Morgunblaðið - 19.06.2004, Blaðsíða 56

Morgunblaðið - 19.06.2004, Blaðsíða 56
FÓLK Í FRÉTTUM 56 LAUGARDAGUR 19. JÚNÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ NÝTT: Miðasala á netinu www.borgarleikhus.is Stóra svið Nýja svið og Litla sviðCHICAGO eftir J. Kander, F. Ebb og B. Fosse Í kvöld kl 20 SÍÐASTA SÝNING Í VOR TANZ THEATER HEUTE - LJÓSMYNDASÝNING í samvinnu við Goethe Zentrum - Í FORSAL Miðasala: 568 8000 Nýr opnunartími: Mánudaga og þriðjudaga: 10:00 - 18:00 miðviku-, fimmtu- og föstudaga: 10:00 - 20:00 laugardaga og sunnudaga: 12:00 - 20:00 www.borgarleikhus.is midasala@borgarleikhus.is DON KÍKÓTI eftir Miguel de Cervantes Sýningar hefjast á ný í september BELGÍSKA KONGÓ eftir Braga Ólafsson Sýningar hefjast á ný í október LÍNA LANGSOKKUR eftir Astrid Lindgren Su 12/9 kl 14, Su 19/9 kl 14, Su 26/9 kl 14 Fim. 24. júní FRUMSÝNING kl. 19.30 - UPPSELT Fös. 25. júní Sýning nr. 2 kl. 19.30 - UPPSELT Mið. 30. júní Sýning nr. 3 kl. 19.30 - ÖRFÁ SÆTI Fim. 1. júlí Sýning nr. 4 kl. 19.30 - UPPSELT Fös. 2. júlí Sýning nr. 5 kl. 19.30 - LAUS SÆTI Sun. 4. júlí Sýning nr. 6 kl. 17.00 - LAUS SÆTI Lau. 10. júlí Sýning nr. 7 kl. 16.30 - LAUS SÆTI Lau 10. júlí Sýning nr. 8 kl. 19.30 - FÁ SÆTI Hliðarsalur: EM á breiðtjaldi í beinni Dansleikur í kvöld Eyjólfur Kristjánsson og Íslands eina von Sumarkvöld við orgelið 19. júní kl. 12.00: Juliet Booth sópran og Christopher Herrick orgel. 20. júní kl. 20.00: Hinn heimsþekkti breski organisti Christopher Herrick leikur verk eftir Widor, Bach, Guilmant, Liszt og Duruflé. SMELLTU ÞÉR Á FÓLKIÐ Á MBL.IS OG TAKTU ÞÁTT Í LÉTTUM LEIK. SVARAÐU 3 SPURNINGUM RÉTT OG ÞÚ GÆTIR UNNIÐ! FÓLKIÐ FERÐ ÞÚ Á DEEP PURPLE? DEEP PURPLE 20 HEPPNIR FÁ MIÐA FYRIR TVO Á TÓNLEIKANA SEM VERÐA MIÐVIKUDAGINN 23. JÚNÍ OG TVEIR FÁ SÆTI Í VIP-BOXI. VINNINGSHAFAR VERÐA LÁTNIR VITA MEÐ TÖLVUPÓSTI MÁNUDAGINN 21. JÚNÍ. Þeir kunna að virka á ein-hverja sem skrítið teymi envið nánari athugun á þaðekki að þurfa að koma nein- um á óvart að Tom Hanks skuli hafa ákveðið að vinna með Coen- bræðrum. Allt síðan Hanks gerðist „alvarlegur“ leikari fyrir rúmum ára- tug, lék homma með alnæmi í Phila- delfia og fékk að launum eitt stykki Óskar fyrir viðvikið, hefur hann get- að valið úr leikstjórum til að vinna fyrir. Og ef það eru einhverjir leik- stjórar í Bandaríkjunum sem allir virðast segja já við, eru það Coen- bræður. Og því ekki; þeir búa til ein- hver bitastæðustu handrit sem í boði eru, kunna að skrifa safaríkar og girnilegar persónur og eru oftast nær dáðir af gagnrýnendum og há- tíðahöldurum. Það þykir m.ö.o. ekki amalegt að hafa eins og eina Coen- bræðramynd á ferilskránni – hver vill t.d. ekki taka sénsinn á því að vera í næstu Blood Simple, Raising Arizona, Barton Fink eða Fargo? Frelsi til að velja Tom Hanks hefur sýnt það eftir að hann öðlaðist nægilegt sjálfstæði og áhrifamátt í bíóborginni stóru til að geta valið úr verkefnum að hann er ekki maður sem vill festast í sömu rullunni. Og eftir að hafa leikið hinn sanna réttláta Ameríkana í all- mörgum myndum tók hann sig til, mörgum að óvörum og lék kaldrifj- aðan leigumorðingja í rökkurkrimm- anum Leiðinni til Perdition. Og næst fannst honum tími til kominn að spreyta sig aftur á gríninu. Hverfa aftur til stílsins sem hafði gert Tom Hanks að stjörnu til að byrja með. Og svona til að varðveita vegsemd- ina, viðhalda virðingunni, hvers vegna þá ekki að slá tvær flugur í einu höggi og bæta við eins og einni Coen-bræðramynd á ferilskrána? Coen-bræður höfðu þá verið beðn- ir af Disney-veldinu um að end- urgera sígilda breska gráglettna kómedíu frá 7. áratugnum The Lady- killers, mynd með Sir Alec Guinness og Peter Sellers sem gjarnan var kennd við stúdíóið fornfræga sem framleiddi hana og margar aðrar snilldargrínmyndir um þær mundir, Ealing. Þeir hjá Disney sáu með end- urgerðinni mikla möguleika fyrir þessa samtímameistara svarta húm- orsins, bræðurna Joel og Ethan Co- en. The Ladykillers var því, ólíkt fyrri myndum þeirra, gerð eftir pönt- un og framleidd af öðrum: „Við þekktum myndina. Höfðum séð hana sem krakkar og fundist hún fyndin á sinn kvikindislega hátt. Fengum meira að segja eina línu að láni úr henni í fyrstu mynd okkar Blood Simple,“ sagði Joel – stóri bróðir – við blaðamann Morg- unblaðsins í Cannes á dögunum en þar var hann staddur ásamt stjörnu myndarinnar Tom Hanks til að fylgja eftir The Ladykillers sem að sjálf- sögðu hafði verið boðið í aðalkeppn- ina um Gullpálmann. „Við samþykktum, með því skil- yrði þó að við fengjum sjálfir að skipa í hlutverkin og ráða því hvernig við breyttum út frá frummyndinni. Við komum nefnilega strax auga á þann möguleika að staðfæra myndina frá Lundúnum til Suðurríkjanna. Okkur þótti það nærtækast. Vildum nefni- lega breyta þessari virðulegu bresku tefrú í virðulega guðhrædda Suð- urríkjafrú.