Morgunblaðið - 06.02.2004, Blaðsíða 47

Morgunblaðið - 06.02.2004, Blaðsíða 47
MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 6. FEBRÚAR 2004 47 ✝ Guðrún HelgaÞormar Garðars- dóttir var fædd í Reykjavík hinn 23. júlí 1958. Hún lést hinn 31. janúar síð- astliðinn. Foreldrar hennar eru Ingunn K. Þormar og Garð- ar P. Þormar. Sysk- ini hennar eru: Sig- fús, f. 1944, kona hans er Sigríður Svava Kristinsdóttir; Sigríður, f. 1945; Páll f. 1947, kona hans er Angela Ragnarsdóttir; Sigfríð, f. 1950, maki Jón Pétursson; Kristinn, f. 1954, kona hans er Jónína Sam- úelsdóttir. Guðrún fór til Noregs 1975 sem aupair og starfaði við það í eitt og hálft ár. Síðan vann hún í ritfangaversl- un í Ósló þar til hún fór að vinna hjá Svarcopy (síðar All- copy) og starfaði þar í yfir 20 ár. Guðrún var í sambúð með Edvard Nilsen mál- ara í tíu ár og þau eignuðust einkason hennar, Jónas Þor- mar Edvardsson, f. 11. maí 1982. Jónas stundar nú háskóla- nám í Bangkok. Guðrún kom svo heim til Íslands nú í desember og lést á heimili systur sinnar og mágs. Útför Guðrúnar verður gerð frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 15. Elsku mágkona, þetta er búinn að vera erfiður tími hjá þér síðustu mánuði en þú barðist hetjulega fram á síðustu stundu og sofnaðir síðan vært. Þú varst yndisleg mágkona, alltaf hress og kát. Þú fórst ung til Óslóar að vinna, en alltaf hafðir þú reglulega samband heim og alltaf varstu hress þegar talað var við þig, einnig eftir að þú varst orðin veik. Það var alltaf allt í lagi og þér leið vel, þótt aðrir vissu betur. Það var þinn háttur að vera hress og þú vildir að aðrir væru það líka. En þér leið vel í Ósló og þú eignaðist þar ynd- islegan son sem var þinn augasteinn og voruð þið miklir vinir og félagar. Elsku Guðrún Helga, ég veit að það verður vel tekið á móti þér af nöfnu þinni. Það verður örugglega oft kátt hjá ykkur þegar þið fylgist með vit- leysunni sem við gerum, þá hlæið þið dátt. Ég kveð þig í bili. Elsku Sigfríð og Jón, ég þakka ykkur fyrir alla þá hlýju og um- hyggju sem þið veittuð Guðrúnu Helgu síðustu sporin. Elsku Jónas, ég votta þér mína dýpstu samúð, en það er huggun að mömmu þinni líður vel og það verður tekið vel á móti henni. Tengdaforeldrum mínum sem hafa staðið sig aðdáanlega vel í þess- ari miklu sorg votta ég mína dýpstu samúð, einnig systkinum Guðrúnar Helgu og fjölskyldum þeirra. Guðrún Helga lifir í hjarta okkar. Takk fyrir allt. Sigríður Svava Kristinsdóttir. Nú legg ég augun aftur ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Þýð. S. Egilsson.) Elsku Guðrún Helga. Hvert örstutt spor, var auðnuspor með þér, – (H.K.L.) Þessi orð lýsa því hvernig mér líð- ur er ég hugsa um lífið okkar. Það var alla tíð yndislegt að vera með þér, hvort sem það var í barn- æsku í dúkkuleik, dúkkulísuleik, barbí eða hvað það nú var sem við systradæturnar – frænkurnar þrjár þú, Elísabet og ég tókum okkur fyrir hendur. Stundum lágum við saman í rúmi eða á gólfinu og sungum eins og við ættum lífið að leysa upp úr Skóla- söngvum og hláturinn var aldrei langt undan. Þið tvær voruð árinu eldri en ég, voruð vitrari og kennduð mér allt um lífið og tilveruna. Á unglingsárunum var alltaf eitt- hvað spennandi að gerast í kringum þig, þú áttir mikið af vinum. Dúkku- leikirnir okkar þróuðust í barnapöss- un á systkinabörnum ykkar. En svo kom að því að þú fórst þínar eigin leiðir. 