Morgunblaðið - 10.06.2004, Qupperneq 38

Morgunblaðið - 10.06.2004, Qupperneq 38
MINNINGAR 38 FIMMTUDAGUR 10. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ Þ að eru ekki bara blómin sem springa út í sumarbyrjun. Hér breytist ein- hvern veginn allt. Vinstrimenn halda að þeir séu hægra megin í pólitík og öfugt. Varnarmaður skorar öll mörkin fyrir KA, Íslandsmeistarar KR eru næstum því neðstir og póli- tískir fundir standa ekki nema í svona tíu mínútur. Kortér í mesta lagi. Ég veit ekki hvers vegna en líklega hef ég aldrei tekið eftir því jafn rækilega og nú hve börn- in breytast á þessum tíma; segi kannski ekki að þau séu eins og kálfar á vori, en svei mér þá ef ekki má jafnvel nota þá samlík- ingu. Auðvitað var gaman að labba í skól- ann á hverj- um morgni í vetur, að vísu misjafnlega gaman eins og geng- ur, og yfirleitt ennþá meira gam- an að labba heim að skóla lokn- um. En í blíðunni Norðanlands, þar sem við heyrum grasið gróa og blómin opnast, spretta börnin nú á fætur um leið og augun opn- ast, fá sér kjarngóðan morg- unverð og hlaupa svo beint á fót- boltaæfingu í sólinni. Að minnsta kosti yngsta dóttir mín, sex ára, og vinkona hennar. Æfingarnar eru teknar alvar- lega, eins og vera ber, og auka- æfingar fara fram á lóðinni heima. Þ.a.e.s. ef meiðslin frá æf- ingunni í gær eða í morgun eru gróin. Maður er stundum haltur í smástund, en það er fljótt að gleymast. Á aukaæfingunum er „verri“ fóturinn til dæmis þjálf- aður með því að sparka bolta á milli eða í vegg. En bara þegar þær gefa sér tíma til þess frá hinni vinnunni. Það leynist nefni- lega viðskiptavit í litlu fjölskyld- unni minni. Það er eitt af því sem breyttist nú í sumarbyrjun! Ja, nema Heiðrún Valdís hafi það frá afa sínum, Stebba málara, og sé potturinn og pannan í fyrirtæk- inu. Heiðrún er sem sagt besta vinkona Söru minnar. Heba Þór- hildur, systurdóttur mín, er einn- ig hluthafi í fyrirtækinu, Alma mín tíu ára kemur eitthvað ná- lægt rekstrinum líka og ég held jafnvel að fleiri séu orðnir hlut- hafar. Þetta byrjaði fljótlega eftir að ég pantaði utanlandsferðina og lagði auðvitað saman tvo og tvo. Taldi víst að Sara hefði heyrt foreldrana barma sér yfir pen- ingaleysi og ákveðið að hlaupa undir bagga en létti satt að segja þegar ég komst að því að nýja fyrirtækið er rekið í anda Pauls Newman; ætlar að gefa allan hagnað til góðgerðarmála. Og það eru Þórir og þeir hjá Rauða krossinum sem fá að njóta að þessu sinni, er mér sagt. Þær byrjuðu á því að ganga í hús í grenndinni og söfnuðu dóti á tombólu. Ég átti svo erindi í Hagkaup, sem er ekki langt frá heimilum foreldra minna og syst- ur; situr þá ekki allur skarinn þar og býður eitt og annað nyt- samlegt til sölu. – Nei, sælar stelpur. Þið hér! Hvernig gengur? Vissi auðvitað að þær hefðu sett upp verslun á stéttinni í samkeppni við Baugsveldið en lét sem það kæmi mér verulega á óvart. „Sumir sögðu nei, takk en sumir sögðu bara nei,“ segir Heiðrún Valdís spekingslega. „Ein gömul kona sagði nei, elsk- an,“ bætir hún svo við og hlær þannig að skín í frekjuskarðið. Ég slapp auðvitað ekki. „Þú borgar bara fimmtíu kall og mátt svo velja það sem þú vilt,“ segir dóttir mín galvösk. „Og ef þér finnst það mjög flott máttu alveg borga hundrað kall.