Morgunblaðið - 10.06.2004, Blaðsíða 40

MINNINGAR
40 FIMMTUDAGUR 10. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
✝ Sigríður KristínHalldórsdóttir
fæddist í Keflavík 18.
nóvember 1960. Hún
andaðist á Landspít-
alanum 2. júní síðast-
liðinn. Foreldrar
hennar eru Halldór
Alfreðsson, f. 22. apr-
íl 1929, d. 15. október
2003, og Birna Fjóla
Valdimarsdóttir, f.
19. mars 1932. Systk-
ini Sigríðar Kristínar
eru: Sigrún Halldórs-
dóttir, f. 24. júlí 1954,
maki hennar er Jó-
hann Hjaltason, f. 30. júlí 1966,
sonur Sigrúnar er Egill Arnars-
son, f. 22. ágúst 1980, Alfreð Hall-
dórsson, f. 10. apríl 1963, maki
hans er Elín Sigurðardóttir, f. 28.
júlí 1966, og Valdimar Halldórs-
son, f. 9. desember 1967, kvæntur
Sigríði S. Heiðarsdóttur, f. 19. nóv-
ember 1969, börn þeirra eru Birna
Fjóla, f. 9. febrúar 1994, Matthild-
ur Jóna, f. 17. febrúar 1997, og Vil-
bert Árni, f. 12. janúar 2003.
Sigríður Kristín giftist 1993 eft-
irlifandi eigimanni sínum Birni
Davíð Kristjánssyni,
f. 30. mars 1961. Son-
ur þeirra er Davíð
Freyr, f. 24. sept.
1992. Foreldrar
Björns Davíðs eru
Kristján Davíðsson,
f. 28. júlí 1917, og
Svanhildur Björns-
dóttir, f. 10. ágúst
1924.
Að loknu námi við
Fjölbrautaskóla Suð-
urnesja stundaði Sig-
ríður nám við
Fóstruskóla Íslands
og lauk þaðan prófi
1982. Hún starfaði um skeið sem
leikskólakennari og á sambýlum
fatlaðra. Sigríður innritaðist 1986
í Tónmenntakennaradeild Tónlist-
arskólans í Reykjavík og lauk það-
an prófi 1989. Að loknu námi starf-
aði hún víða, t.a.m. í Tónlistar-
skólanum í Keflavík, Tónlistar-
skóla Kópavogs, Mýrarhúsaskóla,
en lengst af við Fullorðinsfræðslu
fatlaðra (nú Fjölmennt).
Sigríður verður jarðsungin frá
Bústaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 13.30.
Við feðgarnir kveðjum nú hjart-
kæra eiginkonu og móður með trega
og söknuð í hjarta.
Við trúðum því lengst af að hún
myndi yfirvinna krabbameinið, hún
hafði alla burði til þess, var bjartsýn
og auk lyfjameðferðar leitaði hún
óhefðbundinna leiða og barðist á sinn
jákvæða og þroskaða hátt. Þegar við
lítum til baka er raunar kraftaverki
líkast hversu vel gekk um árabil og
hve miklu hún áorkaði, bæði í sinni
vinnu og einnig við sjálfsrækt sem
m.a. fólst í hugleiðslu og gönguferð-
um sem hún stundaði af kappi.
Við fjölskyldan nutum þess að
ferðast bæði innanlands og utan. Síð-
ustu tvö sumur dvöldum við á Ítalíu
við Gardavatn og í Toscanahéraði og
nutum náttúrufegurðar og menning-
ar. Það land var Siggu afar kært. Nú
er hennar veikindastríði lokið og við
ornum okkur við minninguna um
yndislega manneskju sem á eftir að
eiga pláss í hjarta okkar um ókomna
tíð.
Björn Davíð og Davíð Freyr.
Elsku litla systir mín, nú ertu dáin.
