Morgunblaðið - 04.06.2004, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 4. JÚNÍ 2004 39
✝ Grétar Símonar-son, fyrrverandi
mjólkurbússtjóri,
fæddist í Reykjavík
18. febrúar 1920.
Hann lést á hjúkrun-
arheimilinu Ljós-
heimum á Selfossi
27. maí síðastliðinn.
Foreldrar hans voru
Ása Jóhannsdóttir
húsmóðir, f. 24.5.
1900, d. 9.5. 1949, og
Símon Jónsson,
kaupmaður á Lauga-
vegi 33 Reykjavík, f.
25.8. 1893, d. 22.2.
1942. Systur Grétars eru Herdís, f.
24.6. 1921, d. 20.11. 2002, Jóhanna,
f. 6.10. 1923, Sigríður, f. 29.7. 1925
og Jóna, f. 10.11. 1932. Systurdótt-
ir Símonar, Kristín, f. 6.3. 1937 var
alin upp hjá foreldrum Grétars.
Grétar kvæntist 6.9. 1947 eftir-
lifandi eiginkonu sinni, Guðbjörgu
Sigurðardóttur, f. á Akranesi 23.5.
1929. Foreldrar hennar voru Sig-
urður Jónsson og Þóra Guðjóns-
dóttir í Tryggvaskála á Akranesi,
þau eru bæði látin.
Börn Grétars og Guðbjargar
eru: 1) Þóra, f. 9.12. 1947, búsett á
Selfossi. Sonur hennar er Sigurð-
ur Fannar, f. 17.6. 1971, í sambúð
með Þórunni Elvu Bjarkadóttur,
sonur þeirra er Guðmundur
Bjarki, f. 1999. 2) Símon Ásgeir, f.
15.1. 1950, d. 1.12. 2002. Synir
hans eru: a) Grétar, f. 29.10. 1969,
kvæntur Signýju Yrsu Pétursdótt-
ur, börn þeirra eru Pétur Geir, f.
ur. Árið 1940 kom hann heim
ásamt hópi Íslendinga með Esj-
unni, sem sigldi frá Petsamó í
stríðsbyrjun. Grétar tók þá aftur
til starfa við Mjólkurbú Flóa-
manna og var þar til ársins 1945
en þá hélt hann aftur til Danmerk-
ur, og lauk prófi frá Dalum
Mælkeriskole árið 1946. Hóf hann
þá störf við Mjólkurbú Flóamanna.
Grétar vann svo í Mjólkurbúinu,
nema árin 1951–1952 er hann var
stöðvarstjóri Mjólkurstöðvarinnar
á Akranesi. Hann varð svo osta-
meistari Mjólkurbús Flóamanna
er hann kom aftur að Selfossi.
Hinn 15. apríl 1953 tók hann við
stöðu mjólkurbússtjóra og gegndi
henni allt til starfsloka í júlí 1987.
Á starfsárum sínum sat Grétar í
stjórn Mjólkurfræðingafélags Ís-
lands, stjórn Mjólkurtæknifélags-
ins, Mjólkurdagsnefnd, stjórn Líf-
eyrissjóðs Mjólkursamsölunnar,
stjórn Osta- og smjörsölunnar,
stjórn Samtaka afurðastöðva
mjólkuriðnaðarins, stjórn Lífeyr-
issjóðs verkalýðsfélaga á Suður-
landi og í stjórn Prentsmiðju Suð-
urlands. Hann var virkur félagi í
Rotary Selfoss fyrr á árum. Grétar
var sæmdur hinni íslensku fálka-
orðu 1988 fyrir störf í þágu mjólk-
uriðnaðar. Grétar og Guðbjörg
bjuggu allan sinn búskap á Sel-
fossi utan árið á Akranesi, lengst
af á Hlaðavöllum 12, en það hús
reisti hann með dyggri aðstoð
tengdaföður síns árið 1953. Frá
árinu 1998 bjuggu þau í Seftjörn 6,
en í byrjun árs 2003 hrakaði heilsu
Grétars og dvaldi hann á hjúkr-
unarheimilinu Ljósheimum á Sel-
fossi frá júní það ár til dauðadags.
Grétar verður jarðsunginn frá
Selfosskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 15.
1989, Símon Brynjar,
f. 1995 og Birta Rún, f.
2000. b) Ásgeir Hrafn,
f. 2.5. 1975, sonur
hans er Hlynur Snær,
f. 1995. c) Andri Dag-
ur, f. 19.8. 1987. d)
Sigurður Haukur, f.
30.12. 1990. 3) Örn, f.