“ Enginn fjölskylduafsláttur hér í boði. Þarna var eitt og annað sem hugurinn girntist, því er ekki að neita. Til dæmis geisladiskurinn Akkordeon, Traummelodien. Ég var ekki tilbúinn að taka sénsinn á þýskri músík, ekki í dag, og valdi því hinn, disk með tónlist úr einhverri Bond- myndinni. Þarna var líka nið- ursuðudós sem á stóð Tropisk frugtcocktail í ananas- og pass- ionsfrugtjuice, tveir frisbídiskar, ýmiss konar posulínsstyttur, vas- ar og myndarammar. Og svo þessi ægilega fína veggskreyting; hreindýrshaus festur á plastdisk. Þarna voru líka Ora-fiskibollur í dós og pakki með dufti til þess að búa til súkkulaðimús; Mousse au Chocolat. „Þetta er að vísu myglað, við þurfum að henda því,“ segir einn sölumaðurinn þegar ég horfi girndaraugum á súkkulaði- músarpakkann. – Ha, myglað? „Já, sko það stendur á honum 2002. Hann er orðinn ónýtur.“ Gott og vel. Ég læt geisladisk- inn nægja og leysi fyrirtækið upp, að minnsta kosti þann dag- inn. Það styttist í að Hagkaup loki og ég sannfæri sölumennina ungu um að það dragi örugglega úr viðskiptunum hjá þeim um svipað leyti. „Við komum þá bara aftur á morgun. Þá getum við líka safn- að dóti hér á Eyrinni.“ Þetta var í fyrrakvöld. Í gærmorgun hafði sú stutta ekki opnað nema annað augað þegar hún sagði spennt: „Pabbi, viltu telja hvað er mikið í baukn- um núna?“ Hefur sjálfsagt allt eins átt von á því að upphæðin hefði vaxið á meðan hún svaf. Jafnvel að jólasveinn eða tann- álfur hefði átt leið hjá. Hún sturtaði svo sjálf úr dall- inum og byrjaði að telja. Dró fyrst eina seðilinn upp, rauðan: „Fimm þúsund …“ – Fimm hundruð og … sagði ég lúmskt. „… fimmtíu, sex hundruð, sjö hundruð, átta hundruð, níu hundruð, níu hundruð og fimm- tíu, níu hundruð fimmtíu og ein, níu hundruð fimmtíu og tvær, níu hundruð fimmtíu og þrjár, níu hundruð fimmtíu og fjórar,“ sagði hún svo hróðug og leit á mig. Því er ekki að neita að stund- um er ennþá meira gaman að vera til en venjulega. Sumarið er tíminn Þetta byrjaði fljótlega eftir að ég pantaði utanlandsferðina og lagði saman tvo og tvo. Taldi víst að Sara hefði heyrt for- eldrana barma sér yfir peningaleysi og ákveðið að hlaupa undir bagga … VIÐHORF Eftir Skapta Hallgrímsson skapti@mbl.is ✝ IngimundurÓlafsson fæddist í Reykjavík 19. des- ember 1926. Hann lést á Landspítalan- um 2. júní síðastlið- inn. Foreldrar hans voru Jónína Jóhann- esdóttir og Ólafur Ingimundarson. Systkini Ingimund- ar voru Málfríður, látin, Guðbjörg, lát- in, Tryggvi, látinn, Þórir, Skapti og Rúnar. Ingimundur var alinn upp hjá ömmu sinni og afa, þeim Mál- fríði Ólínu Láru Ólafsdóttur og Jóhannesi Kristjánssyni á Jó- fríðarstöðum við Kaplaskjóls- veg. Ingimundur kvæntist 9. maí 1959 eftirlifandi eiginkonu sinni Ernu