17 ára fórst þú til Noregs að vinna sem barnapía og heimilishjálp. Ég fékk að heimsækja þig og dvelja hjá þér nokkra daga á leið minni til Finnlands, og þá sá ég glöggt hversu sjálfstæð og dugleg þú varst. Þér leið vel í Noregi og hélst áfram að vinna þar og árin liðu og þú ákvaðst að eiga heima þarna. Þú fórst að búa með Edward og saman eignuðust þið sólargeislann þinn alla tíð hann Jónas. Leiðir ykk- ar Edwards skildi og þú sinntir móð- urhlutverkinu af stakri alúð. Missir Jónasar er mikill, en hann hefur sýnt það og sannað hversu vel gefinn og þroskaður ungur maður hann er núna á þessum erfiðu tímum í lífi hans, þökk sé þér! Ég naut þeirrar gæfu að búa um tíma í Noregi. Við vorum samtímis ófrískar að drengjunum okkar og var gott að eiga þig að og geta leitað til þín með allar vangaveltur og deilt með þér því sem var að gerast. Þú varst alltaf eins og klettur, úrræða- góð, hlý og einstaklega lífsglöð. Síðar er við fluttum heim og áttum leið til Noregs eftir það tókst þú ávallt á móti okkur opnum örmum og best fannst þér að „fá bara nokkur Lindubuff“ að launum. Þú varst óþreytandi að ferðast vítt og breitt um heiminn með Jónasi og sýndir honum hina ýmsu staði sem okkur hin dreymir aðeins um að heimsækja. Ég er ævinlega þakklát fyrir dag- inn sem við frænkurnar þrjár áttum í sumar. Við fórum í bæinn og rifjuð- um upp stemmninguna hjá okkur eins og hún var í gamla daga, þá lék- um við okkur að því að við værum systur en ekki bara frænkur, og við keyptum okkur eins bleik dress, við áttum svo oft eins föt þegar við vor- um litlar. Þetta ætluðum við að endurtaka núna í jólafríinu en heilsa þín leyfði það ekki. Það sýndi sig best hversu sterk og dugleg þú varst núna í veikindastríði þínu. Þú kvartaðir aldrei hversu kvalin sem þú varst. Ég vil segja við Jónas að mér finnst þetta vera eins og í sögunni Bróðir minn Ljónshjarta eftir Astrid Lindgren, þegar Jónatan var að deyja og var að kveðja bróður sinn Snúð: Þá sagði hann við Snúð að hann þyrfti ekki að hafa áhyggjur því að hann væri bara að fara til Nangijala, þar væru bara ævintýr og allir yrðu frískir þegar þeir kæmu þangað. Þar munum við öll hittast að lokum. Ég veit að Guðrún Helga amma okkar og Kristinn afi hafa tek- ið þig í faðm sinn og þau leiða þig um dali eilífðarinnar. Elsku Guðrún Helga, ég er stolt af að hafa átt þig að og mun aldrei gleyma þér. Þú lifir áfram í Jónasi og við munum ávallt fylgjast með hon- um. Að lokum sendi ég Jónasi, foreldr- um þínum, systkinum og öðrum að- standendum mínar innilegustu sam- úðarkveðjur og ég bið góðan Guð að leiða okkur öll í gegnum sorgina. Drottinn er minn hirðir mig mun ekkert bresta. Á grænum grundum lætur hann mig hvílast … (Úr 23. Davíðssálmi) Hvíl í friði, elsku frænka mín. Gunnvör