Morgunblaðið - 04.07.2004, Blaðsíða 6

FRÉTTIR
6 SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
DA VINCI LYKILLINN EFTIR DAN BROWN
1. PRENTUN 1-2000 UPPSELD
2. PRENTUN 2001-3500 UPPSELD
3. PRENTUN 3501-6500 UPPSELD
4. PRENTUN 6501-13500 UPPSELD
5. PRENTUN Á LEIÐINNI!
66 VIKUR EFST Á METSÖLULISTA
NEW YORK TIMES. MEST
SELDA BÓKIN Á ÍSLANDI.
„FRÁBÆRLEGA SPENNANDI
SAGA ... BÓK SEM MAÐUR
LES Í EINUM RYKK“ BIRTA
„FYRSTA FLOKKS
AFÞREYING“
MORGUNBLAÐIÐ
BJARTUR
VERÐ: 1.590 KR.
KRIMMI ÁRSINS
TVEIR kennarar við Menntaskól-
ann í Reykjavík, þær Maja Loebell
þýskukennari og Marta Konráðs-
dóttir, sem kennir erfða-, mat-
væla-, líffræði og lífræna efnafræði,
fengu kennsluverðlaun Ragnheiðar
Briem sem voru veitt í þriðja skipti
við Menntaskólann í Reykjavík í
vor. Segja þær að verðlaunin hafi
komið þeim ánægjulega á óvart og
þetta hafi verið skemmtilegt.
Árið 2002 ákvað stjórn Skóla-
félags MR að stofna til kennslu-
verðlauna nemenda skólans og eru
verðlaunin veitt í minningu Ragn-
heiðar Briem, afburða íslensku-
kennara, sem hafði mikil áhrif á
nám og líf margra nemenda sinna.
Tilgangur verðlaunanna er að
heiðra framúrskarandi kennara og
hvetja til framfara í kennslu og
kennsluháttum. Sjá nemendur skól-
ans um að velja þá kennara sem
þeim þykja standa sig best.
Æfingin skapar meistarann
Maja Loebell hóf störf við MR
árið 1985 og hefur unnið þar nær
sleitulaust við þýskukennslu. Maja
er þýsk að uppruna, fædd í Kiel, og
hefur búið hér síðan 1971 og er gift
íslenskum manni. Tveimur árum
seinna fór hún að kenna eftir að
hafa klárað grunnskólakennarapróf
á Íslandi. Hún segir að fljótlega
hafi henni boðist að kenna þýsku í
gagnfræðaskóla en kennslan hafi
ekki verið upp á marga fiska. „Mér
fannst þýskan vera kennd hérna
sem algjört málfræðiskrímsli og
ekkert annað.“ Hún segir að stúd-
entar í þýsku, sem hún kenndi, hafi
varla þorað að tala við hana þýsku
enda þótti það ekki fínt að tala
þýsku í tímum hér áður fyrr. Hún
segir að mikil breyting hafi orðið á
þýskukennslu í MR en að hún hafi í
raun ekki orðið að alvöru fyrr en
fyrir um þremur árum. Hún segir
að hún hafi lagt áherslu á það
kenna þýsku sem tungumál og gera
málfræðina skiljanlega og meltan-
lega. Málfræðin sé aðeins einn
þáttur og sé nauðsynlegt að hafa
góðan orðaforða. Hún leggur
áherslu á það í kennslu sinni að
nota myndir, liti, lög og í raun allt
sem getur hjálpað nemendum til
þess að skilja og tala þýsku og
hjálpa þeim við að muna með því að
geta tengt við eitthvað af ofantöldu
atriðunum. Lykilatriði sé að nem-
endurnir sjálfir þjálfi sig með því
að tala og gera æfingar, taka eitt
atriði fyrir í einu. „Ég á ekki að
segja hlutinn 10 sinnum, þeir eiga
að segja þetta til þess að þjálfa
sig,“ og líkir hún tungumála-
kennslu við íþróttir með því að
segja að maður bæti sig fyrst og
fremst með því að æfa sig.
Ætlaði ekki að verða kennari
Marta Konráðsdóttir er með BS í
líffræði og meistaragráðu í mat-
vælafræði. Hún hóf störf við MR
1982 og kenndi í fjögur ár en fór
svo að vinna við vísindarannsóknir í
10 ár. Hún hóf svo aftur kennslu
1996 og hefur hún kennt við skól-
ann síðan. Hún segir að sér hafi
þótt gaman að fá þessi verðlaun en
sé hálffeimin þegar hún er spurð
hvort hún sé ekki örlítið montin.