Eden Marinósdóttur, f. 12. mars 1933. Foreldrar hennar voru Guðrún Jónsdóttir og Mar- inó Sigurðsson bakarameistari í Borgarnesi. Ernu og Ingimundi varð ekki barna auðið, en fyrir átti Erna dóttur, Guðrúnu Ernu Sigurðardóttur, f. 5. maí 1950, gift Ásbirni Hjálmarssyni, f. 4. júní 1949. Börn þeirra eru Örn Ingvar, f. 11. maí 1977, Hjálmar Sig- urður, f. 13. mars 1981, Erna Hanna, f. 11. sept 1983. Fyrir átti Ingi- mundur soninn Ólaf Ingimundarson, f. 15. júlí 1950, kvæntur Helgu Björk Gunnarsdótt- ur, f. 8. maí 1952, börn þeirra eru: 1) Inga Björk, f. 24. júlí 1971 og á hún soninn Ingiberg Ólaf Jónsson, f. 3. mars 1995. 2) Gunnar Bach- mann, f. 11. júlí 1976. 3) Lilja Dögg, f. 9. des 1994. Ingimundur hóf ungur að stunda sjómennsku á bátum og togurum. Hann starfaði síðan hjá Íslenskum aðalverktökum í Hvalfirði og á Keflavíkurflug- velli í mörg ár sem tækjamaður. Síðustu 13 ár starfsævi sinnar starfaði hann hjá Hitaveitu Reykjavíkur. Útför Ingimundar fer fram frá Grafarvogskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Í dag kveðjum við hálfbróður minn Ingimund Ólafsson hinstu kveðju. Það var mér mikil harm- fregn að Ingi bróðir væri látinn. Við Ninna minnumst hans með virðingu og þakklæti fyrir að hafa fengið að njóta samveru hans og Ernu konu hans í gegnum árin. Við þökkum Guði sem öllu ræður. Sér- staklega er okkur minnisstæð ánægjuleg samvera sl. vetur á Kanaríeyjum en þau hjónin fóru þangað ár hvert og höfðu gaman af. Á sínum yngri árum stundaði Ingimundur sjómennsku og er mér ávallt minnisstætt hversu oft hann kom færandi hendi með fisk í soðið á heimili okkar í Kópavogi. Ingi starfaði um tíma hjá Íslenskum að- alverktökum á Keflavíkurflugvelli. Síðan hóf hann störf hjá Orkuveitu Reykjavíkur og var þar þangað til hann lét af störfum sökum aldurs. Síðustu árin dvaldi Ingi löngum við Reynisvatn. Þar lagði hann stund á eldi á regnbogasilungi auk þess sem veiðimennskan átti hug hans allan. Ingi var hrókur alls fagnaðar þar sem hann fór. Glettinn og kátur að eðlisfari með einstaklega þægilega og góða nærveru. Hann var snyrti- menni fram í fingurgóma og mik- ilsvert var í hans huga að hlutirnir væru ávallt í röð og reglu, eins og sagt er. Að leiðarlokum viljum við þakka Guði fyrir allt það sem Ingimund prýddi. Það sem hann var og það sem hann gaf okkur öllum. Með þessum fátæklegu orðum kveð ég nú Ingimund hálfbróður minn með innilegu þakklæti og söknuði. Elsku Erna mín, við Ninna fær- um þér og fjölskyldu þinni inni- legar samúðarkveðjur. Megi góður Guð styrkja ykkur öll og styðja á erfiðum tímum. Guð blessi ykkur öll. Skafti. Elsku afi. Hvernig þessi skilaboð komast til þín vitum við ekki. Það sem við hins vegar vitum er að meðan þú lifðir þótti okkur ákaf- lega vænt um þig. Þótt þú sért ekki tengdur okkur blóðböndum ertu tengdur okkur tilfinninga- böndum og í okkar augum varst þú og verður alltaf hinn eini sanni Ingi afi. Við viljum þakka þér fyrir allar þær góðu stundir sem við átt- um saman, heima sem