Það var okkur mikið áfall þegar þú
greindist með krabbamein fyrir sex
og hálfu ári. Barátta þín gegn ófétinu
hefur verið löng og ströng og þú hef-
ur sýnt ótrúlegt hugrekki í þeirri
baráttu. Allt fram til síðasta dags
varst þú bjartsýn og neitaðir að bug-
ast.
Þú varst ætíð jákvæð og bandaðir
frá þér öllum neikvæðum straumum
og varst ákveðin í að vinna þennan
harða andstæðing. Þrátt fyrir marg-
ar og erfiðar, bæði hefðbundnar og
óhefðbundnar, meðferðir þurftir þú
að látta í minni pokann eins og svo
margir sem hafa veikst af krabba-
meini. En við erum eilíflega þakklát
fyrir þau viðbótarár sem við fengum
með þér vegna þrautseigju þinnar og
heilbrigðs lífernis.
Þegar litið er um öxl er margs að
minnast. Ég man þegar við áttum
heima hjá afa og ömmu í Njarðvík-
unum og ég vaknaði um miðja nótt
alein í herbergi mömmu og pabba og
mér var sagt að þau væru á spítalan-
um að sækja litlu systur mína. Hvað
ég var stolt af þér og hélt að þú værir
dúkkan mín þegar ég sá þig fyrst. Ég
var staðráðin í að passa vel upp á þig.
Þú varst alltaf svo þæg og góð, og
gekkst á tánum um allt eins og þú
vildir ekki trufla þá sem voru í kring-
um þig. Þú kvartaðir aldrei og við
heyrðum þig aldrei gráta.
Það hefur ekki alltaf verið auðvelt
að eiga mig sem stóru systur, ég vildi
ráðskast með þig varðandi alla hluti
og skammaði þig ef þú snertir dótið
mitt. Strax þegar þú varst barn var
farið að bera á góðmennsku þinni og
alúð og þú sýndir mikinn andlegan
þroska strax í æsku. Þú varst alltaf
boðin og búin til að hjálpa öðrum,
bæði innan fjölskyldunnar og utan,
og lést ekkert stoppa þig í þeim efn-
um.
Ég minnist fyrstu ára okkar í
Keflavík og þegar Alfreð og Valdi
fæddust og þú varst mjög snemma
farin að passa þá. Einungis þriggja
ára varstu staðráðin að passa vel upp
á Alfreð og þú hefur gert það síðan.
Það var aðdáunarvert að fylgjast
með þér hvað þú varst natin við
bræðurna alla tíð. Þegar þeir eign-
uðust fjölskyldur varstu jafnyndisleg
við börnin þeirra eins og þú hafðir
verið við þá.
Góðmennska þín fylgdi þér í upp-
vextinum og átti eftir að setja svip
sinn á fullorðinsár þín. Þú valdir þér
starf þar sem þú gast hlúð að börnum
og fullorðnum. Fyrst sem fóstra með
börn og síðan sem tónlistarkennari í
fullorðinsfræðslu fatlaðra.
Við fylgdumst með þér þegar Dav-
íð fæddist 11 vikum fyrir tímann og
þú eyddir löngum stundum á vöku-
deildinni og lést alla svartsýni varð-
andi afkomu barnsins sem vind um
eyru þjóta. Þú varst ákveðin í að láta
þennan litla kút, sem komst fyrir í
lófa föðurins við fæðingu, komast til
manns og þér hefur tekist það svo
sannarlega. Þú varst ætíð stolt af
Davíð og verndaðir hann frá öllu illu.
Þar kom hinn sterki persónuleiki
þinn svo sannarlega í ljós, þrautseigj-
an og þolinmæðin.
Við áttum okkar skemmtilegu
stundir saman þegar ég bjó hjá ykk-
ur í Ásgarðinum í þau skipti sem ég
kom í heimsókn til Íslands. Jafnvel
þegar þú varst orðin fárveik tókstu
ekki annað í mál en að ég byggi hjá
ykkur. Ég stend ávallt í þakkarskuld
vegna þessa.
