Morgunblaðið - 04.07.2004, Blaðsíða 26

MINNINGAR
26 SUNNUDAGUR 4. JÚLÍ 2004 MORGUNBLAÐIÐ
Dyrabjöllunni varhringt óvenju rösk-lega, og kona mínfór til að athugahver þar væri á ferð.
Þegar hún opnaði blöstu við aug-
um tvær litlar stelpur, brosandi út
að eyrum og greinilega dálítið
spenntar.
„Er Siggi heima?“
Jú, hann var það, en á skrifstof-
unni. Ef þær færu niður, myndu
þær komast í færi við hann.
Litlu síðar var bankað þar ótt
og títt. Ég fór til dyra og þar
stóðu hnáturnar og réttu mér
jafnskjótt lítinn, bleikan poka,
stoltar og glaðar.
„Þetta er fyrir hungruð börn,“
sögðu þær. „Við héldum tombólu
áðan og ætlum að gefa það sem
við fengum inn. Og svo komum við
aftur á morgun.“
Áður en ég gat stunið upp orði,
voru þær lagðar af stað til að und-
irbúa næstu sölu, en mér tókst að
fá þær að dyrunum aftur, þakkaði
rausnarskapinn og tók af þeim
myndina sem fylgir þessum pistli
mínum í dag.
Svo voru þær roknar.
Ég hafði fengið svona heim-
sóknir áður. Reyndar oft. Alltaf
voru þetta börn, oftast stúlkur, en
fyrir kom þó að drengir væru með
í hópnum. Ég man sérstaklega
eftir því í júníbyrjun hvað krakk-
arnir voru iðnir í tombóluvafstri í
miðbæ Siglufjarðar, einn daginn á
þremur ef ekki fjórum stöðum.
Þegar ég gekk til þeirra og spurði
hvernig gengi, voru svörin mis-
jöfn. Sumum gekk vel, öðrum ekki
eins. En alltaf var setið og beðið,
frá morgni til kvölds. Í sumum til-
vika átti ágóðinn að renna til
hjálparstarfs kirkjunnar, í öðrum
til langveikra barna, eða þá Rauða
krossins. Eða einhvers álíka. Allt-
af til þeirra, sem lítið höfðu af ver-
aldlegum gæðum eða voru bág-
staddir á annan hátt.
Ég er ákaflega stoltur af hinni
ungu kynslóð, að ég tali nú ekki
um þegar frítímanum er varið í
slíka iðju. Og sælir eru hjarta-
hreinir, segir meistarinn.
Af guðspjöllunum má ráða að
Jesú þótti vænt um börnin, og oft-
ar en ekki tók hann málstað
þeirra. Hér mætti nefna dæmi úr
10. kafla Markúsarguðspjalls. Þar
reyndu foreldrar að koma börnum
sínum til Jesú, í von um að hann
blessaði þau, en lærisveinarnir
settu ofan í við þá og meinuðu að-
göngu. Jesú sárnaði þessi fram-
koma lærisveinanna og sagði:
„Leyfið börnunum að koma til
mín, varnið þeim eigi, því að slíkra
er Guðs ríki. Sannlega segi ég yð-
ur: Hver sem tekur ekki við Guðs
ríki eins og barn, mun aldrei inn í
það koma.“ Og hann faðmaði
börnin, lagði hendur yfir þau og
blessaði þau. Og í 18. kafla Matt-
eusarguðspjalls segir hann berum
orðum: „Nema þér snúið við og
verðið eins og börn, komist þér
aldrei í himnaríki … Hver sem
tekur við einu slíku barni í mínu
nafni, tekur við mér.“
Einlægni þeirra, hreinskilni og
falsleysi var Jesú að skapi; þeir
eiginleikar, sem hina fullorðnu
vantar gjarnan. Jafnframt vissi
hann, að ef Guðsríkið ætti nokkru
sinni að vera á þessari jörðu, yrði
það að gerast fyrir áhrif
barnanna.
Framtíð sérhverrar þjóðar er
háð vexti og þroska ungviða henn-
ar, ekki síst þeim andlega. Þess
vegna er mikilvægt að við búum
þau vel úr garði, eins og foreldrar
litlu telpnanna, sem komu með
aurana fyrir svöngu börnin, hafa
bersýnilega gert, tamið þeim góð-
ar hugsanir. Því víst er, að það
læra börnin sem fyrir þeim er
haft. Og að lengi býr að fyrstu
gerð.