Kolbeinsdóttir. Ég leitaði blárra blóma að binda þér dálítinn sveig, en fölleit kom nóttin og frostið kalt á fegurstu blöðin hneig. Og ég gat ei handsamað heldur þá hljóma, sem flögruðu um mig, því það voru allt saman orðlausir draumar um ástina, vorið og þig. En bráðum fer sumar að sunnan og syngur þér öll þau ljóð, sem ég hefði kosið að kveða þér einn um kvöldin sólbjört og hljóð. Það varpar á veg þinn rósum og vakir við rúmið þitt og leggur hóglátt að hjarta þínu hvítasta blómið sitt. Ég veit ég öfunda vorið, sem vekur þig sérhvern dag, sem syngur þér kvæði og kveður þig með kossi hvert sólarlag. Þó get ég ei annað en glaðst við hvern geisla, er á veg þinn skín, og óskað, að söngur, ástir og rósir sé alla tíð saga þín. (Tómas Guðm.) Elsku Guðrún Helga. Þetta fal- lega lag og ljóð var fyrsta lagið sem ég heyrði þegar veikindastríði þínu var lokið og ég var búin að koma og sjá friðinn sem færst hafði yfir þig. Fyrir mér var það eins og vísbending um að nú værir þú komin til hins ei- lífa vors og blóma. Þú varst í fyrstu ekki sátt við að koma hingað til lands til að fá umönnun foreldra og systk- ina í veikindum þínum. Þú ætlaðir þér sannarlega fljótt aftur heim til Noregs, og þú ætlaðir helst að kom- ast í gegnum alla erfiðleikana upp á eigin spýtur. Þú varst líka sannköll- uð hetja í okkar augum. Nú undir það síðasta held ég samt að þú hafir verið búin að finna það að hérna lágu þínar rætur og hér var gott að fá að deyja í faðmi fjölskyldunnar. Þó skal síður en svo gera lítið úr því fólki sem var þér eins og fjölskylda í Nor- egi … allir vinirnir þínir og vinnu- félagar sem hafa staðið eins og klett- ar þér við hlið í þínum erfiðleikum. Það er sannarlega mikils metið. Þú bjóst lengstan hluta ævi þinnar í Noregi, en alltaf þegar maður hitti þig fannst manni eins og þú hefðir bara farið í gær. Við vorum líka sam- an öllum stundum sem við gátum, við frænkurnar þú, ég og Gunnvör, al- veg frá blautu barnsbeini og til þess tíma er þú fluttir út. Það var svo sannarlega oft glatt á hjalla hjá okk- ur. Maður minnist þessa tíma núna með tregablandinni ánægju. Við sjáum þó ljósið í þínum yndislega syni sem þú lætur eftir þig og hlökk- um til að fá að sjá hann þroskast og verða að manni sem verður áreiðan- lega móður sinni til sóma. Hvíl í friði, kæra vinkona og frænka. Við fjölskyldan vottum Jón- asi, syni Guðrúnar, foreldrum og öll- um öðrum aðstandendum og vinum innilegustu samúð okkar. Guð veri með ykkur. Elísabet og fjölskylda. Nú er hún vinkona mín farin, búin að fá frið og hvíld eftir mikla baráttu við erfið veikindi. Á þessari sorgar- og saknaðar- stundu er mér efst í huga þakklæti til þín fyrir þau forréttindi að hafa fengið að kynnast þér. Sl. 28 ár höfum við báðar verið bú- settar í Noregi og hafa þau ár verið okkur báðum dýrmæt. Kæra vin- kona þú varst mér alltaf mikilvæg og gott að vita af þér á Vestli. Síðustu 13 ár unnum við á sama vinnustað (Allkopi) og aldrei bar skugga á okkar vinskap. Oft kölluð- um við okkur „litlu íslensku fjöl- skylduna“, þú með Jónas þinn og ég með Helenu