Elsku Sigga Stína mín, þú varst
tekin frá okkur allt of snemma, en
það er skiljanlegt að Guð vilji hafa
svona góðhjartaða og yndislega
manneskju nálægt sér. Takk fyrir
skemmtilegu stundirnar með söng og
leikjum og yndislegu fjölskylduboðin
þar sem þú varst ætíð tilbúin með
söng- og skemmtiatriði og leiki fyrir
börnin og okkur öll. Takk fyrir allt
það góða sem þú hefur kennt mér og
gefið mér í lífinu. Takk fyir Egil son
minn, hvað þú varst góð við hann,
passaðir þegar hann var lítill og
stuðlaðir að því að hann lærði á hljóð-
færi. Án þín væri hlutunum öðruvísi
komið í dag. Ég veit að þið pabbi
fylgist með okkur og vakið yfir okkur
að handan.
Þín systir
Sigrún.
Elsku Sigga Stína systir mín, nú
ertu farin frá okkur, í það minnsta úr
þessum veraldlega heimi. Þú vissir
að við tæki annar dvalarstaður, stað-
ur sem tók við pabba þegar hann
kvaddi okkur í haust. Það fullvissaði
þig enn meir í staðfestu þinni um til-
vist þessa staðar þegar þú upplifðir
nærveru og endurteknar komur hans
til okkar eftir að hann yfirgaf þennan
heim.
Þegar við vorum lítil á Skólaveg-
inum í Keflavík var það oft þitt hlut-
skipti að annast mig og passa, sem þú
gerðir af mikilli nærgætni og um-
hyggjusemi. Ég man að það var oft
haft á orði „hvað hún Sigga Stína
nennti alltaf að dröslast með hann
Alfreð með sér …“ Þannig undir-
bjóst þú jarðveginn fyrir samskipti
okkar sem voru ávallt einlæg, upp-
byggjandi og eins elskuleg og þau
geta orðið milli systkina.
Tónlistin kom snemma inn í líf þitt,
fyrst blokkflautan og svo píanóið. Í
minningunni spilaðir þú oft á píanóið
hennar ömmu sem var í svefnher-
bergi foreldra okkar, eftir að amma
flutti á neðri hæðina. Ég minnist
skemmtilegra samræðna og nærveru
okkar við ömmu bæði á Grundarveg-
inum og á neðri hæðinni á Skólaveg-
inum. Upp í hugann koma einnig
minningar um ferðalögin með pabba
og mömmu, ótal leiki, þitt glaðlega
fas og svo var það hláturinn þinn sem
var ógleymanlegur fyrir þá sem hann
heyrðu.
Í sveitinni hjá afa og ömmu áttum
við okkar frábæru samverustundir,
með nýbornum lömbum, að reka
beljurnar til og frá bænum, hænsna-
kofinn í fjöruborðinu, gráa kisan og
okkar fyrsta sambúð í leikjum okkar
hjá fánastönginni fyrir ofan bæinn.
Ég sá margt líkt með þér og ömmu í
sveitinni sem var gefandi og hjart-
næm kona.
Það má segja að ég hafi kynnst þér
á nýjan hátt þegar við bjuggum sam-
an í Nökkvavoginum, þú í Fóstru-
skólanum og ég í Menntaskólanum í
Kópavogi. Þar mótuðum við okkur
sambúðarreglur sem einkenndust
fyrst og fremst af gagnkvæmri hjálp-
semi og virðingu fyrir hvort öðru.
Meðan ég bjó í Danmörku og þú í
Hollandi man ég vel eftir skemmti-
legum, gagnkvæmum heimsóknum
okkar og þeim hlutum sem við náðum
að gera saman á þeim tíma. Samtöl
okkar snerust þá mikið um upplifun
okkar á fólkinu sem við kynntumst á
þeim tíma og umhverfinu sem við
bjuggum í og samanburð milli land-
anna. Einnig voru ferðirnar sem við
fórum saman bæði í Hollandi og Dan-
mörku bæði minnisstæðar og
skemmtilegar.
