CAMPION

VG DV
Hreyfir við áhorfandanum og skilur eitthvað eftir sig. Samleikur
systkinanna er með ólíkindum. Hér leikur allt í höndunum á
Hilmari, börn, fullorðnir, tónlist og myndmál”
- ÞÞ Fréttablaðið
15.000 MANNS Á TVEIMUR VIKUM!
Næstbesta opnun íslenskrar kvikmyndar frá upphafi!
Kvikmyndasýningar
hefjast í dag kl. 20.
Vegna afmælishátíðar
Eimskipafélags íslands
Magnþrungin erótísk spennumynd með
Meg Ryan eins og þið hafið aldrei
séð hana áður.
ÁLFABAKKI
Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
KRINGLAN
Sýnd kl. 4, 6, 8 og 10.
Sannkölluð stórmynd sem hlotið hefur frábæra
dóma og viðtökur um allan heim.
Tom Cruise hefur aldrei verið betri!
Sjáið eina athyglisverðustu
og mest sláandi mynd ársins.
Besti aðalleikari
Tom Cruise
Besti leikari í
aukahlutverki
Ken Watanabe
Besta frumsamda
tónlistin
Hans Zimmer
3
Tilnefningar til Golden Globe verðlauna
EINNIG SÝND Í LÚXUS VIP Í ÁLFABAKKA KL. 6 OG 10.
ÞAÐ er þrettán tíma munur áÍslandi og Nýja-Sjálandi.Þeir andfætlingar eru áundan. Eru vaknaðir áður
en við förum að sofa. Fara að sofa áð-
ur en sum okkar skríða fram úr. Það
var því búið að vera hið mesta basl
fyrir okkur Jane Campion, sem stödd
er á heimaslóðum sínum í kærkomnu
fríi, að stilla saman strengi okkar.
Hún hafði fyrst lagt til að við töluðum
saman kl. 17 síðdegis. Ókei, sagði ég.
Sem það líka var, allt þar til ég komst
að því að þá er kl. 4 að nóttu hjá mér.
Niðurstaðan varð að ég myndi
hringja kl. 20 því þá væri hún að
vakna. Og ég vakti hana. Klukkan hjá
henni var þá 9 að morgni.
„Vildirðu vera svo vænn að hringja
eftir 10 mínútur,“ sagði hún svefn-
drukkinni röddu. Og ég hringdi 10
mínútum síðar. Hún var ennþá syfj-
uð. „Fyrirgefðu mér. Þannig er það
bara hérna þegar ég er í fríi að þá sef
ég framundir hádegi. En þetta er í
góðu. Dagurinn fallegur. Gott að ná
aðeins meira af honum en venjulega.“
Vakin af værum blundi
Það er ekkert þægilegt að vekja
fólk. Hvað þá einhvern sem maður
hefur dáðst alllengi að úr fjarlægð
fyrir myndir á borð við An Angel At
My Table og The Piano. Hefði alveg
viljað hafa fyrstu kynnin önnur. En
henni virtist sama. Komin með sitt
kaffi. Var afslöppuð.
„Ég er komin í gírinn. Með ljós-
myndabók um Ísland fyrir framan
mig. Alveg tilbúin.
Þú ert íslenskur og vilt væntanlega
ræða um Hilmar Örn,“ sagði hún
einkar stóískum rómi, ennþá svefn-
drukkin.
Ég gat ekki neitað því og vatt mér
því strax að efninu. Spurði hana beint
út; hvers vegna hann?
„Þannig var að Laurie Parker,
einn framleiðenda myndarinnar, tek-
ur tónlistina sérlega alvarlega og
lagði mjög mikið upp úr að finna rétta
tónskáldið fyrir myndina. Hún er
mikill tónlistarunnandi og hefur
sterkar skoðanir á kvikmyndatónlist
á meðan ég hef alltaf verið frekar óör-
ugg þegar kemur að þeim þætti kvik-
myndagerðarinnar. Ég nýt þess að
hlusta á góða kvikmyndatónlist en
tækilega finnst mér ég alltaf vanhæf
til að dæma um hvað sé fyrir bestu.
Við komum okkur saman um að við
vildum að í myndinni hljómaði tónlist
sem væri nýtískuleg en í senn sígild.
Og hún þurfti líka að búa yfir dýpt,
sem leiddi okkur ósjálfrátt til Norð-
urlanda, síðan Íslands og þar fundum
við auðvitað tónlist Hilmars Arnar,
sem við féllum fyrir þegar í stað. Við
byrjuðum á að nota eldri tónlist hans
til bráðabirgða og komust svo að
þeirri niðurstöðu að hann gæti best
túlkað tilfinningar sögupersónanna
og aðstæður þeirra.