22.10. 1951, búsettur
á Selfossi, kvæntur
Sesselju Sigurðar-
dóttur, f. 3.1. 1955.
Dætur þeirra eru:
Guðbjörg, f. 23.7.
1976, gift Hreini Ósk-
arssyni, þau eiga son-
inn Frey, f. 2001 og Elfa, f. 13.12.
1979. Synir Arnar eru Birgir Örn,
f. 11.3. 1973, dóttir hans er Rakel
Ýr, f. 1995 og Kristinn Jón, f.
15.11. 1973, kvæntur Sif Sumar-
liðadóttur. 4) Sigurbjörg, f. 29.9.
1954, búsett á Selfossi. Dóttir
hennar er Ása Ninna, f. 16.8. 1980,
í sambúð með Guðmundi Hall-
grímssyni, sonur Patrekur Thor, f.
2003. 5) Sigurður, f. 17.6. 1958, bú-
settur á Selfossi, kvæntur Sól-
veigu Sjöfn Ragnarsdóttur, f. 3.11.
1959. Börn þeirra eru Guðbjörg
Þóra, f. 21.10. 1981 og Ragnar, f.
7.8. 1988.
Grétar ólst upp í Reykjavík.
Hann lauk prófi frá Verslunar-
skóla Íslands árið 1937. Hann var
við verklegt nám hjá Mjólkurbúi
Ölfusinga og Mjólkurbúi Flóa-
manna Selfossi 1937–1938. Haust-
ið 1938 hélt hann til náms og
starfa í mjólkurfræði til Danmerk-
Og ég er einn, og elfarniðinn ber
að eyrum mér jafn rótt sem fyrsta sinni.
Með skynjun tveggja heima í hjarta mér
ég hverf á brott úr rökkurveröld minni.
Og seinna þegar mildur morgunn skín
á mannheim þar sem sálir stríð sitt
heyja,
mig skelfa engin sköp, sem bíða mín:
Þá skil ég líka að það er gott að deyja.
(Tómas Guðmundsson.)
Þessar ljóðlínur Tómasar komu í
huga minn, þegar vakað var í vor-
nóttinni við sóttarsæng föður míns
á Ljósheimum, steinsnar frá æsku-
heimilinu á Hlaðavöllum 12, þar
áður fuglasöngur og árniður vakti
menn til starfa, en nú sungu fugl-
arnir sitt kveðjustef til hins aldna
frumbyggja í hverfinu og elfan
tónaði undir. Saddur lífdaga í
fjötrum veikinda, kvaddi pabbi
þetta líf að morgni 27. maí.
Það er margt sem hefur leitað á
hugann þessa daga þó sérstaklega
hafa bernskuárin komið upp í hug-
ann. Pabbi ólatur að taka barna-
skarann með sér í bíltúrana á
sunnudögum, mamma fékk þá
næði heima á meðan, það voru
ekki alltaf eingöngu við systkin,
bíllinn var fylltur af krökkum í
götunni, síðan ekið um sveitir.
Pabbi hafði gaman af að ferðast,
bæði innanlands sem utan og naut
þess að hafa okkur og mömmu
með, hann fræddi okkur um stað-
hætti og örnefni. Þegar hann á
námsárum sínum nam fræðin í
Danmörku tók hann ástfóstri við
það land, og var mikið í mun að
fara með okkur systkinin þangað.
Hann fór þangað oft í viðskiptaer-
indum en þegar við komumst á
fermingaraldurinn, þá var farið
með viðkomandi í fyrstu utan-
landsreisuna og mamma að sjálf-
sögðu með sem fyrr. Fyrir okkur
var þetta ævintýraheimur og ekk-
ert til sparað svo allir fengju notið
sín, hann talaði dönskuna eins og
innfæddur og augu okkar urðu
sem undirskálar.
Hann var okkur systkinum
hjálplegur með það sem til þurfti,
en lagði líka áherslu á að við þyrft-
um að bjarga okkur sjálf þegar við
ultum úr hreiðrinu, en viðbúinn
var hann með bjarghringinn. Sein-
ustu árin var heilsan farin að bila,
þrekið að minnka en viljinn til
staðar. Eftir dauða bróður okkar
Símonar, var eins og eitthvað
slokknaði inni í pabba og heilsan
brast. Fjölskyldan var honum allt
og ekki síst Guggan hans, hún
mamma. Hann var stoltur af hópn-
um sínum sem stóð með honum til
hinstu stundar.
Og enn í kvöld ég mæti sjálfum mér
ég mæti ungum sveini er bát sinn
dregur
í lága vík og litla fiska ber
á land og feng sinn grönnum höndum
vegur.