Þín daglega lund var róleg, íhugul
og einkenndist að mestu af þörf fyrir
að hlúa að þeim sem þurftu þess með,
sérstaklega börnum og eldra fólki.
Þú varst alltaf næm á líðan fólks,
góður hlustandi, sýndir skilnings og
nærðir þannig alla sem á vegi þínum
urðu með einkar þægilegri nærveru
þinni.
Tónlistin var þér einkar hugleikin.
Blokkflautan, píanóið, saxófónninn,
víbrafónninn og svo öll ásláttarhljóð-
færin, allt voru þetta hljóðfæri sem
þú lærðir að leika á og þá oft með
miðlun og kennslu í huga. Einnig
veitti söngur og leikræn tjáning þér
mikla gleði. Það sem skipti þig mestu
máli var samspil tónlistar og áhrifa-
máttur hennar á fólkið í kringum þig.
Áhugi þinn, hlustun og miðlun á tón-
list einskorðaðist ekki við eina teg-
und tónlistar heldur var hún þér mik-
ið yndi í öllum sínum fjölbreytileika
og má segja að þú hafir verið „alæta“
á tónlist.
Þér var einnig margt annað til lista
lagt, t.d. að tala í síma. Þau voru ófá
og löng símtölin sem þú áttir við mig,
fjölskylduna, vinkonurnar, vinnu-
félagana og marga aðra. Eins og
Björn orðaði það svo skemmtilega í
einhver skipti: „Þetta er einstakur
hæfileiki að geta staðið á sama stað
talað og talað … mjög, mjög lengi.“
Mér þótti ávallt sérstakt og vænt
um að heyra afmælissönginn minn
leikinn og sunginn í síma, nánast
hvar sem ég var staddur í heiminum.
Mín upplifun var að þér þætti afar
vænt um mig og sú tilfinning var
gagnkvæm.
Almættið sýnir okkur ekki alltaf
það réttlæti eða sanngirni sem okkur
finnst við eiga skilið. Þú hugsaðir
mikið um hollt og næringarríkt mat-
aræði, fórst oft í gönguferðir og sund,
lifðir lífi sem flestir myndu telja heil-
brigt líferni. Varst hjartahlý, skiln-
ingsrík, hjálpsöm, glaðlynd og rækt-
aðir sterk félagsleg tengsl við vini og
fjölskyldu. Elsku Sigga Stína mín,
þetta var búin að vera löng barátta
frá því að þú greindist fyrst. Í gegn-
um tíðina hefur þú verið mín fyrir-
mynd hvað varðar ýmis lífsgildi og
nú mín aðalfyrirmynd hvað varðar
baráttu og seiglu. Þú sýndir okkur
öllum hvað hægt er að ná miklum ár-
angri með mikilli iðjusemi, trú og
staðfestu. Þú valdir að fara þínar eig-
in leiðir að settu marki. Þegar ýmsir
töldu að baráttan væri töpuð þá sner-
ir þú því við og gafst okkur öllum afar
dýrmæt aukaár með þér í þessum
veraldlega heimi. Ég veit að þú átt
eftir að vera með okkur áfram, vera í
sambandi, og ekki síst með Birni og
Davíð Frey. Þú veist einnig að við
munum varðveita, hlúa að og aðstoða
þá þegar þeir þurfa þess með.
Ég vil þakka þér fyrir að vera mér
afar góð systir, góður vinur, góð í
gleði og sorg. Þú varst mér ávallt góð
systir, alltaf. Megi guð geyma þig um
ókomna framtíð.
Þinn bróðir,
Alfreð.
