Morgunblaðið - 06.02.2004, Blaðsíða 42

MINNINGAR
42 FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Guðfinna ÞóraSnorradóttir
fæddist í Reykjavík
28. júlí 1972. Hún lést
á heimili sínu 29. jan-
úar síðastliðinn. For-
eldrar hennar eru
Hjördís Björg Hjör-
leifsdóttir húsmóðir
og dagmóðir, f. 5.
nóvember 1950, og
Snorri Ársælsson bíl-
stjóri, f. 10. apríl
1947. Systkini Guð-
finnu eru Stefán
Hjörleifur, f. 4. apríl
1968, Guðbjörg Sig-
ríður, f. 21. mars 1969, og Jónína
Kristrún, f. 17. ágúst 1985.
Eftirlifandi unnusti Guðfinnu
er Guðmundur Eyj-
ólfur Sigurðsson, f.
25. janúar 1968.
Börn Guðfinnu eru
Kristín Harpa, f. 30.
nóvember 1989, Ant-
on Helgi, f. 8. októ-
ber 1992, og Birgitta
Ýr, f. 22. janúar
2003. Faðir Kristín-
ar Hörpu og Antons
Helga er Hermóður
Sigurðsson, f. 20.
febrúar 1971. Faðir
Birgittu Ýrar er
Guðmundur Eyjólf-
ur Sigurðsson.
Útför Guðfinnu fer fram frá
Fella- og Hólakirkju í dag og hefst
athöfnin klukkan 13.30.
Elsku Guffa systir, ég vil fá að
skrifa nokkur orð um þig.
Ég veit bara ekki hvar ég á að
byrja, það er búið að fljúga svo
margt í gegnum huga mér síðustu
daga. En eitt stendur þó alltaf upp
úr, það er hláturinn þinn og brosið.
Við vorum að tala um það heima hjá
mömmu og pabba að það varð alltaf
fjör þegar þú birtist. Mér fannst ég
eiga svo mikið í þér því þú leyfðir
mér að taka svo mikinn þátt í lífi
þínu. Ég og Unnar fengum alltaf
Kristínu lánaða þegar okkur langaði
til að spilla henni. Eins fékk ég að
vera viðstödd fæðingu Antons og
Birgittu, það var ein besta tilfinning
lífs míns að sjá þau fæðast.
Núna þegar ég skrifa þessi orð
streyma tárin fram og ég reyni að
láta ekkert í mér heyrast því litlu
englarnir þínir sofa allir hér hjá mér.
Það hefur verið þröng á þingi hjá
okkur því við sofum öll í mínu rúmi.
Ég gæti skrifað endalaust en ég mun
tala mikið við þig þótt þú sitjir ekki
hjá mér því ég veit að þú verður allt-
af hjá okkur. Ég vil að þú vitir að við
pössum englana þína mjög vel. Ég
vil biðja Guð að veita Tuma, Kristni,
Antoni, Birgittu, mömmu og pabba
styrk til að komast yfir þessa miklu
sorg. Verðum í bandi eins og þú
sagðir alltaf.
Guðbjörg systir.
Elsku Guffa. Þú nenntir alltaf að
mála mig ef ég fór út. Þú nenntir allt-
af að lána mér föt. Þú nenntir alltaf
að hlusta á mig. Þú studdir mig alltaf
þegar ég tók upp á einhverju sem
öðrum fannst ekki góð hugmynd. Þú
sást alltaf ef ég var langt niðri og
fékkst mig til að tala um það. Þú sást
líka alltaf ef ég var glöð og gladdist
þá með mér. Þú sagðir alltaf það sem
þér bjó í brjósti. Þú leyfðir mér alltaf
að vera ég sjálf. Þú varst alltaf til í
spjall. Þú áttir alltaf tíma fyrir litlu
systur þína.
Engin mun nokkurn tímann koma
í staðinn fyrir þig.
Nína litla systir.
Elskuleg tengdadóttir okkar,
Guðfinna Þóra, er látin langt fyrir
aldur fram. Guðfinna eða Guffa eins
og hún var alltaf kölluð varð partur
af fjölskyldu okkar þegar hún og
Gummi sonur okkar urðu ástfangin.
Guffa var einstaklega hlý og já-
kvæð stúlka og hafði þægilega nær-
veru og það var aldrei langt í grínið
og brosið þegar setið var og spjallað.
Við eigum góðar minningar frá
síðustu jólum þegar Guffa og Gummi
buðu okkur að eyða með sér og börn-
unum sínum aðfangadagskvöldinu.
Við eigum erfitt með að trúa því og
sætta okkur við það að Guffa sé dáin.
Elsku Tumi, Kristín, Anton, Birg-
itta, foreldrar og systkini Guffu.