og erlendis og þá góðvild sem þú hefur alltaf sýnt okkur. Við eigum margar góða minningar um þig en minn- isstæðar eru ferðin til Portúgal þar sem Hjalli plataði þig niður bratta vatnsrennibraut, öll þau skipti sem við fengum að manga (gista) hjá þér og ömmu og allar þær stundir þar sem þú studdir við bakið á okkur og lést okkur finnast sem ekkert væri okkur ofvaxið. Slíkt var það veganesti sem þú gafst okkur til framtíðar og mun minn- ing þín og líf verða okkur eilíf hvatning til þess að verða betri manneskjur. Á jólunum fannst þér alltaf skemmtilegast að horfa á aðra taka upp pakkana sína og sýnir það hvað þér fannst gaman að gleðja okkur. Seint mun minningin um þitt breiða bros sem alltaf mætti okkur systkinunum hverfa úr huga INGIMUNDUR ÓLAFSSON ✝ Rósa HalldóraHansdóttir fædd- ist á Búðum á Snæ- fellsnesi hinn 16. nóv- ember 1917. Hún lést á Hrafnistu í Reykja- vík 2. júní síðastlið- inn. Foreldrar henn- ar voru Hans Hoffmann Jónsson og Sigurrós Krist- jánsdóttir. Rósa átti sjö systkini, þau eru öll látin. Rósa giftist árið 1939 Þorvaldi Mark- ússyni, f. 29.8. 1904, d. 26.2. 1984. Áttu þau sex börn. Þau eru: 1) Hans Hoffmann, f. 1940, d. 1945. 2) Markús, f. 1945, kvæntur Sesselju Ingu Guðnadótt- ur og eiga þau þrjú börn. 3) Hans Hoffmann, f. 1946, kvæntur Guð- laugu Sigurðardóttur og eiga þau fjögur börn. 4) Már, f. 1949, kvæntur Guðrúnu Ástráðs- dóttur og eiga þau tvær dætur og áður átti Már þrjú börn. 5) Margrét, f. 1953, sambýlismaður Jón- as B. Sigurþórsson. Margrét á þrjú börn en er eitt þeirra lát- ið, Jónas á þrjú börn. 6) Jóhann, f. 1953, sambýliskona Krist- ín Dagbjört Ágústs- dóttir og eiga þau einn son. Áður átti Jóhann tvo syni en er annar þeirra látinn. Barnabarnabörnin eru tólf og eitt barnabarnabarna- barn. Rósa bjó lengst af í Reykja- vík. Útför Rósu verður gerð frá Áskirkju í dag og hefst athöfnin klukkan 13.30. Hve oft er fljótt að syrta hér í heim, frá hjarta voru sviftir dauðinn þeim er unnum heitast alls er áttum hér ó, hve sárt að horfa á eftir þér. (S. S.) Þá ertu farin í ferðina löngu, elsku mamma. Þú varst orðin svo veik undir það síðasta, og þó við vissum að hverju stefndi er alltaf erfitt að sætta sig við ástvinamissi. Með þessum fá- tæklegu orðum viljum við minnast þín. Það var alltaf gaman að koma til þín, mamma, aldrei vantaði gestrisn- ina hjá þér eða pabba, á meðan hann lifði. Það var alltaf „opið hús“ því aldr- ei skorti meðlæti eða stórmáltíðir, hvenær sem var að degi sem kveldi og ekki megum við gleyma pönnukökun- um þínum góðu. Þú varst mikil hann- yrðakona og varst ekki lengi að prjóna bangsa, ketti og mýs og nutu barnabörnin góðs af þínu listaprjóni. Til eru handsaumaðar myndir og púð- ar, sem prýða heimili okkar, eftir þig. Þá kemur hann með sól og yl í sál hann sér og skynjar ykkar trega mál og biður ljúft, ó berið ykkur vel því blessun drottins skín á bak við hel. (S. S.) Elsku mamma, við eigum eftir að sakna þín og verður skrýtið að halda upp á merka áfanga án