og Ottar. Elsku Guðrún, þú barðist hetju- lega við illvígan sjúkdóm sem nú hef- ur lagt þig að velli. Nú ert þú komin til Guðs og minningin um jákvæða vinkonu sem var full af lífsgleði og orku mun fylgja mér og gefa mér styrk. Ég votta fjölskyldu Guðrúnar og Jónasi syni hennar mína dýpstu samúð. Kallið er komið, komin er nú stundin, vinaskilnaðar viðkvæm stund. Vinirnir kveðja vininn sinn látna er sefur hér hinn síðsta blund. (V. Briem.) Þín vinkona Arna Jensdóttir. Nú er komið að því að kveðja hana Guðrúnu vinkonu okkar sem er látin eftir erfið veikindi. Við áttum þess kost að alast saman upp í hverfi sem þá var í uppbyggingu, þar sem æv- intýrin lágu bakvið við hvern stein og handan hvers horns. Lífið blasti við fullt af fyrirheitum. Á þeim árum mynduðust tengsl sem aldrei rofna. Vönduð vinátta sem æ er til staðar og er svo óendanlega mikilvæg á lífs- göngunni. Þó að leiðir hafi skilið og lífið leitt okkur á mismunandi vegu, mætast vegir okkar ávallt aftur. Nú hefur Guðrún lagt í sína hinstu för. Það er sárt að sjá á eftir vinkonu sem átti svo mikið að lifa fyrir og átti svo mikið eftir, sem var svo full kátínu og lífsgleði. En við treystum því að Guð- rún lifi nú í faðmi Guðs laus við þján- ingar og þrautir. Við biðjum Guð að hugga og styrkja þá sem syrgja Guð- rúnu og vottum Jónasi syni hennar, foreldrum, systkinum, og öðrum vin- um og vandamönnum okkar dýpstu samúð. Hví var þessi beður búinn, barnið kæra, þér svo skjótt? Svar af himni heyrir trúin hljóma gegnum dauðans nótt. Það er kveðjan: „kom til mín!“ Kristur tók þig heim til sín. Þú ert blessuð hans í höndum, hólpin sál með ljóssins öndum. (Björn Halld.) Vinkonur úr Álftamýrarskóla. Elsku Gunna mín. Ég veit ekki hvað ég á að segja. Ég held að ég byrji á að segja þér hvað ég er leið. Leið yfir að þú sért farin og að ég fái ekki að sjá þig eða tala við þig aftur. Ég á aldrei eftir að sætta mig við það. En svo vil ég að þú vitir hvað ég er glöð og þakklát. Glöð yfir öllum minningunum og þakklát fyrir að ég var hluti af þínu lífi. Takk fyrir allt, elsku frænka, og sérstaklega fyrir að benda mér á tal- pokann. Hugsaðu þér ef öll orðin hefðu verið búin. Bless, hetjan mín. Eva Sigríður. Elsku Gunna frænka. Að hittast í bjór í Köben næsta sumar var það sem við ákváðum þegar við kvödd- umst í Osló í byrjun vetrar. En þá ákvaðum við líka að krabbameinið mundi ekki ná meiri tökum. En eftir áralanga baráttu og styrk þinn náði það tökunum. Því miður. Ég reyni að hugga mig með því að hugsa að fyrst svona var komið var kannski betra fyrir þig að fá að fara. Þó að okkar svokallaði nafla- strengur sé að hluta slitinn þá slitnar hann aldrei alveg. Því eftir eru svo margar góðar minningar. Þau 27 ár sem ég hef lifað hefur þú búið í Osló. En þrátt fyrir það hafa myndast einstök tengsl okkar á milli. Byrjuðu þegar ég var lítil og kom með fjölskyldu minni til þín á sumr- in. Styrktust svo þegar ég flutti til þín ’96. Urðum við ekki bara nánari heldur líka bestu vinkonur. Þó svo að ég hafi flutt til Íslands í nokkur ár breyttist ekkert. Loks flutti