Megi góður Guð fylgja ykkur og
styrkja á þessum erfiðu tímum.
Minningin um yndislega stúlku lif-
ir alltaf, ekki bara í huga okkar held-
ur líka í börnum hennar.
Farðu í friði, elsku Guffa.
Bára og Sigurður Vilhelm.
Fimmtudagurinn 29. janúar er
dagur sem ég mun seint gleyma, en
þá var mér tilkynnt lát Guðfinnu
mágkonu minnar. Hvernig gat það
gerst svona snögglega? Hún sem
kom til mín tveimur dögum áður með
litlu dóttur sína í pössun til mín, svo
ljúf og yndisleg eins og alltaf. Ég fer
að hugsa um allar stundirnar sem við
áttum oft saman við eldhúsborðið hjá
mér, en þá var oft hlegið og rifjaðar
upp gamlar minningar. Alltaf gat ég
leitað til hennar ef ég átti erfitt.
Elsku Guffa mín, mig langar að
þakka þér fyrir allt. Ég sakna þín
svo mikið en nú er komið að kveðju-
stund.
Ég vil senda fjölskyldu Guffu og
sérstaklega Guðmundi bróður mín-
um og börnunum þeim Kristínu,
Antoni og Birgittu mínar innilegustu
samúðarkveðjur. Guð styrki ykkur í
sorg ykkar.
Klara og börn.
Mér var færð sú fregn að Guffa
vinkona mín væri dáin. Ég verð dof-
in, máttvana og upp kemur skiln-
ingsleysi, reiði yfir óréttlæti lífsins,
svo kemur söknuðurinn og sorgin.
Guffa dó langt fyrir aldur fram,
aðeins 31 árs að aldri. Hún skilur eft-
ir sig ljúfar og litríkar minningar
sem verða vel varðveittar. Vinátta
okkar Guffu hófst síðla árs 1985. Þá
vorum við 13 ára gamlar, bjuggum í
sama hverfi og vorum í sama skóla
en það var íþróttin sem við stund-
uðum sem tengdi okkur saman. Þó
svo að sú íþróttaiðkun stæði aðeins í
skamma stund átti vinátta okkar
Guffu eftir að vara lengi. Ég minnist
Guffu sem glaðlyndrar og brosmildr-
ar stelpu með sitt fallega rauða hár,
sitt fallega bros og glettnu augu.
Á unglingsárunum vorum við
Guffa mjög nánar og mikið saman,
og ég minnist ýmissa atburða frá
þeim tíma. Þær voru ófáar Fellahell-
isferðirnar og allar bæjarferðirnar
um helgar og er við eltumst tók rúnt-
urinn við eins og hann var og hét í þá
daga. Alltaf var skemmtilegast þeg-
ar Guffa var með í för, alltaf var kátt
á hjalla í kringum Guffu, Guffa var
hrókur alls fagnaðar.
Ég minnist slyssins sem hún lenti í
árið 1988, hún dvaldi um stund á
sjúkrahúsi og það var orðið mitt ann-
að heimili og er Guffa fór að bragg-
ast æddum við um spítalann – Guffa í
hjólastól með aðra hönd í fatla – og
skoðuðum hvern krók og kima.
Ég man líka eftir því er við sátum
fyrir framan deildina í eitt skiptið og
spjölluðum saman, þegar einn af
læknunum gekk framhjá. Þá mátti
Guffa til með að blístra á eftir honum
og faldi sig svo á bakvið súlu og ég
sat ein eftir eldrauð í framan, og þá
hló mín, ætluninni var náð.
Já, hún Guffa gat svo sannarlega
verið pínu stríðin og hafði hún mjög
gaman af því að láta mann roðna, en
allt meint í góðu og átti þetta allt
bara eftir að styrkja okkar vináttu.
Eins minnist ég þess þegar Guffa
varð ófrísk að sínu fyrsta barni, þá
17 ára gömul. Þá varð ég þeirrar
gæfu aðnjótandi að fá að fylgja með í
mæðraskoðanir, á foreldranámskeið
og í sónar, og á eftir sónarnum fórum
við svo glaðbeittar í bragði og keypt-
um föt á litlu snúlluna. Guffu fæddist
lítill sólargeisli, Kristín Harpa, síðla
árs 1989 og tæpum þremum árum
seinna kom svo annar sólargeisli,
Anton Helgi, í heiminn, og nú fyrir
um ári bættist svo þriðji sólargeisl-
inn, Birgitta Ýr, í hópinn.
Guffa lifði hratt og hafði reynt
margt á sinni stuttu ævi. Síðustu ár
hafði samband okkar verið minna en
áður, við hittumst þó og heyrðum
hvor í annarri annað veifið, og var þá
ævinlega glatt á hjalla rétt eins og
áður.