Marta er stúdent úr MR og segir
það tilviljun að hún hafi byrjað að
vinna við skólann sem kennari, því
hún hafi ekki ætlað sér að starfa
sem slíkur. Maðurinn hennar, sem
nú er rektor skólans, fékk hana til
þess að byrja að kenna við skólann
en hann starfaði þar sem kennari
þegar þau kynntust. Marta segir að
hún hafi einhvern tíma verið spurð
út í það hvers vegna hún hafi orðið
kennari. Svar hennar hafi verið á
þá leið að hana hafi langað til að
hitta manninn sinn í frímínútum,
segir Marta og hlær. Hún segist
vera ósköp venjulegur kennari og
fái mikið út úr því að kenna. Hún
leggur áherslu á verklega kennslu
og ýmiss konar skemmtilegar til-
raunir og fái nemendurnir að koma
með uppástungur að tilraunaverk-
efnum. Hún hælir nemendum sín-
um og segir að það sé gaman að
vinna með ungu fólki og að þeir
nemendur sem hún vinni með séu
mjög námfúsir og áhugasamir um
námsefnið. Henni þykir gaman að
hitta og kynnast nýjum nemendum
á hverju hausti, það sé hluti af því
sem geri kennarastarfið spennandi.
Kennsluverðlaun Ragnheiðar Briem veitt í þriðja sinn
Morgunblaðið/Eggert
Framúrskarandi kennarar að mati Skólafélags Menntaskólans í Reykjavík: Marta Konráðsdóttir og Maja Loebell.
Hvatt til framfara
í kennsluháttum
Ö
ryggisgæslan er mikil við hliðið og engu líkara en það
standi yfir heræfing. Enda voru hestar skriðdrekar fyrri
alda. Verðirnir á Landsmóti hestamanna eru þó brosmildir
og aðeins vopnaðir posum. Blaðamaður skrúfar niður
rúðuna og spyr kumpánlega:
– Hefurðu séð margar fallegar skepnur?
– Uh, já, svarar hliðvörðurinn, – en fáa hesta.
Á hæðinni milli skeiðvallanna hefur myndast lítið samfélag þúsunda
manna með margvíslegri þjónustu. Tryggingafélag hefur komið sér þar
fyrir og býður tryggingar á dýrum.
– Veistu hvað kostar að líftryggja hest fyrir hálfa milljón, spyr áhuga-
samur sölumaður.
– Nei, svarar blaðamaður.
– Tvö hundruð krónur á mánuði, segir sölumaðurinn.
Blaðamaður hugsar sig um, finnst þetta ansi vel sloppið og spyr:
– Gagnvart hverju þá?
– Dauða, svarar sölumaðurinn.
Síðan er sölumaðurinn kallaður út í myndatöku ásamt öðrum starfs-
mönnum VÍS á staðnum. Ljósmyndarinn setur sig í stellingar og kallar
til þeirra:
– Segja SÍS!
Í einu af hesthúsunum eru stóðhestar geymdir. Einn teygir höfuðið
út úr básnum. Sigldur hestamaður klappar blaðamanni á bakið, hlær
groddalega og segir:
– Hann er ekki hræddur við þig þessi. Hann er með eistun undir sér.
Síðan hnusar hann sjálfur út í loftið eins og hestur og hváir:
– Góð lykt! Kraftmiklar skepnur!
Það vantar bara að hann berji sér á brjóst. Við enda
hesthússins situr knapi í grænum jakka með rautt
bindi og niðurmjóum hvítum buxum.
– Það er nú landsmót, segir hann með áherslu-
þunga. Ef menn geta ekki farið úr drullugallanum í
nokkra daga eiga þeir bara að vera heima.
Við hlið knapans stendur hesturinn í fullum reiðtygjum. Þetta er
stund milli stríða. Knapanum, sem heldur á kaffibolla og sígarettu, veit-
ir ekkert af hvíldinni, því hann er að sýna sjö hross á Landsmótinu. En
sumir eru jafnvel að sýna þrjátíu.
– Ég gæti það aldrei, segir hann. Það er fullt starf að vera með sjö og
undirbúa þau á þeim vikum sem líða frá úrtökunni.
– Í hverju felst undirbúningurinn?
– Þú þarft að vera sálfræðingur, læknir og íþróttamaður, svarar
hann. Hesturinn getur ekki sagt að sér sé illt. Það þarf að fylgjast með
líðaninni og halda gleðinni; hesturinn þarf að vilja gera hlutina fyrir þig.