Litlu, siglfirsku dömurnar
hefðu auðveldlega getað keypt
sælgæti fyrir þessa upphæð, en
ákváðu þess í stað að leyfa öðrum
að njóta ávaxtanna. Gjöfin, laun
erfiðis þeirra, mun koma sér vel,
því ekki eru allir svo lánsamir á
þessari jörð að geta alltaf haft nóg
í sig og á. Milljónir draga fram líf-
ið á næstum engu og verða því að
reiða sig á utanaðkomandi hjálp.
Og margt smátt gerir jú eitt stórt.
Lokaorð mín í dag eru áminn-
ing til allra þeirra sem lífsgæða-
kapphlaupið er að kaffæra. Þau
eru fengin úr ljóðabók Viktors A.
Guðlaugssonar, „Svona er lífinu
lifað“, sem út kom 1979. Þar er
m.a. að finna þetta ljóð, sem ber
heitið „Leitin mikla“, og er svona:
Horfðu
á bros barnsins
og lifðu þig inní
leiki þess
og þér mun ljósar
hve langt
þig hefur borið
afvega
í leitinni
miklu.
Morgunblaðið/Sigurður Ægisson
Tombóla
fyrir Guð
Sumarið er tími ýmissa gjörða sem erfitt er að eiga við
annars staðar á árinu. Eitt af þeim verkum eru útitom-
bólurnar. Sigurður Ægisson er með það efni til um-
fjöllunar að þessu sinni, í nýbyrjuðum júlímánuði, þeg-
ar sólin vermir hvað mest og gleður.
sigurdur.aegisson@kirkjan.is
HUGVEKJA
✝ Birna KristjanaBjarnadóttir
fæddist á Ísafirði
27. júlí 1935. Hún
lést á heimili sínu
27. apríl síðastlið-
inn. Foreldrar
hennar voru Guðrún
Kristjánsdóttir og
Bjarni Kristjón
Bjarnason. Þau
skildu og fluttist
Guðrún þá með
börnin sín tvö,
Birnu og Viggó, til
Siglufjarðar. Viggó
var fæddur 12. sept-
ember 1930, andaðist 1. janúar
1983. Birna var tekin í fóstur af
hjónunum Kristjönu Halldórs-
dóttur og Jóhanni Sigurjónssyni
vélsmið. Ólst hún upp hjá þeim
til 15 ára aldurs. Þá fluttist
Birna til Akureyrar til móður
sinnar sem þá var gift Hámundi
Bjarnasyni vélstjóra. Eftirlif-
andi systkini Birnu sammæðra
eru Gunnar, Edda
og Hrönn.
Birna giftist árið
1954 Hauk Otter-
stedt og áttu þau
dótturina Hönnu
Margréti. Birna og
Haukur skildu
1963. Hanna er gift
Kristjáni Sveinssyni
húsasmið í Njarðvík
og eiga þau tvö
börn, Jakob Hans
og Eyrósu Lenu.
Birna giftist í des-
ember 1973 eftirlif-
andi eiginmanni
sínum, Ísleifi Jónssyni verk-
fræðingi, en hann var ekkju-
maður með fjögur börn, Katr-
ínu, Jón, Einar og Bergstein.
Birna vann hin ýmsu störf áður
en hún giftist. Aðallega vann
hún á barnaheimilum en einnig
við verslunarstörf.
Útför Birnu fór fram frá Bú-
staðakirkju 4. maí.
Það var kátur og hress hópur
ungra stúlkna sem kom saman á
Laugalandsskóla haustið 1953 til
að hefja þar nám. Stúlkurnar voru
hvaðanæva af landinu svo ólíkar í
útliti og með ólíkar skoðanir. En
allar ákveðnar í að verða fyrir-
myndarhúsmæður áður en skóla
lyki að vori. Í þessum hópi kom ég
auga á eina sem var áberandi og
með mikla útgeislun og dökkt og
mikið fallegt hár. Þetta var hún
Birna sem nú er minnst. Við áttum
eftir að kynnast betur. Hún átti
nefnilega gítar sem hún spilaði á
og við sungum saman, meira að
segja tvíraddað og skemmtum
okkur mjög vel.
Fyrr en varði var þessi
skemmtilegi vetur á enda og fór
hver í sína áttina. Sumum fannst
erfitt að yfirgefa vinkonur og ekki
var gott að segja til um endur-
fundi. En við Birna héldum áfram
kunningsskapnum. Hún bjó á Ak-
ureyri með sínum manni, Hauki
Otterstedt, og dóttur þeirra. En
leiðir þeirra skildu og Birna flutt-
ist suður. Við bjuggum um tíma í
sama hverfinu og var þá stundum
hlaupið á milli húsa og oft glatt á
hjalla. Birna gerði mér eitt sinn
mikinn greiða. Við óttuðumst báð-
ar að ég væri komin með illkynja
mein og útvegaði hún mér tíma hjá
sérfræðingi sem hún átti sjálf
pantaðan tíma hjá, en sem betur
fór reyndist þessi ótti ástæðulaus.