Elsku Guffa mín, ég kveð þig nú
með trega og söknuði, þú áttir alltaf
þinn sess í mínu hjarta og alltaf hélt
ég í vonina um betri tíð og tíma hjá
þér.
Ég votta fjölskyldu þinni mína
dýpstu samúð.
Hugur minn er hjá þér.
Þín vinkona
Heiða.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibj. Sig.)
Elsku Guffa. Ég kveð þig með
söknuði, trega og tárum, elsku besta
vinkona. Minningarnar um þig eru
allar svo góðar og dýrmætar. Þú
ólétt að Kristínu Hörpu 16 ára og
þegar hún fæddist, fyrsta barnið í
hópnum, svo stuttu seinna varð ég
ólétt að Daníel Þór og þú komst með
mér í skoðun og sónar, það var svo
yndislegt að hafa svona traustan vin.
Þegar þú varst ólétt að Antoni
Helga fórum við með Akraborginni
til Röggu og á leiðinni heim borð-
uðum við svo mikið að rjómatoffee að
við urðum sjóveikar.
Og þegar Birgitta Ýr, litla prins-
essan þín, fæddist og þú leyfðir mér
að koma þegar þú varst nýbúin að
eiga með vídeóvélina og taka upp
kveðju til stelpnanna í saumó.
Í Hrafnhólunum áttum við svo
margar stundir saman þegar ég kom
til þín og við hlustuðum á rjómó lög
og töluðum saman langt fram á nótt
um allt og ekkert.
Þakka þér fyrir að vera yndisleg,
kát, falleg og besta vinkona í heim-
inum.
Ég sakna þín svo mikið en ég veit
að þú verður alltaf hjá okkur í hug og
hjarta um ókomna tíð.
Þar sem englarnir syngja sefur þú,
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
á að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
Drottinn minn, Faðir, lífsins ljós,
lát náð þína skína svo blíða.
Minn styrkur þú ert, mín lífsins rós,
tak minn myrka kvíða.
Þú vekur hann með sól að morgni.
Faðir minn, láttu lífsins sál
lýsa upp sorgmætt hjarta.
Hjá þér ég finn frið og skjól.
Láttu svo ljósið þitt bjarta
vekja hann með sól að morgni.
Drottinn réttu sorgmæddri sál
svala líknarhönd.
Og slökk þú hjartans harmabál,
slít sundur dauðans bönd.
Svo vaknar hann með sól að morgni.
Farðu í friði, vinur minn kær
Faðirinn mun þig geyma.
Um aldur og ævi þú verður mér nær.
Aldrei skal þér gleyma.
Svo vöknum við með sól að morgni.
(Bubbi Morthens.)
Elsku Kristín Harpa, Anton
Helgi, Birgitta Ýr, fjölskylda og vin-
ir. Megið þið finna styrk á erfiðri
stundu.
Þín elskandi vinkona og fjöl-
skylda.
Fríða Margrét,
Andri, Daníel Þór
og Sunna Rós.
Elsku Guffa mín, nú ertu farin, ég
á svo erfitt með að trúa því að þetta
sé búið hér á jörðu, nú ertu komin á
betri stað þar sem þér líður betur.
Við áttum margar góðar stundir
saman alveg frá því að við vorum
unglingar. Við gerðum mörg prakk-
arastrikin saman og alltaf varst þú
þar sem var gaman og mikið stuð, þú
varst aldrei öðruvísi en brosandi eða
hlæjandi þessum smitandi hlátri sem
fékk alla til að hlæja með þér, aldrei
var neikvæðni í þér, þú varst alltaf
hrókur alls fagnaðar og alltaf var
gleði í kringum þig. Þú hjálpaðir mér
í gegnum erfiðar stundir á með-
göngu minni og komst með mér í
skoðanir og sónar. Því gleymi ég
aldrei og hann Elvar Smári bað svo
oft um að fá að koma til þín og bað
þig svo að passa sig og alltaf varstu
til í það, alveg sama þó hann væri
veikur eins og hann var svo oft þá.
Honum fannst svo gott og gaman að
fá að vera hjá þér og Antoni Helga,
Elvar Smári dýrkar hann og Anton
er alltaf svo góður við hann.
Svo var mamma þín, hún Hjördís,
dagmamma hans Elvars Smára, og
þar hitti hann Anton Helga mikið og
Snorra pabba þinn og hann kallaði
mömmu þína og pabba ömmu og afa.