Svo þarf að toppa þessa daga sem mótið stendur yfir. Það gengur mis-
vel. Sumir hestar fá toppeinkunn í úrtökunni, en missa það niður fyrir
Landsmótið.
– Er ekki vont að detta af baki?
– Það er bara hluti af hestamennskunni, svarar knapinn og hlær.
Menn verða að kunna að detta af baki. Þetta er eins og í fótbolta; það
þýðir ekki að hlaupa út af og grenja ef sparkað er í þig.
Skörugleg kona kveður með því að hrækja á vegginn fyrir aftan
knapann.
– Verður maður ekki að senda stóra slummu á eftir þér, spyr hún.
– Jú, svarar hann og hlær hæstánægður.
Áhorfendur sitja í aflíðandi hlíðum meðfram skeiðvöllunum og telja
það ekki eftir sér að vakna sjö um morguninn til þess arna og hætta
ekki fyrr en tíu um kvöldið. Og það er mikil stúdía að velta fyrir sér ein-
földum atriðum eins og litnum á hestunum. Forni frá Horni er ekki bara
rauður. Hann er rauðglófextur og blesóttur. En þó ekki leistóttur. Til
að glöggva sig á þessu biður blaðamaður konu í brekkunni um að lýsa
manninum sínum eins og hann væri hestur.
– Þá myndi ég örugglega láta geld’ann strax, gellur í henni.
Grámóskulegt veður og rigning dregur ekki úr fólki kjarkinn. Það
kann að klæða af sér veðrið. En það er engin leið að klæða af sér þá sí-
bylju popptónlistar sem dynur á áhorfendum meðan á sýningunni
stendur. Synd að mega ekki njóta kyrrðarinnar úti í guðs grænni nátt-
úrunni.
Í veitingatjaldinu situr sænsk fjölskylda á næsta bekk og blaðamaður
forvitnast um hvað hafi dregið hana hingað, fyrir utan að fylgjast með
keppninni.
– Er það til að tala um hesta og veðrið, spyr hann.
– Já, svarar konan og brosir, – en í Svíþjóð tölum við líka um veðrið.
Íslensk kona klædd grænni úlpu og rauðri flíshúfu eins og íslenskt
eldfjall rifjar upp veðrið á liðnu Landsmóti.
– Þá var rokið þvílíkt að Haukadalsheiðin fauk í heilu lagi hingað nið-
ur. Ég varð að skófla úr nefinu á mér á kvöldin.
Hún er hæstánægð með daginn eftir að hafa séð Björk frá Litlu-
Tungu, sem er hæst dæmd frá upphafi fyrir hæfileika í flokki fjögurra
vetra hrossa.
– Mér hlýnaði um hjartarætur að horfa á hana, segir hún hrærð. Ég
átti því láni að fagna að kynnast henni. Hún var ekki allra, en er ofboðs-
lega vel gefin. Hún er eins og ballerína; fasið, vöðvabyggingin, hreyfing-
arnar, næmið. Hún horfir á mann og talar við mann, – inn í hjartað á
manni. Hún er mennsk.
Ekki amalegt það, – fyrir hross.
Morgunblaðið/RAX
Hestamenn
eignast sína Björk
SKISSA
Pétur Blöndal
fór á Lands-
mót hesta-
manna
HÉRAÐSDÓMUR Norðurlands
eystra hefur dæmt rúmlega tvítugan
mann í eins mánaðar skilorðsbundið
fangelsi fyrir líkamsárás við nætur-
sölu í miðbæ Akureyrar í fyrrasumar
og til að greiða fórnarlambi sínu 114
þúsund krónur í bætur.
Ákærði viðurkenndi brot sitt
greiðlega en hann veittist að konu
við nætursöluna og felldi hana í göt-
una með þeim afleiðingum að hún
hlaut m.a. sár á hnakka sem náði nið-
ur úr höfuðleðri. Gerð var krafa um
rúmar 363 þúsund krónur í bætur en
ákærði var dæmdur til að greiða 114
þúsund krónur. Einnig var honum
gert að greiða allan sakarkostnað.
Freyr Ófeigsson dómstjóri dæmdi
málið. Verjandi ákærða var Ólafur
Rúnar Ólafsson hdl. og sækjandi
Guðjón Jóel Björnsson sýslufulltrúi.
Eins mánaðar
fangelsi fyrir
líkamsárás
♦♦♦