Svona var Birna, vildi öllum vel.
Ég er henni alltaf þakklát fyrir
þennan greiða. Eitt sinn hringdi
Birna í mig til að athuga hvort ég
vissi um vinnu handa sér þar sem
hún gæti haft dóttur sína hjá sér.
Ég vissi um einn stað sem ég ætl-
aði að ráða mig en einhverra hluta
vegna hætti ég við. Þarna var um
að ræða ráðskonustarf hjá Ísleifi
Jónssyni. Birna hafði samband við
Ísleif og réð sig í stuttan tíma til
að byrja með. En árin urðu rúm-
lega þrjátíu. Einhver myndi kalla
þetta örlög. Birna og Ísleifur giftu
sig eftir nokkurra ára sambúð og
tók nú við nýr kafli í lífi Birnu. Að
ala upp fjögur móðurlaus börn, en
aðeins eitt þeirra var fermt, ásamt
sinni dóttur. Mun þá oft hafa reynt
á sambandið. En milli Ísleifs og
dóttur Birnu var alla tíð gott sam-
band. Það er ekki á allra færi að
taka að sér móðurlaus börn, en
þetta hafðist allt og börnin hans
Ísleifs ásamt stjúpdótturinni eru
myndar- og dugnaðarfólk og hafa
komið sér vel fyrir.
Ísleifur og Birna bjuggu um
árabil í Afríku vegna starfa hans
hjá Sameinuðu þjóðunum. Birna
var vinsæll gestgjafi að sögn Ís-
leifs er þau bjuggu í Afríku, en
hún var listakokkur og listræn í
sér. Hún bjó þeim fallegt heimili.
Birna var mikill sjúklingur síðustu
árin og lenti oft í skurðaðgerðum.
Og þótt læknar gerðu sitt besta
virtist að þegar eitt meinið var
bætt tók annað við. En hún átti
góð ár inn á milli, dvöldu þau hjón
þá erlendis.
Nú hefur Ísleifur misst tvær
eiginkonur, mikið á hann lagt. Ég
veit að hann reyndist Birnu afar
vel, svo ekki var hægt betur. Birna
fékk hægt andlát, hún sofnaði út
af og var látin áður en læknir kom.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(S. Egilsson)
Ég þakka Birnu vinkonu minni
innilega fyrir mig. Ísleifi, börnum
hans og Hönnu Margréti, einnig
systkinum Birnu, votta ég innilega
samúð.
Guð blessi minningu Birnu
Bjarnadóttur.
Á vordögunum áttum við Lauga-
landsmeyjar fimmtíu ára útskrift-
arafmæli. Þá var komið saman og
glaðst. En þar sem ég gat ekki
mætt vil ég minnast þeirra fimm
sem farnar eru af sjónarsviðinu og
votta öllum aðstandendum þeirra
innilega samúð.
Elín S. Kristinsdóttir.
BIRNA KRISTJANA
BJARNADÓTTIR
Blómastofa Friðfinns,
Suðurlandsbraut 10,
sími 553 1099, fax 568 4499.
Opið til kl. 19 öll kvöld
Kransar • Krossar • Kistuskreytingar
ÚTFARARSTOFA
KIRKJUGARÐANNA
Vesturhlíð 2 • Fossvogi • Sími 551 1266 • www.utfor.is
REYNSLA • UMHYGGJA • TRAUST
Önnumst alla þætti útfararinnar
Þegar andlát ber að höndum
Arnór L. Pálsson
framkvæmdastjóri
Ísleifur Jónsson
útfararstjóri
Frímann Andrésson
útfararþjónusta
Svafar Magnússon
útfararþjónusta
Hugrún Jónsdóttir
útfararþjónusta
Guðmundur Baldvinsson
útfararþjónusta
Halldór Ólafsson
útfararþjónusta
Ellert Ingason
útfararþjónusta
Inger Steinsson,
útfararstjóri,
s. 691 0919
Ólafur Ö. Pétursson,
útfararstjóri,
s. 896 6544
Bárugötu 4, 101 Reykjavík.
S. 551 7080
Vönduð og persónuleg þjónusta.