Nú ertu, Sigga Stína mín, búin að
kveðja þennan heim með hetjulegri
baráttu þinni og komin í fangið hans
pabba. Frá fyrstu tíð varstu mér svo
góð systir og alltaf til að hjálpa öllum.
Við ræddum alltaf um heima og
geima en mest um það hvernig hægt
væri að hlúa að öðrum, því þannig
varstu. Fyrir um það bil sex árum
fengum við slæmar fréttir sem þú
tókst með jafnaðargeði og baráttu-
vilja. Við vorum sannfærð um að þú
myndir hafa betur í baráttunni við
þennan illvíga sjúkdóm, en svo varð
ekki. Á síðastliðnum sex árum tók
meinið sig upp aftur og aftur, en allt-
af barðist þú af jafn miklum krafti,
staðráðin í að hafa betur í baráttunni.
Þrátt fyrir þinn hetjuskap varð ekki
við neitt ráðið.
Stundir okkar voru ómetanlegar
og alls staðar þar sem þú varst var
umhyggja, ástúð og gleði. Þú varst
fyrst til að sjá birtuna og mögu-
leikana í öllu. Nærveran þín gerði
það að verkum að allir óskuðu eftir
henni. Ég minnist þess að hitta þig
iðulega á göngu í dalnum okkar með
baráttubrosið að vopni og staðráðin í
að gera daginn í dag betri en í gær.
Nú kveð ég þig með miklum söknuði
og veit að hvar sem ég verð munt þú
fylgja mér um ókomna framtíð.
Ef öndvert allt þér gengur
Og undan halla fer,
skal sókn í huga hafin,
og hún mun bjarga þér.
Við getum eigin ævi
í óskafarveg leitt
og vaxið hverjum vanda,
sé vilja beitt.
Þar einn leit naktar auðnir,
sér annar blómaskrúð.
Það verður, sem þú væntir.
Það vex, sem að er hlúð.
Þú rækta rósir vona
í reit þíns hjarta skalt,
og búast við því besta,
þó blási kalt.
Þó örlög öllum væru
á ókunn bókfell skráð,
það næst úr nornahöndum,
sem nógu heitt er þráð.
Ég endurtek í anda
þrjú orð við hvert mitt spor:
Fegurð, gleði, friður –
mitt faðirvor.
(Kristján frá Djúpalæk.)
Þinn bróðir
Valdimar.
Elsku Sigga Stína, nú er langri
baráttu þinni við illvígan sjúkdóm
lokið og það er gott að vita að nú líður
þér vel, komin í faðminn hans pabba
þíns.
Alltaf hélst þú uppi stuðinu í öllum
veislum með leikjum, hljóðfæraleik
og söng. Alltaf fengu allir hlutverk í
öllu, hvort það var að syngja, dansa
eða spila á einhvert hljóðfæri og allir
skemmtu sér vel. Þegar við sögðum
stelpunum að þú værir dáin þá sagði
Matthildur Jóna: „Hver á þá að
kenna okkur á flautuna?“
Nú er það okkar að halda áfram
með það sem þú varst búin að kenna
okkur.
Víst er sorgin sár og missirinn
mikill, en þú munt ætíð lifa meðal
okkar og veita okkur traust og trú á
lífið. Ég bið algóðan Guð að gefa
Birni og Davíð Frey styrk og vernd,
þeirra missir er mikill.
Við kveðjum þig með söknuði.
Vertu ekki grátinn við gröfina mína,
ég sef ekki þar.
Ég er í leikandi ljúfum vindum,
ég leiftra sem snjórinn á tindum.
Ég er haustsins regn sem fellur á fold
og fræið í hlýrri mold.
Í morgunsins kyrrð er vakna þú vilt,
ég er vængjatak fuglanna hljótt og stillt.
Ég er árblik dags um óttu bil
og alstirndur himinn að nóttu til.
Gráttu ekki við gröfina hér!
Gáðu, ég dó ei, ég lifi í þér.
