Pressan - 12.12.1991, Síða 42

42
FIMMTUDAGUR PRESSAN 12. DESEMBER 1991
Helga Möller: „Heppilegast aö áhuginn sé hinn sami."
Efhjónabönd
íþróttamanna sem
standa framariega
á sínu sviði eiga að
lukkast verða
makamir að sætta
sig við að sjá l>á
ekki nema í þijá
tíma á dag í mesta
lagi, hafasama
áhugaogþeirá
íþróttum, hugga þá
þegar á móti blæs
og samfagna þeiin í
kampavíni og
kökubakstri eftír
sigra, trufla þá ekki
þegar þeir þurfa á
næði að halda, qá
áeftir þeim í langar
keppnisferðir til
útlanda mörgum
sinnumááriog
annað slagið að ýta
þeim í heimilis-
verkin þegar þeir
hafa tíma til að
koma heim. Makar
íþróttamanna eru
stundum kallaðir
íþrótta- og
skákekkjur.
,,Ég hef oft hugsað um
þetta orð, íþróttaekkja. Mér
finnst það nú heldur kaldr-
analegt og ekki gefa rétta
mynd af fjölskyldulífi íþrótta-
manna. Auðvitað erum við
konur kraftlyftingamanna oft
einar heima, en við leggjum
líka því meiri áherslu á að
sinna fjölskyldunni á þeim
tíma sem æfingar standa ekki
yfir. Þegar við förum eitthvað
út þá förum við yfirleitt sam-
an.“
Það er Soffía Sveinsdóttir,
eiginkona kraftlyftinga-
mannsins Jóns Gunnarsson-
ar, sem fyrir stuttu vann til
bronsverðlauna á heims-
meistaramótinu í kraflyfting-
um í Svíþjóð, sem hefur orðið.
Jón er vélamaður að at-
vinnu hjá verktakafyrirtæki á
höfuðborgarsvæðinu og er
farinn út upp úr klukkan sjö á
morgnana. Fjóra daga vik-
unnar æfir Jón í tvo tíma eftir
vinnu á kvöldin og er ekki
kominn heim fyrr en hálfníu.
„Tíminn til miðnættis er
ekki langur en það er sá tími
sem við höfum út af fyrir okk-
ur.
Þegar snjóar mikið á vet-
urna er Jón á kafi í snjó-
mokstri á næturnar og þá get
ég bara alveg gleymt honum.
Þá er hann bara eins og tuska
þegar hann kemur heim eftir
vinnu og þá gæti ég sagt að
ég væri íþróttagrasekkja. En
svona var hann þegar ég
kynntist honum og þó að ég
hafi oft æst mig upp úr öllu og
óskað þess að hann hefði
aldrei byrjað á þessum æfing-
um þá var þetta hlutskipti
sem ég valdi og nú langar
mig ekkert lengur til að
breyta honum," segir Soffía.
TRUFLUM HANN EKKI
RÉTT FYRIR MÓT
„Margeir er mikið frá
vegna vinnu sinnar, á skák-
mótum hérna heima og svo
náttúrlega erlendis. En þegar
hann er heima þá er hann
heima. Hann sinnir skák-
rannsóknunum heima og þó
að hann loki sig af inni í her-
bergi þá læðumst við hin ekk-
ert á tánum á meðan. Hann
hefði ekki náð þessum ár-
angri í skákinni ef hann gæti
ekki verið út af fyrir sig. Þess
vegna gildir sú regla á heimil-
inu að trufla hann ekki rétt
fyrir stórmót því þá ríður á að
hann geti einbeitt sér að fullu
í skákinni. Mér finnst þetta
mjög eðlilegt og þekki ekki
annað, en auðvitað er mér
umhugað um að hann ein-
angrist ekki algerlega í því
sem hann er að gera,“ segir
Sigrídur Indriöadóttir, kona
Margeirs Péturssonar, at-
vinnumanns í skák.
Undir þetta tekur eigin-
kona Jóns L. Arnasonar
skákmanns, Þórunn Guð-
mundsdóttir, en segir að
langvarandi ferðalög eigin-
mannsins séu erfiðust í þessu
sambandi.
EKKI EFTIRSÓKNAR-
VERT AÐ FARA MEÐ
UTAN Á MÓT
„Við förum ekki mikið með
mönnunum okkar til útlanda,
enda finnst mér það ekki
áhugavert. Keppnisferðir
eiga ekkert skylt við
skemmtiferðir og mér mundi
bara leiðast í keppnisferðum.
Soffía Sveinsdóttir: „Gras-
ekkjur væri nær lagi að kalla
okkur."
Á móti kemur að við hittumst
mikið eiginkonurnar og þó
að við lifum kannski ekki
hefðbundnu fjölskyldulífi,
þar sem allir eru saman-
komnir við matarborðið á
heilbrigðum tíma, þá mundi
ég ekki vilja breyta Magnúsi.
Ég vissi að hverju ég gekk á
sínum tíma,“ segir Lilja
Bjarnþórsdóttir, eiginkona
Magnúsar Vers Magnússonar
kraftlyftingamanns.
Sigríður, kona Margeirs, er
sama sinnis.
„Ég hef farið að jafnaði
Lilja Bjarnþórsdóttir: „Vil frek-
ar aö hann sé á barnum en í
fúlu skapi heima."