þín. Minningin lifir alltaf. Börnin þín. Ég kom í fjölskyldu Rósu árið 1968 þegar ég kynntist eiginmanni mínum Hans. Ég varð strax eitt af börnunum hennar. Mér er minnisstætt þegar við fórum með börnin okkar tvö í bað hjá Rósu í hverri viku, því svoleiðis lúxus var ekki kominn í litlu risíbúðina okk- ar. Eftir „baðið“ var Rósa búin að elda og leggja á borð stórmáltíð handa okkur. Við vorum ekki þau einu sem nutu góðs af hennar gestrisni því yfirleitt var margt um manninn á Hverfisgötunni hjá Rósu og Valda. Rósa var alltaf reiðubúin að hjálpa börnunum sínum, það var alveg sama hvað kom uppá, alltaf var hægt að leita til hennar. Hún var gjafmild kona og þegar barnabörnunum fjölg- aði gleymdi hún aldrei afmælisdög- um. Rósa var alltaf vel tilhöfð, það var alveg sama hverju hún klæddist, hún var alltaf jafn fín. Síðustu árin átti Rósa við veikindi að stríða, en hún stóð alltaf aftur upp og byrjaði bara aftur þar sem frá var horfið. Hún saumaði mikið og prjón- aði. Síðustu árin hennar á Hrafnistu var það hennar yndi að gefa barna- börnunum handprjónuðu listaverkin sín, svo sem bangsa, mýs og kisur. Rósa var hjá okkur á hátíðisdögum og var þá glatt á hjalla. Á jólunum hafði hún þá reglu að fara ekki að heiman fyrr en allir voru búnir að sækja til hennar „glaðninginn“ sem var umslag merkt hverjum og einum. Eftir síðustu jól fékk Rósa lungna- bólgu og komst hún ekki oftar til okk- ar. Það verður tómlegt um jól og ára- mót að hafa hvorki mömmu né tengdamömmu við hátíðarborðið. Rósa mín, ég vil þakka þér allt sem þú hefur gert fyrir mig og mína. Það verður tómlegt án þín. Kveðja til þín. Guðlaug. Elsku amma, langamma og langa- langamma. Nú ertu farin og eigum við erfitt með að trúa því. En við vit- um að þér líður betur núna, elsku amma, langamma og langa- langamma. Margar minningar koma upp á svona stundum. Man ég til dæmis, elsku amma, þegar ég var lítil að ég kom til þín og bað um kokkt- eilávexti. Alltaf var nóg til. En ég fékk alveg nóg af þeim og hef ekki borðað RÓSA HALLDÓRA HANSDÓTTIR
Qupperneq 1
Qupperneq 2
Qupperneq 3
Qupperneq 4
Qupperneq 5
Qupperneq 6
Qupperneq 7
Qupperneq 8
Qupperneq 9
Qupperneq 10
Qupperneq 11
Qupperneq 12
Qupperneq 13
Qupperneq 14
Qupperneq 15
Qupperneq 16
Qupperneq 17
Qupperneq 18
Qupperneq 19
Qupperneq 20
Qupperneq 21
Qupperneq 22
Qupperneq 23
Qupperneq 24
Qupperneq 25
Qupperneq 26
Qupperneq 27
Qupperneq 28
Qupperneq 29
Qupperneq 30
Qupperneq 31
Qupperneq 32
Qupperneq 33
Qupperneq 34
Qupperneq 35
Qupperneq 36
Qupperneq 37
Qupperneq 38
Qupperneq 39
Qupperneq 40
Qupperneq 41
Qupperneq 42
Qupperneq 43
Qupperneq 44
Qupperneq 45
Qupperneq 46
Qupperneq 47
Qupperneq 48
Qupperneq 49
Qupperneq 50
Qupperneq 51
Qupperneq 52
Qupperneq 53
Qupperneq 54
Qupperneq 55
Qupperneq 56
Qupperneq 57
Qupperneq 58
Qupperneq 59
Qupperneq 60
Qupperneq 61
Qupperneq 62
Qupperneq 63
Qupperneq 64
Qupperneq 65
Qupperneq 66
Qupperneq 67
Qupperneq 68

x

Morgunblaðið

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.