Síðan kynntumst við honum og
komumst að því að maðurinn semur
ekki aðeins dásamlega tónlist heldur
býr hann einnig yfir ómótstæðilegum
persónutöfrum. Ég féll strax fyrir
honum og dái hann hreinlega.“
Campion segir að Hilmar Örn hafi
platað þær Parker til Íslands sem
hún segir hafa verið frábært. Gaman
að kynnast fleiri Íslendingum, skoða
landið og Reykjavík.
Ótæpileg kaffidrykkja á Íslandi
Campion og Hilmar Örn komu
miklu í verk hér og hún segir dvölin
hér að mestu leyti hafa farið í vinnu.
„Við góndum á tölvuskjáinn og
hlustuðum á sömu tónbútana aftur og
aftur og aftur. Fórum út. Komum
inn, héldum áfram að góna og hlusta
á sama bútinn. Svo snæddum við
kvöldverð með Hilmari og vinum
hans. Og ég las mikið, einkum Sjálf-
stætt fólk, sem ég hafði náð mér í
stuttu áður en ég fór til Íslands. Það
var fyrsta bókin sem ég sá þegar ég
fór í bókabúð í Ástralíu í leit að ís-
lenskri bók og greip hana þá með
mér. Alveg dásamleg bók. Hreint
dásamleg.
Svo drakk ég ótæpilega mikið af
kaffi.“
– „Kaffi!?! Hvers vegna?“
„Nú, er það ekki þjóðardrykkur
ykkar? Aðalfrístundaiðjan að fara á
kaffihús og fá sér gott kaffi.“
Þegar blaðamaður spyr Campion
út í hvort hún hafi vitað af því að það
sé þegar búið að skrifa kvikmynda-
handrit að Sjálfstæðu fólki, sagðist
hún hafa hitt Snorra Þórisson, að-
standanda fyrirhugaðrar myndar, og
rætt við hann um verkefnið.
„Okkur varð vel til vina og ég hefði
sannarlega haft áhuga á að taka að
mér að kvikmynda þessa frábæru
sögu ef ég hefði ekki verið búin að
ákveða að taka mér gott frí eftir In
the Cut.“
En hún segist þó hafa fallið fyrir
Laxness við það að lesa Sjálfstætt
fólk.
„Þetta var eins og að lesa Tolstoj í
fyrsta skiptið, svo greinilega eitt af
höfuðskáldum sem uppi hafa verið.
Hann er snillingur.“
„Þetta var stóra Íslandsárið mitt,“
hélt Campion síðan áfram.
– „Hvernig þá?“
„Ég kynnist Hilmari, heimsæki
landið, les Sjálfstætt fólk, kynnist
Snorra, fer svo til Lundúna og sé þar
íslenska uppfærslu á Rómeó og Júlíu,
sem mér þótti algjörlega frábær.
Hvernig þau fór að því að gefa sirk-
usbrögðum einhvern alvöru tilgang.
Það var afar heillandi og líflegt. Og í
sömu ferð fór ég í Tate Modern, sá
stóru íslensku sólina og sagði guð
minn góður!“
Þegar ég segi henni frá því að lista-
maðurinn sem átti heiðurinn að verk-
inu í Tate, Ólafur Elíasson, væri eig-
inlega líka Dani, en við Íslendingar
vildum eigan hann út af fyrir okkur
þá greip hún það á lofti og sagðist
skilja það vel. Hún skynjaði nefnilega
að margt væri sameiginlegt með
smáþjóðunum Íslendingum og
Nýsjálendingum hvað þetta varðaði,
væru báðar svo litlir, afskekktar og
einangraðar. Þannig að þegar raddir
þeirra heyrðust í hinum stóra heimi
þá rifnuðu allir að stolti og gleði.
Mannfræðingur með
myndlistarmenntun
Og maður leggur líka við hlustir
þegar hún ber þessar fjarlægu en
áþekku þjóðir saman því Campion er
mannfræðingur að mennt. Nam þau
fræðin við Victoria-háskólann í
heimaborg sinni Wellington, þar sem
hún fæddist fyrir 49 árum og 9 mán-
Jane Campion leikstýrði kvikmyndinni In the Cut
Þetta var stóra
Íslandsárið mitt
„Það er draumur að vinna með honum ,“ segir Jane Campion sem fékk Hilmar Örn Hilmarsson til þess að semja
tónlist fyrir mynd sína In the Cut. Hún segir Skarphéðni Guðmundssyni að liðið ár hafi verið mikið Íslandsár
fyrir sig, því þá hafi hún heimsótt landið, lesið Sjálfstætt fólk og séð Rómeó og Júlíu og stóru sólina í Lundúnum.
Jane Campion stendur á fimmtugu og er eina konan sem hlotið hefur hinn
eftirsótta Gullpálma kvikmyndahátíðarinnar í Cannes.