(Tómas Guðmundsson.)
Farðu sæll inn í fegurð himins,
pabbi minn, og vermi þig sólin í
vinarfaðmi.
Þóra.
Grétar Símonarson er horfinn
yfir móðuna miklu Segja má að
Grétar hafi gefið alla sína starfs-
krafta í eitt fyrirtæki, Mjólkurbú
Flóamanna (MBF). Kaupmanns-
sonurinn úr Reykjavík lauk prófi
frá Verzlunarskóla Íslands en hélt
þá austur fyrir fjall og kominn til
starfa hjá MBF 1938 og var þar að
störfum næstu 50 árin, fór að vísu
utan til Danmerkur að mennta sig
í mjólkurfræðum og kom á lagg-
irnar mjólkurstöð á Akranesi.
Egill Thorarensen var athafna-
skáld Sunnlendinga, kaupfélags-
stjóri í Kaupfélagi Árnesinga og
þegar mjólkurbúið var stofnað
vildu bændur fá Egil að fyrirtæk-
inu, ekki síst eftir ýmsa byrjunar-
örðugleika og var Egill formaður
MBF í 30 ár. Egill fékk fljótt
augastað á hinum unga kaup-
mannssyni, sá út að Grétar var
foringi, sem bjó yfir metnaði og
þrautseigju.
Grétar Símonarson tók við
mjólkurbústjórastarfi á miklum
umbrotatímum. Húsakynni mjólk-
urbúsins voru ekki gömul, rúmlega
20 ára, en of lítil og óhentug. Það
þurfti því að byrja á að brjóta þau
niður og byggja upp á nýtt. Gömlu
húsin þóttu falleg og mættu áform
hins unga mjólkurbústjóra and-
stöðu um að jafna þau við jörðu. Á
fimm árum reis nýtt og öflugt
mjólkurbú, eitt það stærsta og
fullkomnasta á Norðurlöndum.
Fyrsti sigurinn var í höfn, en um
leið hafði skapgerð og stjórnunar-
hættir Grétars herst og dafnað við
nokkurt mótlæti, en fljótt sá fólkið
að mjólkurbústjórinn vissi hvað
hann vildi og átti sér enn metn-
aðarfyllri sýn fyrir mjólkuriðnað-
inn og bændur. Nú rak hver sig-
urinn annan, komast sem fyrst yfir
skuldatímabilið og hefja nýjar
stórsóknir, bæði í iðnaðinum og út
í sveitunum meðal bænda. Grétar
var öflugur forystumaður í íslensk-
um mjólkuriðnaði og MBF braut-
ryðjandi á sviði mjólkurvinnslu.
Mörg stór skref voru stigin á und-
an öðrum á sviði tækni og vörunýj-
unga.
Undirritaður kynntist Grétari
vel og var starfsmaður hans í 10
ár. Grétar var einstaklega fram-
sýnn og í honum bjó mikil athafna-
þrá. Hann kunni vel að velja sér
öfluga samstarfsmenn, þeim sýndi
hann traust og þannig byggði hann
upp liðsanda, enda hélst honum vel
á fólki. Í fyrstu fannst manni Grét-
ar nokkuð kaldur á yfirborðinu og
fjarlægur og ekki árennilegur.
Hitt fann maður svo fljótt að
hjartað var hlýtt og hann var vin-
ur vina sinna og velgjörðarmaður
margra, þótt um það væru ekki
höfð mörg orð. Allar ákvarðanir
voru vel grundaðar, hann var karl-
inn í brúnni, stýrði stefninu upp í
vindinn, lét gagnrýni eða andbyr
ekki á sig fá, leiddist stundum
nöldur og skammsýni, lét ekki slá
sig útaf laginu og var sjálfur klár á
stefnunni. Hann beitti liði sínu fast
og vissi hvert skyldi halda, brosti í
kampinn og vann marga stóra
sigra fyrir sunnlenska bændur og
enn búa þeir að stefnufestu hans
og eiga eitt framsæknasta fyrir-
tæki í landinu, Mjólkurbú Flóa-
manna.
Ungur fór ég með Grétari til
Danmerkur, við heimsóttum koll-
ega hans og vini í mörg mjólkurbú.
Þar fann ég best hversu virtur
hann var, þeir kölluðu hann
„manninn með augun“. Hann var
athafnamaður að sækja þekkingu,
fór með hana heim til að auðga ís-
lenskan mjólkuriðnað, þarna naut
hann þess fremsta sem var að ger-
ast og átti skólabræður og vini í
mjólkuriðnaði, sem miðluðu honum
af sinni þekkingu. Selfoss fékk
nafnið „mjólkurbærinn“ og er
þekktur bær vegna þess að mjólk-
urvörurnar heilla fólkið í landinu.