ég bara aftur til Gunnu frænku. Síðan hefur minn tími í Osló verið ómetanlegur. Allar stundirnar sem við sátum inni í stofu langt fram eftir morgni og ræddum allt milli himins og jarðar. Ég hef getað sagt þér allt og ráð þín hafa alltaf komið að góðum notum. Við höfum sko getað hlegið og grátið saman. En þessi tími var líka oft erf- iður. Að sjá þig svona veika var erfitt að horfast í augu við. En aldrei misstirðu vonina og við brostum bara í gegnum tárin. Flest þín ár í Osló vannstu hjá All- kopi þar sem þú átt marga góða vini sem ég þakka mikið fyrir alla þá hjálp og stuðning sem þau hafa veitt. Arna hefur alltaf verið þér mikil stoð og stytta og það hefur verið gott að vita af svona góðri vinkonu þér við hlið. Það er meira en bara góðar minn- ingar sem eftir sitja. Heldur einnig þinn yndislegi sonur. Þið hafið alltaf verið bestu vinir og gert ótal hluti saman. Jónas hefur og verður alltaf uppáhaldið okkar. Hann mun fá all- an minn stuðning og ég vona að ég geti veitt honum það sama og þú hef- ur veitt mér. Síðan í desember síðastliðinn þeg- ar þú fórst aftur til Íslands hefurðu búið hjá mömmu og pabba. Þar sem mér hefur þótt gott að vita af þér með fjölskylduna hjá þér. Þar fékkstu líka að deyja. Elsku Jónas, amma, afi, mamma, pabbi og þið öll. Ég bið Guð að veita okkur öllum styrk á þessum erfiðu tímum. Svo að lokum, Gunna mín. Þrátt fyrir að það sé erfitt núna og sér- staklega þar sem ég er stödd hinu- megin á jörðunni, reyni ég að hugsa eins og Pollýanna. Ég veit að Guðrún amma tekur á móti þér og passar þig fyrir okkur. Ég kem því ekki í orð hvað ég er þér þakklát fyrir allt. Þú verður alltaf í hjarta mínu og ég er endalaust stolt af þér. Ég kveð þig í bili með miklum söknuði. Takk fyrir allt. Kolbrún. GUÐRÚN HELGA ÞORMAR GARÐARSDÓTTIR Innilegar þakkir færum við öllum þeim, sem sýndu okkur samúð og hlýhug við andlát og útför móður okkar, tengdamóður, ömmu og langömmu, ELÍSABETAR KRISTJÁNSDÓTTUR, Eyjahrauni 3, Vestmannaeyjum. Gunnar Stefán Jónsson, Ragnheiður Björgvinsdóttir, Hermann Kristján Jónsson, Herdís Tegeder, Ágústína Jónsdóttir, Jóhann Ásgeirsson, Ívar Gunnarsson, Ragna Lára Jakobsdóttir, Jón Ragnar Gunnarsson, Elísabet Stefánsdóttir, Ingunn Sara Ívarsdóttir, Davíð Þór Ívarsson. Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út- prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu- síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda þótt þær berist innan hins tiltekna frests. Nánari upplýsingar eru á mbl.is. Um hvern látinn einstakling birtist formáli og ein aðalgrein af hæfilegri lengd á útfarardegi, en aðrar greinar skulu ekki vera lengri en 300 orð, u.þ.b. 1.500 slög (með bilum) eða um 50 línur í blaðinu (17 dálksentimetrar). Tilvitnanir í sálma eða ljóð takmarkast við eitt til þrjú erindi. Einnig er hægt að senda örstutta kveðju, HINSTU KVEÐJU, 5–15 línur, og votta virðingu án þess að það sé gert með langri grein. Greinarhöfundar eru beðnir að hafa skírnarnöfn sín en ekki stuttnefni undir greinunum.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.