“ Ein af þessum léttvægu Tom Hanks leikur kynlegan kvist í Kvennaflögurunum, hvítflibbahrapp- inn prófessor G.H. Dorr, misheppn- aðan menntamann með sannkallaða silkitungu sem notar hvert tækifæri til að vitna í ljóðskáldið Edgar Alan Poe. Að hluta vegna þess að hann dá- ist að ljóðlist þessa meistara hinnar myrku ljóðlistar og að hluta til þess að ganga í augun á fórnarlömbum sínum, vinna traust þeirra og virð- ingu. Það tekst honum naumlega þegar hann kjaftar sig inn á gaflinn hjá hinni trúuðu og trúgjörnu ekkju Mörvu Munson. Svo vill nefnilega til að hún býr í reisulegu húsi með góð- um kjallara í næsta nágrenni við spilavíti nokkuð, sem einmitt geymir allan auðinn í kjallarageymslu. Pró- fessorinn útsjónarsami sér þar því kjörið tækifæri til að grafa sig frá kjallara frú Munsons yfir í spilavítið, með aðstoð þriggja misviturra smá- þjófa. En frú Munson er ekki öll þar sem hún er séð, kallar sko ekki allt ömmu sína, eins og prófessorinn og hyski hans eiga eftir að komast óþægilega að raun um. Kvennaflag- ararnir eru um margt ekta Coen- bræðramynd; smellin samtöl, stíllinn útpældur, tónlistin mögnuð og nett klikkun í gangi. En um leið er hér kannski á ferð einhver aðgengileg- asta mynd þeirra bræðra. Hún er hreinræktuð grínmynd og hefur ekk- ert annað að markmiði en að skemmta áhorfendum. Fellur þar í flokk „léttvægari“ mynda bræðranna sem einnig telur Raising Arizona, Hudsucker Proxy, Oh Brother, Where Art Thou? og Intolerable Cruelty. Svikahrappur með silkitungu „Prófessorinn er mjög brattur náungi, uppfullur af sjálfstrausti, þótt hann sé óttalegt flón. Hann hef- ur ofurtrú á eigin náðargift sem er að geta kjaftað sig út úr öllu, sama hversu djúpt hann er búinn að grafa sig í drulluna,“ segir Hanks um pró- fessorinn sinn. „Hann er þess fullviss að ef hann bara talar nógu lengi muni á endanum eitthvað vit vera í því sem hann segir. Ég meina, í handritinu mátti finna einræður með honum sem teygðu sig á allt að átta blaðsíð- ur! Það var alveg svakaleg áskorun að leggja bullið í honum á minnið, erfiðara en Shakespeare, því það er a.m.k. heil brú í textanum hans. Og að vitna svo í Poe ofan á allt saman, í því kristallast sjarmi prófessorsins. Hann lifir fyrir slíkt menntasmjaður, því það kemur honum út úr allri hugsanlegri klípu.“ Aðspurður hvort hann hafi ákveðið sjálfur að leika prófessor Dorr á þessum ýktu nótum eða hvort bara komi þannig út, segist Hanks hafa lit- ið á prófessor Dorr sem þennan dæmigerða unga lektor við háskóla sem ætlaði sér svo stóra hluti er hann vann að sinni metnaðarfullu tíma- móta doktorsritgerð, en lét svo aldrei verða úr neinu. Sprakk á limminu og hrökklaðist með skottið á milli lapp- anna, uppfullur af beiskju og menntahroka í einhvern smábæj- armenntaskóla, þar sem hann gerir Prófessor Hanks og bræðurnir Coen Prófessor Dorr og glæpagengið hans grunna kjafta sig niður í kjallara þeirrar gömlu á þeim fölsku forsendum að þeir séu á hljómsveitaræfingu. Blood Simple (1984)  Raising Arizona (1987)  Miller’s Crossing (1990)  Barton Fink (1991)  The Hudsucker Proxy (1994)  Fargo (1996)  Big Lebowski, The (1998)  O Brother, Where Art Thou? (2000)  Man Who Wasn’t There, The (2001)  Intolerable Cruelty (2003)  Coen-myndir kortlagðar Tom Hanks segir Fargo eina af bestu myndum síðustu áratuga en viðurkennir þó að hafa átt bágt með að skilja sumar mynda Coen- bræðra, sem nú hafa leikstýrt honum í fyrsta sinn í farsanum The Ladykillers. Skarphéðinn Guðmundsson ræddi við Hanks og Joel Coen um samstarfið við endurgerðina á sígldri breskri mynd. skarpi@mbl.is
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.