Grétar Símonarson var óvenju
farsæll forystumaður og einn öfl-
ugasti stjórnandi sem ég hef
kynnst. Hann var morgunmaður,
tók daginn snemma og gekk þá
gjarnan í gegnum mjólkurbúið.
Snyrtimennska var honum í blóð
borin og var mjólkurbúið á því
sviði sem öðrum í fararbroddi,
bæði úti og inni.
Svo var það maðurinn sjálfur,
þessi trausti heimilisfaðir, sem
hélt vel utan um sitt fólk. Grétar
stóð ekki einn í lífinu. Við hlið
hans var eiginkonan, Guðbjörg
Sigurðardóttir, glæsilegur lífsföru-
nautur sem var honum allt, bæði í
leik og starfi, samhent á hverju
sem gekk í gleði og sorg.
Kirkjuklukkur Selfosskirkju
kalla okkur nú til kveðjustundar,
höfðingi og heiðursmaður er geng-
inn, sá maður sem einna mest
áhrif hefur haft á vöxt og uppgang
Selfossbæjar með framsýnu starfi
ásamt lærimeistara sínum, Agli í
Sigtúnum, en þeir voru báðir
frumherjar. Sunnlenskir bændur
þakka og kveðja farsælan forystu-
mann og við hin, sem áttum hann
að vini og velgjörðarmanni, drúp-
um höfði með virðingu og þökk.
Kæra Guðbjörg og fjölskylda,
við Margrét vottum ykkur samúð
okkar.
Guðni Ágústsson.
Látinn er á Selfossi Grétar Sím-
onarson fyrrverandi mjólkurbús-
stjóri Mjólkurbús Flóamanna.
Grétar sat í fjölda ára í stjórn
Osta- og smjörsölunnar eða í sam-
tals 26 ár. Allan þennan tíma
reyndist Grétar fyrirtækinu holl-
ráður liðsmaður.
Grétar var alla sína tíð mjög
áberandi og atkvæðamikill í ís-
lenskum mjólkuriðnaði. Kaup-
mannssonurinn af Laugaveginum,
sem helgaði sig þessum iðnaði alla
sína starfsævi og kom inn með
ferska kaupmannshugsun.
Mjólkuriðnaður var í huga Grét-
ars fagleg kaupmennska. Það átti
að framleiða góða vöru og selja
mikið af henni og fá sem mest fyr-
ir svo hægt væri að borga bænd-
um. Grétar Símonarson var mjólk-
urkaupmaður ekki síður en
mjólkuriðnarmaður. Þeir voru
framsýnir sem réðu Grétar til
Mjólkurbús Flóamanna 1953 og
hann reyndist fyrirtækinu happa-
fengur, djarfur og framsýnn.
Vöruþróun skyldi stunduð af
kappi. Margar þær vörur sem
hann stóð fyrir prýða enn hillur
verslana og borð neytenda. Það
var örugglega ekki létt verk að
standa fyrir nýbyggingu MBF á
árunum milli 1950 og 1960, en
þessar byggingar verða verðugur
minnisvarði um athafnasemi Grét-
ars.
Eitt af því sem honum var mjög
umhugað um og eftir hefur verið
tekið, var snyrtimennskan um-
hverfis fyrirtækið, þessu hefur
verið vel til haga haldið eftir að
hann hætti 1987, enda hefur MBF
verið bæjarprýði á Selfossi þó um-
svif hafi verið mikil.
Í stjórnum fyrirtækja og félaga
kom Grétar víða við og reyndist
hvarvetna ráðhollur. Tilsvör hans
og sýn á ýmsa hluti féllu ekki allt-
af öllum, en hann gat verið manna
skemmtilegastur og ýmsar athuga-
semdir hans eiga eftir að lifa með
okkur.
Stjórn og starfsfólk Osta- og
smjörsölunnar þakka Grétari Sím-
onarsyni farsæla samfylgd í ára-
tugi og votta eiginkonu hans og
aðstandendum samúð sína.
Blessuð sé minning hans.
Magnús Ólafsson.
GRÉTAR
SÍMONARSON
✝ Styrkár Geir Sig-urðsson flugstjóri
fæddist á Akureyri
hinn 23. nóvember
1932. Hann lést á
krabbameinslækn-
ingadeild 11-E á
Landspítalanum við
Hringbraut hinn 26.
maí síðastliðinn. For-
eldrar hans voru Sig-
urður Eiríksson lög-
reglumaður, f. 17.8.