Þau eru honum mjög góð og ég kom
oft til þeirra í Gyðufellið bæði í
gamla daga og á seinni árum. Þang-
að er alltaf gott að koma, allir svo
yndislegir og góðir og alltaf kæti og
gleði á því heimili eins og hjá þér upp
í Hrafnhólum.
Því miður var sambandið okkar
ekki gott síðasta árið og ég saknaði
þín mikið, að koma ekki til þín, sitja
og spjalla saman, við gátum alltaf
spjallað um allt og ekki neitt og hleg-
ið mikið að öllu, eða talað í símann og
fatta allt í einu að við vorum búnar að
vera í símanum í tvo tíma og þá hlóg-
um við bara að því og héldum áfram
að spjalla. Það var alltaf kátt á hjalla
hjá þér og alltaf voru dyrnar opnar
fyrir öllum. Ég þakka fyrir að við
hittumst nokkrum dögum fyrir
þennan sorgardag og við náðum að
sættast og tókum upp þráðinn þar
sem frá var horfið ári áður. Ég mun
alltaf muna þig og fallega brosið,
gleðina og þennan frábæra hlátur og
geyma þig í hjarta mínu.
Elsku Kristín Harpa, Anton
Helgi, Birgitta Ýr, Hjördís, Snorri,
Stefán, Guðbjörg, Jónína, ykkur og
fjölskyldum ykkar votta ég innilega
samúð mína og vonandi fáið þið
styrk til að takast á við þessa erfiðu
tíma sem framundan eru. Ég veit að
þið standið saman, þið eruð svo sam-
rýnd fjölskylda. Einnig votta ég
samúð mína öllum sem Guffu
þekktu, það eiga allir eftir að sakna
hennar.
Guðrún Magnea (Gunna),
Elvar Smári.
Æskuvinkonur hittast í sauma-
klúbb, rifjaðar eru upp gleðistundir,
framtíðin kortlögð og draumar lagð-
ir á borðið. Allar kveðjumst við hlæj-
andi og hlökkum til næstu endur-
funda. Daginn eftir ríkir sorg í
hjörtum okkar. Á svipstundu er allt
breytt, ein úr hópnum er horfin okk-
ur að eilífu. Samleiðin er löng og
margar góðar minningar koma upp í
hugann. Við kynntumst fermingar-
árið okkar fyrir tæpum tuttugu ár-
um, átta stelpur, alltaf saman. Á
unglingsárunum hittumst við oftast
heima hjá Guffu eða í Fellahelli.
Heima hjá Guffu var alltaf rúm fyrir
háværan og gáskafullan stelpnahóp-
inn. Hún var alltaf hress, glöð og
góður vinur. Eftir unglingsárin
skildi leiðir eins og gengur og gerist
en við vissum alltaf hver af annarri.
Seinna endurnýjuðum við vináttu-
böndin og stofnuðum saumaklúbb-
inn okkar sem hélt utan um okkur og
vináttuna. Saumaklúbburinn verður
aldrei samur. Við eigum eftir að
sakna og syrgja elsku Guffu en líf
hennar og ljós mun ætíð lifa í hug
okkar og hjarta.
Við skynjum fátt en skilja viljum þó
að skaparinn oss eilíft líf til bjó.
Að upprisan er öllum sálum vís
og endurfundir vina í paradís.
(Guðrún Jóhannsdóttir.)
Elsku Tumi, Kristín Harpa, Ant-
on, Birgitta, Hjördís, Snorri, Stebbi,
Gugga, Nína og fjölskyldur. Við vin-
konurnar sendum ykkur okkar inni-
legustu samúðarkveðjur. Megi hin
eilífa hvíld verða Guffu okkar góð.
María, Ragnheiður
og Valgerður.
GUÐFINNA ÞÓRA
SNORRADÓTTIR
Innilegar þakkir færum við öllum þeim, er sýndu okkur samúð og vinar-
hug við andlát og útför
FANNEYJAR BJÖRNSDÓTTUR,
Heiðmörk 35,
Hveragerði.
Fyrir hönd aðstandenda,
Haukur Sigurjónsson og synir.
Elskulegur faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
FINNBOGI RÚTUR JÓSEPSSON,
Hnífsdal,
sem lést á Fjórðungssjúkrahúsinu á Ísafirði
mánudaginn 2. febrúar, verður jarðsunginn frá
Hnífsdalskapellu laugardaginn 7. febrúar
kl. 11.00.
Þeim, sem vilja minnast hans, er bent á
Fjórðungssjúkrahúsið á Ísafirði.
Guðjón Finndal Finnbogason,
Finney Aníta Finnbogadóttir, Ólafur Theodórsson,
Finnbogi Rútur Jóhannesson, Sigrún Sigmundsdóttir,
afabörn og fjölskyldur þeirra.