(Höf. ók.)
Þín mágkona
Sigríður.
Elsku Sigga Stína mín. Mér bárust
þau sorglegu tíðindi til Spánar að
morgni annars júní að þú hefðir látist
þá um nóttina. Ég ákvað að fara heim
til Íslands á stundinni og taka þátt í
sorginni með fjölskyldunni. Þó svo að
það væri vitað að svona gæti farið,
kom þetta sem algjört sjokk og þá
sérstaklega í ljósi þess að ég hitti þig,
Björn Davíð og Davíð Frey í Torre-
molinos á Spáni um páskana.
Ég minnist þessarar stundar þeg-
ar ég kom í heimsókn til ykkar þarna
og hversu léttur var í þér tónninn og
hversu glöð þú varst yfir því að geta
verið þarna með feðgunum. Ég man
eftir kvöldinu þegar ég fór heim til
Malaga og þú stóðst í anddyrinu á
hótelherberginu og kvaddir mig eins
og við myndum hittast fljótlega aftur
og ekki hvarflaði að mér á því augna-
bliki að þetta væru okkar síðustu
samverustundir.
Þín mun verða sárt saknað innan
fjölskyldunnar og enginn mun geta
fyllt upp í þitt skarð. Ég mun fyrst og
fremst minnast þín fyrir þína ást og
umhyggju gagnvart öðru fólki. Einn-
ig hvattir þú mig áfram í tónlistinni
og blokkflautunámið sem þú sendir
mig í þegar ég var sex ára hefur haft
stóran þátt í mínum grunni og áhuga
á þessu sviði. Það hefur verið mér
mikil gleði og heiður að hafa þekkt
þig og ég mun aldrei gleyma þér.
Þinn systursonur
Egill.
Elsku Sigga Stína frænka, nú ertu
farin frá okkur og komin til afa.
Takk fyrir að kenna okkur á
flautu, takk fyrir allt sem þú hefur
sagt okkur, og takk fyrir það sem þú
hefur hjálpað okkur, takk fyrir alla
þá umhyggju og ást sem þú gafst
okkur, takk fyrir alla þá gleði sem þú
gafst okkur.
Við skulum passa Davíð og Björn
fyrir þig. Vertu blessuð, elsku besta
frænka. Sofðu rótt.
Vertu yfir og allt um kring,
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring,
sænginni yfir minni.
(Sig. Jónsson.)
Birna Fjóla, Matthildur
Jóna og Vilbert Árni.
Nú þegar Sigga Stína mín nánasta
vinkona er látin, sækja á mig margar
góðar minningar. Þetta er sár missir,
þegar um er að ræða nána vinkonu
sem hefur verið stór hluti af mínu lífi
frá sjö ára aldri. Frá því að hún veikt-
ist fyrst hefur hún lagt mikla alúð í að
vinna gegn sjúkdómnum með ýmiss
konar úrræðum og gerði það af mik-
illi kostgæfni. Hetjulegri baráttu er
nú lokið þar sem sjúkdómurinn náði
yfirhöndinni.
Við ólumst upp við leik og störf í
Keflavík þar sem margt skemmtilegt
var brallað. Sem fullorðnar mann-
eskjur með fjölskyldur hefur vinátta
okkar ávallt staðið sterk og hafa ver-
ið margar ánægjulegar samveru-
stundirnar. Sigga Stína í forystu að
gera stundirnar skemmtilegar með
óvæntum uppátækjum. Mörg eru
þau barnaafmælin og boðin þar sem
hún hefur stjórnað leikjum og ýmiss
konar tónlistarviðburðum.
Sigga Stína var sönn vinkona, með
mjög yfirvegaða fallega framkomu,
glaðvær og hláturmild. Var ætíð gott
að vera í návist hennar. Einstaklega
gott var að ræða við hana um öll
SIGRÍÐUR KRISTÍN
HALLDÓRSDÓTTIR