1908, d. 12.4. 2000 og
Guðbjörg Fanney
Jónasdóttir húsmóð-
ir, f. 12.3. 1907, d.
25.6. 1984. Systkini Styrkárs eru:
Hákon Eiríkur, f. 10.11. 1934, Jón-
as f. 9.10. 1936, Sigurjón, f. 24.6.
1938, Ásta Svandís, f. 30.11. 1947
og Rósa Margrét, f. 19.1. 1949.
Styrkár kvæntist hinn 25. jan-
úar 1964 Lailu Andrésson, dóttur
hjónanna Alfreds Andréssonar
leikara, f. 21.8. 1908, d. 24.12. 1955
og Ingu Þórðardóttur leikkonu, f.
21.10. 1911, d. 15.7. 1973. Börn
þeirra eru: a) Sonur, f. 1.7. 1964, d.
3.7. 1964, b) Alfred
Júlíus, f. 16.5. 1968,
kvæntur Elísabetu
Þórisdóttur, f. 16.5.
1968 og eiga þau
dótturina Alexöndru
Ingu, f. 11.12. 1991,
c) Sigurður Eiríkur,
f. 7.7. 71 og d) Indriði
Ingi, f. 9.10. 1977.
Styrkár lauk
gagnfræðaprófi frá
Gagnfræðaskóla Ak-
ureyrar og á Akur-
eyri snerist hugur
hans til flugnáms.
Því fluttist hann suð-
ur til Reykjavíkur og starfaði þar
m.a. við olíuflutninga hjá Esso
meðan á flugnámi stóð. Eftir að
hafa lokið atvinnuflugmannsrétt-
indum hóf hann störf hjá Loftleið-
um í október 1961 og vann þar og
hjá Flugleiðum sem siglingafræð-
ingur, flugmaður og flugstjóri til
1. febrúar 1995.
Útför Styrkárs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Mig langar til að minnast Styrkárs
tengdaföður míns með þessum fáu
orðum. Ég kynntist honum fyrir um
20 árum þegar við Alli vorum í til-
hugalífinu. Ég man hvað ég var
smeyk við Styrkár því hann var frek-
ar dulur, en betri tengdaföður hefði
ég ekki getað fengið. Þau Laila tóku
mér sem dóttur þegar ég flutti inn á
heimili þeirra í Kvistó, 18 ára gömul
og bjó ég hjá þeim í 2 ár og var það
ómetanlegur tími.
Styrkár var rólegur en mein-
stríðinn og mikill prakkari en ávallt
fyrstur af stað ef einhvern vantaði
aðstoð. Þau voru ekki fá handtökin
sem hann aðstoðaði okkur „krakk-
ana“ með eins og þau Laila voru vön
að kalla okkur.
Í miðri viku þegar við vorum í
vinnu mætti Styrkár heim til að mála
glugga eða sparsla og ekki þurfti
maður að biðja um aðstoð heldur
mætti hann á staðinn og gerði það
sem gera þurfti.
Styrkár var frábær afi og voru þau
Alexandra miklir vinir og gott þótti
henni þegar hún var yngri að fara til
afa og ömmu í Kvistó og fá að róla í bíl-
skúrnum eða sitja undir stýri með afa.
Ég spurði hana um daginn hvað það
væri það helsta sem hún minntist um
afa og ekki stóð á svörum, hann var
alltaf í góðu skapi, góður, stríðinn,
skemmtilegur og þolinmóður og þann-
ig var honum svo sannarlega rétt lýst.
Árið 2001 veiktist Laila og í kjölfar
þeirra veikinda, þurfti hún töluverða
ummönnun sem Styrkár veitti henni
ásamt því að hugsa um heimilið. Ég
vil þakka þér, Styrkár, fyrir þær
góðu stundir sem ég og fjölskylda
mín áttum með þér.
Minn kæri tengdafaðir, hvíl þú í
friði.
Elísabet J. Þórisdóttir.
STYRKÁR GEIR
SIGURÐSSON
Afmælis- og minningargreinum má skila í tölvupósti (netfangið er minning@mbl.is, svar er
sent sjálfkrafa um leið og grein hefur borist) eða á disklingi. Ef greinin er á disklingi þarf út-
prentun að fylgja. Nauðsynlegt er að tilgreina símanúmer höfundar og/eða sendanda (vinnu-
síma og heimasíma). Þar sem pláss er takmarkað getur þurft að fresta birtingu greina, enda
þótt þær berist innan hins tiltekna frests.